αναδημοσίευση από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας
άρθρο του Φιλίστορος
.
Παρατηρώ εδώ και κάποιες μέρες τις αναφορές στην «επανάσταση» του Γουδή στις 14 Αυγούστου 1909 που τείνουν να την εξιδανικεύουν ως ένα σημείο, και να την θεωρούν ως γενεσιουργό αιτία της ένδοξης εθνικής Ελληνικής πορείας ως το 1920. Έχω όμως την εντύπωση ότι οι περισσότεροι που σχολιάζουν, καταφεύγουν σε εύκολους χαρακτηρισμούς στερούμενοι της γνώσης βασικών γεγονότων και στοιχείων, που αν δεν αλλάζει άρδην τις αντιλήψεις αυτές, τουλάχιστον τις συμπληρώνει.
Η «επανάσταση» του Γουδή (*) το 1909 ήταν περισσότερο μια ένοπλος διαμαρτυρία ενός τμήματος του στρατού που κυρίως βρισκόταν στην Αθήνα, υπό την ηγεσία μια ομάδας χαμηλόβαθμων αξιωματικών που είχαν ιδρύσει μια μυστική οργάνωση τον «στρατιωτικό σύνδεσμο». Το βασικό ελατήριο της στρατιωτικής αυτής εξέγερσης ήταν η εντύπωση που υπήρχε στον κόσμο για την φαυλότητα του τότε πολιτικού συστήματος και την αδράνεια του στον επανεξοπλισμό της Χώρας σε μια εποχή που οι πολεμική αναμέτρηση φαινόταν επικείμενη. Δευτερεύουσα, αλλά όχι ασήμαντη, ήταν και η ενόχληση των ηγετών της στρατιωτικής στάσης,για την επέμβαση του Θρόνου και του Διαδόχου Κωνσταντίνου στους προβιβασμούς των αξιωματικών, αλλά και στον σχηματισμό γύρω του μιας ομάδας αξιωματικών (Μεταξάς, Στρατηγός, Δούσμανης) που απολάμβαναν ιδιαίτερα ευνοικής μεταχείρησης.