Βρισκόμαστε στα τέλη του 1825, δύο σχεδόν χρόνια από την αποστολή της επιστολής, με την οποία οι επικεφαλής του Εκτελεστικού παρακαλούσαν τον Ιωάννη Καποδίστρια να αναλάβει τα ηνία της Επαναστατικής Κυβερνήσεως προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο Εθνικός διχασμός που ξέσπασε το Φθινόπωρο του 1823 και που εξελίχθηκε στον 1ο εμφύλιο πόλεμο της Ελληνικής Επαναστάσεως. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ετών, τα μέλη του Εκτελεστικού του 1824 αποκηρύχθηκαν από το Βουλευτικο ως «εχθροί της πατρίδας» και «αντάρτες» (Δεκέμβριος του 1823), το δε Εκτελεστικό αποκήρυξε με τη σειρά του το Βουλευτικό, με αποτέλεσμα να υπάρξουν δύο Εκτελεστικά και δύο Βουλευτικά – δύο Επαναστατικές κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση του αρχικού Βουλευτικού, υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη, επέτυχε την Αγγλική υποστήριξη και την εκταμίευση της πρώτης δόσεως του Αγγλικού δανείου (Φεβρουάριος του 1824), το οποίο κατασπατάλησε επιχειρώντας να εξαγοράσει τους οπαδούς του παλαιού Εκτελεστικού. Με την πλάστιγγα να έχει γείρει συντριπτικά προς το μέρος της, η κυβέρνηση του παλαιού Βουλευτικού συνέντριψε τους αντιπάλους της και τους υποχρέωσε σε συνθηκολόγηση τον Μάϊο του 1824. Τον Ιούλιο του 1824 ξέσπασε ο 2ος εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους νικητές του 1ου, ο οποίος έληξε τον Ιανουάριο του 1825, πάλι με νίκη της πλευράς Κουντουριώτη. Απέμεναν μόνο οι αντεκδικήσεις των νικητών, χαρακτηριστικότερη των οποίων είναι η δολοφονία του ήρωα της Επαναστάσεως Οδυσσέα Ανδρούτσου (5 Ιουνίου του 1825). Ο Ιωάννης Καποδίστριας απέστειλε την ακόλουθη επιστολή την εποχή της λήξεως του 2ου εμφυλίου πολέμου:
Προς την προσωρινήν διοίκησιν της Ελλάδος
Εν Γενεύη, 12 δεκεμβρίου 1825.
Οι διοικηταί, τους οποίους διεδέχθητε υμείς, Κύριοι! μοι έπεμψαν μίαν επιστολήν, γεγραμμένην την πρώτην ιανουαρίου του παρελθόντος έτους, δι ής περιγράφοντες αξιοθρηνήτους τας εσωτερικάς περιστάσεις, με προτρέπουσι να έλθω καγώ αυτόσε, διά να προσθέσω τας δυνάμεις μου εις τας ιδικάς σας, επί σκοπώ του να διαλλάξωμεν τας γνώμας και τα συμφέροντα, των οποίων η διαφορά ενόμιζον ότι έθετεν εις κίνδυνον την πολύτιμον ύπαρξιν της ανεγερθείσης Ελλάδος. Αλλ’ ο Κύριος Δημήτριος Περρούκας, όστις επεφορτίσθη τον κομιστήν αυτής, μόλις εδυνήθη να φθάση τον σεπτέμβριον μήνα εκείνου του έτους, και η ολίγη του υγεία επειδή ήδη τω εσυγχώρησε την αυτόσε επιστροφήν του, ήδη λαμβάνω καγώ την ευκαιρίαν να σας πέμψω την απάντησίν μου.