Στη μάνα μου

.

άρθρο του Κωστή Γκορτζή
Αντιναυάρχου Π.Ν. ε.α.

Εικοσιπέντε χρόνια παρά ένα μήνα, σχεδόν. 31 Μαρτίου, 11 το βράδυ.
Ο αξιωματικός επιχειρήσεων μπροστά από τον Χάρτη δίνει τις τελευταίες οδηγίες. «Ο τομέας που θα ψάξετε είναι εδώ –δυτικά της Μήλου- πλοίο ελέγχου Ελικοπτέρων είναι η φρεγάτα Χ, επικοινωνία στη συχνότητα Β. Ο καιρός είναι καλός, αίθριος, με ανέμους μεταβλητούς 2 με τρία μπωφόρ, το φεγγάρι μισό, η ορατότητα καλή».
23:30. Τα δύο Ελικόπτερα απογειώνονται και παίρνουν ύψος πάνω από τη Σαλαμίνα κατευθυνόμενα προς την περιοχή της Άσκησης. Αποστολή τους ο εντοπισμός του «εχθρικού» υποβρύχιου που περιπολεί δυτικά της Μήλου.

Παρένθεση.
Τα Ελικόπτερα, στον Ανθυποβρυχιακό τους ρόλο είναι εξοπλισμένα με τις κατάλληλες συσκευές και όπλα για να εντοπίζουν και να καταστρέφουν υποβρύχια. Κύρια συσκευή εντοπισμού είναι το Σόναρ, συσκευή που εκπέμπει ήχο μέσα στο νερό και αυτός αντανακλάται πάνω στο υποβρύχιο και επιστρέφει διαδοχικά ‘οξύτερος’ αν το Υ/Β πλησιάζει ή ‘βαθύτερος’ αν το Υ/Β απομακρύνεται. Υπάρχει βέβαια και οπτική απεικόνιση σε οθόνη αλλά, για την εποχή που μιλάμε, το αυτί του sonarman εξακολουθούσε να είναι σημαντικός παράγοντας.

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΒΕΛΟΣ – ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

αναδημοσίευση από τον imiaimos.blogspot.gr
άρθρο του Κωστή Γκορτζή
Αντιναυάρχου Π.Ν. ε.α.

.

1. Πρόλογος

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΑΪΟΣ 1973,
ΤΟ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΒΕΛΟΣ

34 χρόνια.
Διάστημα αρκετό για να χαμηλώσουν οι εντάσεις, οι αντιθέσεις και να αμβλυνθούν οι γωνίες από τις οποίες «διαβάζουμε» την ιστορία.

Διάστημα μικρό, όμως, για να εκλείψει η υποκειμενικότητα μιας αφήγησης των γεγονότων από κάποιον που πήρε μέρος σ’ αυτά.

Γεγονότα που έπαιξαν ρόλο στη νεότερη ιστορία της χώρας και που θα τα περιγράψω, όπως εγώ τα έζησα και τα αντιλήφθηκα, για να πληροφορηθείτε και να τα αξιολογήσετε κατά την κρίση σας.

Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε από τη λήξη του Εμφύλιου και μετά, κατέληξε στη δεκαετία του 70 (1960-70) ταραχώδης με έντονες συγκρούσεις και ζυμώσεις, που καθιστούσε το μέλλον του τότε πολιτικού κατεστημένου (των νικητών του Εμφύλιου που μονοπώλησαν Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση – ως ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) και ΕΚ(Ένωση Κέντρου) -) ασαφές και αβέβαιο.

Η εκλογική επιτυχία της Ελληνικής Δημοκρατικής Αριστεράς –ΕΔΑ- το 1958 που πήρε ποσοστό 24,42%, λειτούργησε ως επιπλέον κίνητρο για την ενεργοποίηση αμυντικών μηχανισμών στον ορατό πλέον «κίνδυνο» ολικής επαναφοράς των ηττημένων του Εμφύλιου στο προσκήνιο με κοινοβουλευτικές διαδικασίες.