Οι Πρέσπες του Αιγαίου: Η «Γαλάζια Πατρίδα» ήταν εδώ από την δεκαετία του ’70!

.

Γράφει ο Κωνσταντίνος-Απόστολος Κατσαρός

Το επιθετικό και ρεβιζιονιστικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι εν πολλοίς γνωστό. Αυτό όμως που δεν είναι ευρύτερα διαδεδομένο είναι το γεγονός ότι η Τουρκία είχε χαράξει τη «Γαλάζια Πατρίδα» από τη δεκαετία του ’70.

«Η Τουρκία ποτέ δεν θα επιτρέψει να γίνει το Αιγαίο μια ελληνική θάλασσα ούτε και σε άλλους να σφετεριστούν τα τουρκικά δικαιώματα στην περιοχή αυτή», δήλωνε ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χασάν Ισίκ στις 1 Ιουνίου το 1974.

«Δεν θα εκχωρήσω το Αιγαίο σε κανένα. Το μισό Αιγαίο ανήκει σε μας. Αυτό θα πρέπει να το μάθει όλος ο κόσμος. Δεν έχομε την πρόθεση να νεωτερίσουμε σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Εάν η τιμή και τα ενδιαφέροντα του τουρκικού έθνους γίνουν αντικείμενο επιθέσεως θα συντρίψουμε το κεφάλι του εχθρού», προσέθετε ο Τούρκος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Σαντί Ιρμάκ στις 18 Ιανουαρίου το 1975 (εφημερίδα Χουριέτ).

Τα αποδεσμευμένα έγγραφα

Σύμφωνα με μια αποκαλυπτική έρευνα της δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού στα αποδεσμευμένα έγγραφα του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, οι τουρκικές διεκδικήσεις αποτυπώθηκαν και σε χάρτη (αντίγραφο του οποίου παραθέτουμε) τον οποίο γνωστοποίησαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την διευθέτηση του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.

«Αποστρατιωτικοποίηση» νησιών; Ψάχνουν για κορόιδα…

.

Του Θανάση Κ.

Κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Αμερικανοί ζητούν – παρασκηνιακώς – την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο! Ενώ απέναντι εδρεύει η Τουρκική «στρατιά του Αιγαίου» , μαζί με πολλές εκατοντάδες αποβατικά σκάφη…

Με «αντάλλαγμα», λέει, να απομακρύνουν και οι Τούρκοι τη στρατιά του Αιγαίου, στην ενδοχώρα τους, 100 χιλιόμετρα μέσα από τα μικρασιατικά παράλια!

Ψάχνουν για κορόϊδα, έτσι;

–Βέβαια, η Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα διέψευσε άμεσα και κατηγορηματικά την πληροφορία αυτή.

–Άλλωστε, πριν 24 χρόνια, ο τότε Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Νίκολας Μπέρνς είχε ρίξει αυτή την ιδέα ατύπως. Και καμία συνέχεια δεν δόθηκε τότε.

Στην Ελλάδα κάποιοι του είχαν απαντήσει τότε, αστειευόμενοι, να πάρει την πρότασή του και να την κάνει… τουρσί!

Εξηγώντας του, ότι η πρότασή του είναι «ετεροβαρής».

Ιμπραήμ Καλίν: ¨Να εγκαταλείψει η Ελλάδα τα μαξιμαλιστικά της αιτήματα στην Αν. Μεσόγειο¨

.

Ο -εκπρόσωπος τύπου του ΠτΔ μίλησε στην Χουριέτ.

Δήλωσε :

«Η Τουρκία δεν δίνει σημασία στις απειλές και στις κυρώσεις που θα έρθουν από την Ελλάδα ή από άλλη χώρα. Στην πραγματικότητα είχαμε φέρει σε καλό σημείο το θέμα με την Ελλάδα. Όμως μόλις θα κάναμε την ανακοίνωση για διερευνητικές επαφές και διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η Ελλάδα ανακοίνωσε πως συμφώνησε με την Αίγυπτο και υπονόμευσε όλη τη διαδικασία. Εκεί προέκυψε μια σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης. Ο εποικοδομητικός ρόλος του ΠτΔ μας, είχε κρίσιμη σημασία για το σημείο που είχαν φτάσει οι διαπραγματεύσεις.  Με τη στάση αυτή της Ελλάδας, εισήλθαμε σε νέα φάση. Διότι υπάρχει η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο.  Δεν είναι δυνατόν να κινηθούμε σαν να μη συνέβη τίποτα.

Τις διαφωνίες μπορούμε να τις επιλύσουμε μέσω διαπραγματεύσεων, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η Τουρκία θα υποχωρήσει και θα κάνει βήμα πίσω. Εμείς και στην Αν. Μεσόγειο και στην Κύπρο, θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Εκεί δεν τίθεται θέμα για βήμα πίσω. Η απόπειρα επίλυσης διμερών θεμάτων Ελλάδας και Τουρκίας, με εκμετάλλευση της ιδιότητας μέλους της ΕΕ, είναι μια στάση εξ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Πρώτα απ ‘όλα, η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει αυτήν τη στρατηγική και τις μαξιμαλιστικές της απαιτήσεις.

Associated Press: «Πραγματικός κίνδυνος για ταχεία κλιμάκωση, στην περίπτωση μιας τυχαίας σύγκρουσης»

.

Τα πολεμικά πλοία Ελλάδας-Τουρκίας «χορεύουν» το ένα γύρω από το άλλο

H ελληνοτουρκική ένταση βρέθηκε στο επίκεντρο ρεπορτάζ του Associated Press, στο οποίο σχολιάζεται η παρουσία ελληνικών και τουρκικών πλοίων στην Αν. Μεσόγειο. Το δημοσίευμα σχολιάζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέφρασε την πλήρη αλληλεγγύη της προς την Ελλάδα και την Κύπρο και ζητώντας από την Τουρκία άμεση αποκλιμάκωση.

Όπως αναφέρει, το πολεμικό ναυτικό Ελλάδας και Τουρκίας, επί πέντε ημέρες έχει εμπλακεί σε μία «ακροσφαλή διπλωματία», ύστερα από την έξοδο του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Oruc Reis. To AP σημειώνει ότι οι σχέσεις ιστορικής αντιπαλότητας των δύο κατ όνομα συμμάχων στο ΝΑΤΟ, έχουν βρεθεί σε «χαμηλό» δύο δεκαετιών και αναφερόμενο στην αντίδραση της Ελλάδας σημειώνει: 

«Η Ελλάδα τοποθέτησε τις ένοπλες δυνάμεις σε ύψιστο συναγερμό και έστειλε πολεμικά πλοία επί τόπου απαιτώντας την αποχώρηση των τουρκικών σκαφών». «Με τα πολεμικά πλοία να χορεύουν το ένα γύρω από το άλλο σε μια σχετικά μικρή θαλάσσια περιοχή, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για ταχεία κλιμάκωση, στην περίπτωση μιας τυχαίας σύγκρουσης ή εχθρικής ενέργειας», συμπληρώνει.

Το άρθρο 42 (7) της Συνθήκης της ΕΕ και η αδυναμία στήριξης της Ελλάδας

.

Βαγγέλης Χωραφάς & Πολυχρόνης Ναλμπάντης

Η κυβέρνηση κάθε κράτους έχει την ευθύνη για την ακεραιότητά του, ενώ ταυτόχρονα μεριμνά, σχεδιάζει, υιοθετεί την υψηλή στρατηγική για την άμυνα και την ασφάλειά του και παράλληλα καθορίζει τους εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς, η επίτευξη των οποίων θεωρείται ότι εξυπηρετεί τα εθνικά του συμφέροντα. Το εθνικό συμφέρον και οι εθνικοί αντικειμενικοί σκοποί (πολιτικοί, ασφάλειας – άμυνας, οικονομικοί, κοινωνικοί, τεχνολογικοί) αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση της εθνικής πολιτικής, προσδιορίζοντας το πλαίσιο των σχέσεων και ενεργειών, τόσο για τα εσωτερικά προβλήματα, όσο και για τις διεθνείς σχέσεις, καθώς και τον γενικό προσανατολισμό της χώρας.

Για την Ελλάδα, αυτός ο γενικός προσανατολισμός καθορίζεται από την εσωτερική της ισχύ, καθώς και από την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Η συμμετοχή αυτή με τη σειρά της, επηρεάζεται από τις δομικές αδυναμίες και παθογένειες αυτών των διεθνών θεσμών, καθώς και από τα συμφέροντα των κρατών-μελών που τους απαρτίζουν.

Διαπιστώθηκε πρόσφατα στις Βρυξέλες, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκός Ένωσης (ΕΕ) για το Ταμείο Ανάκαμψης και τον επταετή προϋπολογισμό της ΕΕ, έντονη διαφωνία μεταξύ των κρατών-μελών και σημαντική δυσκολία στη λήψη απόφασης, παρά τις μαραθώνιες ολονύχτιες διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για ένα φαινόμενο τόσο συνηθισμένο που η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία το καταγράφει ως συνήθη ευρωπαϊκή πρακτική.

Εάν παρέμβουν οι Αμερικανοί θα έχουμε γκριζάρει το Αιγαίο!

.

Η οδυνηρή εμπειρία των Ιμίων

Γράφουν Βαγγέλης Χωραφάς -Πολυχρόνης Ναλμπάντης

Η κυβέρνηση κάθε κράτους έχει την ευθύνη για την ακεραιότητά του, ενώ ταυτόχρονα μεριμνά, σχεδιάζει, υιοθετεί την υψηλή στρατηγική για την άμυνα και την ασφάλειά του και παράλληλα καθορίζει τους εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς, η επίτευξη των οποίων θεωρείται ότι εξυπηρετεί τα εθνικά του συμφέροντα.

Το εθνικό συμφέρον και οι εθνικοί αντικειμενικοί σκοποί (πολιτικοί, ασφάλειας – άμυνας, οικονομικοί, κοινωνικοί, τεχνολογικοί) αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση της εθνικής πολιτικής, προσδιορίζοντας το πλαίσιο των σχέσεων και ενεργειών, τόσο για τα εσωτερικά προβλήματα, όσο και για τις διεθνείς σχέσεις, καθώς και τον γενικό προσανατολισμό της χώρας.

Για την Ελλάδα, αυτός ο γενικός προσανατολισμός καθορίζεται από την εσωτερική της ισχύ, καθώς και από την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Η συμμετοχή αυτή με τη σειρά της, επηρεάζεται από τις δομικές αδυναμίες και παθογένειες αυτών των διεθνών θεσμών, καθώς και από τα συμφέροντα των κρατών-μελών που τους απαρτίζουν.

Διαιτησία ίσον αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης

.

“διαβάστε το ώστε από θηρία ανήμερα να γίνετε θηρία ενήμερα!”

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Δημοσιεύθηκε στα Νέα, 31.12.2019

Ο υπουργός των Εξωτερικών κ.Δένδιας φέρεται να δήλωσε ότι: «εάν εξασφαλίσουμε ένα πλαίσιο που θα διασφαλίζει την επίλυση διαφορών μέσω διαιτησίας ή δικαστηρίων, τότε να το συζητήσουμε.» Η προσθήκη της διαιτησίας στον δημόσιο λόγο της κυβέρνησης οφείλεται ασφαλώς στα ανυπέρβλητα εγγενή νομικά εμπόδια που παρουσιάζει η Χάγη, όπως η άρνηση της Τουρκίας να δεχθεί εκ των προτέρων την ισχύ του διεθνούς δικαίου κλπ. Η Χάγη εξ άλλου δεν μπορεί να εξευμενίσει την αναθεωρητική Τουρκία, που επιδιώκει πολύ περισσότερα από όσα και η ευμενέστερη για αυτήν απόφαση της Χάγης μπορεί να προσφέρει.

Οπότε η κυβέρνηση εισάγει τώρα την έννοια της διαιτησίας. Ιδού όμως τι σημαίνει πρακτικά η διαιτησία:

1. Οι ελληνοτουρκικές «διαφορές» τίθενται επί τάπητος, χωρίς εκ των προτέρων προσδιορισμό του αντικειμένου αντιδικίας. Δηλαδή η συζήτηση δεν περιορίζεται πλέον στην υφαλοκρηπίδα, αλλά μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες μονομερείς αξιώσεις της Τουρκίας, όπως κυριαρχία νήσων και νησίδων, μειονοτικά θέματα κλπ.

ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ – A LA CARTE

Του Νίκου Ιγγλέση
greekattack

Αποχωρώντας, στις 20-10-18, από το Υπουργείο Εξωτερικών ο Νίκος Κοτζιάς ανακοίνωσε ότι παραδίδει στον αντικαταστάτη του – τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα – έτοιμο προεδρικό διάταγμα που προβλέπει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια, για την περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, δηλαδή, από τα Διαπόντια Νησιά (βόρεια της Κέρκυρας) μέχρι τα Αντικύθηρα (νότια της Πελοποννήσου).

Επιθετική Τουρκική ανακοίνωση για την άδεια εξόρυξης υδρογονανθράκων στο οικόπεδο 7 της Κυπριακής ΑΟΖ

.

Προκλητική και επιθετική ανακοίνωση εξέδωσε εχθές Πέμπτη η Τουρκία για τη μονομερή δράση των Ελληνοκυπρίων (όπως αναφέρει) για εξερεύνηση υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η ανακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρει:

«Ανησυχούμε πως η Ελληνοκυπριακή διοίκηση, με το να αγνοεί τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, έχει αποφασίσει να προσκαλέσει διεθνείς εταιρείες για υπεράκτιες εξορύξεις υδρογονανθράκων εντός της αποκαλούμενης «περιοχής αδειοδότησης 7» την οποία μονομερώς οριοθέτησε τη Ελληνοκυπριακή διοίκηση.

Η απόφαση αυτή της Ελληνοκυπριακής διοίκησης αποτελεί απόδειξη πως αυτή επιμένει να αγνοεί τα ίσα και αναφαίρετα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στις φυσικές πηγές του νησιού. Πράγματι, η Ελληνοκυπριακή πλευρά, ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, επιδεικνύει για ακόμη μια φορά πως δεν έχουν εγκαταλείψει την θέση τους, που ευθύνεται για την χωρίς αποτέλεσμα διάσκεψη για το Κυπριακό τον Ιούλιο του 2017 αγνοεί το γεγονός πως η Τουρκοκυπριακή πλευρά έχει πολιτική ισότητα και συνιδιοκτησία του νησιού.

Ο Τσίπρας συμφώνησε σε γκριζάρισμα του Αιγαίου και του Καστελλόριζου;

 Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Την επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών για την υφαλοκρηπίδα συμφώνησαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη σημερινή τους συνάντηση, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι στο πλαίσιο της συνάντησης συμφωνήθηκε η – υπό την υψηλή εποπτεία των δύο ηγετών – επανέναρξη των συνομιλιών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και Ασφάλειας (με ενεργή συμμετοχή της στρατιωτικής ηγεσίας και της υπηρεσιακής ηγεσίας του ΥΠΕΞ) και η επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών για την υφαλοκρηπίδα…

Έχουμε, λοιπόν, επανέναρξη συνομιλιών Ελλάδας Τουρκίας για την υφαλοκρηπίδα… δηλαδή, μέχρι να τελειώσει το θέμα αυτό το Αιγαίο είναι γκρίζα ζώνη και το Καστελλόριζο δεν έχει υφαλοκρηπίδα, άρα και ΑΟΖ;

Κάποιος από την κυβέρνηση (ας είναι και ο Καρανίκας που έχει και τον στρατηγικό σχεδιασμό) δεν πρέπει να δώσει διευκρινήσεις;

Τονίζω, όχι συνέχιση, αλλά επανέναρξη των συνομιλιών… Κι επειδή κάπου με τα ελληνικά πρέπει να δίνουμε σημασία στις λέξεις (να είστε σίγουροι πως όλοι οι άλλοι προσέχουν πολύ τις λέξεις που χρησιμοποιούν) το ξαναρχίζουν από την αρχή δεν σημαίνει επανέναρξη των συνομιλιών, δηλαδή από μηδενική βάση;

Το «Συμφωνητικό της Βέρνης»

άρθρο του Χρίστου Κ. Σενέκη
αναδημοσιευμένο από την Ιστοσελίδα του

.

Στο παρά πέντε της έναρξης μιας νέας διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της προσεκτικής προετοιμασίας, ούτως ώστε να αποφύγουμε λάθη που θα παγιδεύσουν μελλοντικά την ελληνοκυπριακή πλευρά. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα προς αποφυγή αποτελεί το «Συμφωνητικό της Βέρνης», το οποίο είναι ίσως το σημαντικότερο βαρίδιο της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης στην προσπάθεια οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και τη μετέπειτα αξιοποίηση του πιθανού ενεργειακού πλούτου της.

Ως γνωστόν, το αντικείμενο της διαφοράς στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο έγκειται στο γεγονός ότι η ελληνική πλευρά θεωρεί πως, σύμφωνα με το άρθρο 1(β) της τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1958 για την Υφαλοκρηπίδα και το άρθρο 121(2) της Σύμβασης του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά του Αιγαίου έχουν υφαλοκρηπίδα και συνεπώς η οριοθέτηση πρέπει να γίνει στο μέσο της απόστασης από τις ανατολικές ακτές των ανατολικότερων νησιών του Αιγαίου και τις ακτές της Μικράς Ασίας, ενώ η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου αποτελούν «ειδική περίπτωση» (αποσπασματική ερμηνεία της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την οριοθέτηση της Βόρειας Θάλασσας, του 1969) και συνεπώς δεν πρέπει να εφαρμοστούν οι γενικοί κανόνες αλλά «ειδικοί κανόνες», σύμφωνα με τους οποίους η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου πρέπει να γίνει στο μέσο της απόστασης από τις ανατολικές ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Γίνεται, λοιπόν, προφανές πως η αποδοχή της τουρκικής προσέγγισης, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, «μοιράζει» το Αιγαίο στη μέση, με αποτέλεσμα τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να εγκλωβιστούν εντός τουρκικής ζώνης δικαιοδοσίας.