Από την εκκένωση του Δεδέαγατς έως την υπογραφή της Ελληνοτουρκικής Συνθήκης το Νοέμβριο του 1913

.

Σύμφωνα με βουλγαρικές πηγές οι Έλληνες εγκατέλειψαν το Δεδέαγατς την 19 Σεπτεμβρίου 1913. Η πόλη το επόμενο διάστημα περιήλθε στα χέρια των Βουλγάρων

της Ουρανίας Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)

Ήταν 26 Ιουλίου 1913 όταν το Θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ από το Δεδέαγατς (μετέπειτα Αλεξανδρούπολη) όπου βρισκόταν, εξέπεμπε το ακόλουθο σήμα:

260945 Ανακοινούται το πέρας του πολέμου μετά της Βουλγαρίας. Ξάνθη και ακταί ανατολικώς Νέστου παραχωρούνται εις Βουλγαρίαν. Αναγκαζόμεθα να παραδώσωμεν εις τους εχθρούς μας άπασαν την καταληφθείσαν και απελευθερωθείσαν έκτασιν από Έβρου μέχρις Νέστου και ενδοχώρας. Οι κάτοικοι όλων των παραλιακών Θρακικών πόλεων διαμαρτύρονται.

Μόλις λίγες μέρες πριν από ένα άλλο σήμα του ΑΒΕΡΩΦ πληροφορούμαστε ότι το πλοίο συμμετείχε στις πανηγυρικές εκδηλώσεις, με αφορμή την απελευθέρωση της πόλης (12 Ιουλίου 1913):

211530 Στέλλομεν εις την ξηράν την μουσικήν μας δια να παιανίσει χάριν των κατοίκων.

Δυστυχώς εκείνη η χαρά θα κρατήσει για λίγο, όπως βλέπουμε στην επόμενη καταγραφή από το ημερολόγιο του ΑΒΕΡΩΦ:

Ίμια 1996: «Στη μνήμη των τριών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού»

.

Η Κρίση στα Ίμια άφησε πίσω της «Εθνική πίκρα», τους τρεις νεκρούς Ήρωες Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.

της Ουρανίας Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι τρία (τέσσερα) χρόνια από τότε που Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου. Αιτία οι δύο βραχονησίδες ανατολικά της Καλύμνου. Τα Ίμια (ή Καρντάκ κατά τους Τούρκους) που από το 1947 οι Ιταλοί τα παρέδωσαν μαζί με τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.

Ομολογώ ότι προβληματίστηκα πολλές φορές για να γράφω το παρόν. Γνώριζα ότι δεν είχα να προσθέσω κάτι περισσότερο για την κρίσιμη εκείνη νύχτα καθώς έχει χυθεί πολύ μελάνι όλα αυτά τα χρόνια. Τελικά αποφάσισα να γράψω δυο λόγια – ως φόρο τιμής στους τρεις αδικοχαμένους συναδέλφους.

Τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια και βρίσκονται στα Ελληνικά θαλάσσια ύδατα. Το αποδεικνύουν μια σειρά εγγράφων. Σ΄ ένα από αυτά καταγράφεται ότι «ο Τούρκος πρέσβης στη Ρώμη είχε προειδοποιήσει την πρωθυπουργό Τσιλέρ, πριν από την κρίση των Ιμίων, ότι η Ιταλία κατείχε έγγραφα τα οποία αποδείκνυαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι νησίδες των Ιμίων ανήκουν στα Δωδεκάνησα και ήταν επομένως αναμφισβήτητα ελληνική» (Μιχάλης Ιγνατίου – Αθανάσιος Έλις: «ΙΜΙΑ, Τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών»).