.
H 30η Αυγούστου του 2020 υπήρξε μια μέρα θλίψης για την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Πρόκειται για την ημέρα που είδαμε τη φωτιά να περνάει μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών. Ανεξαρτήτως της τελικής του έκβασης, το γεγονός είναι ανεπίτρεπτο για ένα μνημειακό σύνολο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι πολύ σημαντικό ότι οι εκτιμήσεις των ειδικών υποδεικνύουν ότι τα κτηριακά κατάλοιπα του αρχαιολογικού χώρου δεν έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων διατυπώνει την αγανάκτησή του για την επικοινωνιακή διαχείριση του εξαιρετικά δυσάρεστου γεγονότος της πυρκαγιάς στην μητρόπολη του Μυκηναϊκού Κόσμου. Τα μνημεία δεν επιτρέπεται να αποτελούν πεδίο ύποπτου, ανούσιου και φθηνού πολιτικού και μικροπολιτικού ανταγωνισμού. Τα πολλά προβλήματά τους δεν αντιμετωπίζονται ευκαιριακά ούτε με αφορμή ατυχή και δυσάρεστα περιστατικά. Πίσω από τα μνημεία στέκονται οι άνθρωποί τους, οι εργατοτεχνίτες, οι φύλακες, οι συντηρητές, οι μηχανικοί, οι αρχιτέκτονες και οι αρχαιολόγοι που δίνουν καθημερινά, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, τον αγώνα για να εξασφαλιστούν οι συνθήκες για την προστασία τους. Στην περίπτωση των Μυκηνών, αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι ήταν που έσωσαν με την πρόνοια και την άμεση επέμβασή τους το κορυφαίο μνημειακό σύνολο από την υλική καταστροφή.
Αλγεινή εντύπωση μας προκάλεσε η προσπάθεια υποβάθμισης του ζητήματος από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η πολιτική ηγεσία δεν είδε ούτε τη βαριά συμβολική και ηθική βλάβη από το πέρασμα της φωτιάς από ένα μνημείο UNESCO, ούτε καν την έκθεση της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ.