Αφιέρωμα στη μάχη του Κοτζάκαγια (Νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974)

.

Αφηγείται ο Αντγος ε.α. Αθανάσιος Γαληνός
(τότε διοικητής του 11ου Λόχου Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών)

(Απόσπασμα από την ομιλία του στην Ημερίδα Ειδικών Δυνάμεων Νοεμβρίου 2016 στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών)

Πηγή: Πρακτικά Ημερίδας Νοε 2016)

Αντικειμενικός σκοπός του λόχου μου (Νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974) ήταν το δυτικό τμήμα του υψώματος Κοτζά Καγιά, ακριβώς απέναντι από την Αετοφωλιά, απ’ την οποία κάναμε τις αναγνωρίσεις μας, τόσο κατά τον καιρό της ειρήνης, όσο και από την άφιξή μας για την εφαρμογή του σχεδίου. Η πλευρά αυτή του υψώματος ήταν οργανωμένη με μεγάλο αριθμό πολυβολείων και άλλων έργων. Λίγο ψηλότερα υπήρχαν κτίριο λόχου και άλλες βοηθητικές εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με το σχέδιο, ο λόχος μου έπρεπε να φθάσει, χωρίς να γίνει αντιληπτός, ανατολικά και ψηλότερα από αυτές τις εγκαταστάσεις και στη συνέχεια να στραφεί προς δυσμάς και την προκαθορισμένη ώρα να εκτοξεύσει έφοδο, να καταστρέψει τον εγκατεστημένο εκεί εχθρό και να καταλάβει το τμήμα εκείνο του υψώματος.

Κατά τη φάση της διείσδυσης ο λόχος μου ήταν τελευταίος. Μαζί μας ήταν και ο Διοικητής της Μοίρας. Από τις αναγνωρίσεις, που προηγήθηκαν, είχα υπολογίσει το σημείο από το οποίο εγκαταλείψαμε το δασικό δρόμο και στραφήκαμε προς νότο για να ανηφορίσουμε προς τον αντικειμενικό μας σκοπό. Ως σημεία συσχετίσεως για τον προσανατολισμό μου είχα τις πυρκαγιές που είχαν εκδηλωθεί στο δάσος από τις βολές της ορειβατικής πυροβολαρχίας. Δεν υπήρχε σεληνόφως, η σελήνη ήταν μόλις 2 ημερών.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΚΟΤΖΑΚΑΓΙΑ Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974.

Δεξιά, το ύψωμα Κοτζά Καγιά στο όρος Πενταδάκτυλο

.

Ώρες πέρασαν, από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων, για κατάληψη της Κύπρου. Οι Μονάδες Καταδρομών, διοικούμενες από το Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, το βοηθό του Λοχαγό Θεόδωρο Αξιώτη και τον Ταγματάρχη Αλέξανδρο Μανιάτη, Διοικητή της 31 ΜΚ, τον Ταγματάρχη Ναπολέοντα Δαμασκηνό, Διοικητή της 32 ΜΚ και τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, Διοικητή της 33 ΜΚ, ακατάπαυστα ήδη μάχονται σε όλα τα μέτωπα. Η μια επιχείρηση διαδέχεται την άλλη. Ώρα 18.30. Οι 11ος, 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών μόλις έχουν ολοκληρώσει την τοπογραφική ενημέρωση.

Σε μια πρόχειρη, αυτοσχέδια αμμοδόχο, στο ύψωμα της Αετοφωλιάς, αναλύεται η αποστολή των διαφόρων καταδρομικών τμημάτων. Μια νέα επιχείρηση τους περιμένει. Η κατάληψη του στρατοπέδου καταδρομών των Τούρκων. Το απόρθητο φρούριο του Κοτζάκαγια, το οποίο, εν τω μεταξύ, είχε ενισχυθεί με μονάδα αλεξιπτωτιστών. Στον ουρανό υπερίπτανται, ανενόχλητα σχεδόν, τα αεροσκάφη της Τούρκικης πολεμικής αεροπορίας. Τα πολυβόλα τους ξερνούν ατσάλι, με το χαρακτηριστικό κρότο τους. Οι βόμβες ναπάλμ πέφτουν βροχηδόν. Στο μονοπάτι προς το στόχο, ώρα 21.00, το τμήμα του 13 Λόχου Κρούσεως που θα διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού, 22 στο σύνολο καταδρομείς, σταθμεύει για λίγο σ’ ένα δασικό προσκυνητάρι με την εικόνα του Προφήτη Ηλία. Όλοι προσκυνούν ευλαβικά και κατανυχτικά την εικόνα.

Είναι η ονομαστική γιορτή του Διοικητή του 13ου Λόχου Κρούσεως, Υπολοχαγού Ηλία Γλεντζέ. Μισή ώρα αργότερα, προσπερνούν αθόρυβα τις σκοπιές του εχθρού και εισέρχονται στο κατεχόμενο από τον εχθρό έδαφος. Διασχίζουν τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα. Η κορφή προβάλλει στοιχειωμένη, μέσα από καπνούς βλημάτων του Πυροβολικού και του ΛΥΠ, με ΠΑΠ το Διοικητή του Λόχου Υποστηρίξεως της 31 ΜΚ, Λοχαγό Σταμάτη Ελευθέριο.