Το Γερμανικό Πουλί και η λησμονημένη ιστορία

.

Η αρχιτεκτονική του θανάτου

Το «Γερμανικό Πουλί» ή «Κακό πουλί», όπως αποκαλούσαν την τοποθεσία οι κάτοικοι των Χανίων, ένα κακόγουστο έργο, εφάμιλλο της ναζιστικής «αισθητικής», αποτελεί μνημείο της βαρβαρότητας και του σκοταδισμού, με τον οποίο ταυτίστηκε το πέρασμα των Ναζί από την Ελλάδα και την Κρήτη.

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής*

Η αρχιτεκτονική του θανάτου αποτυπώθηκε ακόμα στην «τέχνη» της λεηλασίας, της καταλήστευσης και της καταστροφής μεγάλου μέρους του εθνικού, ορυκτού, αρχαιολογικού και καλλιτεχνικού πλούτου της χώρας μας, που πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις στα ιστορικά χρονικά.

Πριν μερικά χρόνια μία ισχυρή καταιγίδα γκρέμισε το «Γερμανικό Πουλί», το οποίο όπως και τόσα άλλα μνημεία της φρίκης που προκάλεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, παρέμενε ασυντήρητο και ξεχασμένο.

«Ασυντήρητη» και ξεχασμένη, όμως, έμεινε για δεκαετίες και η ιστορία της αντίστασης απέναντι στο φασισμό.

Οι άνθρωποι που πλαισίωσαν στην κατοχή τις κυβερνήσεις των δοσίλογων, οι μαυραγορίτες και οι κουκουλοφόροι που κατέδιδαν αγωνιστές, οι Σουμπερίτες και οι Χίτες, αποτέλεσαν τον σκληρό πυρήνα του κράτους στην μεταπολεμική Ελλάδα.

Από τον Γκέμπελς… στον κύριο Ρίχτερ

.

Η απάντηση ενός επισκόπου στον Ρίχτερ… το 1941 :

«Ποτέ Κρητικός δεν κακοποίησε αιχμαλώτους, γιατί η κακοποίηση ανυπεράσπιστων είναι δείγμα ανανδρίας, ιδιότητα που δεν έχουν οι Κρητικοί»

Τα επιχειρήματα του στρατιωτικού διοικητή Κρήτης των ναζί αντιγράφει ο κύριος Ρίχτερ

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής

Ανασκαλεύοντας ιστορικά αρχεία βρίσκει κανείς ότι τα επιχειρήματα του κυρίου Ρίχτερ έχουν τη ρίζα τους στις πρώτες επίσημες τοποθετήσεις της ναζιστικής κατοχικής διοίκησης στο νησί. Ο Γερμανός ιστορικός μπορεί να μην έκανε τον κόπο να ρωτήσει για την πραγματική ιστορία του πίνακα του Βλαχάκη για τη Μάχη της Κρήτης, όμως φαίνεται πως δεν δυσκολεύτηκε να βρει και να επαναδιατυπώσει τις τοποθετήσεις του στρατηγού Αντρέ, του Στρατιωτικού Διοικητή της Festa Creta, του Φρουρίου Κρήτη.

Ο κύριος Ρίχτερ μιλά για συμπεριφορά μη σύμφωνη προς τους κανόνες του δικαίου που διέπει τον πόλεμο, καθώς και για ανορθόδοξο πόλεμο από την πλευρά των Κρητικών, γεγονός που εναντιώνεται στη Συνθήκη της Χάγης! Θεωρεί ο κύριος Ρίχτερ ότι η Κρητική αντίσταση προκλήθηκε έπειτα από Βρετανικό σχέδιο και αυτό ήταν το γεγονός που οδήγησε τους ναζί σε αντίποινα!

Τί κρύβεται πίσω από το FRONTEX

.

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Επιτήρησης Εξωτερικών Συνόρων ιδρύθηκε το 2005. Από τότε μέχρι σήμερα όμως οι παρεμβάσεις και οι επιχειρήσεις που ανέλαβε, «RABIT», «Ποσειδών», «Τρίτων» και άλλες, είχαν αρνητικά αποτελέσματα. Πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατονομάζουν το FRONTEX ως συνυπεύθυνο για το θάνατο πολλών ανθρώπων στη Μεσόγειο και στα χερσαία σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο κ. Α. Γκουτέρεζ εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, πρόσφατα, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είναι θλιβερά ανεπαρκής η Επιχείρηση «Τρίτων» (της FRONTEX). Πρέπει να εστιάσουμε στη διάσωση ανθρώπων. Να εστιάσουμε στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και όχι μόνο στην επιτήρηση των συνόρων». Δεν φαίνεται να υπάρχει μια τέτοια πρόθεση όμως ανάμεσα στους ηγέτες της Ε.Ε.

«Αυτό που προέχει είναι να ανακτήσουμε τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων για να ανακοπούν οι μεταναστευτικές ροές και να διατηρηθεί η ακεραιότητα του χώρου Σένγκεν», γράφει στην επιστολή του προς τους Ευρωπαίους ηγέτες μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ντ. Τούσκ.

A. Viallard. Ψυχίατροι στην περίοδο του Ναζισμού (τρίτο μέρος)

Διαβάζουμε στη χαρακτηριστική αφίσα του 1938 : «60.000 μάρκα είναι το ποσό που κοστίζει στην λαϊκή κοινότητα, στη διάρκεια της ζωής του , αυτό το άτομο που πάσχει από κληρονομική μειονεξία. Αγαπητέ συμπολίτη αυτά είναι και δικά σου χρήματα»

Επιμέλεια Χρήστος Τσαντής

(το πρώτο μέρος  και  το δεύτερο μέρος)

Αντίσταση στην «ευθανασία» Η φάση της «άγριας ευθανασίας»
Η ειδική μεταχείριση 14f13: ιατρική εξόντωση των κρατουμένων των στρατοπέδων
Προγράμματα Τ4 και δημιουργία των στρατοπέδων εξόντωσης

 (Αποσπάσματα από το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην περιοδική έκδοση της Επιστημονικής Ένωσης του ΨΝΑ, «Τετράδια Ψυχιατρικής». Ιούλης-Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1994, Τεύχος 47. Μετάφραση: Ανθή Πελένη)

Αντίσταση στην «ευθανασία»

Η ευθανασία των ενήλικων ψυχικά ασθενών προκάλεσε πολύ περισσότερες αντιδράσεις από αυτή των αναπήρων παιδιών… Πρέπει να ορίσουμε με ακρίβεια ότι η εξόντωση αυτή πήρε γρήγορα διαστάσεις τέτοιες που ακόμη και ορισμένοι από την επιτροπή Τ4 θορυβήθηκαν. Πράγματι, δεν ήταν πια μόνο σοβαρές ελλειμματικές η ψευδό-ελλειμματικές παθολογίες αλλά και απλές νευρώσεις που συνεπάγονταν εξόντωση.

Μπορεί κανείς να εξοργιστεί με τον κάτι παραπάνω από περιορισμένο αριθμό δημοσίων αντιδράσεων, σαφώς από την πλευρά των γιατρών, στην εξόντωση των ψυχασθενών, όταν η φήμη άρχισε να κυκλοφορεί. Ας υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά κάτω από ποιές συνθήκες διεξαγόταν αυτό το έργο: από τα πρώτα χρόνια του ναζιστικού καθεστώτος οι φανερά αντιστεκόμενοι είχαν περιοριστεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αλλά ύστερα από το ξεκίνημα του πολέμου, κάθε δημόσια διακήρυξη αντίθεσης κινδύνευε να αποβεί μοιραία.

A. Viallard. Ψυχίατροι στην περίοδο του Ναζισμού (δεύτερο μέρος)

Διαβάζουμε στη χαρακτηριστική αφίσα του 1938 : «60.000 μάρκα είναι το ποσό που κοστίζει στην λαϊκή κοινότητα, στη διάρκεια της ζωής του , αυτό το άτομο που πάσχει από κληρονομική μειονεξία. Αγαπητέ συμπολίτη αυτά είναι και δικά σου χρήματα»

Επιμέλεια Χρήστος Τσαντής

(το πρώτο μέρος)

Ανάπτυξη της αντίληψης περί ευθανασίας – Η «ευθανασία» των παιδιών – Η «ευθανασία» των ενήλικων ψυχικά ασθενών: το πρόγραμμα Τ4

(Αποσπάσματα από το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην περιοδική έκδοση της Επιστημονικής Ένωσης του ΨΝΑ, «Τετράδια Ψυχιατρικής». Ιούλης-Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1994, Τεύχος 47. Μετάφραση: Ανθή Πελένη )

Ανάπτυξη της αντίληψης περί ευθανασίας

…Από το 1895, ένα βιβλίο του Adolf Jos, «Το δικαίωμα στο θάνατο», συνιστούσε την ιατρική εκκαθάριση όχι μόνο εκείνων που πρόβαλλαν σαν αίτημα την ευθανασία, αλλά επίσης, στο όνομα της υγείας του λαού, όλων εκείνων που το κράτος θα θεωρούσε χρήσιμο, δυνάμει ενός απόλυτου δικαιώματος ζωής και θανάτου στους υπαγόμενους σε αυτό, δικαίωμα του οποίου είχε ήδη φανεί ένα δείγμα στην περίπτωση του πολέμου.

Υπάρχει ένας ψυχίατρος μεταξύ των δύο συν-γραφέων του έργου που υπήρξε η βίβλος των οπαδών της «ευθανασίας», ένα βιβλίο που παρουσιάστηκε στα 1920 και το οποίο ήδη από τον τίτλο του εισήγαγε μια βασική σύλληψη της ναζιστικής ιδεολογίας. Πρόκειται για το «Η νομιμοποίηση της εκμηδένισης μιας ζωής που είναι ανάξια να τη ζει κανείς» του οποίου συγγραφείς ήταν ο νομικός Kare Binding (1841-1920), πεπειραμένος καθηγητής Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και ο ψυχίατρος Alfred Hoche (1865-1943), καθηγητής ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιου του Φράιμπουργκ…

Από το 1933 οι ναζί ξεχύθηκαν στους δρόμους με τη θεωρία των Binding και Hoche και ασχολήθηκαν να ξυπνήσουν τη «συνείδηση ευθανασίας» του πληθυσμού.