To Πεκίνο επιτίθεται ήπια αλλά αποτελεσματικά.

άρθρο του Yuri Simonyan,
αρθρογράφου της «Nezavisimaya Gazeta»,
για το διαδικτυακό περιοδικό «New Eastern Outlook«

.

Η Κινεζική κυβέρνηση αναπτύσσει ένα νέο σχέδιο προκειμένου να αποκαταστήσει τον ιστορικό «Μεγάλο Δρόμο του Μεταξιού». Σύμφωνα με ορισμένες Κινεζικές πηγές, το πρόγραμμα συμπεριλαμβάνει το σιδηροδρομικό της δίκτυο, επεκτεινόμενο σε μήκος έξι χιλιάδων χιλιομέτρων και με αξία 150 δισ.$. Το Πεκίνο σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα τέτοιο σιδηροδρομικό δίκτυο διαμέσω της Κιργιζίας, του Ουζμπεκιστάν, του Τουρκμενιστάν και του Ιράν, με τελικό προορισμό την Τουρκία.

Το σημείο εκκινήσεως πρόκειται να βρίσκεται στην αυτόνομη Βορειο – Δυτική Κινεζική περιφέρεια Xinjang Uygur. Αυτό το σιδηροδρομικό δίκτυο ενδέχεται να συνδεθεί με το σιδηροδρομικό δίκτυο Μπακού – Τιφλίδας – Καρς (πρωτεύουσες του Αζερμπαϊτζάν, της Γεωργίας και της τουρκικής επαρχίας Kars), η κατασκευή του οποίου βρίσκεται στην τελική του φάση. Η νέα γραμμή θα έχει ολοκληρωθεί εώς το 2030, παράσχοντας τη λειτουργία επιβατηγών αμαξοστοιχιών ταχύτητας 200 χλμ./ώρα, καθώς και εμπορικών αμαξοστοιχιών ταχύτητας 160 χλμ./ώρα.

Αυτό το φιλόδοξο σχέδιο προκαλεί σκέψεις για την αφανή «οικονομική επέκταση» της Κίνας προς τη Δύση, ειδικότερα όσον αφορά στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως. Αν προσθέσουμε σε αυτό τη «δημογραφική επέκταση» μεταμφιεσμένη κατά τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να εξάγουμε μια σειρά από συμπεράσματα και διάφορες εικασίες. Χωρίς μάλιστα να συνυπολογίσουμε την πλειοψηφία των χωρών της Κεντρικής Ασίας, όπου οι πολίτες της Κίνας αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, καθώς και την πρόσφατη εγκατάστασή τους στα κράτη της Υπερκαυκασίας. Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τη Γεωργία, όπου πραγματικές Κινεζικές αστικές περιοχές εμφανίστηκαν στην πρωτεύουσα της και κάποιες άλλες τοποθεσίες – οι λεγόμενες «Chinatowns» («Κινεζικές Πόλεις»). Θα έχουμε δίκιο εάν υποστηρίξουμε ότι ενώ ορισμένες χώρες –  «πρωταθλητές βαρέων βαρών» της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής προσπαθούν να εξωθήσουν ο ένας τον άλλο έξω από μια συγκεκριμένη περιοχή μέσω διαφόρων τεχνασμάτων, ακόμη και με τη βία, η Κίνα κάνει ακριβώς το ίδιο, αλλά σκεπτόμενη πιο καθαρά και πολύ πιο αποτελεσματικά;

Μουρλό σενάριο γεωστρατηγικής φαντασίας – συνέχεια: Η (κάπως μεγαλύτερη) εικόνα

 

το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Για λόγους που έχουν καταστεί περισσότερο από προφανείς, η Ρωσσία έχει ξεπεράσει τη φάση του «Διλήμματος του Putin» και βρίσκεται πλέον στη φάση ενός περισσότερο εξελιγμένου διλήμματος:

1. Να εγκαταλείψει τους Ρωσσικούς πληθυσμούς των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως στο έλεος της «Δύσεως», εγκαταλείποντας συγχρόνως τα ιστορικά ζωτικά της συμφέροντα στο σύνολο της στρατηγικής περιφέρειάς της. Η συνεχής αδράνειά της στις κτηνωδίες που συντελούνται στοχευμένα αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία δεν θα σηματοδοτήσει απολύτως τίποτε λιγότερο.

2. Να επέμβει ανοιχτά στην Ουκρανία, είτε δια κανονικής στρατιωτικής εισβολής, είτε κλιμακώνοντας το υφιστάμενο «θερμό κλίμα», σε σύρραξη με πλήρη χαρακτηριστικά εμφυλίου πολέμου.

Στην (κατά πολύ πιθανότερη) περίπτωση μίας ανοιχτής Ρωσσικής επεμβάσεως, το σίγουρο δεδομένο είναι το πλεονέκτημα των φιλο – Ρωσσικών δυνάμεων, καθαρά για λόγους σχέσεων ισχύος και «εδάφους». Η άμεση λογική αντίδραση θα είναι η ανάπτυξη της ένοπλης δράσεως των φιλο – Δυτικών παραστρατιωτικών ομάδων και η δραματική ενίσχυσή τους με προσωπικό και εξοπλισμό . Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Ρουμανία είναι χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ και έχουν (εκτεταμένα) σύνορα με την Ουκρανία στα Δυτικά της. Τα εκτεταμένα σύνορα, μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκονται στα Καρπάθια Όρη, είναι ένα κρίσιμο δεδομένο «εδάφους» που αυξάνει τις δυνατότητες αναπτύξεως

Προετοιμάζοντας τον πόλεμο με το Πακιστάν

άρθρο του Tony Cartalucci,
γεωπολιτικού ερευνητή και συγγραφέα με βάση τη Bangkok
αποκλειστικά για το διαδικτυακό περιοδικό “New Eastern Outlook”.

.

Για μία ακόμη φορά, επαναλαμβάνονται οι προσπάθειες από στελέχη των Δυτικών Μέσων Ενημερώσεως, να χαρακτηριστεί το Πακιστάν ως ένας επικίνδυνος εχθρός της Δύσεως και πρώτη υποψήφια χώρα για στρατιωτική επέμβαση. Το πρακτορείο ειδήσεων ABC News, σε ένα άρθρο με τίτλο «Διπροσωπία: Πώς το Πακιστάν έκρυψε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν από τις ΗΠΑ και τροφοδότησε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν«, αναρωτιέται:

    Τι θα συμβεί εαν οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπολύσουν τον λάθος πόλεμο εναντίον του λάθος εχθρού στη διάρκεια των τελευταίων 13 ετών στο Αφγανιστάν;

Η βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφος των New York Times Carlotta Gall, η οποία καλύπτει το Αφγανιστάν από το 2001, καταλήγει σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα στο νέο της βιβλίο «Ο Λάθος Εχθρός: Οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, 2001-2014».

Η Gall ισχυρίστηκε στην εκπομπή «On the Radar» του ραδιοφωνικού σταθμού «A Better World» ότι «το Πακιστάν – και όχι το Αφγανιστάν – ήταν ο πραγματικός εχθρός των ΗΠΑ».

Και ενώ το «βιβλίο» της Gall θα μπορούσε εύκολα να απορριφθεί ως μία αλυσιτελής προβοκάτσια, απηχεί μια αφήγηση κατασκευασμένη από μερικούς από τους πιο διαβόητους φορείς χαράξεως πολιτικής στις ΗΠΑ, που προωθήθηκε ευρέως το 2011 στα Δυτικά Μέσα Ενημερώσεως. Σε αυτή την αφήγηση, συμπεριλαμβάνεται το ντοκιμαντέρ του BBC, «Το Μυστικό Πακιστάν», απ’ όπου διαφαίνεται