«Θάρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο. Να μη το πιστέψετε. Θα φύγει πίσω».
Η πατρίδα μας και ο λαός μας δοκιμάστηκαν πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας και υπέφεραν τα πάνδεινα. Συνήθως αρεσκόμαστε στο να διεκτραγωδούμε τα δεινά που υπέφεραν οι πρόγονοί μας αποφεύγοντας να εγκύψουμε στα αίτια αυτών και να παραδειγματιστούμε. Έτσι αντί να μελετήσουμε τα αίτια της παρακμής, που μας οδήγησαν σε υποδουλώσεις στους Ρωμαίους και στους Τούρκους, συνήθως καυχώμαστε για τις προγονικές δάφνες ή περιγράφουμε τα δεινά των ραγιάδων. Το θλιβερότερο όμως όλων είναι η διάθεση να καλύψουμε με πέπλο λήθης της ιστορία μας και να προχωρήσουμε ολοταχώς προς την χορεία των «ανεπτυγμένων» λαών, οι οποίοι ξεπέρασαν τις προκαταλήψεις του παρελθόντος. Το πνεύμα αυτό κυριαρχεί και επιβάλλεται στον δύσμοιρο λαό μας από την υποταγμένη στα ξένα κέντρα νομής εξουσίας Πολιτεία και από την παρακμασμένη διανόηση με τη σθεναρή στήριξη των εγχωρίων πλουτοκρατών, οι οποίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη μέσω των προγραμμάτων της μικρής οθόνης. Και η πνευματική ηγεσία φαίνεται απούσα από τα δρώμενα.