Ήταν 13 Απριλιου 2003, 19.30 το απόγευμα- 16 χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών

Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται από το τραγικό απόγευμα της 13ης Απριλίου 2003, όταν 21ας μαθητές από το Λυκειο Μαλροχωρίου Ημαθίας, έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, σε σύγκρουση του εκδρομικού λεωφορείου στο οποίο επέβαιναν, με νταλίκα έμφορτη με μελαμίνες.

«Θυμάμαι εκείνη τη νύχτα.. δούλευα ακόμα νύχτα στον ALPHA.. Είδα σε έκτακτο τη διακοπή προγράμματος για σοβαρό τροχαίο στα Τέμπη.. Ετοιμάζομαι για να πάω στο γραφείο.. Διακόπτεται πάλι το πρόγραμμα.. Σχολικό λεωφορείο με μαθητές που επέστρεφαν από εκδρομή στο χωριό τους συγκρούστηκε με νταλίκα έμφορτη με μελαμίνες.

Νηπιότητες

.

Ακούσαμε στα πρόσφατα εγκαίνια των σηράγγων στα Τέμπη όσα είπε (και διαβάσαμε για όσα δεν είπε) ο πρωθυπουργός.

Η κοινή λογική και η πείρα μας λέει ότι ένα μεγάλο δημόσιο έργο — ενδεικτικά: αυτοκινητόδρομος, αεροδρόμιο, νοσοκομείο, μετρό, σύστημα υγείας ή παιδείας, Ολυμπιάδα — δεν είναι υπόθεση μερικών μηνών ή μιας κυβερνητικής θητείας, ενός υπουργού, πρωθυπουργού ή κόμματος.

Συχνά απαιτεί χρονικά όρια που υπερβαίνουν τις κυβερνητικές θητείες (ακόμη κι αν αυτές ανανεώνονται στην ώρα τους και όχι στα μισά του δρόμου) και τα αντίστοιχα πρόσωπα ή σχήματα.

Και όμως, με την απάτη αυτή (δεν υπάρχει άλλη πιο κατάλληλη λέξη) πολιτεύονται όλοι οι κυβερνητικοί σχηματισμοί, που βασίζονται στην οπαδική ευπιστία των ψηφοφόρων για να διαιωνίζουν το ‘λάγνο ψέμα’ τους, διαλαλώντας ότι «Εμείς το κάναμε!» ή «Επί των ημερών μας κόπηκε η κορδέλα».