“Η γη μας που γέννησε την λευτεριά θα εκμηδενίσει την τυρρανία”.

.

Η θυσία του Κώστα Γεωργάκη

Πενήντα χρόνια ακριβώς πριν στη Γένοβα, ένας νέος Έλληνας με βαθιά συναίσθηση της ιστορίας του αλλά και της ευθύνης του έναντι του λαού του, ο Κερκυραίος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς που είχε επιβληθεί στην γη που γέννησε τη Δημοκρατία.

Λίγο πριν είχε αποκαλύψει με ανώνυμη συνέντευξη σε εφημερίδα ότι η Χούντα είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητα του  Κώστα Γεωργάκη, γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος αποφάσισε να κάνει μια  ενέργεια, που θα προκαλούσε την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Έτσι το βράδυ της 18ης  προς τη 19η  Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία Ματεότι της Γένοβα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της δικτατορικής κυβέρνησης φωνάζοντας «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».

Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Πάντα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φοβούνται, έστω και εάν δείχνουν παντοδύναμα.

Ο Γεωργάκης άφησε ένα κείμενο – γράμμα στην ιταλική γλώσσα, το οποίο αποτελεί μία σημαντική παρακαταθήκη διαρκούς αγώνα για ελευθερία στη γη που γέννησε τη Δημοκρατία, η οποία όμως δοκιμάζεται από την κάθε είδους τυραννία, ειδικά σήμερα.

Ο Χένρι Κίσσιγκερ τους ξεγέλασε και η τουρκική εισβολή έγινε…

.

Η 15η Ιουλίου και 20η Ιουλίου μαζί στήθηκαν

Αυτοί οι οποίοι λένε ότι η 20η Ιουλίου ήταν αποτέλεσμα της 15ης Ιουλίου,φυσικά και έχουν δίκιο αλλά είναι μεγάλο λάθος να αρνούνται ότι αυτές στήθηκαν μαζί.

Και αυτοί που το έστησαν ήταν οι δυνάμεις που θέλανε ποτέ να μην είναι ένα σύνολο το νησί και να μη ζούνε μαζί οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. …
Με πρώτους τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου έγινε για να κληθεί η Τουρκία στο νησί…
Και χάρη στους εγχώριους συνεργάτες αυτός ο υπολογισμός έπιασε…
Το σχέδιο ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μακάριος να ανατραπεί, αν είναι δυνατόν να σκοτωθεί και μετά από αυτή την επέμβαση της Ελλάδας, θα δημιουργούνταν ένας νόμιμος λόγος για την επέμβαση της Τουρκίας…

Πρωταγωνιστής σε αυτή την επιχείρηση ήταν ο πλέον πονηρός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ.
Μάλιστα ακόμη και οι περιοχές που θα καταλάμβανε ο τουρκικός στρατός είχαν καθοριστεί πολύ πριν τις 15 Ιουλίου…

Από τον αιώνιο Ιάκωβο Κουμή στους πρόσκαιρους «εθνικάφρονες»…

Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία
και με τυφλή μανία ξέσκιζα τον εχθρό.

Τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία,
μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική.

Ξέρουν άραγε αυτοί που μιλούν και ξαναμιλούν για «μύθο του Πολυτεχνείου» (λες και θα πείσουν κανένα λογικό άνθρωπο) γιατί κατέβηκε ο Ιάκωβος Κουμής σ’ εκείνη την πορεία της 16ης Νοεμβρίου 1980, γιατί δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση της ελληνικής αστυνομίας, γιατί άφησε την τελευταία του πνοή 7 μέρες αργότερα; Μάλλον όχι.

Διότι αν ήξεραν, θα ένιωθαν την ελάχιστη ντροπή όταν μιλούσαν για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, θα προτιμούσαν να σιωπήσουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Δεν συνέλαβαν στιγμή το νόημα της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, δεν κατάλαβαν τίποτα από την επταετία της Χούντας. Συνεχίζουν να θεωρούν ότι επρόκειτο για «ανθρώπους» που αγαπούσαν την πατρίδα τους, αλλά παρασύρθηκαν. Παρασύρθηκαν και έδωσαν τη μισή Κύπρο;

Οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν για τον «μύθο» του Πολυτεχνείου, είναι οι ίδιοι που οργίζονται όταν αμφισβητηθεί η εισβολή (και καλά κάνουν, αλλά δεν είναι άραγε το ίδιο;), είναι οι ίδιοι που θέλουν μονοπώλιο στον «πατριωτισμό». Δεν τους χωράει ο τόπος όταν άλλοι αμφισβητούν τη «δική τους» ιστορία. Αλλά, «το Πολυτεχνείο δεν έγινε». Είναι προϊόν μυθοπλασίας. Μυθοπλασίας ποιών ρε εξυπνάκηδες; Των μασόνων;

Ο Α. Σκευοφύλαξ θυμάται: «Θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου…»

.

Η εισβολή του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο, δεν σημάδεψε μόνο τους εξεγερμένους μέσα από τη πύλη που τσακίστηκε από τους τόνους χάλυβα που έπεσαν με ορμή πάνω της. Σημάδεψαν βαθειά τον 20χρονο τότε στρατιώτη που είχε διαταχθεί να οδηγήσει το άρμα μέσα στο Πολυτεχνείο.

Τ΄ όνομά του Α. Σκευοφύλαξ, αλλά μικρή σημασία έχει τ΄ όνομα. Σημαντικές είναι οι αναμνήσεις ενός ανθρώπου,όπως τόλμησε να της πει μία και μοναδική φορά σε συνέντευξή του στο Βήμα, στην επέτειο του 2003.

Η ιστορία πολλές φορές κάνει ανθρώπους απλούς πρωταγωνιστές.Κάποιες φορές αρνητικούς πρωταγωνιστές. Όπως εκείνο το 20χρονο παιδί στο άρμα μάχης.Που τότε όπως εξομολογήθηκε, πίστευε ότι έκανε το καθήκον του εναντίον των “εχθρών κομμουνιστών”. Και μετά, όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης ψήφισε δυο φορές ΚΚΕ!

Η διήγησή του για εκείνη τη νύχτα,ήταν συγκλονιστική:

• «Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ημουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε.Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».
  

5. Οι θεσμοί των παρανόμων

Η Δύση της ελληνικής χούντας, έφερε την παγκόσμια Χούντα

Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Διαβάσαμε: «Αρνήθηκα επιμελώς να μετάσχω στον διάλογο για την 21η Απριλίου. Όχι μόνο γιατί αυτό το είδος διακυβέρνησης δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική σκέψη ( … ) Δεν μπορεί, λοιπόν, να καταλάβει κανείς το 1974 (ούτε και το 1981) αν δεν καταλάβει τι έφερε το 1967». (http://kostasxan.blogspot.gr/2015/04/1967.html)

κχ
Σωστά. Τι δεν καταλαβαίνουμε; Η απάντηση είναι το προφανές. Και ποιο το προφανές; Ότι ο δρόμος προς την παγκόσμια αυτοκρατορία είχε ένα και σοβαρό εμπόδιο. Το πήραν είδηση αυτό οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι, διότι έχουν καλούς συμβούλους: τους σιωνιστές, οι οποίοι ξέρουν να διαβάζουν και άριστα να πλαστογραφούν. Τι λοιπόν ανέγνωσαν οι σύμβουλοι, το οποίο δεν έγνωσαν οι υποψήφιοι παγκοσμιοκράτες – πρώην αποικιοκράτες; Θα το γράψουμε:

εἰδὼς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.

Τι λέει εδώ; Λέει ότι πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται. Όταν λοιπόν η βρετανική αποικιοκρατία θέριευε και κατακτούσε βήμα-βήμα όλο τον κόσμο, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μοιράζει τίτλους «βασιλέων» στους υπόδουλους ιθαγενείς. Δεν ήταν όμως όλοι οι εστεμμένοι σαν τον ανθρωποφάγο Αμίν Ντάντα της Ουγκάντα ή κάποιους άλλους της αφρικανικής Ηπείρου.. Μερικοί διέθεταν την απαιτούμενη λογική, ώστε να μην γίνονται ανδρείκελα – όργανα στα χέρια εκείνων που τους είχαν χαρίσει θρόνο και βασίλειο.

Το Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967

Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος με τη σύζυγό του Άννα – Μαρία, την κόρη του Αλεξία και τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη στο αεροδρόμιο της Ρώμης,νωρίς το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου 1976 λίγες ώρες μετά το άδοξο τέλος του κινήματος εναντίον της δικτατορίας.

 

Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειάς του και τον Πρωθυπουργό Κ. Κόλλια, αποπειράθηκε αντικίνημα με σκοπό την ανατροπή της Χούντας.

 
Αίτια

Οι σχέσεις της Χούντας με το Βασιλιά ήταν αμφίρροπες από την πρώτη στιγμή. Η Χούντα ήταν απρόθυμη να δώσει απτές αποδείξεις πως η επέμβασή της ήταν ένα προσωρινό στάδιο. Οι στρατιωτικοί δεν φαίνονταν πρόθυμοι να προετοιμάσουν το έδαφος για την επιστροφή στη Δημοκρατία. Αντίθετα, προσεκτικά και συστηματικά, έδιωχναν ανθρώπους του Βασιλιά από όλες τις κρίσιμες θέσεις στο στρατό, υποβάλλοντας τακτικά νέες καταστάσεις αποστρατείας αξιωματικών που επέμεναν να υπογράψει ο Βασιλιάς. Ήταν φανερό πως ετοιμάζονταν για μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία.

Ο Βασιλιάς λάβαινε καθημερινά προειδοποιήσεις από το περιβάλλον του πως αργά ή γρήγορα θα αναγκαζόταν να πάρει θέση και ν΄ αρνηθεί να ικανοποιήσει τις αξιώσεις του Γεωργίου Παπαδόπουλου που είχαν στόχο την αποσύνθεση της δομής δύναμης, πάνω στην οποία στηριζόταν η θέση του Βασιλιά. Έπρεπε λοιπόν να βιαστεί, πριν αποστρατευθούν από τις Ένοπλες Δυνάμεις όλοι οι δικοί του αξιωματικοί.

Τον Σεπτέμβριο του 1967 ο Βασιλιάς επισκέφθηκε τις ΗΠΑ όπου στο Κογκρέσο, στις 11 Σεπτεμβρίου, πολλοί φιλελεύθεροι πολιτικοί τον έφεραν σε αμηχανία, υποβάλλοντάς του ερωτήσεις για την καταπίεση του λαού και των ελεύθερων θεσμών στην Ελλάδα από τη Δικτατορία. Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος μπόρεσε και δήλωσε ότι «Δέν είναι η Κυβέρνησίς μου» .

Η Απολογία του Γεωργίου Παπαδόπουλου σχετικά με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Εικόνα από:ebooks.edu.gr

Κύριε Πρόεδρε, Κύριοι Εφέται.

Δεν αποδέχομαι την θέσιν του κατηγορουμένου και εν συνεπεία προς αυτό το οποίον έταξα εις τον εαυτόν μου, αφού εξετέθην υπό απεινή διωγμόν με βάσιν νομοθέτημα αναδρομικής ισχύος, δεν θα έπρεπε να απολογηθώ.

Επειδή όμως το αντικείμενον της παρούσης δίκης είναι η έρευνα των συνθηκών της απωλείας ζωής συνανθρώπων μας και του τραυματισμού συνανθρώπων μας, είμαι υποχρεωμένος σήμερα να αναφερθώ προς το δικαστήριόν σας, όχι επί τω σκοπώ να αποσείσω την αποδιδομένην κατηγορίαν, αλλά επί τω σκοπώ να θέσω εις την διάθεσίν σας ορισμένας σκέψεις μου οι οποίες ενδεχομένως θα σας βοηθήσουν εις το να αχθήτε εις δικαιωτέραν κατά την άποψίν μου κρίσιν.

Θα αρχίσω την αναφοράν μου αντικρύζοντας δεδομένα τινά εις το κυριαρχήσαν κατά τας ημέρας των γεγονότων σύνθημα: ψωμί, παιδεία, ελευθερία, και θα τελειώσω με την αναφορά επίσης εις ένα άλλο σύνθημα της συγκεντρώσεως, το οποίον έχει άμεσον σχέσιν με το άτομόν μου, δηλαδή, με το σύνθημα θάνατος εις τον Παπαδόπουλο.

Κύριοι Δικασταί μην ανησυχήσετε, δεν πρόκειται να θίξω ουδέναν, δεν πρόκειται να αναφερθώ ευθέως ως αντιμετωπίζων θέσεις μου ως πολιτικάς θέσεις ή άλλας πολιτικάς θέσεις, δεν πρόκειται πολύ περισσότερον να προσθέσω προβλήματα εις τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπευθύνως διαχειριζόμενοι τας τύχας της χώρας μας σήμερον.

Επομένως βέβαιοι όντες, ότι δεν θα πράξω τούτο, σας καλώ να μην ανησυχήσετε εξʼ υπʼ αρχής.