.
«Τα χελιδόνια του θανάτου Σου μηνάν μιαν άνοιξη
καινούργια Ελλάδα κι’ απ’ τον τάφο Σου γιγάντεια γέννα
Μάταια βιγλίζει των Ρωμαίων η κουστωδία τριγύρω Σου
Ακόμα λίγο, κι’ ανασταίνεσαι σε νέο Εικοσιένα!»
Άγγελος Σικελιανός
του Αντιναυάρχου ε.α.
Ξενοφώντος Μαυρογιάννη Π.Ν. *
Ο Άγγελος Σικελιανός έγραψε το ποίημα αυτό το Μάρτιο του 1942 στις πιο μαύρες μέρες της Κατοχής. Όμως η «Άνοιξη» έμελλε ακόμα να αργήσει. Πέρασαν δυόμιση ακόμη χρόνια πόνου μεγάλου, πείνας, εξαθλίωσης, χρόνια αίματος, αλλά και ανάτασης και ηρωισμού.
Η μεγάλη στιγμή ήρθε το πρωί εκείνης της Πέμπτης, 12 Οκτωβρίου 1944. Εβδομήντα χρόνια πριν. Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα.
Ο Αρχηγός της Αστυνομίας, ο Άγγελος Έβερτ, ασκούσε την πολιτική εξουσία στην πρωτεύουσα στηριζόμενος από την Αστυνομία Πόλεων. Γρήγορα όμως ο στρατηγός Σπηλιωτόπουλος θα διοριστεί επίσημα και θα συναντηθεί με τον Βρετανό Σύνδεσμο Αττικής, τον πασίγνωστο σαμποτέρ Λέσλι Ρούφους Σέπερντ που θα ρυθμίζουν τα θέματα της αποχώρησης των Γερμανών και όχι μόνο. Ο Έβερτ θα συνέχιζε να έχει επαφές με όλους, φυσικά και με τον ΕΛΑΣ της Αθήνας.
Προπαρασκευές αναχώρησης των Γερμανών
ΑΒΕΡΩΦ 