Γύρω από τον βασικό ιδρυτικό πυρήνα αναπτύχθηκε ένας μεγάλος κύκλος ευεργετών και δωρητών που, με την προσφορά τους, στήριξαν σε πολλά επίπεδα τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία στα πρώτα της βήματα, χαράσσοντας την πορεία των Σχολείων της με τη θεμελίωση τής οικονομικής αυτονομίας τους -και αυτό μέσα στις δυσχερείς για την οικονομία τής μετεπαναστατικής Ελλάδας συνθήκες.
Σημαντικότερος όλων των ευεργετών στάθηκε ο Απόστολος Αρσάκης, γιατρός, λόγιος και πολιτικός από τη Χοταχόβα Πρεμετής Ηπείρου, ο οποίος έζησε και διέπρεψε στο Βουκουρέστι τής Ρουμανίας. Όταν το 1850 η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία προσπαθούσε αγωνιωδώς να εξασφαλίσει πόρους για την ανέγερση των κτηρίων της, ο Αρσάκης ανέλαβε την αποπεράτωση τού Μεγάρου τής οδού Πανεπιστημίου, κάλυψε τα μέχρι τότε έξοδα τής Εταιρείας και τής διέθεσε ποσό με το οποίο τής παρείχε τα μέσα για να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο της. Δικαίως, λοιπόν, η Φ.Ε. ονόμασε τα Σχολεία της Αρσάκεια προς τιμήν του.
Ο Απόστολος Αρσάκης γεννήθηκε το 1792 στη Χοταχόβα (Hotovë) τής Βορείου Ηπείρου, κοντά στην Πρεμετή. Ήταν γυιος τού Κυριακού Αρσάκη, ο οποίος ήταν εξάδελφος με τους αδερφούς Τοσίτσα. Σε μια από τις συνεχόμενες νυχτερινές επιδρομές των γενιτσάρων τού Αλή Πασά, ο πατέρας τού Αρσάκη, βλέποντας τον κίνδυνο να πέσει στα χέρια των Τούρκων ο γυιος του, παίρνει τον Αποστόλη και πηγαίνουν στην Πρεμετή. Επειδή τα πράγματα χειροτέρευαν, το 1800 πήρε την απόφαση να στείλει τον οχτάχρονο γυιο του στο Βουκουρέστι, όπου ζούσε ο αδερφός του Γεώργιος, ο οποίος ήταν έμπορος, και οι θείοι του Ζώτος και Ηλίας.
Το 1804 ο θείος του τον έστειλε για σπουδές στη Βιέννη. Για μία εξαετία έλαβε τη γυμνασιακή εκπαίδευση και διδάχθηκε την ελληνική παιδεία από τον διδάσκαλο τού Γένους Νεόφυτο Δούκα. Στη συνέχεια μετέβη στη Χάλη τής Σαξονίας όπου σπούδασε Ιατρική.