Η αδιανόητη ένταξη

Φωτογραφία από:markamerica.com

 του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

.

Όλες οι αναλύσεις, δημοσκοπήσεις και έρευνες της κοινής γνώμης συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι, στις επερχόμενες ευρωεκλογές, οι δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού θα καταγάγουν θρίαμβο, οδηγώντας την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης σε πρωτοφανή κρίση. Ένα ευρωκοινοβούλιο ελεγχόμενο από τα πολιτικά κινήματα του Φάρρατζ, της Λεπέν κλπ., θα βραχυκυκλώσει την όποια πρόοδο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θα προετοιμάσει το έδαφος γιά την επικράτηση των ευρωσκεπτικιστών και στα εθνικά κοινοβούλια, όπερ και το οριστικό τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως την ξέρουμε σήμερα.

.

Ας μην σπεύσουν οι καθ’ ημάς ευρωπαϊστές, διαφωτιστές και φεντεραλιστές, με το γνωστό πομπώδες ύφος τους, να κατηγορήσουν την «ανώριμη» ευρωπαϊκή κοινή γνώμη γιά τις επιλογές της. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση γνώρισε μέρες μεγάλης απήχησης και δημοτικότητας. Τι συνέβη λοιπόν και τώρα έπαυσε να αποτελεί επιδιωκόμενο στόχο και από όραμα έγινε φόβητρο;

.

Το κρίσιμο σημείο για την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, που την απαξίωσε στην κοινή γνώμη των λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου, υπήρξε, κατά την γνώμη μου τουλάχιστον, η ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας.

Δραχμή, ευρώ, επιβίωση, όσπρια, Βελεστινλής και έσχατες λογικές

άρθρο του Παναγιώτη  Ήφαιστου

ΉφαιστοςΠερισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9931, Ἀντίβαρο

Ήφαιστος

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9931, Ἀντίβαρο

Ήφαιστος

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9931, Ἀντίβαρο

Π. Ήφαιστος

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9931, Ἀντίβαρο

Π. Ήφαιστος

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9931, Ἀντίβαρο

Πολλά γράφονται τελευταία για ευρώ, δραχμές κτλ. Εν τούτοις, το κυριότερο ζήτημα ευρύτερα και βαθύτερα σκεπτόμενοι, δεν είναι κάποιο δίλημμα ευρώ ή δραχμή αλλά ορθολογιστική στρατηγική διαχείρισης της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής του νεοελληνικού κράτους με σκοπό την εθνική επιβίωση. Γιατί όποιοι δεν το κατάλαβαν ας το καταλάβουν, επιτέλους: Τα πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης και κάποια ξεπεσμένα, παρωχημένα και ξεθωριασμένα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα λόγω επιστημονικοπνευματικής παρακμής μας έριξαν στα βράχια και στους κρημνούς της διεθνούς πολιτικής και ιδιαίτερα των διεθνών χρηματοοικονομικών καταγωγίων που δημιουργεί το έλλειμμα διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Εκεί κρεμόμαστε τώρα και από κάτω είναι άβυσσος. Είμαστε σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» κάτι που πολλοί από καιρό επισημαίνουμε.

.

Προϋπόθεση διάσωσης, βέβαια, είναι η κυριαρχία έσχατων λογικών και παραδοχών που δεν φαίνεται να κυριαρχούσαν στην παγκοσμιόπληκτη ελληνική πραγματικότητα της μεταπολίτευσης (παρά μόνο ως γραφικές ή ηρωικές και απομονωμένες εξάρσεις).