Ἥρωες ἡρώων γιὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ

.

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

«Τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ’ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον», δηλ. θεμέλιo τῆς εὐτυχίας εἶναι ἡ ἐλευθερία καὶ τῆς ἐλευθερίας ἡ γενναιότητα

(Θουκυδίδης)

Ἀφιέρωμα εὐλαβικὸ τὸ παρὸν σημείωμα. Μία ἀνάπαυλα ἀπὸ τὰ ἐφήμερα, τὰ φτηνά, τὰ ἀξιοθρήνητα ποὺ καθημερινά μας βαλτώνουν σ’ ἕνα παρὸν χωρὶς ὁρίζοντα, σ’ ἕνα παρὸν ποὺ τρώει τὶς σάρκες του καὶ ἀπομυζᾶ τὰ ὅποια ἀποθέματα ἀντίστασης καὶ ἀντίδρασης ὑπάρχουν.

Σὲ ἡμέρες χαμερπεῖς, ὅπως οἱ δικές μας, ὅπου τὸ σολωμικὸ ἁλωνάκι, ἡ ταλαίπωρη πατρίδα μας, βάλλεται ἀπὸ «δειλούς, μοιραίους καὶ ἄβουλους», ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Βάρναλης, μοναδικὸ καταφύγιο, πολλὲς φορές, ἡ ἱστορία μας, ἡ ἀναζήτηση μορφῶν ποὺ θὰ σὲ στερεώσουν καὶ θὰ σὲ παρηγορήσουν. Στὸ σημερινὸ βιογραφικὸ μαρτυρολόγιο πρωταγωνιστοῦν δύο πρόσωπα, ἐκπρόσωποι ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ, σὲ μία ὁρισμένη ἱστορικὴ στιγμή.

Τὰ ὀνόματά τους: «Ταγματάρχης Ἰωάννης Βελισσαρίου, διοικητὴς τοῦ 9ου Τάγματος Εὐζώνων, πεςὼν ἐνδόξως, ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος, στὶς 13 Ἰουλίου 1913, στὸ ὕψωμα 1378 τοῦ ὅρους Ὄρβηλος».