2.2.2014
« Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι σκοποί αυτών μπορούν να μας βοηθήσουν, να αντιμετωπίσουμε και να διαχειριστούμε καταστάσεις που δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με άλλους τρόπους» Zbigniew Brzezinski
Στην σημερινή εποχή,ιδιαίτερα μετά την 9/11 και την εισβολή σε άλλες χώρες από κάποιες ισχυρότερες, η πιο σημαντική και πιο συχνή δικαιολογία είναι πάντα τα ανθρωπιστικά δικαιώματα. Στον πόλεμο της Σερβίας ήταν λόγοι εθνοκάθαρσης, στο Ιράκ και στην Λιβύη όπως και στην Συρία ήταν τα καθεστώτα που κυβερνούσαν τις χώρες αυτές εις βάρος των υπολοίπων. Στον πόλεμο της Οσσετίας ήταν η καταπίεση που παρουσιάστηκε από τα Ρώσικα, κυρίως ΜΜΕ, όπου οδήγησε και στην οριστική επέμβαση.
Στο πλαίσιο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρκετοί οργανισμοί μη κερδοσκοπικής φύσης (ΜΚΟ) δημιουργήθηκαν για να βοηθήσουν τον ΟΗΕ ως ανεξάρτητοι σύμβουλοι σε αυτό το έργο. Οι συγκεκριμένοι οργανισμοί, όπως το AmnestyInternational, κατάφεραν ομολογουμένως να δώσουν αρκετή βοήθεια σε αυτό. Όμως, από ένα σημείο και μετά, διαπιστώθηκε πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί και διαφορετικά.
Στην αρχή του κειμένου, η δήλωση του Αμερικανού διπλωμάτη Zbigniew Brzezinski αποτυπώνει ακριβώς πως μια «ανθρωπιστική πολιτική» μπορεί να χειραγωγηθεί, ώστε να προωθήσει ενέργειες που με άλλο τρόπο θα είχαν παραβιάσει αρκετές διεθνείς συνθήκες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΑΒΕΡΩΦ 