Τάσσος Παπαδόπουλος: «Ο Εθνάρχης του «ΟΧΙ»

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι ο τελευταίος μεγάλος ηγέτης που έχει να θυμάται ο Ελληνισμός. Κόντρα σε όλους και κυρίως στους μεγάλους του κόσμου είπε σταθερά το ΟΧΙ του στη «λύση» Ανάν. Πολεμήθηκε, απειλήθηκε, συκοφαντήθηκε. Δεν κάμφθηκε ποτέ. «Έφυγε» σαν σήμερα  (12 Δεκεμβρίου) το 2008. Πολύ νωρίς όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τον Ελληνισμό. 

Ο Παπαδόπουλος είχε πει το πρώτο του «Όχι» στη Ζυρίχη, ως εκπρόσωπος του πολιτικού σκέλους της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα) και του Γρίβα Διγενή, αρχηγού της ΕΟΚΑ….

Η δράση του ξεκινά από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του ’55-59 για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ένας αγώνας που τελικά κατέληξε σε ανεξάρτητο κράτος, στην εισβολή του ’74 και εν συνεχεία, διά του Σχεδίου Ανάν, σε μια προσπάθεια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποίησης της διχοτόμησης….
 
Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και από τη θέση του αυτή εισήγαγε για πρώτη φορά και εφάρμοσε πλήρες σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων. Μετά την έναρξη των δικοινοτικών ταραχών το 1963, ο Τάσσος Παπαδόπουλος μετείχε στη διάσκεψη του Λονδίνου για το μέλλον της Κύπρου.

Από τον Παπαδόπουλο στον Αναστασιάδη – Το σχέδιο Ανάν βρυκολακιάζει

Ενώ ομάδα νομικών ζητά από τον Γενικό Εισαγγελέα Κύπρου να παύσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ως ανίκανο να εκπροσωπεί την Κύπρο, η διαπραγμάτευση στην Γενεύη ολοκλήρωσε την φάση της.

Ο αγωνιστής Τάσσος Παπαδόπουλος (7 Ιανουαρίου 1934 – 12 Δεκεμβρίου 2008)

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν πρόεδρος της Κύπρου από το 2003 έως το 2008, ο πέμπτος κατά σειρά. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934 και σπούδασε νομικά στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Ήταν δικηγόρος και ασχολήθηκε με την πολιτική από πολύ μικρή ηλικία.

Ήταν παντρεμένος και είχε τέσσερα παιδιά. Η εκστρατεία του για το προεδρικό αξίωμα βασίστηκε στην πεποίθηση ότι μπορούσε να δώσει καλύτερη λύση από τον Γλαύκο Κληρίδη στο κυπριακό ζήτημα. Υποστηρίχθηκε από το ΔΗ.ΚΟ., που ήταν και το κόμμα από το οποίο προερχόταν, αλλά και από το Α.Κ.Ε.Λ. και το ΚΙ.ΣΟΣ.. Στις 29 Αυγούστου 2006, ο Παπαδόπουλος παραιτήθηκε από την προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗ.ΚΟ.).

Συνοπτικά η προσφορά του στην Κύπρο

Συμμετείχε στη Διάσκεψη του Λονδίνου και ήταν ο ένας από τους δυο αντιπροσώπους (εκτός από τους αντιπροσώπους του ΑΚΕΛ) που ψήφισε εναντίον της υπογραφής των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Ήταν επίσης ένας από τους τέσσερις αντιπροσώπους της ελληνοκυπριακής πλευράς στη Συνταγματική Επιτροπή που συνέταξε το Σύνταγμα της Κύπρου.

Υπηρέτησε για δώδεκα χρόνια ως Υπουργόςτης Δημοκρατίας, διαδοχικά ως Υπουργός Εσωτερικών, Υπουργός Οικονομικών, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υπουργός Υγείας και Υπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων.

Υπήρξε σύμβουλος του πρώτου συνομιλητή κ. Κληρίδη μέχρι τον Απρίλιο του 1976 και μετά διορίστηκε ο ίδιος συνομιλητής, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1978.

Αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε πολλά διεθνή συνέδρια ιδίως στα ετήσια συνέδρια της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO). Αντιπροσώπευσε επίσης την Ελληνοκυπριακή κοινότητα σε πολλές προσφυγές της Κύπρου στον ΟΗΕ και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Πριν την εκλογή του ασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λευκωσία.

Βρετανία και ΗΠΑ προσγειώνουν ανώμαλα δικούς μας και Μπάιντεν

άρθρο της Φανούλας Αργυρού

.

Με την ανάληψη της προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, ξεκίνησε μια περίεργη πρωτοβουλία δικών μας (Συντηρητικών Βρετανίας και ανανικών αγγλολάγνων εκ Κύπρου) καλυτέρευσης των σχέσεων Κύπρου-Βρετανίας (πέραν εκείνων με τις ΗΠΑ) με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει εις βάρος της ιστορίας με διαγραφή των ευθυνών του Λονδίνου και από-ενοχοποίησή του για την εγκληματική σύμπραξή του με την Τουρκία στις εισβολές του 1974.

Δεν πέρασαν λίγοι μήνες και τόσο οι Βρετανοί όσο και οι ΗΠΑ ξανα-προσγείωσαν ανώμαλα τους δικούς μας αφελείς και αιωνίως ερασιτέχνες, και δουλόφρονες κυρίως έναντι των συνεχιζόμενων κηδεμόνων Βρετανών. Οι ΗΠΑ όμως προσγείωσαν ανώμαλα και τον δικό τους αντιπρόεδρο Μπάιντεν.

Μετά την τόσο διαφημισμένη και πομπώδη άφιξή του στην Κύπρο με το Airforce 2 και το φαγοπότι με σουβλάκια σιεφταλιές και άλλους κυπριακούς μεζέδες στο σπίτι του κ. Αναστασιάδη στη Λεμεσό, το Στέιτ Ντεπάρτμεντ άδειασε και εξανέμισε τον «στρατηγικό εταιρισμό» Μπάιντεν. Ξεκάθαρη η διάσταση απόψεων μεταξύ Μπάιντεν και Στέιτ Ντεπάρτμεντ. Το Στέιτ Ντεπάρμεντ επανατοποθέτησε το θέμα στη σωστή του «βάση» όσον αφορά τη επίσημη αμερικανική θέση έναντι του Κυπριακού η οποία ακολουθεί βήμα προς βήμα εκείνη του Λονδίνου. Το Στέιτ Ντεπάρτμεντ δεν είχε ποτέ δική του πολιτική έναντι του Κυπριακού, και κάθε τέτοια θεωρία ήταν και παραμένει ψευδαίσθηση. Ελάχιστες φορές προσπάθησε η Ουάσιγκτον να λοξοδρομήσει και πάντα το Λονδίνο την επαναφέρει στην ευθεία…

Αφέντες στον Βορρά – συνέταιροι στον Νότο‏

του Πανίκου Ελευθερίου

.

Τις προάλλες παρακολουθούσαμε εμβρόντητοι την εκπομπή 60 λεπτά, του Χρύσανθου Τσουρούλη, μέσα από την οποία, η πλειοψηφία των φιλοξενουμένων (συν τον παρουσιαστή, που μέσω της γνωστής «δημοσιογραφικής αντικειμενικότητας», στην ουσία συνέπλεε μαζί τους στο βούρκο σε ένα θέμα που δεν μπορεί να έχει… «γκρίζες ζώνες») προσπαθούσε να μας πείσει ότι είναι λογικό και φυσιολογικό να ξεπουλάς την πατρίδα σου, τα ιερά χώματα που σου κληροδότησαν οι πρόγονοι σου, τα ιερά και τα όσια, για μια χούφτα ευρώ.   Κάποιος πρόσφυγας από την Μόρφου που τα είχε με την πολιτεία γιατί δεν του έδωσε περισσότερα από όσα του έδωσε «επιτροπή», κάποιος δικηγόρος Καντούνας, ο γνωστός (και για τις πολιτικές του θέσεις) Αχιλλέας Δημητριάδης, και ο πρόεδρος των ιδιοκτητών κατεχόμενων περιουσιών που δεν έπαιρνε θέση, σαν ήταν αυτός ο δημοσιογράφος και δεν έπρεπε να επηρεάσει τον τηλεθεατή.  Μόνος και απομονωμένος από τους υπόλοιπους, ο Λουκής Λουκαϊδης, πρώην Δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, προσπαθούσε