George Soros: υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου των Δημοκρατικών για την Προεδρία των ΗΠΑ

.

Ο διαβόητος δισεκατομμυριούχος «επενδυτής» και αυτοαποκαλούμενος φύλακας των φιλελεύθερων ιδεών, μπορεί να μην υποστηρίζει ανοιχτά (όπως λέει) κάποιον υποψήφιο από το Δημοκρατικό κόμμα για τις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές του 2020, αλλά εξέφρασε την προτίμησή του.

Το πρόσωπο που προτιμά είναι η Elizabeth Warren, που στα 70 της χρόνια θέλει να γίνει η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το να έχει όμως την υποστήριξη του «φιλάνθρωπου» George Soros, δημιουργού της Open Society, ίσως της δημιουργήσει πολλά προβλήματα, καθώς ο μισός πλανήτης δεν θέλει να ακούει ή να βλέπει καν ζωγραφιστό τον άνθρωπο που προσπαθεί να επιβάλλει την παγκοσμιοποίηση, τον άνθρωπο που είναι υπέρ της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και της δημιουργίας περίεργων προτύπων…

Σε συνέντευξη που παραχώρησε την στους New York Times, ο George Soros περιέγραψε την Γερουσιαστή από τη Μασαχουσέτη ως την καλύτερη υποψήφια.

«Δεν λαμβάνω δημόσια θέση, αλλά θεωρώ πως αυτή είναι η πιο κατάλληλη για Πρόεδρος» είπε ο George Soros.

Προπαγάνδα υπέρ της παγκοσμιοποίησης από Ομπάμα και Μέρκελ

αναδημοσίευση από το Cosmostatus

.

Συνεχίζει την προπαγάνδα υπέρ της παγκοσμιοποίησης ο Μπάρακ Ομπάμα. Μετά την ομιλία ύμνο υπέρ της παγκοσμιοποίησης που έβγαλε στην Αθήνα, μέσω κοινού του άρθρου με την Άγκελα Μέρκελ κάνει ό,τι μπορεί για αναστρέψει την κατάσταση.

Στο χθεσινό άρθρο του CosmoStatus που είχε τίτλο «Αποτελέσματα της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα» επισημάναμε την απέλπιδα προσπάθεια του απερχόμενου Αμερικανού Προέδρου, να στηρίξει την παραπαίουσα παγκοσμιοποίηση.

Με τον Ντόναλντ Τραμπ έτοιμο να αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ, που μαζί με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, δηλώνουν κατά της παγκοσμιοποίησης, έπρεπε να υπάρξει στήριξή της με κάθε τρόπο, από τους πιο ισχυρούς υπερασπιστές της.

Έτσι, ο Μπάρακ Ομπάμα και η Άγκελα Μέρκελ με άρθρα τους στο Γερμανικό οικονομικό περιοδικό Wirtschafts Woche δηλώνουν ευθαρσώς ότι «η επιστροφή στην εποχή πριν την παγκοσμιοποίηση δεν είναι πλέον δυνατή»!

Ομπάμα και Μέρκελ διαμηνύουν ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία είναι πιο δυνατές όταν συνεργάζονται και όχι όταν απομονώνονται, επισημαίνοντας πως οι δύο χώρες μπορούν να πλάσουν την παγκοσμιοποίηση με έναν τρόπο που να «συνάδει με τις αξίες και τα ιδεώδη μας», δηλαδή με τον τρόπο που αυτοί θέλουν!

Η ανακοίνωση του Κρεμλίνου για την τηλεφωνική συνομιλία Πούτιν – Ομπάμα της 6ης Ιουλίου 2016

Ο Ρώσσος Πρόεδρος ενημέρωσε τον Αμερικανό ομόλογό του, ως συν – πρόεδρος της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ (Ρωσσία, ΗΠΑ και Γαλλία) για την ειρηνευτική διαδικασία στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ, για τα αποτελέσματα της τριμερούς συναντήσεώς του με τους ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, Ilham Aliyev και Serzh Sargsyan, στην Αγία Πετρούπολη στις 20 Ιουνίου.

Ο Vladimir Putin τόνισε ότι η Ρωσσία οργάνωσε τις συνομιλίες για να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της καστάσεως στην περιοχή των συγκρούσεων το συντομότερο δυνατόν και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την πρόοδο της ειρηνευτικής διαδικασίας. Ο Barack Obama επαίνεσε τις προσπάθειες της Ρωσσίας και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να συνεχίσουν να συνεργάζονται ενεργά στην Ομάδα Μινσκ του ΟΑΣΕ σε αυτό το ζωτικό ζήτημα.

Συζητώντας την κατάσταση στη Συρία, ο Vladimir Putin κάλεσε τον Barack Obama να διευκολύνει όσο το δυνατόν συντομότερα τον διαχωρισμό των «μετριοπαθών Συριακών δυνάμεων της αντιπολιτεύσεως» από την τρομοκρατική ομάδα Jabhat al-Nusra και άλλους εξτρεμιστές που δεν καλύπτονται από το καθεστώς καταπαύσεως του πυρός. Και οι δύο πλευρές επιβεβαίωσαν την ετοιμότητά τους να εντείνουν το συντονισμό των Αμερικανικών και Ρωσσικών στρατιωτικών ενεργειών στη Συρία, και τόνισε τη σημασία της επαναλήψεως των δια – Συριακών διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών για την επίτευξη μιας πολιτικής διευθετήσεως του ζητήματος.

Συζητώντας για την Ουκρανία, ο Ρώσσος Πρόεδρος υπενθύμισε τη σημασία της αυστηρής τηρήσεως από πλευράς Κιέβου των συμφωνιών του Μινσκ της 12ης Φεβρουαρίου του 2015, συμπεριλαμβανομένης της ενάρξεως ενός πραγματικού άμεσου διαλόγου με τις πόλεις του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, την παροχή αμνηστίας, το ειδικό καθεστώς για την DPR (Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ) και την LPR (Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ) και την από κοινού κατάρτιση ενός νόμου για τις τοπικές εκλογές.

Avaaz: Ήρωες «κλικτιβιστές» ή λύκοι του Σόρος με προβιά;

.

Συγγραφέας :BlackCatte

Μετάφραση/ Απόδοση: gioustinianis 

To Avaaz, με μέλη που φτάνουν τα 40 εκατομμύρια, είναι ένας από τους πρίγκιπες του φαινομένου του κλικ-ακτιβισμού. Αυτοί οι εικονικοί μαχητές για δικαιοσύνη είναι παντού και υπάρχουν εδώ και λίγο καιρό, και από τη στιγμή που με κάποιο τρόπο φτάσετε στην mail λίστα τους, θα σας βομβαρδίζουν με συνεχείς ενημερώσεις μέχρι ότου βρείτε το μαγικό κουμπί της διαγραφής από τη λίστα τους και απελευθερωθείτε.

To site τους μοιάζει σαν το μανιώδης κέντρο για κάποιο έξοχα συγχρονισμένο κοινωνικό πείραμα του τύπου Μεγάλου Αδελφού αν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του σήμερα, και αυτοχαρακτηρίζεται ως εξής :

“Το Avaaz σημαίνει ‘φωνή’ σε πολλές γλώσσες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας. Ιδρύθηκε το 2007 με μια βασική, δημοκρατική αποστολή: να οργανώσει και να κινητοποιήσει πολίτες απ’όλη την υφήλιο για να γεφυρώσουμε το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον κόσμο που ζούμε και στον κόσμο που οι περισσότεροι άνθρωποι θα θέλαμε.”

H επίθεση του Ισραήλ στη Συρία στοχεύει τη Μόσχα.

άρθρο του Gordon Duff
από το New Eastern Outlook

.

Την 2α Απριλίου του 2015, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια από αέρος στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Συρίας: Βομβαρδιστικά αεροσκάφη εξόρμησαν εναντίον περιοχών Βορείως της Δαμασκού, κοντά στο αεροδρόμιο της Δαμασκού και εναντίoν στρατιωτικών μονάδων που πολεμούσαν εναντίον του Al Nusra Front και δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους. Ορισμένες από αυτές τις επιθέσεις αποτελουσαν άμεση αεροπορική υποστήριξη σε μια προσπάθεια να παρεμποδιστει η επίθεση του Συριακού στρατού εναντίον ζωτικών για το Ισλαμικό Κράτος γραμμών ανεφοδιασμού, από το Ισραήλ μέσω της Ιορδανίας.

Ωστόσο, οι επιθέσεις στόχευαν και κάπου αλλου, καθώς το Ισραήλ διεξάγει ένα παρένθετο πόλεμο κατά της Ρωσσίας, που διαρκεί εδώ κι αρκετό καιρό. Το πραξικόπημα στην Ουκρανία, φαινομενικά προγραμματισμένο από το ΝΑΤΟ, προέρχεται από μια εξτρεμιστική νεοσυντηρητική και παρασκηνιακή κλίκα εντός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η Victoria Nuland, ενορχηστρωτής του πραξικοπήματος του Κιέβου, είναι σύζυγος του John Kagan, ανθρώπου με ισόβιους δεσμούς με τις Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.

Ακόμη μία παρέμβαση των ΗΠΑ απειλεί άμεσα τα συμφέροντα της Ρωσσίας

άρθρο του Orkhan Sattarov
επικεφαλή του Ευρωπαϊκού Γραφείου του Vestnik Kavkaza

.

Με τη βοήθεια του Ιράν και της Χεζμπολάχ, ο Πρόεδρος Bashar al – Assad κατόρθωσε να διατηρήσει τις στρατιωτικές του θέσεις στην καταστροφική διαμάχη με την Συριακή αντιπολίτευση. Η υποστήριξη της Ρωσσίας και της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον έσωσε από την αναπόφευκτη παρέμβαση της «Δύσεως». Ο Σύριος πρόεδρος δεν συνελήφθη, όπως ο Αιγύπτιος πρόεδρος Hosni Mubarak,  δεν λυνταρίστηκε από το πλήθος όπως ο Λίβυος ηγέτης Muammar Gaddafi, δεν εγκατέλειψε τη χώρα, όπως ο Osama bin Laden. Αντιθέτως, τόνισε ότι ο καπετάνιος δεν πρέπει να εγκαταλείπει το πλοίο κατά τη διάρκεια μιάς καταιγίδας. Επιβιώνοντας της «Αραβικής Άνοιξης», ενός φαινομένου που απεικονίζεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως ως ένα Αραβικό κίνημα για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, ο Assad παρέμεινε στη θέση του εώς τη στιγμή που η επαναστατική αστρόσκονη τελείωσε και αποκαλύφθηκαν οι εξτρεμιστές ισλαμιστές, όταν πιά η Συρία είχε μετατραπεί σε μια χώρα – συνονθύλευμα των κάθε είδους τρομοκρατών.

Εβρισκόμενος σε απελπιστική κατάσταση, ο Σύρος πρόεδρος ενέκρινε τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίων των θέσεων του Ισλαμικού Κράτους (IS ή ISIL ή ISIS) και της al – Nusra Front στη χώρα του, επιδοκιμάζοντας ανοιχτά τις ενέργειες της διεθνούς κοινότητος για την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Οι κοινές προσπάθειες του Bashar al – Assad και του, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, συνασπισμού, εναντίον του μεγαλύτερου εχθρού της Συριακής κυβερνήσεως, είναι σημαντικές από μόνες τους. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η επίσημη Δαμασκός πήρε «άφεση αμαρτιών» από την Ουάσιγκτον;

Οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, επιδεικνύοντας ότι δεν πραγματοποιούν επίθεση εναντίον του μουσουλμανικού κόσμου. Η στενή συνεργασία με τις χώρες του Αραβικού Συνδέσμου νομιμοποιεί τις ενέργειες της «Δύσεως» στην περιοχή. Προφανώς, η Ουάσιγκτον δεν εμπιστεύεται πλήρως τους συμμάχους της στη Μέση Ανατολή, όπως μπορεί να διαπιστωθεί από τις ανεξάρτητες Αμερικανικές επιδρομές εναντίον της al – Nusra Front στο Κατάρ και της ομάδας Khorasan. Οι σύμμαχοι βοήθησαν τις ΗΠΑ μόνο στους βομβαρδισμούς κατά του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο απειλεί τη σταθερότητα του συνόλου των μελών της συμμαχίας.

Μία νέα εποχή στις Αμερικανο – Κινεζικές σχέσεις;

κατάθεση του Christopher K. Johnson
ανώτερου Συμβούλου και πρόεδρου της έδρας Κινεζικών Σπουδών Freeman
του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS)
ενώπιον της Υποεπιτροπής για την Ασία και τον Ειρηνικό
της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ
στις 17/9/2014

.

Εκλεκτά μέλη της Υπο – Eπιτροπής,

καλό σας απόγευμα, και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να παρουσιασθώ σήμερα ενώπιόν σας. Θεωρώ εξαιρετικά ευχάριστο το γεγονός ότι, παρά τις πολύπλοκες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΗΠΑ με το ISIS στο Ιράκ και στη Συρία, καθώς και τους κινδύνους για τη Δύση που προβάλλονται από τη Ρωσσία στην Ουκρανία, υπάρχει εκ μέρους σας προθυμία να συζητήσετε τα σημαντικά αυτά ζητήματα εν σχέση προς τη μελλοντική πορεία των Αμερικανο – Κινεζικών σχέσεων υπό την ηγεσία του Κινέζου προέδρου Xi Jinping.

Παρ’ ότι αυτές οι προκλήσεις είναι σημαντικές και, στην περίπτωση του ISIS, αντιπροσωπεύουν ένα σαφή και άμεσο κίνδυνο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τις ζωές των πολιτών μας, θεωρώ πως τελικώς, θα πρέπει να θεωρηθούν ως άμεσα, τακτικής φύσεως ζητήματα, που πρέπει να τύχουν επιδέξιων χειρισμών από τους υπεύθυνους του καθορισμού της Αμερικανικής πολιτικής.

Αντιθέτως, οι ορθοί χειρισμοί των σχέσεών μας με την Κίνα θα πρέπει να αποτελούν τη θεμελιώδη στρατηγική ενασχόληση των Αμερικανών πολιτικών στοχαστών της εξωτερικής πολιτικής του 21ου αιώνα.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να ξοδέυσω λίγο χρόνο διαγράφοντάς σας την προσωπική μου εκτίμηση για τους ορθούς χειρισμούς αυτών των σχέσεων, καθώς και ορισμένα από τα συγκεκριμένα ζητήματα που μου ζητήθηκε να παρουσιάσω στην Υπο – επιτροπή σας.

Επισκόπηση της καταστάσεως των Αμερικανο – Κινεζικών σχέσεων

Οι σχέσεις μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Πεκίνου, ενώ σε γενικές γραμμές είναι σταθερές, βρίσκονται σήμερα υπό πίεση. Οι Κινέζοι ηγέτες και αξιωματούχοι, στην καλύτερη περίπτωση, είναι συγχισμένοι με αυτό που θεωρούν ως έλλειψη συνέπειας της κυβερνήσεως Obama, όσον αφορά στην πολιτική της απέναντι στην Κίνα, και στη χειρότερη περίπτωση είναι πεπεισμένοι ότι οι ΗΠΑ, σε μεγάλο βαθμό μέσω της ανα – εξισορροπήσεως στην Ασία, είναι αποφασισμένες να παρεμποδίσουν την Κινεζική άνοδο, μέσω της αποσταθεροποιήσεως της ηγεσίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Έτσι, οι Κινέζοι ηγέτες αναζητούν συνεργασία με τους συμμάχους και τους συνεργάτες τους, προκειμένου να θέσουν σκληρά όρια στην Κινεζική ελευθερία δράσεως στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού.

Η Κινεζική οπτική των σύγχρονων Κινεζο – Ρωσσικών σχέσεων

άρθρο του Feng Yujun
αντιπροέδρου και διευθυντού του Ινστιτούτου Ρωσσικών Σπουδών
των Κινεζικών Ινστιτούτων Σύγχρονων Διεθνών Σχέσεων
από το διαδικτυακό περιοδικό The Asan Forum

.

Από τις αρχές του 2014, η κρίση στην Ουκρανία έχει εξελιχθεί στο πιο «καυτό» διεθνές ζήτημα, σαγηνεύοντας την κοινή γνώμη σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι δίκαιο να πούμε ότι η Ουκρανική διένεξη υπήρξε μία από τις σημαντικότερες κρίσεις στις διεθνείς σχέσεις από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Θα έχει σοβαρές συνέπειες για το μέλλον της Ουκρανίας, την εξέλιξη των σχέσεων της Ρωσσίας με τη «Δύση», την ασφάλεια της Ευρώπης, καθώς και την εξέλιξη των παγκοσμίων στρατηγικών σχεδιασμών.

Το 2014, οι Ρωσσο – Κινεζικές σχέσεις έχουν ισχυροποιηθεί. Οι δύο πλευρές ενίσχυσαν την αμοιβαία τους εμπιστοσύνη στην πολιτική σφαίρα, βελτίωσαν τη συνεργασία τους σε ζητήματα οικονομίας και ασφάλειας, ενίσχυσαν τον διμερή τους συντονισμό σε πολυμερείς οργανισμούς, και επέτυχαν ισχυρή πρόοδο στην συνεργασία τους σε διάφορες πτυχές της παγκοσμίου διακυβερνήσεως. Η αύξηση της διπλωματικής δραστηριότητος μεταξύ των ηγετών των δύο κρατών έδωσε νέα ώθηση στις διμερείς τους σχέσεις. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτα γεγονότα, είναι συμμετοχή του Xi Jinping (σ.Π/Β: Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας) κατά την τελετή ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων στο Sochi, η συμμετοχή του Vladimir Putin στη σύνοδο κορυφής της CICA (σ.Π/Β: Ασιατικό Forum για την ασφάλεια) στα τέλη Μαΐου (όπου εμφανίστηκε στο πλευρό του προέδρου Xi), και η συμμετοχή των δύο ηγετών στη Σύνοδο Κορυφής των BRICS στη Βραζιλία. Οι στενές επαφές μεταξύ των δύο ηγετών έχουν πιθανότατα πυροδοτήσει περισσότερες πρωτοβουλίες για συνεργασία.

Υπάρχουν διαφορετικές διεθνείς ερμηνείες των εξελισσομένων Ρωσσο – Κινεζικών σχέσεων. Μια άποψη είναι ότι το καθεστώς στις δύο χώρες είναι κοινό και ότι έχουν σχηματίσει μια άτυπη συμμαχία για την αντιμετώπιση της «Δύσεως». Μία από τις εκδηλώσεις αυτής της συμμαχίας είναι η φιλο – Ρωσσική θέση της Κίνας σχετικώς προς την Κριμαία. Ορισμένοι ανησυχούν ότι η Κίνα θα μιμηθεί τις ενέργειες της Ρωσσίας στην Κριμαία και θα χρησιμοποιήσει βία για την επίλυση των κατά ξηρά και θάλασσα διαφορών της. Κατά την άποψη του αρθογράφου, οι εκτιμήσεις αυτές είναι εντελώς αβάσιμες, δεν βασίζονται σε ορθολογική ανάλυση, αλλά καθοδηγούνται από ένα υποκειμενικό ενδιαφέρον για την ενίσχυση στρατιωτικών συμμαχιών που θα εμπεριέχουν την άνοδο της Κίνας.

Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Γεωπολιτική του πετρελαίου

άρθρο του Rob Urie
από το CounterPunch

.

Είναι ο στόχος του Ισραήλ η συνολική εξαθλίωση των Παλαιστινίων;

Η τυπική «γραμμή» που ακολουθούν πολιτικοί επιστήμονες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, είναι ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις ενεργούν επί τη βάσει των «εθνικών» τους συμφέροντων, ώστε να προστατεύουν τους πολίτες «τους» από τις στρατιωτικές απειλές που προέρχονται από άλλα έθνη / λαούς.

Αυτό είναι σίγουρα το πλαίσιο που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama σε πρόσφατο άρθρο του στην ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», για να εξηγήσει τη δική του και την Αμερικανική υποστήριξη στην επίθεση του Ισραήλ κατά της Γάζας και της αιχμαλωσίας και εξαθλιώσεως του άμαχου πληθυσμού της. Από τα συλλυπητήρια του κ. Obama προς τους γονείς των σκοτωμένων Ισραηλινών παιδιών, που φέρεται να είναι εν μέρει το κίνητρο για τις τελευταίες Ισραηλινές φρικαλεότητες στη Γάζα, εξαιρέθηκε το δικό του ρεκόρ δολοφονιών δεκάδων και εκατοντάδων γυναικών, παιδιών και αθώων ανδρών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και Αφρική, μέσω παράνομων «επιδρομών» μη – επανδρωμένων αεροσκαφών τα τελευταία χρόνια. Εξαιρέθηκε επίσης μία θαυματουργή σύμπτωση: τα έθνη και οι λαοί που υπόκεινται σε πολέμους των ΗΠΑ για «απελευθέρωση / αυτοάμυνα» κατέχουν αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου.

O «Σαουδόφιλος» διευθυντής της CIA πίσω από την άνοδο του ISIL

O John O. Brennan

από το PressTV

.

Ο διευθυντής της CIA John Brennan ο οποίος είναι «γνωστός Σαουδόφιλος» έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία και την άνοδο του αποκαλούμενου «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Levant (Εγγύς Ανατολή) – ISIL», σύμφωνα με τον Αμερικανό συγγραφέα και ερευνητή δημοσιογράφο Wayne Madsen.

Ο Madsen ανέφερε τις παρατηρήσεις του σε τηλεφωνική συνέντευξη στο Press TV τη Δευτέρα, δηλώνοντας πως οι στρατιωτικές εκπαιδεύσεις της Ουάσιγκτον και η παροχή όπλων και μετρητών στους παραστρατιωτικούς στο Ιράκ και τη Συρία οδήγησαν στην εκδήλωση της βίας στην περιοχή.

Όπως και με την Αλ-Κάιντα, της οποίας η καταγωγή είναι ανιχνεύσιμη στον «πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Σοβιετικής Ενώσεως στο Αφγανιστάν,» ο Madsen εξήγησε πως «έχουμε και πάλι υποστηρίξει, εκπαιδεύσει και χρηματοδοτήσει τα ίδια στοιχεία και τώρα έχουμε την άνοδο του ISIL στο Ιράκ και τη Συρία. Ενδεχομένως, θα δούμε τώρα την επέκταση αυτού του πολέμου στην Ιορδανία και πέρα από εκεί,​επειδή έχουν αλλάξει το όνομά τους τώρα σε Ισλαμικό Χαλιφάτο, ή σε Ισλαμικό Κράτος».

Την Κυριακή, ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama δήλωσε ότι «οι εμπειροπόλεμοι Ευρωπαίοι που έχουν προσχωρήσει στο ISIL συνιστούν «σοβαρή απειλή» για τις ΗΠΑ, καθώς «έχουν ευρωπαϊκό διαβατήριο» και «δεν χρειάζονται θεώρηση για να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ».

Ιρανικές στρατιωτικές δυνάμεις πολεμούν στο Ιράκ το ISIS. Ο στρατηγός Soleimani Βρίσκεται στη Βαγδάτη. Ο Obama θα στείλει πιθανώς όπλα στο Ιράκ.

Ο στρατηγός Qassem Soleimani

από το DEBKAfile

.

Ο πρόεδρος Barack Obama βρίσκεται κοντά σε μια απόφαση σχετικά με σειρά Αμερικανικών στρατιωτικών μέτρων για την παρεμπόδιση της πορείας της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, που βρίσκεται τώρα στην Σαμάρα, σε απόσταση 70 χιλιομέτρων από τη Βαγδάτη. Σε σχόλιό του το βράδυ της Πέμπτης 12 Ιουνίου, είπε: «Έχουμε ένα μερίδιο στο να διασφαλισθεί ότι αυτοί οι τζιχαντιστές δεν θα αποκτήσουν μια μόνιμη βάση, ούτε στο Ιράκ ούτε στη Συρία». Πρόσθεσε ότι έχει κατά νου «στρατιωτικά ζητήματα μικρού χρονικού ορίζοντα».

Ο πρωθυπουργός του Ιράκ Nuri al-Maliki έχει ζητήσει εδώ και μήνες από τον Λευκό Οίκο την προμήθεια ελικοπτέρων τύπου Apache και ρουκετών αέρος-εδάφους τύπου Hellfire για την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Τώρα ο Obama ενδέχεται να τα παραδώσει, καθώς και να εξέτασει την περίπτωση επιθέσεων Αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον στόχων του ISIS στο Ιράκ, κάτι για το οποίο είναι περισσότερο απρόθυμος.

Το απόγευμα της Πέμπτης, το «ισχυρότερο όπλο του Ιράν», ο επικεφαλής των ταξιαρχιών Al Qods στρατηγός Qassem Soleimani, έφτασε στη Βαγδάτη για να αναλάβει δράση κατά του ISIS, με τον ίδιο τρόπο που διηύθυνε τον πόλεμο του Bashar Assad στη Συρία και να αναδιοργανώσει τον διάσπαρτο και με πεσμένο ηθικό Ιρακινό στρατό.

Αυτά τα βήματα της Ουάσιγκτον και της Τεχεράνης, ανοίγουν το δρόμο για συνεργασία ΗΠΑ – Ιράν για πρώτη φορά σε μια κοινή στρατιωτική επιχείρηση.

Το Σιδηρούν Παραπέτασμα της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία

άρθρο της Diana Johnstone
από το Counterpunch

.

Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ κατασκευάζουν σήμερα μια κατευθυνόμενη παρωδία στην Ευρώπη, με σκοπό να ανα – δημιουργία ενός Σιδηρού Παραπετάσματος μεταξύ Ρωσσίας και Δύσεως.

Με εκπληκτική ομοφωνία, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ προσποιούνται έκπληξη για γεγονότα που έχουν προγραμματίσει μήνες νωρίτερα. Τα γεγονότα που σκόπιμα προκάλεσαν, παρερμηνεύονται ως ξαφνική, εκπληκτική, αδικαιολόγητη «Ρωσσική επιθετικότητα». Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβαν μια επιθετική πρόκληση στην Ουκρανία, γνωρίζοντας ότι θα εξαναγκάσουν τη Ρωσσία να αντιδράσει αμυντικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δεν θα μπορούσαν να είναι σίγουροι για την ακριβή αντίδραση του Ρώσσου Προέδρου Vladimir Putin, όταν οι ΗΠΑ χειραγώγησαν την πολιτική σύγκρουση στην Ουκρανία προκειμένου να εγκαταστήσουν μια φιλοδυτική κυβέρνηση προτιθέμενη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αυτό δεν ήταν ένα απλό ζήτημα της «σφαίρας επιρροής» της Ρωσσίας με τίτλο «γειτονικές χώρες», αλλά ένα ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ρωσσικό Ναυτικό, καθώς και μια σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια στα σύνορα της Ρωσσίας.

Δι – Ειρηνική και Δι – Ατλαντική «Εταιρική Σχέση» – Ένα νέο παγκόσμιο παιχνίδι

άρθρο του Vladimir Terekhov
από το New Eastern Outlook

.

Η κατάσταση γύρω από τη δημιουργία δύο εκ των μεγαλυτέρων ολοκληρωμένων προγραμμάτων, της «Δι – Ειρηνικής Εταιρικής Σχέσεως» (TPP, Trans-Pacific Partnership) και της «Δι – Ατλαντικής Εταιρικής Σχέσεως Εμπορίου και Επενδύσεων» (ΤΤΙΡ, Transatlantic Trade and Investment Partnership) παραμένει ασαφής. Η ασάφεια αυτή απορρέει από το γεγονός ότι η ίδια η γένεση αυτών των προγραμμάτων, προέρχεται από τη σφαίρα της πολιτικής και όχι την οικονομική σφαίρα. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι οι δεδηλωμένοι στόχοι για κάθε μελλοντική σύνδεση (άρση δασμολογικών φραγμών και ελεύθερη ροή αγαθών, υπηρεσιών και επενδύσεων) καθορίζεται από οικονομικούς παράγοντες.

Μαζί με την υπάρχουσα Βορειο – Αμερικανική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (NAFTA, North American Free Trade Agreement), οι συμφωνίες TPP και ΤΤΙΡ (στην περίπτωση που θα ολοκληρωθούν με επιτυχία) θα καλύψουν περισσότερο από το ήμισυ της επιφάνειας του πλανήτη και το σύνολο σχεδόν του ανεπτυγμένου κόσμου, που συμβολίζεται συνήθως ως η «Δύση». Αυτές οι συνθήκες καταδεικνύουν αλάνθαστα, ότι ο κύριος «υποκινητής» των τριών αυτών προγραμμάτων είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως η μοναδική δύναμη της οποίας οι πολιτικές φιλοδοξίες διαφαίνεται πως έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα.

Κυριολεκτικά μιλώντας, τα πολιτικά κίνητρα ήταν ήδη εμφανή κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της NAFTA. Η δημιουργία της στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η οποία περιελάμβανε τον Καναδά, το Μεξικό και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν μια απάντηση της Ουάσιγκτον στις διαδικασίες ολοκληρώσεως που συμβαίνουν στην Ευρώπη, καθώς και στην προοπτική της εξελίξεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε ανεξάρτητο γεωπολιτικό παίκτη.

Ρωσσικά στρατεύματα διετάχθησαν να προχωρήσουν προς τα Ουκρανικά σύνορα. Η Μόσχα αμφισβητεί τη νομιμότητα των εκλογών του Μαΐου.

από το DEBKAfile

.

Η 24η Απριλίου υπήρξε ημέρα απότομης κλιμακώσεως των εντάσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, έπειτα από τη δολοφονία περισσότερων από πέντε φιλο – Ρώσσων πολιτοφυλάκων κατά τη διάρκεια επιθέσεων σε τρία σημεία ελέγχου έξω από την Ανατολική πόλη του Slavyansk. Ο πρόεδρος Vladimir Putin απείλησε με «συνέπειες». Προσέθεσε ότι η νομιμότης των εκλογών της 25ης Μαΐου αμφισβητείται σοβαρά. Ο Υπουργός Άμυνας στρατηγός Sergey Shoigu διέταξε το Ρωσσικό στρατό να ξεκινήσει ασκήσεις στο Rostov on Don, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία.

Στρατιωτικές πηγές του DEBKAfile αναφέρουν ότι αυτή η διαταγή αναβάθμισε τα στρατεύματα σε «Κατάσταση Επιφυλακής», η οποία απαιτεί μείωση της αποστάσεώς τους από τα Ουκρανικά σύνορα και κατάληψη προετοιμασμένων θέσεων ως προγεφυρώματα για εισβολή στην Ανατολική Ουκρανία άμα τη λήψει της αναλόγου εντολής. Ο εκτελών χρέη προέδρου της Ουκρανίας απαίτησε να αποσύρει η Μόσχα τα στρατεύματά της πίσω από τα σύνορα και να σταματήσει να «εκβιάζει».

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 48 ωρών, Ρώσσοι αξιωματούχοι απευθύνουν ένα άνευ προηγουμένου υβρεολόγιο κατά της προσωρινής κυβερνήσεως του Κιέβου και της εμπλοκής της κυβέρνησεως Obama σε επίπεδο στρατιωτικό, μυστικών υπηρεσιών και οικονομικής παρεμβάσεως στην Ουκρανία.

Η αρχή έγινε από τον Vitaly Churkin, πρεσβευτή της Ρωσσίας στον ΟΗΕ, ο οποίος την Τετάρτη 23 ΑΠΡ. κατηγόρησε τις ΗΠΑ για