Βαρθολομαίος από Ρουμανία – «Θυσιαστική» ενέργεια προς όφελος πολλών εκατομμυρίων Ουκρανών η Αυτοκεφαλία

.

Μια ακόμα «θυσιαστική» ενέργεια, προς όφελος πολλών εκατομμυρίων Ουκρανών πιστών, αποτελεί η απόφαση της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως για αυτοκεφαλία της ουκρανικής Εκκλησίας. Αυτό επανέλαβε από το Βουκουρέστι, ο Οικουμενικός  Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρουσία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας Δανιήλ, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Στον Οικουμενικό Πατριάρχη επιφύλαξαν θερμή υποδοχή ο Πατριάρχης Δανιήλ και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ρουμανίας, σε έκτακτη τιμητική συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στο Πατριαρχικό Μέγαρο στο Βουκουρέστι. O Βαρθολομαίος συνοδευόταν από αντιπροσωπεία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Πάτρας, Χρυσόστομο.

Προηγουμένως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από τον Πατριάρχη Δανιήλ, επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις, στο παλάτι Cotroceni, όπου είχαν κατ’ ιδίαν συνομιλίες. Αμέσως μετά οι δύο Προκαθήμενοι μετέβησαν στο Πατριαρχικό Μέγαρο για την  έκτακτη συνεδρίαση της Ιεραρχίας.

Η κενοδοξία

Φωτογραφία από:elladanea.gr

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου – συγγραφέα

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: Σύμφωνα με τα λεξικά η λέξη “κενόδοξος” σημαίνει αυτόν που δεν έχει ουσιαστικά στόχους στη ζωή του, αυτός που κυνηγά εφήμερα πράγματα και πρόσκαιρη δόξα (Μπαμπινιώτης, 879), ενώ “ματαιόδοξος”, αυτός που επιδιώκει να γίνεται αντικείμενο θαυμασμού, ο χαρακτηριζόμενος από έπαρση (Μπαμπινιώτης 1055). Παρατηρούμε ότι οι λέξεις έχουν περίπου την ίδια σημασία.

Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΩΣ ΠΑΘΟΣ: Η κενοδοξία ή ματαιοδοξία είναι ιδιαίτερα σημαντικό πάθος και πηγή πολλών νόσων της ψυχής. Το πάθος εμφανίζεται με δύο μορφές, που θεωρούνται δύο βαθμίδες. Το πρώτο είδος κενοδοξίας αναφέρεται στην επινόηση τρόπων ανόδου του ατόμου με σκοπό την αποκόμιση προφανών οφελημάτων. Αποτελεί την πιο κοινή μορφή κενοδοξίας, που προσβάλλει τον πεπτωκότα άνθρωπο ευκολότερα. Είναι ουσιαστικά αλαζονική επίδειξη (καύχηση) για αγαθά που πιστεύει ότι κατέχει. Εκδηλώνεται με την επιθυμία να θαυμάζεται, να εκτιμάται, να επαινείται και να κολακεύεται από άλλους. Κοινή συνισταμένη των αγαθών για τα οποία ο ματαιόδοξος καυχάται είναι η σαρκική και γήινη φύση τους.

Από την κατοχή αυτών των αγαθών αναμένει μόνο την ανθρώπινη δόξα, όπως ένα μικρό παιδί καμαρώνει για τα καινούρια του παπούτσια ή παιχνίδια, πράγμα που σε εκείνη την ηλικία κρίνεται απολύτως φυσικό. Ο ματαιόδοξος καυχάται ακόμη για τις δωρεές που η φύση του έχει χορηγήσει, όπως ομορφιά, φωνή, το παράστημα, μυώνες και γενικά οτιδήποτε του προσδίδει καλή εμφάνιση (ρούχα, κοσμήματα κ.ά).

Ο Γέροντας Παΐσιος για την Παιδεία και τον δάσκαλο

Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς- Θεολόγος

.

Εν πρώτοις μία φράση που ειπώθηκε από τον ιστορικό και λογοτέχνη των Αθηνών, τον σπουδαίο Δημ. Καμπούρογλου: «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω».

Είναι βέβαιο ότι ο σοφός αθηναιογράφος, όπως ονομάστηκε, εννοούσε την παράδοσή μας, που δεν είναι κάτι το νεκρό, αλλά η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων.

Μόνο οι νεκροί λαοί έχουν παράδοση νεκρή. «Εμείς θα γινόταν να ζήσουμε χωρίς τους νεκρούς;» αναρωτιέται ο ποιητής.
Υπακούοντας, λοιπόν, στην προτροπή του συγγραφέα, θα στρέψουμε το βλέμμα μας πίσω, για να δούμε, εν συντομία, και να καμαρώσουμε τον δάσκαλό, όπως μας τον προβάλλει η έξοχη παράδοσή μας. Και θα κλείσουμε με τα λόγια, του αγίου Γέροντα Παϊσίου.

Κατ’ αρχάς, τι σημαίνει η λέξη δάσκαλος; «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις».

Η λέξη δάσκαλος, σύμφωνα με μία ετυμολογική ερμηνεία, πολύ όμορφη, γι’ αυτό ίσως να είναι και παρετυμολογία, προέρχεται από το αρχαίο ρήμα, συνηρημμένο, δάω-ώ, που σημαίνει φωτίζω. (Από δω η δάδα, το δαδί). Με ενεστωτικό διπλασιασμό γίνεται δαδάσκω και διδάσκω.