Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» και το κρασί της Γουμένισας

Υποπλοίαρχος Γεώργιος Κακουλίδης ΦΩΤΟ: Wikipedia.org

αναδημοσίευση από το Περί Αλός
άρθρο του Χρήστου Ίντου, Παιδαγωγού, Ερευνητή

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Επιθεώρηση»,
έκδοση Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού/ΓΕΝ,
τεύχος 602, σσ. 102-105, ΔΕΚ 2017-ΦΕΒ 2018.
Αναδημοσιεύεται στο Περί Αλός με την έγκριση της Ν.Ε.

.

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μαχητής του Κιλκίς» στις 7 Νοεμβρίου 2017, περίοδο κατα την οποία το Θ/Κ «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» ήταν παραβεβλημένο στον λιμένα Θεσσαλονίκης. Περιγράφει ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ναύαρχος Γεώργιος Κακουλίδης και έλαβε χώρα το 1918, όταν το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ναυάρχος Κακουλίδης, Πόντιος στην καταγωγή συμμετείχε ως Υποπλοίαρχος στον Μακεδονικό Αγώνα ενώ στην περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με τους Βενιζελικούς, με αποτέλεσμα την δίωξη και απόταξή του. Αποκαταστάθηκε και σταδιοδρόμησε μέχρι Αρχηγός Στόλου και στην συνέχεια πολιτεύθηκε.

Τις ημέρες αυτές είναι αγκυροβολημένο στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης το ελληνικό θρυλικό σκάφος «ΑΒΕΡΩΦ». Είναι εκείνο που με καπετάνιο τον ναύαρχο Κουντουριώτη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, 1912-1913, έγινε ο φόβος και ο τρόμος των τουρκικών σκαφών στο Αιγαίο, απελευθέρωσε τα νησιά και συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη των Ελλήνων.

Ως Μουσείο αραγμένο στα νερά του Σαρωνικού ήταν επισκέψιμο διηγούμενο στους νεοέλληνες την ιστορία του, τα κατορθώματά του, τις επιτυχίες των Ελλήνων, όταν ομονοούν και έχουν στόχους και οράματα. Τώρα ήρθε κοντά μας, στο Θερμαϊκό, εκεί όπου ο ανεψιός του Κουντουριώτη, ο ναύαρχος Βότσης, τορπίλισε το 1912 την τουρκική ναυαρχίδα, το Φετίχ Μπουλέν, προαναγγέλλοντας τη νίκη των ελληνικών όπλων, την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας.

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι τελείωσαν με αίσια αποτελέσματα για την Ελλάδα. Το σκάφος συνέχισε τη δράση του και κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 1914-1918, και ο κυβερνήτης μέλος της γνωστής Τριανδρίας (Βενιζέλος– Δαγκλής-Κουντουριώτης), οδήγησε και πάλι την Ελλάδα στη νίκη.

Το θέατρο λόφου και ο Αιμίλιος Βεάκης

Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς – Θεολόγος

Ο σεβαστός και ακούραστος δάσκαλός μας κ. Χρήστος Ίντος – και δεινός ερευνητής της τοπικής κυρίως ιστορίας – στο τελευταίο του πόνημα για τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 με τίτλο «Από το Κιλκίς στη Δοϊράνη και στην Στρώμνιτσα (εκδ. Παρασκήνιο») στην σελίδα 175 μας αποκάλυψε ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για τους ενδόξους πολέμους.

Ο μεγάλος ηθοποιός Αιμίλιος Βεάκης πολέμησε στο Κιλκίς, κατά την τριήμερο εποποιΐα, και μάλιστα προήχθη «επ’ ανδραγαθία» σε λοχία, ενώ του απονεμήθηκαν και δύο πολεμικοί σταυροί για την ανδρεία και το θάρρος, που επέδειξε στο πεδίο της τιμής.

Όπως αναφέρει ο Χρήστος Ίντος, το γεγονός αυτό παρέμενε άγνωστο και μόλις το 1981, κατά την διάρκεια έκθεσης ενθυμημάτων του μεγάλου ηθοποιού, που διοργανώθηκε προς τιμήν του στην Αθήνα, 30 χρόνια μετά τον θάνατό του, έγινε γνωστή η ηρωική του συμμετοχή στους Βαλκανικούς Πολέμους.

Προφανώς ουδέποτε θέλησε «να εξαργυρώσει» την εθνική του δράση ούτε την διατυμπάνισε για να προβληθεί και να επιβραβευθεί με κάποια σύνταξη. Έτσι φέρονται, οι ήρωες. Είναι ταπεινοί.

Την εποχή εκείνη οι λογοτέχνες, οι διανοούμενοι, ποιητές και οι καλλιτέχνες δεν έσπευδαν στα υπουργικά γραφεία για να νομιμοποιήσουν την φυγοστρατία τους ούτε προσέρχονταν στα στρατολογικά γραφεία υποδυόμενοι, λόγω δειλίας, τον σχιζοφρενή για να αποφύγουν την κατάταξη στον στρατό.
Αντιθέτως, πολλοί εξ αυτών, όπως ο ήρωας ποιητής Λορέντζος Μαβίλης, αν και προχωρημένης ηλικίας, ντύνονταν στο χακί εθελοντικά και πότιζαν με το αίμα τους την ελληνική γη.

Παρένθεση: Άκουγα τις προάλλες πολύ γνωστό σκηνοθέτη να κολακεύει και να υμνεί γλοιωδώς τον πρωθυπουργό. Το ίδιο πράττει το σύνολο σχεδόν του λεγόμενου «πνευματικού κόσμου».