Η εποχή δεν ενδείκνυται για κόμματα καρικατούρες ούτε για “ψεύτικους” ηγέτες ή για ηγέτες “μαριονέτες”.

άρθρο του Economist

.

Όταν στις 8 Ιανουαρίου 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας αποβιβάζεται στο Ναύπλιο, η κατάσταση της χώρας ήταν δραματική. Ο Κιουταχής κατείχε όλη σχεδόν τη Στερεά Ελλάδα και ο Ιμπραήμ έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου. Η Ελλάδα αποτελούνταν από το Ναύπλιο, την Κόρινθο, τα Μέγαρα, τον Πόρο, την Ύδρα, την Αίγινα, την Σαλαμίνα και κάποια ακόμα μικρά νησιά. Στις ελάχιστες αυτές ελεύθερες περιοχές, η κρατική εξουσία ήταν ανύπαρκτη. Ληστείες στην στεριά, πειρατεία στην θάλασσα, εσωτερικές συγκρούσεις, ο στόλος σε ακινησία λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων, άτακτα στρατιωτικά τμήματα χωρίς εφοδιασμό, στρατιώτες και ναύτες λιμοκτονούντες που ζούσαν σε βάρος του λαού. Επικρατούσε παντού φτώχια και ο λαός πέθαινε από τις αρρώστιες και την πείνα. Δεν υπήρχε παιδεία, θεσμοί και υποδομές. Το μίσος επικρατούσε ανάμεσα στους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς. Το δημόσιο χρωστούσε εκατομμύρια λίρες στους Άγγλους και η γη ήταν υποθηκευμένη. Ένας αγώνας που ξεψυχούσε, ένα νέο κράτος που έσβηνε πριν ακόμα ανατείλει. Παρόλα αυτά, σε λιγότερο από είκοσι μήνες ο Καποδίστριας, όχι μόνο έφτιαξε κράτος αλλά έφτασε και τα σύνορα του από τον κόλπο του Βόλου (Παγασητικός) στον Κόλπο της Άρτας (Αμβρακικός).

Η σημερινή κατάσταση, δεν είναι πιο εύκολη για την πατρίδα μας. Οικονομικά καταστραμμένη, εγκλωβισμένη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Δεσμευμένη γεωπολιτικά. Δεμένη μέσα από τις δανειακές συμβάσεις, με μεγάλο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Με το ασφαλιστικό σύστημα να είναι υπό κατάρρευση, αποβιομηχανοποιημένη και με την ελληνική βιοτεχνία να έχει σχεδόν εξαφανισθεί. Επιπλέον το τραπεζικό σύστημα της χώρας αφελληνίζεται. Η δημόσια περιουσία στο σύνολό της θα ξεπουληθεί. Η ιδιωτική περιουσία, ξεκινώντας πρώτα από τις επιχειρήσεις και τη μεγάλη ιδιωτική περιουσία, μέσα από την πώληση των κόκκινων δανείων θα περάσει και αυτή σταδιακά στα χέρια των ξένων. Οι κρατικές δομές διαλύονται, ο ελληνικός στρατός απαξιώνεται, ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται, ο πληθυσμός γηράσκει, η νεολαία αποχαυνώνεται, η εθνική συνείδηση εκλείπει, οι νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν, η γεωργία και η κτηνοτροφία δέχονται τα τελειωτικά κτυπήματα.

Το Σιδηρούν Παραπέτασμα της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία

άρθρο της Diana Johnstone
από το Counterpunch

.

Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ κατασκευάζουν σήμερα μια κατευθυνόμενη παρωδία στην Ευρώπη, με σκοπό να ανα – δημιουργία ενός Σιδηρού Παραπετάσματος μεταξύ Ρωσσίας και Δύσεως.

Με εκπληκτική ομοφωνία, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ προσποιούνται έκπληξη για γεγονότα που έχουν προγραμματίσει μήνες νωρίτερα. Τα γεγονότα που σκόπιμα προκάλεσαν, παρερμηνεύονται ως ξαφνική, εκπληκτική, αδικαιολόγητη «Ρωσσική επιθετικότητα». Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβαν μια επιθετική πρόκληση στην Ουκρανία, γνωρίζοντας ότι θα εξαναγκάσουν τη Ρωσσία να αντιδράσει αμυντικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δεν θα μπορούσαν να είναι σίγουροι για την ακριβή αντίδραση του Ρώσσου Προέδρου Vladimir Putin, όταν οι ΗΠΑ χειραγώγησαν την πολιτική σύγκρουση στην Ουκρανία προκειμένου να εγκαταστήσουν μια φιλοδυτική κυβέρνηση προτιθέμενη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αυτό δεν ήταν ένα απλό ζήτημα της «σφαίρας επιρροής» της Ρωσσίας με τίτλο «γειτονικές χώρες», αλλά ένα ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ρωσσικό Ναυτικό, καθώς και μια σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια στα σύνορα της Ρωσσίας.

Τα πετροδολάρια του Σαουδάραβα πρίγκιπα Αλ Ουαλίντ Μπιν Ταλάλ και η κυβέρνηση Σαμαρά.

του Ανδρέα Μπανούτσου

Τις προηγούμενες ημέρες ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Αλ- Ουαλίντ μπιν Ταλάλ μπιν Αμπντουλαζίζ αλ Σαούντ (Al-Waleed bin Talal bin Abdulaziz al Saud) βρέθηκε στην Αθήνα και συμμετείχε ως ομιλητής στις εργασίες του συνεδρίου του Economist με τίτλο «Ευρώπη και Αραβικός Κόσμος: Ενδυναμώνοντας τους πολιτικούς, επιχειρηματικούς και επενδυτικούς δεσμούς». Παράλληλα είχε την ευκαιρία να συναντηθεί για δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα χρόνο με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να συζητήσουν για το ενδιαφέρον του για επενδύσεις στο τουριστικό τομέα και ειδικότερα στον ξενοδοχειακό τομέα  (Αστέρας Βουλιαγμένης, Lagonissi Grand Resort).

Ο Σαουδάραβας Κροίσος είναι ιδρυτής του επενδυτικού κολοσσού Kingdom Holdings μέσω του οποίου επενδύει σε ακίνητα, ξενοδοχεία και μετοχές εταιρειών όπως η Citigroup, η Apple, η NewsCorporation του μεγιστάνα των ΜΜΕ Ρούπερτ Μέρντοχ, το Twitter, η Four Seasons Hotels κ.α. Η περιουσία του σύμφωνα με το Bloomberg υπολογίζεται στα 30,9 δις δολάρια και είναι μεταξύ άλλων χορηγός φημισμένων Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων όπως το Georgetown University και το Harvard University, έχοντας συνεισφέρει στην ίδρυση εδρών Ισλαμικών Σπουδών.