Τι έγινε τελικά με το έλλειμμα του 2009; Αυτό είναι το ντοκουμέντο της χρεοκοπίας της χώρας επί Καραμανλή

.

Γράφει ο αρχισυντάκτης του TheCaller Κωστής Μοσχολιός

Με αφορμή την παραπομπή του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου σε δίκη η οποία ζητήθηκε από το δικαστικό συμβούλιο από τον εισαγγελέα για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, το thecaller δημοσιεύει για μια ακόμη φορά τα ντοκουμέντα της χρεοκοπίας της χώρας.

Είναι μια αποκλειστική έρευνα που είχε δημοσιευτεί πριν λίγους μήνες στην οποία παρουσιάστηκαν αδιάσειστα στοιχεία για το πώς φτάσαμε στο απόλυτο ναυάγιο.

Διαβάστε ολόκληρη την έρευνα του thecaller.gr

• Ολόκληρη η έκθεση- «κόλαφος» της Τράπεζας της Ελλάδος για την Καραμανλική διακυβέρνηση

• Η επιστολή- «κραυγή» Γιούνκερ για μέτρα στον Παπαθανασίου, το σημείωμα- «καμπανάκι» του Εurogroup και η απάντηση Παπαθανασίου για μέτρα, εφαρμοστέα από το 2010

Περίπου 8 χρόνια από την είσοδο της χώρας στο Μηχανισμό Στήριξης και τα Μνημόνια, ως απόρροια της χρεοκοπίας και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της το προηγούμενο χρονικό διάστημα και ακόμα ως χώρα δεν έχουμε καταλήξει σε ένα ενιαίο συμπέρασμα για το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Το εθνικό κράτος και οι μεταπράτες του «εκσυγχρονισμού»

.

Μένιος Τασιόπουλος

Τα όσα δεινά βιώνει τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στο γεγονός ότι έπεσε στην παγίδα να υποτιμήσει την αξία και τη σημασία που έχει το εθνικό κράτος. Οι άρχουσες ελίτ που είχαν αναδειχθεί  μέσα από τις αναταράξεις και τις περιπλοκές της μεταπολεμικής ιστορίας δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Επέδειξαν αμηχανία στις στρατηγικές επιλογές τους για το μέλλον της χώρας.

Κουβαλώντας στους μάλλον αδύναμους ώμους τους μια ιστορία πολέμων, χρεοκοπιών και προπάντων εμφυλιοπολεμικών καταστάσεων, οι άρχουσες ελίτ θεώρησαν ως μοναδική επιλογή να εντάξουν την Ελλάδα στους μεγάλους δυτικούς συνασπισμούς και να την αφήσουν εκεί. Παράλληλα έδωσαν απόλυτη προτεραιότητα στις φιλοδοξίες και στις ματαιοδοξίες τους: πολιτικές, επιχειρηματικές, υπαρξιακές.

Με το πέρασμα των δεκαετιών, η αντίληψη της ενσωμάτωσης στην Ευρώπη έγινε εθνική ιδεολογία και κεντρικός άξονας διαμόρφωσης της εθνικής-κοινωνικής συγκρότησης. Γκρέμισαν θεσμούς, ήθη και έθιμα, παραδοσιακές αξίες και πολιτιστικά πρότυπα μόνο και μόνο για να εμπεδώσουν την μετριότητά τους ως αυθεντία. Έγιναν μεταπράτες ενός σχεδόν μηδενιστικού και ασύμβατου με τον Ελληνισμό εκσυγχρονισμού, στο όνομα πάντα του εξευρωπαϊσμού.