Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙΝ»

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ.

«Στὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ δὲν γίνεται λόγος γιὰ μιὰ ἐξωτερικὴ ἑνότητα, ἀλλὰ γιὰ ἑνότητα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δόθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς».

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἱεροθέου Βλάχου (νῦν Μητρ. Ναυπάκτου) «Ὀσμὴ Γνώσεως» Ἐκδόσεις «Τέρτιος», Κατερίνη 1985, σελ. 99-102

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰω. ιζ´ 11)

Στὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μαθητῶν-Χριστιανῶν. Ὁ Χριστὸς παρακαλεῖ τὸν Πατέρα Του νὰ τηρῆ τοὺς μαθητὰς ἐν τῷ ὀνόματί Του «ἵνα ὦσιν ἓν». Τὸ χωρίον αὐτὸ χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ἕνωσι τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὶς περισσότερες φορές, ἂν ὄχι πάντοτε, κακοποιεῖται καὶ διαστρεβλώνεται. Διότι ἐδῶ ὁ Κύριος δὲν παρακαλεῖ γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἑνότητα τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ γιὰ τὴν ἑνότητα «ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ δίδεται στοὺς ἁγίους καὶ εἶναι παροῦσα πραγματικότητα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ τὴν βαθειὰ σημασία τοῦ αἰτήματος τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ θὰ προσπαθήσουμε νὰ δοῦμε στὰ ἀμέσως ἑπόμενα.

«Τὰ πρόβατα ἀπεργοῦν, ζητώντας καλύτερες συνθῆκες σφαγῆς»

.

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιὸς Δάσκαλος-Κιλκὶς

«Αἰσχρόν ἐστι σιγᾶν, τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀδικουμένης»
Δημοσθένης

Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς, ὁ «δικτάτορας», ὁ «φασίστας», λίγο μετὰ τὸ ἔνδοξο «ΟΧΙ» στὸν φασίστα Μουσολίνι, στὸ πρῶτο ὑπουργικὸ συμβούλιο, ποὺ ἔγινε τὸ πρωὶ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ἀφοῦ, κάνοντας τὸν σταυρό του, ὑπέγραψε τὰ διατάγματα γενικῆς ἐπιστράτευσης, ζήτησε ἀπὸ τοὺς ὑπουργούς του τὴν ἔγκριση νόμου μὲ μόνο ἄρθρο του τὸ ἑξῆς: «Οὐδεὶς Ἕλλην καθίσταται πλουσιώτερος ἐκ τοῦ πολέμου». (Ἀπὸ τὸ βιβλίο, «1940-Ὁ ἄγνωστος πόλεμος: Ἡ ἑλληνικὴ πολεμικὴ προσπάθεια στὰ μετόπισθεν», ἔκδ. «Πατάκης», σελ. 106, τῆς Μαρίνας Πετράκη, ἡ ὁποία εἶναι διδάκτωρ τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Κέντ). Στὸ ἴδιο βιβλίο διαβάζουμε: «Μὲ τὴν κήρυξη τοῦ πολέμου, καθὼς ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος μαζικῆς ἀνάληψης τραπεζικῶν καταθέσεων, ἡ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος, μετὰ ἀπὸ διαταγὴ τῆς κυβέρνησης, εἰδοποιεῖ μὲ ἔγγραφό της ὅλες τὶς τράπεζες, νὰ περιορίσουν τὶς ἀναλήψεις τῶν καταθετῶν μέχρι τοῦ ποσοῦ τῶν 3.000 δραχμῶν». (σελ. 127).
Ὅσο γνωρίζω, ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ ’40 ἕως σήμερα, οὐδέποτε εἶχε τεθεῖ ὅριο ἀναλήψεων. (Ὡς συνήθως, υἱοθετήσαμε τὴν ξενικὴ φράση «κάπιταλ κοντρόλς», διότι οἱ πολιτικοὶ νάνοι καὶ ἀρλεκίνοι, συνεπικουρούμενοι ἀπὸ τὴν δημοσιογραφικὴ ξεφτίλα, ἔτσι τὸ ἀποκαλοῦν).

Μετὰ τὶς παρελάσεις καὶ σχολεῖα τῆς… ὑπερηφάνειας;«Νὰ διδάσκεται στὰ σχολεῖα ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀπὸ τὰ …κουρακόπαιδα»

Εικόνα από:kampanapontou.blogspot.com

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

.

«Μὴν ἀμελήσετε!
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας ἔχει πολλὴ ξηρασία»

Μιχ. Κατσαρός, «Κατὰ Σαδδουκαίων»

Μάθαμε, ἐπιτέλους, ποιὸς εἶναι «φωτισμένος δάσκαλος». Σύμφωνα μὲ τὸν κ. Κουράκη ὅσοι δάσκαλοι διδάσκουν τὴν σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση εἶναι φωτισμένοι. Ἐλθὼν εἰς Μακεδονίαν, γιὰ νὰ παραστεῖ στὴν παρέλαση τῶν ὑπερηδέως ὑπερηφάνων, σὲ σχετικὴ ἐκδήλωση ποὺ διοργάνωσε φιλοϋπερήφανη συνιστῶσα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πέραν τῶν ἄλλων πεφωτισμένων λόγων του, δήλωσε ὅτι «ὀφείλουμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν ἀγωγὴ στὴν ἐκπαίδευση πάνω στὴ διαφορετικότητα» διότι, «ἡ διαφορετικότητα εἶναι πλοῦτος, τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα δὲν πρέπει νὰ αἰσθάνονται συστολὴ καὶ φόβο».

Ὅσοι, δηλαδή, πιστεύουμε ὅτι δὲν ξυπνάει ὁ Ἕλληνας, δὲν λυτρώνεται ἀπὸ τὸν λήθαργο, ἂν δὲν τοῦ θυμίσεις καὶ δείξεις ποιὲς εἶναι οἱ ρίζες του, ἀπὸ ποῦ κρατάει ἡ φύτρα του καὶ ἂν δὲν τοῦ δώσεις νὰ γευτεῖ ἀπὸ τοὺς ἀθάνατους καρποὺς τοῦ μοναδικοῦ στὸν κόσμο γενεαλογικοῦ του δέντρου, εἴμαστε… ἀφώτιστοι. Ὅσοι πρεσβεύουμε ὅτι «ἂν εἶναι νὰ προκόψουμε σὰ λαός, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τὸ κατορθώσουμε μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη μας καὶ τὴ γλωσσα μας» καὶ ὅτι «μονάχα μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο μπορεῖ νὰ φυτρώσει κάτι ἀληθινὸ», εἴμαστε σκοταδιστές. (Οἱ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν φράσεις εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου «γιὰ τὸ Σολωμό»).

Παιδεία: ὄχι γράμματα, ἀλλὰ «δράσεις». «Ἡ… δράση τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας μας, μᾶς διατηρεῖ ἀκόμα. Καὶ μόνο μὲ τέτοιες “δράσεις” σώζεται τούτη ἡ πατρίδα.»

Εικόνα από:lolanaenaallo.blogspot.

γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

.

«Μὰ θὰ ᾽ρθοῦνε ἄλλα χρόνια
μ’ ὄνειρα κι ὁράματα
δίχως λόγους στὰ μπαλκόνια
κι ἄχρηστα προγράμματα»

Ν. Γκάτσος

Οἱ λόγοι, ἢ καλύτερα, «οἱ τροπαιοῦχοι τοῦ ἄδειου λόγου», γιὰ νὰ μνημονεύσουμε καὶ τὸν Παλαμά, σταμάτησαν εὐτυχῶς νὰ ἐκτοξεύουν ἀπὸ τὰ μπαλκόνια τὶς οὐρανομήκεις ἀνοησίες τους. Τὸ «μέγα πλῆθος» καὶ τὸ «μέγα πάθος» τῶν ἀρχικομματαρχῶν μπῆκε, ἀνεπιστρεπτί, στὸ «χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας». (Τί φράση κι αὐτή!!!).

Τὰ «ἄχρηστα προγράμματα» ὅμως παραμένουν. Μόνο ποὺ στὴν ἐκπαίδευση τὰ βάφτισαν «δράσεις». Δράση. Ἰδοὺ ἡ μαγικὴ λέξη ποὺ συγκλονίζει τὰ σημερινὰ σχολειά. «Κάντε μία δράση», ἀκοῦς κι ἀνατριχιάζεις. Μία δράση γιὰ τὴν ξενοφοβία, γιὰ τὸν ρατσισμό, γιὰ τὸν σεβασμὸ στὴν ἑτερότητα. Ἡ νεοεποχίτικη σαχλαμάρα βρῆκε πεδίον δόξης λαμπρόν.

Μὴν διδάσκετε, κάντε δράσεις! Ὁ δάσκαλος ποὺ διδάσκει, ποὺ μαθαίνει στοὺς μαθητές του γράμματα, γιὰ νὰ τὸ πῶ ἁπλά, εἶναι ξεπερασμένος, ἀνεπαρκής, ἴσως καὶ ἐπικίνδυνος γιὰ τὸ «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» τους. (Παραθέτω κάτι ἀπὸ ἕναν παλαιότερο παιδαγωγό, γιὰ τὸν σκοπὸ τοῦ σχολείου, ὁ ὁποῖος δὲν ἀνῆκε στὴν «ἀντίδραση», ἀλλὰ θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς ἀρχηγέτες τῆς «πρωτοπορίας».

«Ἂν ἐξεράθη τὸ κλαδί, πάντα χλωρὴ εἶν’ ἡ ρίζα»

Εικόνα από:adesmeyth-apopsi.blogspot.com

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός,  Δάσκαλος-Κιλκίς

.

Γενάρης τοῦ 1952, πέρα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ πάνω στοὺς πρόποδες τοῦ Πάικου βρέθηκε μισοφαγωμ ένη ἀπὸ ἄγρια θηρία τοῦ βουνοῦ ἡ ἐνενηντάχρονη γριούλα Παλάσα Παχατουρίδου. Κανένας συγχωριανός της δὲν παραξενεύτηκε. Γνώριζαν καλὰ τὸ δράμα τῆς μεγαλοκυρᾶς ἀπὸ τὴν Χαμενία τοῦ Κὰρς πάνω στὸν Καύκασο. Ἡ δύστυχη ἔχασε δέκα γιοὺς λεβέντες καὶ τὸν ἄνδρα της στὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Τελευταία εἶχε χάσει καὶ τὸ μυαλό της. Ἀναζητοῦσε κάθε μέρα νὰ βρεῖ τὸ δρόμο γιὰ τὴν μεγάλη ἐπιστροφὴ στὴν “πατρίδα”. Ἐκεῖνο τὸ βράδυ ἔψαχνε τὸ δρόμο γιὰ τὴν γῆ ποὺ ἦταν σπαρμένη μὲ τὰ κόκαλα τῶν παιδιῶν της…

8 Ἀπριλίου 1921, ὁ βουλευτὴς Κ. Φίλανδρος μιλώντας στὴν ἑλληνικὴ Βουλὴ γιὰ τὴν Γενοκτονία ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:

“Αἱ γραῖαι καὶ οἱ γέροντες διεσκορπίζοντο τότε εἰς τὰς ἐρήμους, ὅπου γυμνοί, ἄστεγοι καὶ νήστεις σωρηδὸν ἀπέθνησκον. Ἀλλὰ καὶ ὁσάκις τὴν μακρὰν πεζοπορίαν διεδέχετο ἡ διὰ τοῦ σιδηροδρόμου μεταβίβασις τῶν εἱλώτων, ἐξετυλίσσοντο σκηναὶ φρικτοτέρας τραγωδίας. Ἐσταμάτα τὸ τραῖνον μέσα εἰς τὴν ἔρημον, διὰ νὰ ριφθῶσιν ἀπροστάτευτα τὰ δυστυχῆ ἐκεῖνα πλάσματα εἰς τὴν διάκρισιν τῶν ἀγρίων θηρίων καὶ τῶν ἀνθρωπομόρφων θηρίων. Δυστυχὴς μητέρα, ἐστoιβαγμένη μετ’ ἄλλων γυναικῶν ἐντὸς σκευοφόρου βαγονίου, βλέπουσα κινδυνεῦον τὸ τέκνο της ἀπὸ ἀσφυξίαν, ἐτόλμησε νὰ ζητήσει βοήθεια. Παρευθὺς Τοῦρκος χωροφύλαξ ἁρπάσας ἀπὸ τὴν ἀγκάλην τῆς μητρὸς τὸ τέκνον της τὸ ἐξεσφενδόνισεν ἐκ τοῦ παραθύρου εἰς τὸ κενόν, ἐνῶ τὸ τραῖνο ἐξηκολούθει τρέχον εἰς τὴν ἀπέραντην ἔρημον! Ἄλλαι μητέρες εὑρέθησαν παγωμέναι εἰς τὰ χιονισμένα ὅρη μὲ τὰ δυστυχῆ μικρά των κρεμασμένα ἀπὸ ξηροὺς μαστούς!…”.

Οἱ πληγὲς τῆς Πατρίδας: Ἡ κοχλιαριοφορία καὶ ὁ κωθωνισμὸς «Ἡ εὐφυία ἔχει ὅρια, ὁ… κωθωνισμὸς εἶναι ἀπεριόριστος…»

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Κοχλιάριον ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι τὸ κουτάλι ἢ χουλιάρι ἢ χλιάρ(ι) στὰ χωριὰ τῆς Μακεδονίας.

Ἡ λέξη παράγεται ἀπὸ τὸ «κοχλίας», τὸ κοινῶς λεγόμενον σαλιγκάρι. «Κατὰ τοὺς ἀρχαιοτάτους χρόνους», διαβάζουμε στὸ λεξικὸ τοῦ «ΗΛΙΟΥ», «ἀντὶ κοχλιαρίων ἐχρησιμοποιοῦντο κογχύλια», δηλαδὴ ὄστρακα κοχλιῶν. Εἶναι γνωστὸ ὅτι καὶ σήμερα σὲ πολλὰ νησιά μας τὰ σαλιγκάρια ὀνομάζονται κοχλιοί.

 Ἂς ἔρθουμε τώρα στοὺς «νεωτάτους» χρόνους. Ἡ λέξη «κοχλιαριοφόροι» εἶναι ἐπινόηση τοῦ Ροΐδη, ποὺ πολλὰ μπορεῖ νὰ τοῦ καταλογίσει κανείς, ὅμως ἀνήκει σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀδέσποτους, τοὺς ἀπροσάρμοστους τῆς νεοελληνικῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ μαστίγωσε ἀλύπητα τὴν διεφθαρμένη καὶ φαυλεπίφαυλη ἐν Ἑλλάδι κομματοκρατία. (Ἁπλῶς, σὰν τὸν Κοραῆ κι αὐτός, εἶχε «μαῦρα μεσάνυχτα» ἀπὸ Ὀρθοδοξία καὶ φόρτωνε πολλὰ κακῶς κείμενα στὸν κλῆρο νομίζοντας, ἐσφαλμένως, ὅτι οἱ δικοί μας κληρικοὶ εἶναι σὰν τοὺς «καπουτζίνους τῆς Εὐρώπης», ποὺ θά ᾽λεγε καὶ ὁ Μακρυγιάννης, «δὲν ἤξεραν ὅτ’ εἶναι σεμνοὶ κι ἀγαθοὶ ἄνθρωποι καὶ μὲ τὰ ἔργα τῶν χεριῶν τους ἀπόχτησαν αὐτά, ἀγωνίζοντας καὶ δουλεύοντας τόσους αἰῶνες». (Ἀπομνημονεύματα).

Ἀριστοκρατικῆς ἀντίληψης, Συριανὸς καὶ εὐρωτραφὴς ὁ Ροΐδης -ἔχασε ὅλη του τὴν περιουσία στὰ «Λαυρεωτικὰ»- πολυτάλαντος γραφιάς, νόσησε κι αὐτὸς ἀπὸ τὴν ἀνίατο ἀσθένεια τοῦ νεογραικυλισμοῦ, δὲν κατάλαβε τὴν γενέθλια παράδοσή του, μὲ μία μόνη διαφορὰ ἀπὸ τοὺς τότε καὶ νῦν εὐρωπιθήκους: Δὲν συμπορεύτηκε ἀλλὰ στηλίτευε ἀμείλικτα τὴν περιρρέουσα σκυβαλοκρατία).

Στὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ τοῦ Γένους

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

.

«Σὰν τὴν καταστολισμένη νύφη, ἔτσι εἶναι ἡ Ἑλλάδα μας, γεμάτη ἀπὸ ἐκκλησιές, μοναστήρια καὶ ἐρημοκλήσια τῆς Παναγίας, τὸ πνευματικὸ στολίδι τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ βρίσκεται τὸ σεβάσμιο εἰκόνισμά της, δεξιὰ ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη, μὲ τὸ γυρτὸ κεφάλι της γιὰ νὰ ἀκούσει τὸν κάθε πόνο μας, τὴν κάθε χαρά μας. Πόσα εἶναι τὰ δάκρυα στὰ ἄχραντα χέρια της, δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας;».

.             Μ’ αὐτὰ τὰ ὡραῖα λόγια, ὁ μεγάλος μας λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου, συμπυκνώνει τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ τοῦ λαοῦ στὴ Θεομάνα καὶ Ἐθνομάνα μας, τὴν Παναγία. Καὶ πόση παρηγοριὰ αἰσθάνεται ὁ πιστὸς λαὸς τοῦτες τὶς ἀνοιξιάτικες Παρασκευὲς τῶν χαιρετισμῶν. «Χαῖρε δι’ ἦς ἐχθροὶ καταπίπτουσιν».

.             Πάντοτε ὁ λαός μας εἴτε τὴν ἀρχαία ἐποχὴ εἴτε τὰ βυζαντινὰ χρόνια εἴτε τὰ νεώτερα, μάχεται ἔχοντας ὡς προμετωπίδα, ὡς σημαία του τὸ «ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος».

.             Στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμίνας, στὸν περίφημο παιάνα τοῦ ὁ Αἰσχύλος, διαλαλεῖ «Ἴτε παῖδες Ἑλλήνων ἐλευθεροῦτε πατρίδα… Θεῶν πατρώων ἔδη». Ἐλευθερῶστε τὰ ἱερὰ τῶν θεῶν σας…

.             Στὸ Βυζάντιο ἡ πολεμικὴ ἰαχὴ εἶναι «Σταυρὸς νικᾶ». Τοῦ βυζαντινοῦ στρατοῦ ἡγοῦνται πιστοὶ αὐτοκράτορες. Ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς στὸν πόλεμο φοροῦσε κάτω ἀπὸ τὸ θώρακά του ἕνα παλιοράσο τοῦ θείου του, ἀσκητῆ ἁγίου Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ.

Γιατί ἀγρίεψαν τὰ παιδιά μας;

Εικόνα από:ebooks.edu.gr

 Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

.

«Δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσε τὸ Γένος μας ἀπὸ τὴν ἀμάθειαν καὶ ἐγίναμεν ὡσὰν θηρία;» (ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς)

.                 Παραφράζοντας κάπως τὴν φράση τοῦ Πατροκοσμᾶ θὰ λέγαμε σήμερα «δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσαν τὰ παιδιά μας καὶ ἐγίνανε ὡσὰν θηρία»;

.            Συνέβη τὸ κακὸ μὲ τὸν σπουδαστὴ ἀπὸ τὴν Κρήτη καί, κατὰ τὰ εἰωθότα, ἔπεσε ἡ νεοελληνικὴ κοινωνία ἀπὸ τὰ σύννεφα, σύμφωνα μὲ τὴν κοινότυπη, τηλεοπτικὴ φρασεολογία. «Μυρίστηκαν αἷμα» οἱ τηλε-ὕαινες καὶ συντηροῦν τὸ γεγονός, μέχρι νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ διαφημιστὲς ὅτι ξεθυμαίνει ἡ τηλεθέαση ἢ νὰ ἐπισκιαστεῖ ἀπὸ ἄλλο αἱματηρὸ συμβάν, ὅπως καὶ συνέβη μὲ τὸ τραγικὸ ἀεροπλάνο.

.               Κανείς, ὅμως δὲν μπαίνει στὸν κόπο νὰ ἑρμηνεύσει τὰ αἴτια. Γιατί ἀγρίεψαν τὰ παιδιά μας; Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς νέους νὰ φέρονται βίαια, χωρὶς ἀγκυλώσεις ἐσωτερικές, ἀνενδοίαστα πρίν, δίχως τύψεις μετά;

.                 Κι ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα, ἐπιρρωστικὸ τῶν προηγουμένων: ποῦ ἐντοπίζεται τὸ λάθος ἢ καλύτερα τὸ ἔγκλημα: στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν στὴν οἰκογένεια ἢ στὴν παρεχόμενη στὸ σχολεῖο ἐκπαίδευση; Γιὰ τὴν πολιτεία δὲν ὁμιλῶ. Τοὺς πολιτικούς, ὡς γνωστόν, πλὴν τῶν τιμητικῶν ἐξαιρέσεων, τὶς τελευταῖες δεκαετίες, τὸ ζήτημα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦσε δὲν ἦταν πλέον ἂν πρέπει νὰ ἐξαπατήσει κανεὶς ἢ νὰ καταχραστεῖ –τέτοια διλήμματα τὶς μπαζωμένες συνειδήσεις δὲν τὶς ἐνοχλοῦν– ἀλλὰ πῶς νὰ τὸ κάνουν ἐπιτυχῶς.

Διδακτικὲς στρεβλώσεις καὶ παρανοήσεις «Σάπιο κρασί, νεοταξικὸ ἀφιόνι, ποτίζει καὶ μολύνει ὕπουλα, τὸ σχολεῖο».

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

Ἀπὸ τοὺς τελευταίους δασκάλους τοῦ Γένους μας, ὁ Φώτης Κόντογλου, γιὰ νὰ παραστήσει τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς Ἑλλάδας, κατέφυγε σ’ ἕναν μύθο: Τὸν μύθο τοῦ χταποδιοῦ, ὁ ὁποῖος περιέχεται στὸ περίφημο βιβλίο του, «Μυστικὰ Ἄνθη» καὶ μὲ ὑπότιτλο «χαμογελαστοὶ ἐχθροί».

Τὸν παραθέτω:

«Κάθεται ἡ χταπόδα μὲ τὸ χταποδάκι στὸν πάτο τῆς θάλασσας. Ὅπου μὲ τὴν ἀπόχη πιάνουνε τὸ χταποδάκι καὶ τ’ ἀνεβάζουνε ἀπάνω. Τὸ μικρὸ φωνάζει στὴν μάνα του: «Μὲ πιάσανε, μάνα!». Ἐκείνη τ’ ἀποκρίνεται: «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!» Τὸ χταποδάκι φωνάζει πάλι: «Μὲ βγάλανε ἀπὸ τὸ νερό, μάνα!» -«Μὴ φοβᾶσαι παιδί μου!» -«Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι!» -«Μὴ φοβᾶσαι!» -«Μὲ βράζουνε στὸ τσουκάλι!» –«Μὴ φοβᾶσαι!» -«Μὲ τρῶνε, μὲ μασᾶνε!» -«Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!» -«Μὲ καταπίνουνε!» -«Μὴ φοβᾶσαι!». -«Πίνουν κρασὶ μάνα!» -«Ἄχ! Σ’ ἔχασα παιδί μου!» (σελ. 11, ἔκδ. «Ἀστήρ»).

Τὸ χταποδάκι, λέει ὁ Κόντογλου, συμβολίζει τὴν Ἑλλάδα. «Παλαιόθεν καὶ ὢς τώρα, ὅλα τὰ θεριὰ πολεμοῦν νὰ τὴν φᾶνε, τρῶνε, ἀλλὰ πάντοτε ἔμενε μαγιά», καταπῶς θά ᾽λεγε ὁ πατριδοφύλακας στρατηγὸς Μακρυγιάννης. Ἡ χταποδομάνα εἶναι ἡ μοίρα, ἡ ἱστορία αὐτοῦ του τόπου.

ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΑ ΤΑ «ΞΗΛΩΝΟΥΝ», ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΟΥΝ «Ἕνας ὑπόνομος ἀναθυμιάσεων, ποὺ δηλητηριάζει ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἕναν ὁλόκληρο λαό».

Εικόνα από:www.crashonline.gr

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

 .

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ὅταν πρὸ τριακονταετίας διαλαλοῦσαν τὸ ἐμπόρευμά τους καὶ ἐπαγγέλλονταν μεσσιανικὰ τὴν «Ἀλλαγή», δὲν ψεύδονταν (ὅπως νομιζόταν).

Ἔλεγαν τὴν ἀλήθεια: ὑπόσχονταν δηλ. «Ἐξαλλαγή» (ἢ Μετάλλαξη. Ὡς γνωστὸν στὴν ἰατρικὴ ὁ ὅρος αὐτὸς σημαίνει οὐσιαστικῶς τὸν καρκίνο: Ὅταν δηλ. ἕνα γονίδιο, λόγῳ βλάβης, προκαλεῖ τὴν γένεση καρκινικῶν κυττάρων καὶ τὸν σχηματισμὸ κακοήθων ὄγκων, τότε λέγεται πὼς ἔχει ὑποστεῖ ἐξαλλαγή, καὶ ἔχει μετατραπεῖ σὲ ὀγκογονίδιο.).Καὶ τὴν πέτυχαν τὴν Ἐξαλλαγή. Ἕνας ὁλόκληρος λαὸς ἐξαλλάχθηκε. Ἀλλοτριώθηκε. Ἐκμαυλίστηκε. Ἀποκόπηκε ἀπὸ τὶς παραδοσιακές του Ἀξίες μεθοδικὰ καὶ χειρουργικά. Καὶ ἔγινε ἀγνώριστος.

.               Γνωστή, πασίγνωστη ἡ φράση τοῦ Ἀβραὰμ Λίνκολν (1809-1865), «μπορεῖς νὰ τοὺς ἐξαπατᾶς ὅλους γιὰ λίγο καιρό, λίγους ὅλο τὸν καιρό, ἀλλὰ ὄχι ὅλους γιὰ ὅλο τὸν καιρό». Κι ὅμως σὲ τούτη ἐδῶ τὴν χώρα «ποτὲ τόσο λίγοι, δὲν ἐξαπατοῦν τόσο πολλούς, ὅλο τὸν καιρό». Τὸ «ἐξαπατοῦν» εἶναι ἐνεστώτας διαρκείας, ὅπως λέμε στὴν γραμματική, διότι διαρκεῖ καὶ διαιωνίζεται ἡ ἐξαπάτηση τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὸ πυορρέον ἀπόστημα ποὺ ὀνομάζεται ΠΑΣΟΚ.

.               Εἶναι καταπληκτικό! Κανέναν δὲν ἐκφράζει, οἱ πάντες τὸ ἀπεχθάνονται, πλὴν εὐαρίθμων, ἀμετανοήτων ζητωκραυγαστῶν. Κι ὅμως, τὸ καρκίνωμα βρίσκεται στὴν ἐξουσία. Κρίσιμες καὶ κομβικὲς θέσεις τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, τὶς κατέχουν κομματικοὶ σαλταδόροι, ἀνίκανες μετριότητες. Οἱ βατραχομυομαχίες καὶ οἱ καμποτινισμοὶ τῶν στελεχῶν του ἀκόμη ἀποτελοῦν εἴδηση.