Το σφυρί και το καρφί: Κλώθωντας τον πόλεμο από την ειρήνη στη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν

άρθρο του Matthew Crosston
από το New Eastern Outlook

.

Αυτό είναι το απόλυτο αξίωμα που οφείλουν να γνωρίζουν όλοι οι επίδοξοι διπλωμάτες και ειδικοί σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής: Η απλή αναζήτηση για την ειρήνη είναι κάτι ανύπαρκτο. Πριν κάποιος πάθει αποπληξία από αηδία και περιφρόνηση γι αυτόν τον κυνισμό, επιτρέψτε μου να εξηγήσω: Δεν λέω πως οι διπλωμάτες και οι αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής δεν έχουν τις καλύτερες προθέσεις καθώς προσπαθούν να προωθήσουν συνθήκες, την αναζωογόνηση των σχέσεων ή να θεσμοθετήσουν μακροχρόνια συνεργασία. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς επειδή η πορεία των παγκόσμιων υποθέσεων είναι συχνά στρωμένη με τις καλύτερες προθέσεις που κάνει το παραπάνω αξίωμα πικρά αληθινό: Τίποτα δεν είναι μονόπλευρο, τα πάντα είναι πολύπλευρα.

Σε κάθε κατάσταση εμπλέκονται πολλοί παίκτες. Κατά συνέπεια, κάθε αρχική πρόθεση τελικά μετασχηματίζεται ή/και μεταλλάσσεται από άλλους σε κάτι διαφορετικό. Για να το  διαπιστώσουμε,  δεν χρειάζεται να εξετάσουμε πέρα από τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με το Ιράν, που προσπαθεί να συνάψει μία νέα συμφωνία για την πυρηνική ενέργεια.

Η έννοια των διαπραγματεύσεων ήταν να τεθούν επίσημα πλαίσια και ελεγκτικοί μηχανισμοί από την Ιρανική κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αναπτύξει ένα πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας. Ασφαλώς αυτά τα πλαίσια εννοούνται αποκλειστικά, ως εξασφάλιση πως η πυρηνική ενέργεια του Ιρανικού προγράμματος θα χρησιμοποιείται μόνο για οικιακή χρήση και δεν θα υπάρξει καμιά πιθανότητα παραγωγής πυρηνικών όπλων οποιουδήποτε είδους.

Στροφή 180 μοιρών στην ενεργειακή πολιτική του Ισραήλ

αναδημοσίευση από το Defencenews

.

Σε μια στροφή 180 μοιρών, ο επίτροπος της Αρχής Ανταγωνισμού στο Ισραήλ δήλωσε ότι θα συστήσει τη διάλυση της εταιρικής σχέσης μεταξύ της Noble Energy των Ηνωμένων Πολιτειών και της τοπικής εταιρείας Delek Group, για τις οποίες, όπως αναφέρει ο επίτροπος, ελέγχουν σε ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό τα αποθέματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο Θάλασσα στα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ.

Η ισραηλινή Αρχή Ανταγωνισμού, κατά την πρώτη είχε εγκρίνει τον έλεγχο του πεδίου Λεβιάθαν από τις δύο εταιρείες, όπως αυτές πούλησαν τις συμμετοχές τους σε δύο μικρότερες εταιρείες φυσικού αερίου, Karish και Tanin. Αλλά ο καθηγητής Ντέιβιντ Γκίλο, επίτροπος της ισραηλινής Αρχής Ανταγωνισμού, δήλωσε ότι ανέφερε στους αξιωματούχους από τις Noble και Delek τη νέα διάταξη.

Παλαιστίνη: Η μεθοδευμένη εξαφάνιση ενός έθνους

άρθρο της Catherine Shakdam
από το New Eastern Outlook

.

Ενώ οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι υπήρξαν πάντοτε πρόθυμοι να προβάλλουν την επιθυμία τους για την επίτευξη περιφερειακής ειρήνης στη Μέση Ανατολή, μέσω συνεργασίας με την Παλαιστινιακή Αρχή (ΠA) που θα στοχεύει προς μια πολιτική λύση στο, ολοένα και πιό ακανθώδες ζήτημα του Παλαιστινιακού ζητήματος, η αναστάτωση του Ισραήλ για την απόφαση της Σουηδίας να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως κυρίαρχο κράτος υπογραμμίζει την εγγενή Ισραηλινή υποκρισία.

Εάν οι ξένες δυνάμεις και η Κοινή Γνώμη έχουν ξεπέσει τόσο πολύ, ώστε να κλείνουν τα μάτια τους στον αέναο, σπειροειδή εκφυλισμό του Ισραήλ στο σκοτάδι της γενοκτονίας και του φασισμού, ας θυμηθούμε όλοι μας, ότι ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο χτίστηκε το Ισραήλ, παραμένει μολυσμένος με το αίμα χιλιάδων Παλαιστινίων ανδρών, γυναίκών και παιδιών. Είναι δύσκολο, σε αυτή τη βάση, να συμβιβασθούν οι ωμότητες που διεπράχθησαν στις 15 Μαΐου του 1948 (σ.Π/β: Μία ημέρα μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας Ισραήλ – μαζικές σφαγές σε Παλαιστινιακά χωριά από Ισραηλινούς παραστρατιωτικούς, 700.000 εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι) και οι ισχυρισμοί του Ισραήλ ότι θέλει να τερματίσει την αιματοχυσία, – ιδίως με το δεδομένο ότι, το Ισραήλ είναι υπεύθυνο για πολλές από τις ωμότητες.

Ανατρέχοντας στη μακρά ιστορία των καταχρήσεων και των κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίον των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, και στην επίμονη επιθυμία του να εξαφανίσει την Παλαιστίνη και τον λαό της, μόνο και μόνο για να ξαναγράψει την ιστορία του, και, τελικώς, να προφασισθεί «ηθική δικαιοσύνη», μπορεί κανείς να αντιληφθεί πόσο «εξοργιστική» υπήρξε η απόφαση της Σουηδίας να άρει το αδιέξοδο στο νομικό κενό του καθεστώτος της Παλαιστίνης και πόσο «προδομένο» αισθάνθηκε ένα κράτος που έχει συνηθίσει να αποσπά από τη διεθνή κοινότητα ακριβώς αυτό που επιθυμεί.

Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Γεωπολιτική του πετρελαίου

άρθρο του Rob Urie
από το CounterPunch

.

Είναι ο στόχος του Ισραήλ η συνολική εξαθλίωση των Παλαιστινίων;

Η τυπική «γραμμή» που ακολουθούν πολιτικοί επιστήμονες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, είναι ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις ενεργούν επί τη βάσει των «εθνικών» τους συμφέροντων, ώστε να προστατεύουν τους πολίτες «τους» από τις στρατιωτικές απειλές που προέρχονται από άλλα έθνη / λαούς.

Αυτό είναι σίγουρα το πλαίσιο που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama σε πρόσφατο άρθρο του στην ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», για να εξηγήσει τη δική του και την Αμερικανική υποστήριξη στην επίθεση του Ισραήλ κατά της Γάζας και της αιχμαλωσίας και εξαθλιώσεως του άμαχου πληθυσμού της. Από τα συλλυπητήρια του κ. Obama προς τους γονείς των σκοτωμένων Ισραηλινών παιδιών, που φέρεται να είναι εν μέρει το κίνητρο για τις τελευταίες Ισραηλινές φρικαλεότητες στη Γάζα, εξαιρέθηκε το δικό του ρεκόρ δολοφονιών δεκάδων και εκατοντάδων γυναικών, παιδιών και αθώων ανδρών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και Αφρική, μέσω παράνομων «επιδρομών» μη – επανδρωμένων αεροσκαφών τα τελευταία χρόνια. Εξαιρέθηκε επίσης μία θαυματουργή σύμπτωση: τα έθνη και οι λαοί που υπόκεινται σε πολέμους των ΗΠΑ για «απελευθέρωση / αυτοάμυνα» κατέχουν αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου.

H Ουκρανία καλεί τους εφέδρους των Ενόπλων της Δυνάμεων κατά της Ρωσσίας. Απόριψη από τον Putin της εκκλήσεως του Obama για αποκλιμάκωση και οι επιπτώσεις στη Μέση Ανατολή

από το DEBKAfile

.

Χρειάστηκαν 90 λεπτά έντονου διαλόγου με τον Ρώσσο πρόεδρο για να κατανοήσει ο πρόεδρος Obama ότι ο Vladimir Putin είναι ακλόνητα σταθερός στην πορεία που έχει χαράξει για την Ουκρανία και δεν έχει καμία πρόθεση να αποσύρει τα Ρωσσικά στρατεύματα που έχει αναπτύξει στη χερσόνησο της Κριμαίας. Στην πραγματικότητα, πίσω από τη διπλωματική διατύπωση, ο Poutin ήταν ξεκάθαρα επιθετικός: Άφησε να εννοηθεί ότι, εκτός εάν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη απαλλάξουν το Κίεβο από τις «φασιστικές συμμορίες» που έχουν καταλάβει την εξουσία, η Μόσχα θα μετακινήσει στρατιωτικές δυνάμεις και σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας ώστε να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και να «προστατεύσει τους Ρώσσους πολίτες και συμπατριώτες που ζουν εκεί» για όσο χρονικό διάστημα παραμένει στην εξουσία το προσωρινό καθεστώς στο Κίεβο.

Μέχρις στιγμής, δεν έχει υπάρξει ούτε ένας πυροβολισμός κατά τη στρατιωτική επιχείρηση καταλήψεως της Κριμαίας από τη Ρωσσία. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει στιγμιαία και να εξελιχθεί σε μία μετωπική σύγκρουση μεταξύ Ρωσσικών και αντί – Ρωσσικών στοιχείων στο Ουκρανικό έδαφος.

Ο Putin δεν εντυπωσιάστηκε από την κατηγορία του Obama πως διαπράττει «σαφή παραβίαση της Ουκρανικής Εθνικής ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητος«, ούτε αποθαρρύνθηκε από την απειλή του για

Προς νέα τάξη πραγμάτων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής;

άρθρο του Zvi Magen
από το INSS

.

Ο πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu επισκέφθηκε πρόσφατα τη Ρωσσία και συναντήθηκε με τον πρόεδρο Vladimir Putin. Όπως αναμενόταν, το κρισιμότερο ζήτημα που συζητήθηκε ήταν εκείνο του Ιράν, αλλά είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα για τα πιθανά πρακτικά αποτελέσματα που σχετίζονται με Ιρανικό Ζήτημα. Πέρα από το Ιράν όμως, η συνάντηση υπήρξε σημαντική τόσο για τη Ρωσσία όσο και για το Ισραήλ, με πιθανές σημαντικές προεκτάσεις στο διεθνές σύστημα. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με υπόβαθρο τα γεγονότα στη Συρία και το Ιράν, γεγονότα που έχουν δρομολογήσει σημαντικές νέες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών της Ρωσσίας να σφυρηλατήσει στενότερους δεσμούς με διάφορα έθνη με τα οποία οι διμερείς σχέσεις ήταν τεταμένες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, το Ιράκ, η Ιορδανία και το Ισραήλ. Η στάση των Ρώσσων δεν αποτελεί μια νέου είδους πολιτική, αλλά μέχρι πρόσφατα οι προσπάθειες αυτές αντιμετωπίστηκαν με περιορισμένο ενθουσιασμό. Τώρα, διαφαίνονται σημαντικές αλλαγές σε εξέλιξη, γεγονός με πλήθος προεκτάσεων για

Αυξάνονται οι υποκριτές στο θέατρο της Μέσης Ανατολής.

Χθές, 14 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε 3ωρη συνάντηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Netanyahu  με τον Ρώσσο πρόεδρο Putin στο θέρετρο Soshi στη Μαύρη Θάλασσα. Σύμφωνα με Ισραηλινές πηγές, ο Netanyahu αποπειράθηκε ανεπιτυχώς να αποτρέψει την παροχή των προηγμένων αντιαεροπορικών/αντιπυραυλικών συστημάτων S-300s στη Συρία. Ο Ρώσσος ηγέτης από την πλευρά του, κατέκρινε εμμέσως τις αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ κατά της Δαμασκού της 3ης και 5ης Μαΐου, εκδίδοντας μετά την συνάντηση, την εξής προειδοποίηση: «Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αποφευχθούν οποιεσδήποτε κινήσεις που μπορεί να διαταράξουν την κατάσταση.»

Ο Ρώσσος υπουργός Εξωτερικών Lavrov, δήλωσε την Παρασκευή ότι η Ρωσία δεν είχε νέα σχέδια πώλησης των S-​​300s προς την κυβέρνηση Assad, αλλά άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο αυτά να παραδοθούν στα πλαίσια ήδη υφιστάμενης σύμβασης.

Ο βρετανός πρωθυπουργός Cameron, δήλωσε τη περασμένη Δευτέρα, έπειτα από συνομιλίες με τον Αμερικανό πρόεδρο Obama, πως Μόσχα και Λονδίνο έχουν βρει «κοινό πεδίο συνεννοήσεως» σχετικά με την κρίση στη Συρία. Ο Obama πάντως, εμφανίστηκε λιγότερο εφησυχασμένος, δηλώνοντας πως «εξακολουθεί να υπάρχει καχυποψία μεταξύ της Ρωσσίας και άλλων μελών του G8 και της Δύσης«. Ο Αμερικανός πρόεδρος, προσέθεσε πως η Ρωσσία, σαν μέλος του G8, έχει και συμφέρον και υποχρέωση να βοηθήσει στον τερματισμό της βίας. (σ. Στο G8 συμμετέχουν οι: ΗΠΑ, Καναδάς, Ρωσσία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία, Η.Βασίλειο, Γαλλία και Ευρωπαϊκή Ένωση)

Έπειτα από την προειδοποίηση της Ρωσσίας προς το Ισραήλ, Σύριοι διπλωμάτες στο Λονδίνο, «διέρρευσαν» ότι