Ἡ Μάχη τοῦ Κιλκίς (19-21 Ιουνίου 1913 )

Τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ, Δασκάλου – Θεολόγου

«Ὅλα τά εἶχα προβλέψει, τά εἶχα σκεφθεῖ, ὅλα ἐκτός ἀπό τήν τρέλλα τῶν Ἑλλήνων». Εἶναι λόγια τοῦ Νικολάου Ἰβανώφ, ἀντιστρατήγου, διοικητῆ τῆς 2ης Βουλγαρικῆς Στρατιᾶς, μετά τήν ἥττα του στό Κιλκίς. Χωρίς νά τό γνωρίζει ὁ Βούλγαρος στρατηγός ἐπαναλαμβάνει τά λόγια τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριά, τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πού ἔλεγε λίγα χρόνια μετά τήν ἁγιασμένη Ἐπανάσταση τοῦ ’21: «Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἠμεῖς, ἄν δέν ἤμεθα τρελλοί, δέν ἐκάναμεν τήν ἐπανάστασιν, διατί ἠθέλαμεν συλλογισθῆ πρῶτον διά πολεμοφόδιαν, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθῆκες μας, τά μαγαζιά μας, ἠθέλαμεν λογαριάσει τήν δύναμιν τῆν ἐδικήν μας, τήν τούρκικη δύναμη.

Ο επίκαιρος Δημ.Ταγκόπουλος (περ. Νουμάς)

Δημήτριος Ταγκόπουλος Εικόνα από:www.livepedia.gr

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

αποκλειστικά στο 24grammata.com

.

Ο Δημήτριος Ταγκόπουλος (1867 -1926), Ιατρός στο επάγγελμα, υπήρξε πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ιδρυτής του Λογοτεχνικού περιοδικού “Νουμάς”1. Πρωτοκυκλοφόρησε το περιοδικό του, το 1903, σε μια εποχή δύσκολη (με πολλές ομοιότητες με τη σημερινή). Είχε προηγηθεί η χρεοκοπία, ο ατυχής πόλεμος του 1897, τα Ευαγγελικά (1901), ενώ την ίδια χρονιά(1903) θα εκδηλωθούν τα Ορεστειακά.

Ο “Νουμάς” (1903 – 1931, με διακοπές: 1917-1918, 1924-1929) θα γίνει το μαχητικό όργανο των Δημοτικιστών (Ψυχάρης, Πάλλης, Παλαμάς, Εφταλιώτης, Χατζόπουλος – το 1901 είχε εκδώσει τη λογοτεχνικό περιοδικό “Τέχνη” με αξιόλογες λογοτεχνικές αναφορές, δίχως μαχητικότητα-, Δελμούζος, Γληνός, Σκληρός κ.ά.) και θα πρωτοστατήσει στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις

Για να καταλάβετε πόσο πολύ ομοιάζει το λυκαυγές του 20ου αιώνα με το λυκαυγές του 21ου αιώνα διαβάστε το παρακάτω κείμενο του Ταγκόπουλου,  το οποίο έγραψε το 1909 μετά από μία αντικυβερνητική διαδήλωση, που έγινε τον Φεβρουάριο του 1909:

Αμυαλοσύνη

“Διαδήλωση, λοιπόν και κουμπουριές και αίμα. Γιατί; Για να πέσει ο Θεοτόκης και ναρθει ο Ράλλης. Για να πέσει ο Ράλλης και νάρθει ο Θεοτόκης. Σα να μην τους ξέρουμε και τους δύο τους, σα να μην τους είδαμε, σα να μη τους κάναμε τόσες και τόσες φορές πρωθυπουργούς δίχως κουμπουριές και σα να μη τους ρίξαμε τόσες και τόσες φορές δίχως αποκρηατικά ξεφωνητά και μασκαραλήκια. Κρίμας τα λαρύγγια που ξεσκιστήκανε, κρίμας το αίμα που χύθηκε…

Ἡ Μάχη τοῦ Κιλκίς

Φωτογραφία από:laxanas.blogspot.com –

Δημητρίου Νατσιοῦ Δασκάλου – Θεολόγου

«Ὅλα τά εἶχα προβλέψει, τά εἶχα σκεφθεῖ, ὅλα ἐκτός ἀπό τήν τρέλλα τῶν Ἑλλήνων».

Εἶναι λόγια τοῦ Νικολάου Ἰβανώφ, ἀντιστρατήγου, διοικητῆ τῆς 2ης Βουλγαρικῆς Στρατιᾶς, μετά τήν ἥττα του στό Κιλκίς. Χωρίς νά τό γνωρίζει ὁ Βούλγαρος στρατηγός ἐπαναλαμβάνει τά λόγια τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριά, τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πού ἔλεγε λίγα χρόνια μετά τήν ἁγιασμένη Ἐπανάσταση τοῦ ’21:

«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἠμεῖς, ἄν δέν ἤμεθα τρελλοί, δέν ἐκάναμεν τήν ἐπανάστασιν, διατί ἠθέλαμεν συλλογισθῆ πρῶτον διά πολεμοφόδιαν, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθῆκες μας, τά μαγαζιά μας, ἠθέλαμεν λογαριάσει τήν δύναμιν τῆν ἐδικήν μας, τήν τούρκικη δύναμη.

Τώρα ὅπου ἐνικήσαμεν, ὅπου ἐτελιώσαμεν μέ καλό τόν πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα. Ἄν δέν εὐτυχούσαμεν, ἠθέλαμεν τρώγει κατάρες ἀναθέματα…» («Ἅπαντα περί Κολοκοτρωναίων», ἐκ. «ΙΔΕΒ», σελ. 215) Ναί, ἡ ἴδια «τρέλλα», ὁ ἡρωισμός, ἡ «νηφάλιος μέθη» τῶν Ἑλλήνων, φανερώθηκε καί στή Σαλαμίνα καί στήν Πόλη καί στό Μεσολλόγι καί στό ἔνδοξο ’40.

Ἡ ελληνική ἱστορία ἔχει μία ἰδιοτυπία, μοναδική ἴσως στήν οἰκουμένη. Εἶναι ἱστορία ἀδιάλειπτων ἀγώνων γιά ἐπιβίωση. Μῆλον τῆς ἔριδος οἱ γεωγραφικές ἑστίες του στή συμβολή δύο ἠπείρων, ἀντιμετωπίζουν εἰσβολές, ἐπιθέσεις, κατοχές καί φρικτές σκλαβιές, ἐρημώσεις κατά τήν διάρκεια ἀδιάκοπων ἐπεκτατικῶν ἐξορμήσεων ἀπό ὅλα τά σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα. Ὅλοι τίς διεκδικοῦν, ὅλοι τίς ποδοπατοῦν μέ τά στίφη τους.