.
Προσέξατε πως αλλάζει /άλλαξε το πρόσωπο του κ. Αλέξη Τσίπρα;
Δεν χρειάζεται να είσαι φυσιογνωμιστής του F.B.I. για να το καταγράψεις.΄Οποιος παρακολούθησε το διάγγελμα αναγγελίας εκλογών ασφαλώς το εσημείωσε. Η αλλαγή προκαλεί όντως εντύπωση. Καθόλου ευχάριστη…
Το φευγαλέο βλέμμα, που στριφογυρίζει σαν για να αποφύγει την εξεταστική ματιά τού όμως αθέατου τηλεθεατή, κάποιες νέες γραμμές και σκιές στο πρόσωπο, το σφίξιμο στις σιαγόνες, μια γενική σκλήρυνση της φυσιογνωμίας. Κάποτε σε σημείο ανησυχητικό…
Πάει χάθηκε η παλιά γαλήνια έκφραση, η ήρεμη εκφορά λόγου, που μαζί με την νεότητα –βιολογική και πολιτική- έπειθαν, πριν λίγες εβδομάδες ακόμη, σαν υποσχέσεις του Νέου, που έλλειπε: της ειλικρίνειας, της συνέπειας, της καθαρότητας και της πίστης. Της πίστης στον δοσμένο Λόγο, στο Σύνταγμα, στους θεσμούς της Δημοκρατίας, στο πατριωτικό χρέος.
Στην οπτική της στήλης, το σημερινό πρόσωπο του κ. Τσίπρα ζωντάνεψε το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ. Θα συμφωνήσουν όσοι διάβασαν τον ΄Οσκαρ Γουάϊλντ, ή είδαν την παλιά ταινία. Με την διαφορά πως οι αποκρουστικές αλλαγές που εκεί αποτυπώνονταν στο πορτραίτο του ανήθικου νέου, εδώ στο πρόσωπο καταγράφεται η μεταστροφή των αισθημάτων του κόσμου απέναντι στον φορέα αυτού του προσώπου. Που τόσο γρήγορα αποδείχτηκε προσωπείο…