Οι διωγμοί των Χριστιανών στην Τουρκία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η Τουρκία είναι μεταξύ των τεσσάρων χωρών στον κόσμο, στις οποίες κατά το 2020 χειροτέρεψε περισσότερο η θέση των Χριστιανών. Αυτό αναφέρει στην Έκθεσή της του 2021 η Διεθνής Οργάνωση «Portes Ouvertes». Οι άλλες τρεις χώρες είναι η Κολομβία, το Ιράκ και η Νιγηρία.

Έτσι η Τουρκία από την 36^η θέση που ήταν το 2020 έπεσε στην 25^η το 2021 (Σημ. Όσο ψηλότερα στον κατάλογο τόσο περισσότεροι οι διωγμοί των χριστιανών). Στην πρώτη θέση είναι η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα. Το 2021 καλύτερα από την Τουρκία συμπεριφέρθηκαν έναντι των Χριστιανών το Κατάρ, η Ιορδανία, η Ινδονησία και το Κουβέϊτ…

Gatestone Institute: 32.000 Χριστιανοί σφαγμένοι

.

Η δίωξη των Χριστιανών: 32.000 σφαγμένοι Χριστιανοί, είναι ο τίτλος του άρθρου του Raymonde Ibrahim που δημοσιεύτηκε στις 28 Ιουνίου στο έγκριτο Gatestone Institute.

Παρόλο που οι περισσότεροι μουσουλμάνοι δεν εμπλέκονται στη δίωξη Χριστιανών,  οι διώξεις από εξτρεμιστές μουσουλμάνους αυξάνονται. Οι διώξεις δεν είναι τυχαίες αλλά συστηματικές και πραγματοποιούνται ανεξάρτητα από τη γλώσσα, την εθνικότητα ή την χώρα.

Πηγή: Gatestone Institute
Μετάφραση: CosmoStatus

«Οι ακρότητες κατά των Χριστιανών πέρασαν απαρατήρητες αλλά μεγιστοποιήθηκαν και σήμανε συναγερμός στις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας και στους πολιτικούς που δεν έδιναν σημασία ή συνεργάζονταν με τους τζιχαντιστές» έγραψε στις 14 Μαΐου 2020 η εφημερίδα The Nigerian Voice.

Εντός του 2020 η Χριστιανική Αλληλεγγύη εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Προειδοποίηση γενοκτονίας των Χριστιανών στη Νιγηρία».

Ἡ ἑλληνική γλώσσα ὡς μέσον γιά τή διάδοση τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας

Ὁ Χριστὸς ἐν δόξῃ καὶ οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι

.

Βασιλείου Χ. Στεργιούλη θεολόγου

Τὴν ἐποχὴ ποὺ γεννήθηκε ὁ χριστιανισμὸς κυριαρχοῦσαν στὸ γεωγραφικὸ χῶρο τῆς Μεσογείου οἱ γλῶσσες: ἑβραϊκή, ρωμαϊκὴ καὶ ἑλληνική, ὅπως δηλώνει ἡ ἐπιγραφὴ τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ. Ἦταν γραμμένη «ἑβραϊστί, ἑλληνιστί, ρωμαϊστί» (Ἰω. 19,20).

Περισσότερο ἀπ’ ὅλες ὅμως κυριαρχοῦσε ἡ ἑλληνική. Καὶ αὐτὴ συνέβαλε ἀποφασιστικὰ στὴ διάδοση τοῦ χριστιανισμοῦ, γιατὶ ἦταν ἡ διεθνὴς γλῶσσα τῆς ἐποχῆς. Ὁμιλεῖτο ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνες, ἀπὸ τὸν 3ο πρὸ Χριστοῦ μέχρι τὸν 3ο μετὰ Χριστὸν αἰῶνα, στὰ ἑλληνικὰ καὶ στὰ μὴ ἑλληνικὰ κράτη τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὰ Βαλκάνια, τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὴ Συρία, τὴν Παλαιστίνη, τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴ Λυβίη, τὴν Ἰταλία καὶ τὰ νησιὰ τῆς Μεσογείου.

Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ὀνομαζόταν ἑλληνιστική, ἐπειδὴ εἶχε διαμορφωθεῖ στὰ ἑλληνιστικὰ λεγόμενα χρόνια. Στὰ χρόνια δηλαδὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν διαδόχων του. Καὶ εἶχε ὡς βάση τὴν ἀττικὴ διάλεκτο. Αὐτὴ εἶχε διαδοθεῖ στοὺς λαούς, ποὺ εἶχε  κατακτήσει καὶ ἐκπολιτίσει ὁ Ἕλληνας Μακεδόνας στρατηλάτης Μέγας Ἀλέξανδρος, χωρὶς νὰ ὑποστεῖ σημαντικὴ ἐπίδραση ἀπὸ τὶς γλῶσσες τῶν ἐντοπίων. Καὶ ὀνομάστηκε Κοινὴ Ἑλληνιστική, ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶχε καταστεῖ «τὸ κοινὸν μέσον συνεννοήσεως Ἑλλήνων καὶ ξένων, καθ’ ὑπέρβασιν τῶν παλαιῶν διαλέκτων».

Δύο ἦταν οἱ μορφὲς τῆς Κοινῆς Ἑλληνιστικῆς γλώσσας: Πρῶτον ἡ ὁμιλούμενη, ποὺ ἐξυπηρετοῦσε τὶς καθημερινὲς ἀνάγκες συνεννόησης, τὴν ἐπιστολογραφία, τὸ ἐμπόριο κ.λπ. Αὐτὴ χρησιμοποιήθηκε στὴ μετάφραση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀπὸ τὰ ἑβραϊκὰ στὰ ἑλληνικά. Εἶναι ἡ γνωστὴ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο΄). Δεύτερον ἡ γλῶσσα τῶν λογίων. Ἦταν ἡ γλῶσσα τῶν παιδευμένων.