Από τον Κατσάνη στον Κατσίφα: «Ο Ελληνισμός που αντιστέκεται»

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

«Κύριε Κατσάνη, εμείς είμαστε, δικοί σας». Ο αγέρωχος ταγματάρχης των Καταδρομών είχε κυριεύσει με σκληρή μάχη μία σημαντική κορυφή του Πενταδακτύλου κατά την τουρκική ειθσβολή του 1974. Η φωνή που τον κάλεσε να σηκωθεί δυστυχώς δεν ήταν φιλική. Κάποιος Τούρκος ή Τουρκοκύπριος, που μιλούσε ελληνικά, τον παρέσυρε να φανερωθεί. Μόλις σηκώθηκε το παλληκάρι από το Σιδηρόκαστρο η φονική ριπή τού στέρησε τη ζωή. Τον έστειλε στην Αθανασία.

Για την Πατρίδα και την Ελευθερία έπεσε ο ήρωας καταδρομέας. Μετά από 46 ολόκληρα χρόνια τα οστά του βρέθηκαν, ταυτοποιήθηκαν και επέστρεψαν για να ταφούν στη μακεδονική γη. Για μία ακόμη φορά οι κοινοί αγώνες έφεραν κοντά την Κύπρο και τη Μακεδονία. Ο Γεώργιος Κατσάνης, προαχθείς μετά θάνατον σε Αντιστράτηγο, συνέχισε την παράδοση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος ελευθέρωσε την Κύπρο από τους Πέρσες. Και ανταπέδωσε την προσφορά του Κυπρίου Γρηγόρη Αυξεντίου προς τη Μακεδονία. Ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ του 1955-59 είχε υπηρετήσει ως Έφεδρος Αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό και τοποθετήθηκε σε φυλάκιο των Ελληνοβουλγαρικών συνόρων.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΚΟΤΖΑΚΑΓΙΑ Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974.

Δεξιά, το ύψωμα Κοτζά Καγιά στο όρος Πενταδάκτυλο

.

Ώρες πέρασαν, από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων, για κατάληψη της Κύπρου. Οι Μονάδες Καταδρομών, διοικούμενες από το Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, το βοηθό του Λοχαγό Θεόδωρο Αξιώτη και τον Ταγματάρχη Αλέξανδρο Μανιάτη, Διοικητή της 31 ΜΚ, τον Ταγματάρχη Ναπολέοντα Δαμασκηνό, Διοικητή της 32 ΜΚ και τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, Διοικητή της 33 ΜΚ, ακατάπαυστα ήδη μάχονται σε όλα τα μέτωπα. Η μια επιχείρηση διαδέχεται την άλλη. Ώρα 18.30. Οι 11ος, 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών μόλις έχουν ολοκληρώσει την τοπογραφική ενημέρωση.

Σε μια πρόχειρη, αυτοσχέδια αμμοδόχο, στο ύψωμα της Αετοφωλιάς, αναλύεται η αποστολή των διαφόρων καταδρομικών τμημάτων. Μια νέα επιχείρηση τους περιμένει. Η κατάληψη του στρατοπέδου καταδρομών των Τούρκων. Το απόρθητο φρούριο του Κοτζάκαγια, το οποίο, εν τω μεταξύ, είχε ενισχυθεί με μονάδα αλεξιπτωτιστών. Στον ουρανό υπερίπτανται, ανενόχλητα σχεδόν, τα αεροσκάφη της Τούρκικης πολεμικής αεροπορίας. Τα πολυβόλα τους ξερνούν ατσάλι, με το χαρακτηριστικό κρότο τους. Οι βόμβες ναπάλμ πέφτουν βροχηδόν. Στο μονοπάτι προς το στόχο, ώρα 21.00, το τμήμα του 13 Λόχου Κρούσεως που θα διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού, 22 στο σύνολο καταδρομείς, σταθμεύει για λίγο σ’ ένα δασικό προσκυνητάρι με την εικόνα του Προφήτη Ηλία. Όλοι προσκυνούν ευλαβικά και κατανυχτικά την εικόνα.

Είναι η ονομαστική γιορτή του Διοικητή του 13ου Λόχου Κρούσεως, Υπολοχαγού Ηλία Γλεντζέ. Μισή ώρα αργότερα, προσπερνούν αθόρυβα τις σκοπιές του εχθρού και εισέρχονται στο κατεχόμενο από τον εχθρό έδαφος. Διασχίζουν τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα. Η κορφή προβάλλει στοιχειωμένη, μέσα από καπνούς βλημάτων του Πυροβολικού και του ΛΥΠ, με ΠΑΠ το Διοικητή του Λόχου Υποστηρίξεως της 31 ΜΚ, Λοχαγό Σταμάτη Ελευθέριο.