Από το Κολυμπάρι εις τους Ψαράδες.

Του κ. Χρήστου Κ. Λιβανού, Αρθρογράφου – Συγγραφέως

Κολυμπάρι και Ψαράδες. Δυο ελληνικά χωριά, ελάχιστα γνωστά πριν απασχολήσουν την σύγχρονη ελληνική επικαιρότητα με τα γεγονότα που εφιλοξένησαν, γεγονότα βαρυσήμαντα και καθοριστικά για το μέλλον της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος. Στο νότιο άκρο της Πατρίδος μας και σε μία γραφική παραθαλάσσια τοποθεσία κτισμένο το πρώτο, μόλις 15 χιλ. μακριά από τα Χανιά, στη βόρεια άκρη της Ελλάδος, στις όχθες της λίμνης «Μεγάλη Πρέσπα», πολύ κοντά στη Φλώρινα ευρισκόμενο το δεύτερο.

Το πρώτο χωριό εφιλοξένησε τον Ιούνιο του 2016 την «Αγία και Μεγάλη» (κατά τους διοργανωτές της), κακόδοξη, όμως, και ληστρική (κατά την εκκλησιαστική συνείδηση) ψευδοσύνοδο αρχιερέων, η οποία απεφάνθη ότι όλες οι αιρετικές κοινότητες αποτελούν χριστιανικές εκκλησίες! Πρόκειται περί της μεγαλυτέρας αιρέσεως που εκήρυξαν συνοδικώς (!) «γυμνή τη κεφαλή» ορθόδοξοι (όπως νομίζουν) επίσκοποι. Μόνον αίρεση; Εσχάτη θεολογική και εκκλησιολογική προδοσία ήταν, εάν θέλουμε να ακριβολογήσουμε.

Οικουμενισμός: «Ο Ρουβίκωνας» της Εκκλησίας.

Του κ. Χρήστου Κ. Λιβανού, Αρθρογράφου – Συγγραφέως 

Τα τελευταία έτη, ως γνωστόν, εκτός των μυρίων άλλων κακών, μόνιμη θέση στην κοινωνική ζωή της Ελλάδος και στην καθημερινότητα της εγχώριας ειδησεογραφίας έχει καταλάβει μία αναρχική ομάδα, αυτοαποκαλουμένη «Ρουβίκωνας». Η ιδεολογία των μελών της απηχεί σε γενικές γραμμές αυτή του λεγομένου αντιεξουσιαστικού χώρου. Και τι δεν κάνει η αναρχική αυτή ομάδα! Εισβάλλει σε δημόσιες υπηρεσίες, ιδιωτικές εταιρείες, συμβολαιογραφικά γραφεία, πρεσβείες ξένων χωρών στην Αθήνα, ενώ προσέτι διαπράττει και άλλες εγκληματικές ενέργειες, όπως την επίθεση κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας!

Αλλ’ εμείς, αγαπητοί αναγνώστες, δεν πρόκειται να σας απασχολήσουμε με τα γνωστά, άλλωστε, από τα Δελτία Ειδήσεων κατορθώματα της συγκεκριμένης αυτής αναρχικής ομάδος. Πρόθεσή μας, σήμερα, είναι ν’ ασχοληθούμε με μία άλλη εξ ίσου αναρχική και επικίνδυνη ομάδα, αυτή των οικουμενιστών,  οι οποίοι δρουν μέσα στον εκκλησιαστικό μας χώρο. Ναι! Η παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ο «Ρουβίκωνας» εν δράσει κατά της Ορθοδοξίας. Θελετε αποδείξεις;

Τα μέλη του Ρουβίκωνα, όπου εισβάλλουν, κρατούν σφυριά, ρόπαλα και βαριοπούλες, σπάνε τζάμια και πόρτες, πετούν υπολογιστές στο πάτωμα, ποδοπατούν όσα έγγραφα βρίσκουν, πετούν μπογιές στους τοίχους των κτηρίων, πετούν φέιγ βολάν έξω από τις οικίες ξένων πρεσβευτών, εκτοξεύουν απειλές και δίδουν εξηγήσεις για τα κίνητρα των επιθέσεών τους σε ιστοσελίδες του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Ας επιστρέψωμε, όμως, στους οικουμενιστές και ας ίδωμεν πόσο αυτοί ομοιάζουν με τα μέλη του Ρουβίκωνα.

Εις χείρας του «Ηρώδου» ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας!

 Του κ. Χρήστου Κ. Λιβανού

Στο αγιασμένο πρόσωπο του χαρισματούχου Γεροντος, οικουμενισταί, πατριαρχικοί και κοσμικοί Ελληνοαμερικανοί έχουν ανακαλύψει τον νέον επικίνδυνον εχθρόν της Ορθοδοξίας! Τους ενοχλεί και πανικοβάλλει η δι’ αυτού θεάρεστος άνθησις και επέ­κτασις του Ελληνορθοδόξου – Αγιορείτικου Μοναχισμού και η πνευματική αφύπνισις των ομογενών στην Βορειοαμερικανική ήπειρο. «Ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν», λέγουν μεταξύ των οι σύγχρονοι αυτοί Φαρισαίοι.

«Ίνα τί εφρύαξαν έθνη, και λαοί εμελέτησαν κενά;» ( Ψαλμ. 2:1)

Το πιο πάνω μεσσιακό διάψαλμα, το οποίο αφορoύσε στον Μεσσία Ιησού Χριστό, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθή, κατ’ αναλογίαν, και για τον πανορθοδόξως γνωστόν Γεροντα Εφραίμ, διότι και στην περίπτωσι του πολυσεβάστου αυτού Γεροντος εφρύαξαν όχι έθνη, αλλ’ ελάχιστοι αλλόδοξοι Αμερικανοί και πολλοί, δυστυχώς γι’ αυτούς, Ορθόδοξοι (;)Ελληνοαμερικανοί!

«Και ποίοι είναι αυτοί;» θα ερωτήσουν μερικοί αναγνώσται.

Θα απαντήσωμεν, παραλλάσσοντας λίγο τη συνέχεια του Ψαλμού. «Παρέστησαν οι ισχυροί της γης, και οι (εκκλησιαστικοί) άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του (πιστού ιερομονά­χου αυτού)».

Αλλά, ποίοι είναι οι ισχυροί της γης;

Κοσμικώς ισχυροί θεωρούνται οι έχοντες πολλά χρήματα, μεγάλες περιουσίες, υψηλά αξιώματα, καθώς και εκείνοι που έχουν ενταχθή σε σκοτεινές λέσχες και μυστικές στοές, επιτυγχάνοντας ταχείαν επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική ανέλιξη και καταξίωση.