ΤΙΚΑ: Ο Δούρειος Ίππος της Τουρκίας ζητά από την κυβέρνηση να ανοίξει γραφεία στην Ελλάδα

.

 Γιώργος Τσιμπούκης  Στρατηγικός Αναλυτής

Την ίδρυση παραρτήματος στην Αθήνα του Τουρκικού κρατικού οργανισμού ανάπτυξης και παροχής βοήθειας σε τρίτες χώρες ΤΙΚΑ, διαπραγματεύεται η Ελληνική κυβέρνηση με την Τουρκία σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Τουρκικής κυβέρνησης.

Όπως αναφέρει η Zaman, ο Yalçın Akdoğan αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας, δήλωσε ότι η χώρα του επιθυμεί να ανοίξει παράρτημα του ΤΙΚΑ στην Ελλάδα.

Λόγω της υπόστασης αλλά και της φύσης του αντικειμένου του οργανισμού για την ίδρυση ενός παραρτήματος του ΤΙΚΑ στην Ελλάδα απαιτείται η υπογραφή διακρατικής συμφωνίας.

Για αυτό το λόγο σύμφωνα με τον Yalçın Akdoğan η τουρκική κυβέρνηση ξεκίνησε κατά την διάρκεια των τελευταίων επαφών που είχαν οι δύο πλευρές διαπραγματεύσεις με Έλληνες αξιωματούχους.

Μια επισήμανση.

από την Κοσμοϊδιογλωσσία

.

«Η τάση της ΕΕ, η οποία συνεχίζει να διευρύνεται προς Ανατολάς, να θέσει και τις δύο χώρες (Τουρκία και Ρωσία) στο περιθώριο αποτελεί τον παράγοντα ο οποίος έχει συμβάλλει, πέραν της διάστασης του ιστορικού ανταγωνισμού στις τουρκορωσικές σχέσεις, στην προσέγγιση των δύο χωρών και ο οποίος ενδέχεται να τις αναγκάσει να συνάψουν στενότερες σχέσεις μελλοντικά. Αυτή η σχέση περιθωριοποίησης είναι ικανή να δώσει άλλες διαστάσεις στις τουρκορωσικές σχέσεις. Η προσέγγιση αυτή, ικανή να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τις ευρασιατικές ισορροπίες καθώς και να ενεργοποιήσει το πεδίο έλξης αναφορικά με τις σχέσεις που διατηρούν οι δύο χώρες με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αποδεικνύει τη δύναμη των παγκόσμιων ισορροπιών να προσδιορίζουν τις διμερείς σχέσεις» [*].

Τα προηγούμενα γράφονταν το 2001, όταν οι Vladimir Putin και Recep Tayyip Erdoğan, είτε πρωτοεμφανίζονταν είτε δεν είχαν εμφανιστεί στο προσκήνιο με τη δυναμική που γνωρίζουμε τώρα. Η αφήγηση και η γραμμή σκέψης που επικρατεί στο αριστεροδεξιό άτομο και στην αρθρογραφία της «κοινής γνώμης» έχει ως εξής: Η «Ρωσία του Putin» είναι αυταρχική, η «Τουρκία του Erdoğan» το ίδιο, άρα γι’ αυτό προσεγγίζει η Τουρκία τη Ρωσία. Η άποψη αυτή δεν αντέχει σε κριτική (είτε προσωποποιεί την διεθνή πολιτική μιας χώρας, είτε αποδίδει την εξωτερική πολιτική στο εσωτερικό πρότυπο μιας χώρας) και υποκρύπτει ένα αίσθημα και μια προσπάθεια προσηλυτισμού.

Περί του επικείμενου διορισμού-εκλογής του νέου Πρωθυπουργού της Τουρκίας.

αναδημοσίευση από την Κοσμοϊδιογλωσσία

.

Εφόσον όλα εξελιχθούν ομαλά, πλέον δεν θα διαβάζετε και δεν θα γνωρίζετε τις επίσημα κατατεθημένες και καταγεγραμμένες σκέψεις, ενός εξ απορρήτων (κάποιου Πρωθυπουργού), ενός πρέσβη, ενός ακαδημαϊκού ή ενός Υπουργού Εξωτερικών. Πλέον θα διαβάζετε και θα γνωρίζετε τις επίσημα κατατεθημενες και καταγεγραμμένες σκέψεις, του νέου Πρωθυπουργού της Τουρκίας.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Ο πολιτισμός αποτελείται από ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, τα οποία εδράζονται επί ενός κόσμου αξιών που παράγονται από ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο στοιχείο (πληθυσμός) σε έναν συγκεκριμένο χώρο (γεωγραφία) και σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα (ιστορία) με την ταυτότητα που κατέχει και την αίσθηση του ανήκειν… Οι κοινωνίες οι οποίες έχουν στέρεες δομές και κατέχουν μία πολύ ισχυρή αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας, που οφείλεται στην κοινή αντίληψη του χρόνου και του χώρου, και μπορούν με αυτή την αίσθηση να κινητοποιήσουν τα ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτι­κά και οικονομικά στοιχεία, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν στρατηγικά ανοίγματα ικανά να ανανεώνονται συνεχώς.

Αντιθέτως, οι κοινωνίες που ζουν μία κρίση ταυτότητας και τη μετατρέπουν σε μία καταστροφή πολιτισμού περιέρχονται σε ένα στρατηγικό αδιέξο­δο παραδομένες στη δίνη των ψυχολογικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών διακυμάνσεων…

Οι χώρες που η εξωτερική πολιτική τους αφέθηκε εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης στη ροή των συγκυριακών διακυμάνσεων και έχασαν την ικανότητα συγχρονισμού γίνονται δέσμιες μιας πολύπλοκης και αντιφατικής εικόνας που σχηματίζεται από στιγμιαίες αντιδράσεις στην προσδιοριζόμενη από τρίτους επικαιρότητα. Οι πολιτικές ελίτ αυτού του είδους των χωρών, δεν έχουν ούτε την απαραίτητη εμπειρία στην αφετηρία αλλά ούτε το απαραίτητο όραμα για τον προορισμό τους. Δεν είναι επιθετικές και αποφασιστικές, αλλά αμυντικές και αντιδραστικές. Υιοθετούν μια συμπεριφορά μετριασμένης ψυχολογίας ακόμη και στις περιπτώσεις που απαιτείται μια αμυντική στάση στην περίπτωση της «μη συμμετοχής στην κρίση», πόσο μάλλον μια επιθετική στάση στην περίπτωση της «συμμετοχής στην επίλυση».

Η Γεωγραφική φιλοδοξία της Τουρκίας

άρθρο των Rob,ert D. Kaplan και Reva Bhalla
από το Stratfor

.

Σε μια εποχή κατά την οποία στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου κυβερνούν μετριότητες χωρίς μνήμη, ο επί μία δεκαετία πρωθυπουργός της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan, κινείται φιλόδοξα. Ίσως ο μοναδικός ηγέτης μεγάλου έθνους που συγκεντρώνει γύρω ανάλογη δυναμική, είναι ο Ρώσσος Vladimir Putin, με τον οποίο η Δύση αισθάνεται επίσης εξαιρετικά άβολα.

Οι Erdogan και Putin είναι φιλόδοξοι επειδή είναι άνθρωποι που κατανοούν τη γεωπολιτική. Ο Putin γνωρίζει ότι ένας υπεύθυνος Ρώσσος ηγέτης οφείλει να εξασφαλίσει κάποιου είδους «Γκρίζες Ζώνες» περί την Ρωσσία, σε μέρη όπως η Ανατολική Ευρώπη και ο Καύκασος. Ο Erdogan γνωρίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αναδειχθεί σε σημαντική δύναμη στην Εγγύς Ανατολή, προκειμένου να αποκτήσει δύναμη στην Ευρώπη. Το πρόβλημα του Erdogan είναι ότι η γεωγραφία της Τουρκίας μεταξύ Ανατολής και Δύσεως εμπεριέχει τόσες εν δυνάμει ευπάθειες όσα και εν δυνάμει οφέλη. Αυτό είναι που εξαναγκάζει κατά καιρούς τον Erdogan να το παρακάνει. Υπάρχει όμως και μια ιστορική και γεωγραφική λογική για τις υπερβολές του.

Η ιστορία ξεκινά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Επειδή η Οθωμανική Τουρκία ήταν στην πλευρά των ηττημένων του πολέμου (μαζί με την Αυτοκρατορική Γερμανία και την Αυστρία των Αψβούργων), οι νικητές σύμμαχοι διέσπασαν την Τουρκία και τα περίχωρά της με τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920, δίνοντας έδαφος και ζώνες επιρροής στην Ελλάδα, την Αρμενία, την Ιταλία , τη Βρετανία και τη Γαλλία. Η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτή την ταπείνωση ήταν ο «κεμαλισμός», η φιλοσοφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (το επώνυμο «Ατατούρκ» σημαίνει «Πατέρας των Τούρκων»), του μοναδικού αήττητου Οθωμανού στρατηγού, ο οποίος θα ηγηθεί μιας στρατιωτικής εξεγέρσεως ενάντια στις νέες κατοχικές δυνάμεις και θα δημιουργήσει έτσι ένα κυρίαρχο τουρκικό κράτος σε ολόκληρη την ενδοχώρα της Ανατολίας. Ο Κεμαλισμός παραχώρησε με προθυμία μακρινά μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που δεν ανήκαν στην Ανατολία, αλλά αντιστάθμισε αυτή του την παραχώρηση με την απαίτηση ενός εθνικά ενοποιημένου τουρκικού κράτους μέσα στην ίδια την Ανατολία. Παραδείγματος χάριν, οι «Κούρδοι», έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν. Θα ήταν πλέον γνωστοί ως «Βουνίσιοι Τούρκοι». Στην πραγματικότητα, έπρεπε να πάψει να υπάρχει ολόκληρο το πολυπολιτισμικό οικοδόμημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι κλασικές γεωπολιτικές θεωρίες και οι παγκόσμιες στρατηγικές. Ratzel, Kjellén, Mackinder, Haushofer, Spykman, Mahan, de Seversky.

Εικόνα από chgs.umn.edu

.~`~.
Πρόλογος

Η σχέση των πολιτικών μορφωμάτων με τις φυσικές συνθήκες του περιβάλλοντος χώρου και η δυναμική πολιτική διαδικασία, η οποία διαμορφώνεται από τη σχέση αυτή, συγκαταλέγονται στα θέματα που εξετάζει η ανθρωπότητα ήδη από τους πρώτους αιώνες της ύπαρξης της [θεμελιωτής των διεθνών σχέσεων θεωρείται ο Θουκυδίδης]. Ωστόσο, η ανάπτυξη των παγκόσμιων γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών θεωριών έγινε εφικτή μετά την εξακρίβωση της παγκόσμιας γεωγραφίας. Η διαμάχη για την παγκόσμια κυριαρχία, που κορυφώνεται τον 19ο αιώνα με το νεοαποικιοκρατικό κύμα, παρότρυνε τα μέρη να κατευθύνουν τον αγώνα τον οποίο διεξήγαν προηγουμένως για την επίτευξη τοπικών στόχων τακτικής σύμφωνα με τις ανάγκες των παγκόσμιων στρατηγικών στόχων… Η εξέταση της γεωπολιτικής της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα είναι απαραίτητη για την κατανόηση της διαδικασίας εξέλιξης των παγκόσμιων πολιτικών και στρατιωτικών στρατηγικών…

.~`~.
Ι
Friedrich Ratzel και Rudolf Kjellén

Η θεωρία του ζωτικού χώρου (Lebensraum) αναπτύχθηκε από τον Ratzel (1844-1904), ο οποίος επηρεασμένος από τον Δαρβίνο υποστήριξε την

Συρία: Θα επιτεθούμε στο Ισραήλ αν μας επιτεθούν οι ΗΠΑ

άρθρο του Steve Watson
από το Prison Planet

.

Ανώτερος Σύριος αξιωματούχος, προειδοποίησε πως το Ισραήλ «θα πυρποληθεί» εάν οι ΗΠΑ επιτεθούν κατά οιονδήποτε τρόπο κατά του καθεστώτος Assad. Όπως αναφέρθηκε στην Ισραηλινή ιστοσελίδα Ynet news, ο Halef al-Muftah, ηγετικό στέλεχος του Εθνικού Συμβουλίου Μπάαθ της Συρίας και πρώην βοηθός του υπουργού ενημέρωσης της Συρίας, δήλωσε σήμερα (εχθές) ότι η Συριακή κυβέρνηση «στοχεύει με στρατηγικά όπλα το Ισραήλ».

Σχολιάζοντας σε Αμερικανο – Αραβικό ραδιόφωνο, ο Muftah προσέθεσε πως η Δαμασκός θεωρεί πως «πίσω από την επίθεση» βρίσκεται το Ισραήλ και ως εκ τούτου θα γίνει στόχος αντιποίνων εάν οι ΗΠΑ επιτεθούν στη Συρία. Ο Muftah δήλωσε επίσης πως η Συριακή κυβέρνηση δεν θα υποχωρήσει στις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ, και προσέθεσε: «Αν οι ΗΠΑ ή το Ισραήλ διαπράξουν το σφάλμα της επιθετικότητας και εκμεταλλευτούν το ζήτημα των χημικών, η περιοχή θα τυλιχθεί σε ατελείωτες φλόγες που θα επηρεάσουν την ασφάλεια όχι μόνο  της περιοχής , αλλά ολόκληρου του κόσμου. «

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, εμφανίστηκαν αναφορές, σύμφωνα με τις οποίες οι Ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών κατέχουν αδιάσειστες αποδείξεις για το ότι οι επιθέσεις με χημικά όπλα της περασμένης εβδομάδος διεξήχθησαν από τον Συριακό Στρατό.

Σύμφωνα με τη γερμανική φυλάδα Focus, η μονάδα 8200 των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (μονάδα πληροφοριών), υπέκλεψε σήματα του Συριακού Στρατού κατά τη δίαρκεια της επιθέσεως. «Πρώην αξιωματούχος της Μοσάντ δήλωσε  στο Focus πως η ανάλυση των σημάτων έχει δείξει σαφώς ότι ο βομβαρδισμός με πυραύλους που έφεραν δηλητηριώδη αέρια έγινε από τις Συριακές κυβερνητικές δυνάμεις», αναφέρει η δημοσίευση.

Ο John Schindler, καθηγητής του Ναυτικού Κολεγίου Πολέμου των ΗΠΑ έγραψε σχετικά την Κυριακή στο Twitter, προσθέτοντας ότι το Ισραήλ μοιράστηκε γρήγορα τις πληροφορίες με τις ΗΠΑ και άλλους συμμάχους, συμπεριλαμβανομένης της γερμανίας.

Όπως ανέφερε το Infowars σήμερα (εχθές), η ζήτηση για αντιασφυξιογόνες μάσκες στο Ισραήλ αυξάνεται, εν αναμονή των