Γιώργος Σεφέρης: πώς έζησε την 28η Οκτωβρίου 1940

.

O Γ. Σεφέρης, το 1940, υπηρετούσε στο υπουργείο εξωτερικών και υπήρξε αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας  ιστορικών γεγονότων. Οι εμπειρίες του απ΄ εκείνες τις ημέρες καταγράφονται στον γ΄τόμο των απομνημονευμάτων του

Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: « έχουμε πόλεμο ». Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι. Ντύθηκα κι έφυγα αμέσως.

Στο Υπουργείο Τύπου δυο-τρεις υπάλληλοι. Ο Γκράτσι είχε δει τον Μεταξά στις τρεις. Του έδωσε μια νότα και του είπε πως στις 6 τα ιταλικά στρατεύματα θα προχωρήσουν. Ο πρόεδρος του αποκρίθηκε πως αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, και όταν έφυγε κάλεσε τον πρέσβη της Αγγλίας. Αμέσως μετά τον Νικολούδη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ο πρόεδρος ήταν μέσα με τον πρέσβη της Τουρκίας.

Στο γραφείο του Μαυρουδή, ο Μελάς έγραφε σπασμωδικά ένα τηλεγράφημα. Ο Μαυρουδής μέσα στο παλτό του σαν ένα μικρό σακούλι. Διάβασα τη νότα του Γκράτσι. Ο Γάφος κι ο Παπαδάκης τηλεφωνούσαν. Καθώς ετοίμαζα το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού πρακτορείου, μπήκε ο Τούρκος πρέσβης για να ιδεί τη νότα και σε λίγο ο πρόεδρος με όψη πολύ ζωντανή.

Ο επίκαιρος Δημ.Ταγκόπουλος (περ. Νουμάς)

Δημήτριος Ταγκόπουλος Εικόνα από:www.livepedia.gr

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

αποκλειστικά στο 24grammata.com

.

Ο Δημήτριος Ταγκόπουλος (1867 -1926), Ιατρός στο επάγγελμα, υπήρξε πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ιδρυτής του Λογοτεχνικού περιοδικού “Νουμάς”1. Πρωτοκυκλοφόρησε το περιοδικό του, το 1903, σε μια εποχή δύσκολη (με πολλές ομοιότητες με τη σημερινή). Είχε προηγηθεί η χρεοκοπία, ο ατυχής πόλεμος του 1897, τα Ευαγγελικά (1901), ενώ την ίδια χρονιά(1903) θα εκδηλωθούν τα Ορεστειακά.

Ο “Νουμάς” (1903 – 1931, με διακοπές: 1917-1918, 1924-1929) θα γίνει το μαχητικό όργανο των Δημοτικιστών (Ψυχάρης, Πάλλης, Παλαμάς, Εφταλιώτης, Χατζόπουλος – το 1901 είχε εκδώσει τη λογοτεχνικό περιοδικό “Τέχνη” με αξιόλογες λογοτεχνικές αναφορές, δίχως μαχητικότητα-, Δελμούζος, Γληνός, Σκληρός κ.ά.) και θα πρωτοστατήσει στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις

Για να καταλάβετε πόσο πολύ ομοιάζει το λυκαυγές του 20ου αιώνα με το λυκαυγές του 21ου αιώνα διαβάστε το παρακάτω κείμενο του Ταγκόπουλου,  το οποίο έγραψε το 1909 μετά από μία αντικυβερνητική διαδήλωση, που έγινε τον Φεβρουάριο του 1909:

Αμυαλοσύνη

“Διαδήλωση, λοιπόν και κουμπουριές και αίμα. Γιατί; Για να πέσει ο Θεοτόκης και ναρθει ο Ράλλης. Για να πέσει ο Ράλλης και νάρθει ο Θεοτόκης. Σα να μην τους ξέρουμε και τους δύο τους, σα να μην τους είδαμε, σα να μη τους κάναμε τόσες και τόσες φορές πρωθυπουργούς δίχως κουμπουριές και σα να μη τους ρίξαμε τόσες και τόσες φορές δίχως αποκρηατικά ξεφωνητά και μασκαραλήκια. Κρίμας τα λαρύγγια που ξεσκιστήκανε, κρίμας το αίμα που χύθηκε…

Το πρώτο αυτοκινητικό δυστύχημα στην Αθήνα (1907)

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (πρωτοδημοσιεύτηκε στο περ. exodos)

.

Την έλεγαν Ευφροσύνη Βαμβακά, μητέρα ανήλικων παιδιών και ήταν, μόλις, 25 χρόνων. Η Ευφροσύνη είχε μια θλιβερή πρωτιά (που ποτέ δεν την επιδίωξε).

Ήταν το πρώτο θύμα σε αυτοκινητικό δυστύχημα στην Ελλάδα. Στην Αθήνα του 1907 κυκλοφορούσαν εφτά, μόνο, αυτοκίνητα (εκτός από τα αυτοκίνητα των ανακτόρων). Κανένα από τα αυτοκίνητα δε διέθετε πινακίδες (τα αναγνώριζαν με το όνομα του ιδιοκτήτη).

Οι ελάχιστοι δρόμοι ήταν όλοι (εκτός από την Αιόλου) χωμάτινοι και για να φτάσεις στα Μέγαρα χρειαζόσουν πέντε, περίπου, ώρες. Μιλάμε για την εποχή που είχε, ήδη, γεννηθεί ο παππούς ή προπάππους μας.

Το δυστύχημα συνέβη στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος του Φιξ, στις 4 Μαρτίου 1907, ώρα 11.30. Πάνω από το σώμα της άτυχης Ευφροσύνης πέρασαν δύο αυτοκίνητα. Το αξιοπερίεργο, όμως, ήταν ποιοι οδηγούσαν τα αυτοκίνητα;

Το πρώτο το οδηγούσε ο πρίγκιπας Ανδρέας (πατέρας του Φιλίππου, του συζύγου της τωρινής βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, και παππούς του Καρόλου), με συνεπιβάτες τη σύζυγο του, Αλίκη,  και τον υπασπιστή του Μεταξά. Το δεύτερο αυτοκίνητο οδηγούσε ο υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδος Ν. Σιμόπουλος.

Αρχαία Τραγωδία – Θεία Λειτουργία (σκέψεις αναφορικά με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους)

αναδημοσίευση από τα 24γράμματα

άρθρο του δρ. Δημήτρη Σταθακόπουλου

.

Το καλοκαίρι , στα πλαίσια των διακοπών, συνήθως μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε, μία παράσταση τραγωδίας σε κάποιο νεώτερο ή αρχαίο θέατρο. Ομοίως μας δίνεται και η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ( ίσως περισσότερο απ’ ότι στις πόλεις ) έναν Εσπερινό ή μία Θεία Λειτουργία , όπως αυτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το 15Αύγουστο.

Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω, άς κάνουμε μερικές σκέψεις αναφορικά με τις ομοιότητες και τις διαφορές των δρώμενων αυτών, ούτως ώστε την επόμενη φορά που θα βρεθείτε ενώπιόν τους να τα παρατηρήσετε – « απολαύσετε» καλύτερα.

Η Θεία Λειτουργία παρουσιάζει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την αρχαία τραγωδία, στη δομή και την μορφολογία βάση των οποίων συναρμόζονται τα επιμέρους κομμάτια, απαρτίζοντας έτσι το λεγόμενο  «Τυπικό».

Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για τελετουργικές αναπαραστάσεις (θείας προελεύσεως) που περιλαμβάνουν δρώμενα εις ανάμνηση, υπόμνηση, ενθύμηση, της ζωής και των παθών ενός Θεού, με λυτρωτικό χαρακτήρα και κυρίως με