Και ο Τσίπρας είπε το ποίημα. «ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΤΡΑΝΣ ΠΑΙΔΙΟΥ»

Στέργιος Ζυγούρας

Τσίπρας: Η αγάπη είναι αγάπη – Το τρανς παιδί έχει δικαιώματα – Θα διδάξουμε τα δικαιώματα αυτά στα σχολεία.

Με ψηφοθηρικά αλλά και με ιδεολογικά κίνητρα, άλλος ένας πρωθυπουργός είπε το ποίημα της νέας, «καλύτερης» κοινωνίας. Δεν υπήρχε αρνητικό στοιχείο που να διέφυγε από τον Αλέξη Τσίπρα. Εκτός από λόγο με επιχειρήματα εκτός λογικής και εντός παραλογισμού, παρουσιάστηκε και ως ένας απλός εκφωνητής που προσβάλλει την υπόσταση και την νοημοσύνη όσων εξακολουθούν να δέχονται πως οι ψυχιατρικά καταχωρημένες διαταραχές δεν αποτελούν πρότυπα προς μίμηση, αλλά περιπτώσεις προς ίαση. Αδιαφορώντας αν ο λόγος του αφορά σε μη νοήμονες, προσπάθησε να πείσει πως ο σεβασμός στην προσωπική επιλογή ταυτίζεται με την υποχρέωση να αποτελέσει το ψυχικό τραύμα ένα κοινωνικό πρότυπο.

Τι να πούμε; Να μιλήσουμε για αντισυνταγματικότητα; Έχει εξαντληθεί κι αυτό το επίπεδο. Η «δημοκρατία» τρομοκρατεί. Συμπεριφέρεται φασιστικά και αντιστρέφει την λογική και τους ρόλους. Δεν είναι η πρώτη φορά. Τα «δικαιώματα του πολίτη / του ανθρώπου» αυτόν τον σκοπό είχαν από την αρχή. Όλη η σατανική δράση στηρίζεται σε δόλια αντιστροφή του λόγου του Θεού. Στην περίπτωση αυτή ο Τσίπρας απευθυνόμενος πρώτα στον παγκόσμιο σεναριογράφο και στον δικό του «Κύριο-Δεσπότη-Άγιο» είπε το δικό του «δίδαξόν με τα δικαιώματά σου, συνέτισόν με τα δικαιώματά σου, φώτισόν με τοις δικαιώμασί σου». Η «δημοκρατία» διδάσκει ιατρική και βιοηθική. Η «δημοκρατία» διδάσκει τι είναι η «αγάπη» και εκφοβίζει όσους έχουν αντίθετη άποψη, για να μη τολμήσουν να την εκφράσουν. Θυμίζει κάτι αυτό;

Εκεί ήμασταν λειψοί (εμείς, του 60 οι εκδρομείς) – Δ. Σαββόπουλος

Το οργανικό “ΤΕΛΟΣ” της μεταπολίτευσης είχε την τιμητική του τις τελευταίες μέρες. Κόσμος πολύς, δηλώσεις άφθονες και λόγια πολλά στην κηδεία του τελευταίου των τριών πολιτικών που σφράγισαν την “επάνοδο στην δημοκρατία και την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας”. Οι μνήμες του 89 ξύπνησαν. Μαζί και τα τραγούδια του Διονύση στον ιστορικό δίσκο “Το κούρεμα”. Έναν δίσκο με τραγούδια περίσκεψης, κριτικής, αυτοκριτικής για την αριστερά, την δεξιά, τα κάππα, τα πασόκ και τα νουδου. Όχι, δεν θα εντρυφήσουμε στο τραγούδι “Το μητσοτάκ”, αλλά στην νοσταλγία του μέλλοντός μας, στον δημοκρατικό συρφετό του νέου μας εγωισμού.

28 Μαΐου 1979: Από τον εθνολαϊκισμό στον διεθνολαϊκισμό – Θεμελίωση της τρίτης άλωσης των Ορθόδοξων Ελλήνων

Άρθρο του Στέργιου Ζυγούρα

από το Το καραβάκι της ιστορίας.

28 Μαΐου 1979: Η νέα Κερκόπορτα ανοίγει προς τα έξω. Το χερούλι της κρατάει ο κάθε Έλληνας, ύστερα από την καθοδήγηση της πολιτικής του ηγεσίας. Το τοπίο πέρα απ’ την Κερκόπορτα διαγράφεται πολύ ελκυστικό, ενώ λέγεται πως εσωτερικά της Κερκόπορτας επικρατεί μιζέρια, υπανάπτυξη και έλλειψη προοπτικής. Από το 1974 ένα έθνος γεννιέται και ο εθνάρχης του λέγεται Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όσο για τον αντίπαλό του -όπως προβλέπεται στην δημοκρατία- αυτός λέγεται Ανδρέας Παπανδρέου και αποδεικνύεται όχι απλώς σύμμαχος, αλλά και δημοκρατικότερος του δημοκράτη.

Ο Καραμανλής, ο Τσάτσος, ο Παπανούτσος, τα greeklish και η 28η Μαΐου 1979

Με αφορμή την γραφή της ελληνικής γλώσσας, οι Καραμανλής και Τσάτσος απέδειξαν ότι το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» μπορεί να έχει διαφορετικές ερμηνείες

αναδημοσίευση από το Καραβάκι της Ιστορίας
άρθρο του Στέργιου Ζυγούρα

.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Κ. Καραμανλή που έγιναν σαν σήμερα (28.5.1979), η Ελλάδα, εδώ και 37 χρόνια, έχει αποδεχθεί οριστικά την Ευρωπαϊκή της μοίρα. Κάποιοι θεωρούν την ιστορική ημερομηνία ως πλήρη εκπλήρωση των στόχων της Επανάστασης του 1821. Κάποιοι (λίγοι μάλλον) την θεωρούν αποφράδα ημέρα αρ. 3, μετά την 13η Απριλίου 1204 και την 29η Μαΐου 1453. Γιατί είπε “οριστικά” ο Καραμανλής; Δεν έχει απαντηθεί, ίσως, κυρίως, επειδή αυτό δεν είναι γνωστό.

Το ότι ο ίδιος Καραμανλής ήθελε να εξομοιώσει την ελληνική γραφή με την λατινική είναι ακόμη λιγότερο γνωστό. Έχει επιβεβαιωθεί έμμεσα από τον τότε ΠτΔ Κ. Τσάτσο, και άμεσα από τον Ε. Παπανούτσο που αντέδρασαν (ο πρώτος με παραίτηση!). Ο Καραμανλής ήθελε να καταργήσει την διάκριση των φωνηέντων και μέσω της φωνητικής -ουσιαστικά- γραφής να εφαρμόσει τα greeklish πολύ νωρίτερα από την μερική, ανεπίσημη χρήση τους. Τελικά αρκέστηκε στην εντολή για εφαρμογή του μονοτονικού συστήματος που, όμως, έγινε από τον “πολιτικό του αντίπαλο και αντιευρωπαϊστή” Α. Παπανδρέου. Ο Γ. Ράλλης είπε αργότερα ότι ως υπουργός Παιδείας είχε αρνηθεί να εφαρμόσει το μονοτονικό.

Το νέο δυτικό οπλοστάσιο της κοινωνικής «προόδου» – «Ελευθερία» επιλογής φύλου από την ηλικία των τεσσάρων

Με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού Τσίπρα στο Υπουργείο Παιδείας, η 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση διαφημίστηκε δεόντως. Ο λαϊκιστής Τσίπρας ξαναζέστανε το πιάτο της κατάργησης των Πανελλήνιων εξετάσεων για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ μιλώντας για το «Εθνικό απολυτήριο» που ακούγαμε επί ΓΑΠ. Όμως το Υπουργείο Παιδείας, από εποχής ΓΑΠ έχει εξοβελίσει το «Εθνικής» από τον τίτλο του. Περίεργα όλα αυτά; Όχι, αν ξέρουμε να διαβάζουμε την σημασία τους.

Το βασικό ερώτημα είναι: γιατί η Πολιτεία που παίρνει κάθε πρόνοια για την μείωση του πληθυσμού της, ενδιαφέρεται τόσο πολύ να κατευθύνει τον ψυχισμό των νηπίων; Ποιες αρχές θέλει να τους εμφυσήσει;

Στοιχεία της απάντησης έχουν ήδη δοθεί από τις φετινές «έμφυλες ταυτότητες» και την υπερδεκαετή δυτική φρενίτιδα να εμπεδώσει την άποψη ότι το φύλο είναι επίκτητο, όχι εγγενές. Οφείλεται στην κοινωνία, όχι στην φύση. Σε πολλά μέρη του δυτικού κόσμου οι τετράχρονοι εισάγονται στην σεξουαλικότητα και στην ιδέα ότι τα γεννητικά όργανα δεν καθορίζουν το φύλο. Το καθορίζει η «ελευθερία» του ατόμου. Άλλωστε, η ελληνική δικαιοσύνη προσαρμόζει σχετικά το εθνικό δίκαιο. Χωρίς εγχειρίσεις ή οποιαδήποτε ορμονική παρέμβαση, οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει μια δήλωση αλλαγής φύλου στο ληξιαρχείο, η οποία θα γίνεται αποδεκτή. Δεν ξέρουμε τι ισχύ θα έχει και πόσο συχνά θα μπορεί να επαναλαμβάνεται, αλλά η «ελευθερία» του δυτικού ατόμου μάλλον θα γνωρίσει νέες δόξες.

Το πόρισμα της Επιτροπής του ΙΕΠ για το μάθημα της Ιστορίας σε Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο – Σχολιασμός

Το πνεύμα του πορίσματος για το μάθημα της Ιστορίας (2017) δεν διαφέρει από το πνεύμα υπό το οποίο διεξήχθη ο «Εθνικός και κοινωνικός διάλογος για την παιδεία» τα δυο προηγούμενα χρόνια.

άρθρο του Στέργιου Ζυγούρα

από Το καραβάκι της ιστορίας

Σε αναμενόμενα όρια κινήθηκε το πόρισμα της Επιτροπής του ΙΕΠ για το μάθημα της Ιστορίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ανακοινώθηκε πριν ένα μήνα. Η γλώσσα του κειμένου είναι αρκετά απλή. Λίγες φορές οι συντάκτες καταφεύγουν στην επιστημονική επιτήδευση (κάτι συνηθισμένο σε ανάλογα κείμενα) και αυτό είναι θετικό. Στις 50 σελίδες του περιγράφεται το θεωρητικό πλαίσιο και το προτεινόμενο πρόγραμμα σπουδών για την Ιστορία από την Γ΄ Δημοτικού ως την Α΄ Λυκείου. Το πρόγραμμα έχει τελείως διαφορετική δομή και πολλά θετικά στοιχεία μεθοδολογικού χαρακτήρα. Ο παρών σχολιασμός επικεντρώνεται σε κάποια από τα προβληματικά σημεία. Είναι μερικός και σύντομος.

Από την αρχή γίνεται φανερό ότι το πλαίσιο στο οποίο κινείται η Επιτροπή, καθορίζεται από:
1. Την μεγάλη διαφοροποίηση σε σχέση με τα προηγούμενα «αναλυτικά προγράμματα»
2. Την ανάγκη συμβατότητας με τον «διεθνή χώρο» και τις «σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις»
3. Την ανάγκη ανάπτυξης της δημοκρατικής συνείδησης
4. Την ασυνέχεια του ελληνικού ιστορικού χρόνου

Ο αόρατος κόσμος του σατανισμού. (βίντεο)

«Tα ΜΜΕ χειραγωγούν, γιατί τίποτα δεν πρέπει να φαίνεται όπως είναι»

«Διαίρει και βασίλευε». Αυτή είναι η τακτική της αόρατης ελίτ που κατευθύνει τον άνθρωπο στην αυτοκαταστροφή και ενάντια στον προορισμό του. Ο Ολλανδός Ronald Bernard, πρώην τραπεζικός, αποκαλύπτει πώς το κύκλωμα στο οποίο συμμετείχε, τον εξώθησε να μετάσχει σε σατανιστικές τελετές θυσίας παιδιών.

Το βίντεο κυκλοφόρησε πρόσφατα στο vimeo με τίτλο «Το χοντρό χρήμα – αποκαλύψεις εκ των έσω». Μεταφράστηκε στα αγγλικά και στη συνέχεια ένα τμήμα του αποδόθηκε στα ελληνικά από τον χρήστη του youtube vasoula2908.

ΗΡΩΙΣΜΟΣ – ΕΜΦΥΛΙΟΣ – ΔΑΝΕΙΑ & ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 – Το κείμενο μιας σχολικής γιορτής

αναδημοσίευση από το Καραβάκι της Ιστορίας
κείμενο του Στέργιου Ζυγούρα

.

Για να ξεκινήσει μια Επανάσταση, υπάρχει μια προϋπόθεση: να θέλουν να ξανασηκωθούν αυτοί που έχουν πέσει. «Επ-ανίσταμαι» [>ίσταμαι ή ίστημι] σημαίνει «Ξανα-στέκομαι όρθιος», άρα έχω πέσει, έχω συνείδηση της πτώσης μου και επιθυμώ -με κάθε κόστος- να ξανασταθώ σε όρθια θέση. Αν λοιπόν το 1821 -αλλά και πιο πριν- ξεκινά η προσπάθεια για να σταθούν κάποιοι όρθιοι, πριν το κάνουν, πρέπει να προσδιορίσουν α) ποιοι είναι και β) σε ποιο χρονικό σημείο του παρελθόντος αναφέρονται, δηλαδή πότε ξεκίνησε η πτώση (σκλαβιά), ποιο είναι το σημείο αναφοράς της ανασύστασής τους. Το «α» περιλαμβάνει τους όρους «έθνος, γένος, Έλληνες, Ρωμιοί, Γραικοί». Το «β» έχει δυο σημεία αναφοράς: το 1453 και το 338 π.Χ.

Με το 1453, δηλαδή με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνδέεται το «γένος» και οι «Ρωμιοί». Δεν αποκλείονται όμως ούτε το «έθνος», ούτε οι «Έλληνες».

Με το 338 π.Χ., δηλαδή με τη μάχη της Χαιρώνειας συνδέεται το «έθνος» και οι «Γραικοί». Δεν αποκλείονται όμως ούτε το «γένος», ούτε οι «Έλληνες».

Κοινή αναφορά και των δυο εκδοχών είναι ο ελληνισμός, ο οποίος ορίζεται διαφορετικά από κάθε πλευρά. Με βάση τον χριστιανισμό στην πρώτη περίπτωση, χωρίς τον χριστιανισμό ή με μια διαφορετική σχέση κράτους-χριστιανισμού στην δεύτερη. Θα δούμε πώς συνέβησαν όλα αυτά, για αρχή όμως ας κρατήσουμε μια παρατήρηση: Το έθνος-κράτος που τελικά προκύπτει, δέχεται να αποκαλούνται οι κάτοικοί του «Έλληνες» στο εσωτερικό και «Γραικοί» από όλα τα υπόλοιπα κράτη.

Σύγκρισις Πολιτευμάτων (Αθανάσιος Χριστόπουλος, 1833)

αναδημοσίευση από το Καραβάκι της Ιστορίας

.

Ζητούν οι πολιτικοί, τι Πολίτευμα είναι καλίτερον. Τάχα η Μονοκρατία; Ή η Πολιτοκρατία; Ή η Κοιρανοκρατία; Και οι μεν προκρίνουν το ένα, οι δε το άλλο, προβάλλοντας όλοι τους λόγους των.

Εμείς θεωρώντας απαθώς την υπόθεσιν, και περιέργως ταις πολιτικαίς ιστορίαις των εθνών εξετάζοντας, και τα όσ’ ολίγ’ απ’ εκείναις εις τα Παράλληλά μας προαναφέραμεν, παρατηρούμεν, ότι όλα τα Πολιτεύματα, όπως κι αν μεταξύ των ανθρώπων σχηματισθούν, έχουν επίσης όλα κατά καιρούς τα κακά ενδεχόμενα, ήτε όμοια, ήτε ανάλογα, ήτε ισοδύναμα. Όμοια μεν, ότι όλα είν’ υποκείμενα εις αδικίαις! Διχόνοιαις! Επιβουλαίς! Ληστείαις! Αποστασίαις! Εμφυλίους πολέμους! Μεταβολαίς!

Ανάλογα δε, ότ’ η μεν Μονοκρατία ενδεχομένην έχει την Τυραννίαν, η δε Πολιτοκρατία την Οχλοκρατίαν, και η Κοιρανοκρατία την Δυναστείαν! Και ισοδύναμα· ότι αν υποθετικώς η Μονοκρατία δεν έχει τόσο τα σκάνδαλα των Αρχοντοδιορισμών της Πολυκρατίας, έχει όμως και αυτή της διαδοχής, και της επιτροπής, και άλλα κακά!

Τι λοιπόν κατά λόγον, πρέπει, να προτιμήσωμεν; Ει μεν τα Πολιτεύματα ήταν τίποτε ουσίες χωριστές, και αυθύπαρκτες, ίσως εφαίνουνταν το καλίτερον τότε. Επειδή όμως αυτά δεν είν’ άλλο, πάρεξ ενέργειες ανθρώπων, εξουσιαστών, κ’ εξουσιαζομένων, φανερόν, ότι αφηρημένα, ως ανύπαρκτα, κανένα δεν είναι ούτε καλόν, ούτε κακόν, αλλά με τους ανθρώπους, και κατά τους ανθρώπους. Ήγουν η καλοσύνη, κ’ η κακοσύνη τους είναι κατά σύμπτωσιν των καλών και κακών ανθρώπων τους· δηλαδή, αν οι ενεργοί άνθρωποί τους, (και μάλιστα οι Κύριοι, και Άρχοντές τους) τύχουν καλοί ως προς αυτά, τότ’ αναμφίβολα είν’ όλα καλά επίσης· αν όμως το εναντίον τύχη, είν’ όλα κακά δια τον αντίστροφον λόγον.

Τι σηματοδοτεί η κατάργηση της Αντιγόνης στο Λύκειο;

Γιατί δε φύτρωσε ποτέ στον κόσμο, σαν το χρήμα, τόσο κακή εφεύρεση· αυτό γκρεμίζει πόλεις, αυτό κι από τα σπίτια τους ανθρώπους ξεσπιτώνει, αυτό το φρόνιμο μυαλό το ξεπλανεύει πάντα, το παρασέρνει στο κακό και στης ντροπής τη στράτα, και καθετί το πονηρό μαθαίνει στους ανθρώπους, διδάσκει την ασέβεια σ’ όλες της τις εκφράσεις. Μα όσοι τα κατάφεραν στο χρήμα πουλημένοι, με τον καιρό κάποια στιγμή άσχημα το πληρώνουν.

Από πού νομίζετε ότι προέρχεται το παραπάνω απόσπασμα; Είναι από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Είναι η τραγωδία που περιέχει και το χορικό «Έρως ανίκατε μάχαν». Είναι η τραγωδία που περιέχει και τον παρακάτω διάλογο:

ΚΡΕΩΝ Παρ’ όλα αυτά το τόλμησες να παραβείς το νόμο;
ΑΝΤΙΓΟΝΗ Γιατί δε μου το πρόσταξε αυτό ο μέγας Δίας ούτε και η συγκάτοικος με τους θεούς του Άδη, η Δίκη, είναι που όρισε στον κόσμο τέτοιους νόμους. Ούτε και νόμιζα ποτέ πως έχουν τέτοιο κύρος πια οι δικές σου προσταγές, ώστε, θνητός που είσαι, τους άγραφους κι ασάλευτους νόμους να ξεπεράσεις.

Φαίνεται πως το ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) όλα αυτά τα έκρινε άχρηστα. Σύμφωνα με τις προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την αναδιαμόρφωση του σχολικού προγράμματος στο Λύκειο τα Αρχαία θα παραμείνουν ως μάθημα κορμού μόνο στην Α’ Λυκείου, αποδεικνύοντας την πρόθεση του Υπουργείου για κατάργηση της Αντιγόνης! Στην ενότητα «Γλώσσα» στη Β’ και Γ’ Λυκείου προβλέπεται διδασκαλία μόνο Έκθεσης και Λογοτεχνίας. Αυτό πρακτικά ισοδυναμεί με κατάργηση της διδασκαλίας της Αντιγόνης στο Λύκειο μετά από δεκαετίες! Η απόφαση αυτή αποτελεί την τελευταία πράξη στο σήριαλ της υποβάθμισης των αρχαίων ελληνικών που ξεκίνησε με τον περιορισμό των ωρών διδασκαλίας στην Α’ Γυμνασίου και τον εξοβελισμό τους από τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς συνολικά στο Γυμνάσιο.

Από τον Παπαδόπουλο στον Αναστασιάδη – Το σχέδιο Ανάν βρυκολακιάζει

Ενώ ομάδα νομικών ζητά από τον Γενικό Εισαγγελέα Κύπρου να παύσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ως ανίκανο να εκπροσωπεί την Κύπρο, η διαπραγμάτευση στην Γενεύη ολοκλήρωσε την φάση της.

Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΛΟΑΤ και ο ρόλος του σχολείου στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων της

Στέργιος Ζυγούρας

Ποιος καθορίζει το ανθρώπινο φύλο; Ποιος καθορίζει πόσους και τι φύλου γονείς θα έχει ένα παιδί; Η ανθρώπινη «αγάπη-ισότητα-ελευθερία» όπως τελευταία ορίζεται στον πολιτικό νόμο της Δύσης; Ποια είναι η σκοπιμότητα στην διαφημιζόμενη δυνατότητα του ανθρώπου να καθορίζει το φύλο του και στο «δικαίωμα» ενός παιδιού να έχει δυο ή τρεις γονείς σε διάφορους συνδυασμούς φύλων; Γιατί προενοχοποιείται όποιος διαφωνεί με την ατζέντα ΛΟΑΤ, και ταυτίζεται με πρόσωπο που καταναλώνει κρέας διαφυλικού ή ομοφυλόφιλου; Γιατί για άλλη μια φορά ο (επιτιθέμενος) δυτικός πολιτισμός παριστάνει τον αμυνόμενο; Ποιον καταδιώκει; Γιατί, προσποιούμενος ότι κατοχυρώνει τα δικαιώματά του, επιχειρεί να επιβάλλει την άποψή του; Γιατί η δημοκρατία αφορίζει μονολεκτικά την αντίθετη άποψη, θέλοντας να αποφύγει κάθε συζήτηση; Γιατί τόση μανία να μεταβληθεί το σχολείο σε κέντρο διακίνησης της αντζέντας ΛΟΑΤ;

Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Ο πλέον δραστήριος εκπρόσωπος της νεωτερικότητας, ο Θ. Νέγρης, ήδη πριν την Α΄ Εθνοσυνέλευση προβλέπει την αναζήτηση βασιλιά της Ελλάδος στην Χριστιανική Ευρώπη

αναδημοσίευση από το καραβάκι της ιστορίας
άρθρο του Στέργιου Π. Ζυγούρα

.

Το πολιτικό “ρίγος” μιας πανεπιστημιακής παράδοσης και η χιμαιρική της επίδραση

Η παραδοχή του Αντώνη Μανιτάκη ότι οι παραδόσεις του Συνταγματικού δικαίου από τον Αριστόβουλο Μάνεση συνιστούσαν ταυτόχρονα νομική επιστήμη και πολιτική θέση, θέτει άμεσα ένα ζήτημα: πώς επηρέαζε και ανατροφοδοτούσε η μια την άλλη; Ο Α. Μανιτάκης αναφέρει ότι η διδασκαλία του Α. Μάνεση στην δεκαετία του 1960 προκαλούσε ρίγη στους πρωτοετείς φοιτητές. Προφανώς αυτά ήταν πολιτικά και όχι επιστημονικά, παρότι η σχέση των δυο είναι, ως ένα σημείο, προφανής. Το παρόν άρθρο απαντά στο αντίστοιχο του Α. Μανιτάκη με τίτλο “Η λαϊκή κυριαρχία ως λαϊκή εντολή και η διδασκαλία του Μάνεση” που δημοσιεύτηκε στην διαδικτυακή σελίδα constitutionalism.gr και στην κατηγορία “συνταγματισμός”. Κρίνει τον συνταγματισμό ως ιστορικό θέμα και, ιδιαίτερα, ως παράμετρο της ιδρυτικής πράξης του ελληνικού κράτους. Έμμεσα, θίγει και το θέμα “η ταυτότητα της Ελληνικής Επανάστασης”.

Ο Α. Μανιτάκης είναι ιδιαίτερα ειλικρινής. Δέχεται ότι “ο συνταγματικός δημοκρατικός λόγος του Μάνεση, ήταν συγχρονισμένος με τα δημοκρατικά, λαϊκά, αιτήματα της εποχής του” και συμπύκνωνε το καυτό πολιτικό ερώτημα της μεταπολεμικής Ελλάδας: “ποιος κυβερνά τον τόπο, ο βασιλιάς ή ο λαός;”. Το αν το ερώτημα αυτό αποτελούσε επαναχρησιμοποίηση ενός προηγηθέντος λαϊκισμού, το αν δηλαδή ήταν παραπλανητικό, αν το χρησιμοποιούσαν κάποιοι ως πρόσχημα, προκειμένου να πετύχουν μέσω των πολιτειακών εξελίξεων έναν μη κατονομαζόμενο στόχο, θεωρείται ανύπαρκτο θέμα, άρα δεν εξετάζεται.

Εξίσου αυτονόητη θεωρείται και η αναγωγή της “συνταγματικότητας” του 20ου αι. σε ταξικό ζήτημα, εφόσον αυτήν την ταξικότητα υπονοεί ο όρος “λαϊκό αίτημα”. Με τον τρόπο αυτό ορίζεται ο εξής αυτοματισμός: αν η λαϊκή τάξη, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας καθορίσει ή ελέγξει την εκτελεστική εξουσία και εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, τότε θα αποφύγει de facto την κοινωνική αδικία / καταπίεση που υφίσταται από μια αριστοκρατική ελίτ, η οποία συστηματικά -λόγω κοινωνικής θέσης- δρα εναντίον της. Και μόνον αυτή η έμμεση αναφορά, αποδίδει στο Σύνταγμα μια τεχνική ιδιότητα. Θεωρεί το Σύνταγμα και την ψήφο ως ανασταλτικούς παράγοντες της άνισης κατανομής του πλούτου.

1η Οκτωβρίου 1829: Ο Καποδίστριας θεμελιώνει την κυριαρχία της Ελλάδος πάνω στον στόχο της Επανάστασης

αναδημοσίευση από το Καραβάκι της Ιστορίας
άρθρο του Στέργιου Π. Ζυγούρα

.

Η Ευρώπη ως μέτοχος της Ελληνικής ιδέας #3

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ

Την 1η Οκτωβρίου 1829, μετά το σχετικό ψήφισμα της Δ΄ Εθνικής Συνέλευσης, ο Ι. Καποδίστριας δίνει στην κυκλοφορία το νόμισμα του υπό ίδρυση ελληνικού κράτους, τον Φοίνικα. Το σχετικό γεγονός έχει υποβαθμιστεί ή εξαφανιστεί από την νεότερη ιστορία (όπως πολλά, αντίστοιχα, της Επανάστασης). Ας δούμε γιατί.

Ας γνωρίσουμε πρώτα τα τεχνικά στοιχεία του νομίσματος και τις ισοδυναμίες σε σχέση με τα πιο γνωστά νομίσματα που τότε κυκλοφορούσαν (το ισπανικό και το τουρκικό):

«… ο Κυβερνήτης … διατάττει να έμβουν εις κυκλοφορίαν τα μέχρι τούδε κοπέντα εθνικά νομίσματα. Ταύτα δε σύγκεινται εις Φοίνικας και Λεπτά. Ο μεν Φοίνιξ (όνομα προσδιορισμένον δια την μονάδα και βάσιν του Ελληνικού νομίσματος) είναι αργυρούς, … 6 δε Φοίνικες συνιστούν εν δίστηλον της Ισπανίας και κατά βάρος και κατά την αξίαν. Το δε Λεπτόν (όνομα προσδιορισμένον δια το μικρότατον κλάσμα του Ελληνικού νομίσματος) είναι από καθαρόν χαλκόν, ζυγίζει ήμισυ δράμι, και έχει την αυτήν ονομαστικήν αξίαν του παρά».

Και τώρα τα ουσιαστικά στοιχεία. Ο Κυβερνήτης «περιγράφει» το νόμισμα του φοίνικα: