Το Φανάρι και η γεωπολιτική των ΗΠΑ

 Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η γεωπολιτική των ΗΠΑ σκοπεύει έως σήμερα στο να περιορίσει, στο ελάχιστο δυνατό, την έκταση της επιρροής της Ρωσίας. Το «έως σήμερα» αναφέρεται στο απρόβλεπτο της πολιτικής του προέδρου Τραμπ. Αυτή η γεωπολιτική εφαρμόζεται στην Ουκρανία, με τη συνδρομή του Φαναρίου, το οποίο εγκλωβίστηκε στις πολιτικές και εθνικές οξύτατες συγκρούσεις μεταξύ των ίδιων των Ουκρανών και μεταξύ αυτών και των Ρώσων.

Οι ΗΠΑ μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και την κατάργηση, ντε φάκτο, του Συμφώνου της Βαρσοβίας επεκτείνει την επιρροή τους στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, ακόμη και σε αυτές που ήσαν μέρος της ΕΣΣΔ. Αυτό συμβαίνει κυρίως με το ΝΑΤΟ και με τον άξονα των Γερμανίας – Γαλλίας, που κυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και των οποίων η γεωστρατηγική ακολουθεί αυτήν των ΗΠΑ.

Από καιρό οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της επιχειρούν να εντάξουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και βρίσκουν ισχυρότατη αντίσταση τόσο από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, όσο και από τη Ρωσία. Το Κέντρο Γεωπολιτικών Πληροφοριών των ΗΠΑ Stratfor (Ιδρυτής ο G. Friedman) αναφέρει πως λόγω της θέσης της και του πλούσιου εδάφους και υπεδάφους της η Ουκρανία ήταν για αιώνες πεδίο συγκρούσεων μεταξύ των κρατών της περιοχής. Αυτός ο ανταγωνισμός σήμερα έχει πάρει ακραία μορφή, με την υποστηριζόμενη από τη Δύση κυβέρνηση Ποροσένκο να συγκρούεται με την υποστηριζόμενη από τη Ρωσία επαναστατική κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία. Με το δεδομένο ότι (φιλο)ρωσικά πολιτικά και πληθυσμιακά κέντρα υπάρχουν στο Λβοφ της δυτικής Ουκρανίας, στο Κίεβο του κέντρου της, και στις ανατολικές πόλεις Ντόνετσκ και Λουχάνσκ, το πρόβλημα της Ουκρανίας καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο στην πολιτική διαχείρισή του.

Αζάροφ: Καταστροφικές οι συνέπειες της απόφασης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για το εσωτερικό της Ουκρανίας και τους δεσμούς αιώνων με τον Ρωσσικό λαό.

σ.σ. Αλήθειες αλλά και πολύ σκληρά λόγια από τον πρώην Πρωθυπουργό της Ουκρανίας Νικολάι Αζάροφ για το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

***

«…η καταστροφή του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία δεν μπορεί εξ ορισμού να είναι ειρηνική…»

Αντιδρά το ρωσικό ΥΠΕΞ στις υποσχέσεις του ΝΑΤΟ στην ΠΓΔΜ για ένταξη.

 Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, δια στόματος της επίσημης εκπροσώπου του, Μαρίας Ζαχάροβα, χαρακτήρισε ‘απαράδεκτες’ τις υποσχέσεις ότι θα ενταχθούν στην Συμμαχία, που είχε δώσει όπως είπε προς τα Σκόπια, από τις αρχές του 2019 ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γιένς Στόλτενμπεργκ.

Ο Γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιένς Στόλτενμπεργκ είχε υποσχεθεί την ένταξη των Σκοπίων στη Συμμαχία ήδη από τις αρχές του 2019, «χωρίς να αφήνει αμφιβολίες για το ότι τα κοινοβούλια της “Μακεδονίας” και της Ελλάδας θα λάβουν τις απαιτούμενες αποφάσεις» δήλωσε η Ζαχάροβα, υποστηρίζοντας ότι ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ υπερέβη τον ρόλο του ως επικεφαλής ενός στρατιωτικού συνασπισμού.

«Αν λέμε ότι δεν επεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις, τότε δεν πρέπει να προπαγανδίζουμε ‘υπέρ’ ή ‘κατά’, εάν πρόκειται για το δημοψήφισμα. Εάν λέμε ότι δεν επεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις και σεβόμαστε το δίκαιο, περιλαμβανομένου και του διεθνούς δικαίου, τότε δεν πρέπει, και πολύ περισσότερο για τον αρχηγό ενός στρατιωτικούς συνασπισμού να μιλάει εκ μέρους των κοινοβουλίων κρατών για εκείνες τις αποφάσεις οι οποίες θα ληφθούν.»

“Οι ΗΠΑ πρέπει να καταλάβουν πως δεν μπορούν να σκοτώσουν τη Ρωσία χωρίς να αυτοκτονήσουν”

 ANDREI MARTYANOV, Unz Review

[Eξαιρετικά ενδιαφέρον, επίκαιρο, τεκμηριωμένο και πειστικό το κατωτέρω άρθρο-απάντηση στον Αμερικανό καθηγητή Πωλ-Γκρεγκ Ρόμπερτς και σε όσους αντικειμενικούς και καλόπιστους παρατηρητές των διεθνών εξελίξεων απορούν, διερωτώνται και συχνά εξοργίζονται με την στωικότητα, την αταραξία, την χριστιανική εγκαρτέρηση, (ή τον ενδοτισμό και την δειλία;) με την οποία η ρωσική ηγεσία αντιπαρέρχεται τον ασταμάτητο οχετό των ύβρεων, των προκλήσεων, των προπηλακισμών και των «κυρώσεων» από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους των –που εξακολουθεί να αποκαλεί «εταίρους».

To άρθρο είχε προηγηθεί των τελευταίων «κρουσμάτων», αλλά η προκλητικότητα του αινίγματος και η σφοδρότητα των αντιδράσεων, που κορυφώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο με την συμφωνία Ερντογάν-Πούτιν στο Σότσι, για το πάγωμα της επιχείρησης απελευθέρωσης του Ιντλίμπ και πήρε δραματικούς τόνους με την κατάρριψη του ρωσικού Ιλιούσιν-20 με ισραηλινό «στρατήγημα», το κατέστησε εξαιρετικά επίκαιρο.

Πρώην αξιωματικός του Σοβιετικού Ναυτικού και τώρα διευθυντής αμερικανικής εταιρίας διαστημικής τεχνολογίας, ο Αντρέϊ Μαρτιανώφ έκανε σχετικώς πρόσφατα την εμφάνισή του στο προσκήνιο της στρατηγικής ανάλυσης και γεωπολιτικής, πρώτα με την ιστοσελίδα του «Αναμνήσεις από το Μέλλον» και έπειτα με το σύγγραμμά του «Χάνοντας την Στρατιωτική Υπεροχή: Η Μυωπία των αμερικανικών στρατηγικών σχεδιασμών». Και αμέσως καθιερώθηκε ως κορυφαίος στρατηγικός αναλυτής, τουλάχιστον στο πεδίο του Ψυχρού Πολέμου Νο2, ΗΠΑ και Συμμάχων εναντίον της Ρωσίας. Σήμερα έχει καταστεί σημείο αναφοράς και πηγή αναδημοσιεύσεων σε ανεξάρτητα Δυτικά και σε ρωσικά όργανα ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Ιδού τι γράφει:]

Σιγά την βόμβα….. περί Ρώσσων χάκερς με στόχο το Φανάρι ο λόγος.

 σ.σ. Είναι απίστευτο πόσο εύκολα διαδίδεται η προπαγάνδα των ΗΠΑ στο Ελλαδιστάν. Είτε έχει να κάνει με την αναζήτηση ακροαματικότητας, είτε είναι θέμα ευκολοπιστίας, είτε γίνεται συνειδητά, το αποτέλεσμα είναι ένα, να προκαλείται πλήρης σύγχυση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Το Associated Press, βασικό και κυρίαρχο ειδησεογραφικό πρακτορείο των ΗΠΑ, κυκλοφόρησε την είδηση ότι ανακάλυψε ηλεκτρονική κατασκοπεία των Ρώσσων με στόχο το Φανάρι. Η είδηση αναμεταδόθηκε στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης κυρίως με τον εξής βαρύγδουπο τίτλο «Βόμβα από το Associated Press: Στο στόχαστρο Ρώσων χάκερς το Φανάρι.» Και αναρωτιέται κανείς. Εάν είναι «ΒΟΜΒΑ» αυτή η είδηση, τότε τί είναι αυτό που πάει να βάλει στα θεμέλια της Εκκλησίας το καθοδηγούμενο από τις ΗΠΑ Φανάρι; Αλλά και σε περίπτωση που ευσταθεί η είδηση, τί πιο φυσιολογικό για μία χώρα να θέλει να προστατεύσει τα συμφέροντά της όταν οι ΗΠΑ ανακατώνουν την αυλή της;   

***

«Βόμβα από το Associated Press: Στο στόχαστρο Ρώσων χάκερς το Φανάρι»

Στο στόχαστρο Ρώσων χάκερς βρίσκεται το Φανάρι και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως αποκαλύπτει ρεπορτάζ του Associated Press.

Σε εκτενές ρεπορτάζ του, το πρακτορείο ξετυλίγει μια ιστορία ηλεκτρονικής κατασκοπείας που έχει στόχο τον κλήρο. Η ομάδα χάκερ «Fancy Bear», σύμφωνα με το AP, επιχειρεί εδώ και καιρό να υποκλέψει αρχεία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Κράτα @@@…………… Ρωσσία.

Ομιλεί ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου.

Εγώ έχω την ευλογία να γεννηθώ σε ένα σπίτι όπου οι γονείς μου είχανε μία απλή πίστη στον Θεό, μια εμπιστοσύνη. Ο πατέρας μου είχε πολλή μεγαλύτερη εμπιστοσύνη απ’ την μητέρα μου. Η μητέρα μου είχε και εξωτερικά σχήματα ευσεβείας. Ο πατέρας μου δεν είχε εξωτερικά σχήματα ευσεβείας. Είχε εσωτερική ευσέβεια. Ήτανε γνήσιος άνθρωπος.

Είχε χρήματα αρκετά τα οποία ουδέποτε καταλάβαμε ότι τα είχε. Είχε ένα καραβάκι λοιπόν και ποτέ δεν το καταλάβαμε. Όταν γίναμε 28 χρονών μας ενημέρωσε ότι υπάρχει αυτό το περιουσιακό στοιχείο. Γιατί; Για να μην έχουν τα παιδιά του καμία αίσθηση αυτού του πράγματος που σας είπα. Ήμασταν με τα πιο λίγα και φτωχικά ζούσαμε. Συμμετείχαμε σε όλα στον τόπο μας με ένα μέτρο.

Κλιμακώνεται η ένταση ΗΠΑ – Ρωσίας μετά το κλείσιμο του ρωσικού προξενείου στο Σαν Φρανσίσκο

Κλιμακώνεται ο πόλεμος κυρώσεων και αντιποίνων μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ με το επικείμενο κλείσιμο του ρωσικού προξενείου στο Σαν Φρανσίσκο, έπειτα από αίτημα του Λευκού Οίκου.

Η απόφαση αυτή, την οποία ανακοίνωσε χθες, Πέμπτη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έρχεται την ώρα που σχεδόν τα δύο τρίτα του προσωπικού των αμερικανικών διπλωματικών αντιπροσωπειών στη Ρωσία έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

Οι ΗΠΑ ζήτησαν το κλείσιμο ως αύριο, Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου, του ρωσικού προξενείου στο Σαν Φρανσίσκο και των εμπορικών αποστολών της Ρωσίας στην Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη στο όνομα της «ισοτιμίας», όμως η Μόσχα κατήγγειλε αμέσως την «κλιμάκωση» της έντασης στις διμερείς σχέσεις.

Το μέτρο αυτό αποτελεί απάντηση στη δραστική μείωση των 755 διπλωματών και εργαζόμενων, Ρώσων ή Αμερικανών, που βρίσκονται στις αμερικανικές αποστολές στη Ρωσία, την οποία είχε διατάξει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ως αντίποινα στις νέες οικονομικές κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στη χώρα του.
Η αμερικανική διπλωματική παρουσία στη Ρωσία περιορίστηκε στα 455 πρόσωπα, αριθμός ίσος με αυτούς της ρωσικής αντιπροσωπείας στις ΗΠΑ.

Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς – οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στη Συρία

Οι Αμερικανοί θέλουν να μας πείσουν (ξανά) ότι την ώρα που ο Άσαντ έκανε ειρηνευτικές συζητήσεις, οι οποίες θα εξασφάλιζαν και τη θέση του, έριξε χημικά στους δικούς του ανθρώπους. «Δεν βγάζει νόημα, υπό αυτές τις συνθήκες και έτσι ξαφνικά, να χρησιμοποιήσει δηλητηριώδη αέρια. … Πιστεύω ότι είναι μηδαμινή η πιθανότητα ότι θα έκανε τέτοιο πράγμα σκοπίμως», είπε πριν λίγες ημέρες ο Ron Paul. Στην ίδια γραμμή και ο Ρώσσος Πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν ο οποίος χαρακτήρισε την ενέργεια «επίθεση κατά κυρίαρχου κράτους» που βασίσθηκε «σε κατασκευασμένα προσχήματα».

Το τέλος της ιστορίας

Η προσπάθεια της Δύσης να κρατήσει παγωμένη στον χρόνο την στιγμή της νίκης της επί του υπαρκτού σοσιαλισμού

Του Δρ Κωνσταντίνου Γρίβα*

Εκφρασμένη άποψη του γράφοντος είναι ότι η αποστολή του νέου Αμερικανού προέδρου, ως επιλογή του «σιωπηλού κατεστημένου» των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι να εφαρμόσει ένα νεοβεστφαλιανό μοντέλο εξωτερικής πολιτικής που θα βασίζεται στο «διαίρει και βασίλευε», έτσι ώστε να αποσυσπειρώσει την Ευρασία και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας ενιαίας δύναμης σε αυτήν. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας εντάσσεται και η πολυδιαφημισμένη προσέγγιση της Ρωσίας από τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, με σκοπό να διασπαστεί ο σινορωσικός άξονας.

Ωστόσο, ενδέχεται τα πράγματα να μην είναι ακριβώς έτσι. Η γεωπολιτική πραγματικότητα είναι εξαιρετικά σύνθετη και πολύπλοκη ώστε να χωράει σε παρόμοια απλουστευτικά μοντέλα. Έτσι λοιπόν, θα εξετάσουμε δύο παράγοντες που καθιστούν την μισαλλόδοξη εχθρότητα προς τη Ρωσία περίπου αναγκαία για τη μακρόπνοη αμερικανική γεωστρατηγική αλλά και την υπερσυστημική δομή στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες λειτουργούν ως γεωπολιτικό μέγεθος, κυρίαρχο κομμάτι της οποίας είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Οι Κυρώσεις Ομπάμα εναντίον της Μόσχας

αναδημοσίευση από τη Γεωπαρατήρηση
άρθρο του Χρήστου Κατσέα

.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων του στο Λευκό Οίκο έχει διατάξει αρκετά αντίποινα εναντίον της Ρωσίας, με την αιτιολογία ότι η Μόσχα ενέχεται στην πειρατεία της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος (DNC) με σκοπό να επηρεάσει την έκβαση των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ υπέρ του Donald Trump. Τα σαρωτικά μέτρα που λαμβάνονται από τον Ομπάμα στις 29 Δεκεμβρίου συνίσταται στην επιβολή κυρώσεων στις μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας, καθώς απαιτούν την αποχώρηση των 35 Ρώσων διπλωματών «με την υπόνοια ότι είναι κατάσκοποι» από τις ΗΠΑ, καθώς και το κλείσιμο δύο ρωσικών ενώσεων στο Μέριλαντ και τη Νέα Υόρκη.

Σύμφωνα με το NBC, στις 29 Δεκεμβρίου οι κυρώσεις για τη Ρωσία αποτελούν «μια δυναμική πράξη από τον Πρόεδρο Ομπάμα να τιμωρήσει τη Ρωσία πριν από την αποχώρησή του».

Η σιωπηρή αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι η τιμωρία προοριζόταν για τον Trump.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ…?

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που θα είναι ο πιο καταστροφικός από όλους τους άλλους στην ανθρώπινη ιστορία ???

Ένα τρομακτικό ερώτημα που αιωρείται πάνω από την συριακή τραγωδία, από την κρίση στην Ουκρανία και γενικότερα. Η ομιλία του Ρώσου προέδρου από την Αθήνα ήταν σαφής στις προθέσεις των δυτικών να εγκαταστήσουν τα πυραυλικά τους συστήματα στα σύνορα της Ρωσίας στοχεύοντας την. Η ρωσική απάντηση θα είναι ανάλογη.

Η όλη ιστορία της σύγχρονης παγκόσμιας κρίσης άρχισε με την μεγάλη άπατη της λεγόμενης και αμερικανοκίνητης Αραβικής Άνοιξης, το 2010 η οποία είχε δυο συγκεκριμένους στόχους. Ο ένας ήταν τα ενεργειακά κοιτάσματα της ευρύτερης περιοχής με βασικό στόχο την ενεργειακή απεξάρτηση της Δύσης από την Ρωσία και το Ιράν και ο άλλος, ο ίδιος Ρώσος πρόεδρος, Βλαδιμήρ Πούτιν.

Η πρώτη φάση ήταν να ακυρωθούν τα όποια σχέδια της ενεργειακής σύνδεσης Ιράν-Ιράκ και Συρίας και αφετέρου και κυρίως για να μεταφέρουν απρόσκοπτα με την μεσολάβηση των Κούρδων του βορείου Ιράκ και της Τουρκίας, το πετρέλαιο του Ιράκ στα τουρκικά λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου και από εκεί στις ΗΠΑ και κυρίως στο Ισραήλ. Παράλληλα με τις επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή άρχισε να προχωρεί και το σχέδιο της άμεσης πλαγιοσκόπησης της Ρωσίας, η οποία είναι ο κύριος προμηθευτής της Ευρώπης σε φυσικό αέριο με αποτέλεσμα να υπάρχει άμεση εξάρτηση από ένα βασικό αστάθμητο παράγοντα, όπως είναι η Ρωσία του Πούτιν.

Οι αιτίες της χρόνιας αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑΣ (2015)

του Γιούρι Κάρας

Παρά την στροφή στις διμερείς τους σχέσεις, που εκφράστηκε στην κοινή δράση ΗΠΑ και Ρωσίας για την εδραίωση της ειρήνης στη Συρία, ο επικεφαλής του Πενταγώνου εκ νέου κατονόμασε την Μόσχα ως μία από τις βασικές προκλήσεις για την εθνική ασφάλεια της Αμερικής. Ποια είναι η αιτία της χρόνιας δυσπιστίας των ΗΠΑ προς τη Ρωσία;

Οι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες έχουν τη δική τους απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Η σοβαρή ψύχρανση των σχέσεων τους τα δύο τελευταία χρόνια είναι απολύτως κατανοητή: Κριμαία, ανατροπή του Γιανουκόβιτς και τα γεγονότα στην ανατολική Ουκρανία ήταν «καρφιά» στις διμερείς σχέσεις. Δεν συμβάλλουν στην αλληλοκατανόηση και οι διαφορετικές προσεγγίσεις στην επίλυση της συριακής κρίσης. Αλλά και πολύ πριν από αυτά τα γεγονότα, αν και τυπικά είχε υπογραφεί η «Στρατηγική Εταιρικής Σχέσης» μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, οι ΗΠΑ δεν έδειξαν εμπιστοσύνη στη Ρωσία όπως σε έναν μακράς διάρκειας εταίρο τους. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και της εποχής της μεγάλης αντιπαράθεσης στις αρχές του 1990 δεν εξέλειπαν και οι φιλοσοφικο-ιδεολογικές ρίζες της δυσπιστίας των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, οι οποίες επηρεάζουν την πολιτική της Ουάσιγκτον σε σχέση με τη Μόσχα, ανεξάρτητα με το ποιος βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ή στο Κρεμλίνο.

Η πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων

Αξιολογώντας τις σχέσεις της Μόσχας και της Ουάσιγκτον το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, ο Ρώσος παρατηρητής σημειώνει σε αυτές δύο φαινομενικά αντιφατικές μεταξύ τους τάσεις. Η χώρα του διέλυσε το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας», απέσυρε το στρατό της από την Ανατολική Ευρώπη, συμφώνησε αρχικώς στην ένωση της Ανατολικής Γερμανίας με την Δυτική, και έπειτα στην ένταξή της ενιαίας Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, από το 1992 έως και το 2007 μείωσε σχεδόν στο μισό τον όγκο του πυρηνικού της οπλοστασίου (από 6.347 σε 3.344) και τέλος επέτρεψε στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσει (και μάλιστα δωρεάν) τη μεταφορά υλικού μέσω του εναέριου χώρου της Ρωσίας προς τις πολυεθνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ ΝΟ. 2: Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ

του Christopher Black*

New Eastern Outlook

Την 1η Φεβρουαρίου η εφημερίδα Νιου Γιόρκ Τάιμς δημοσίευσε ένα πρωτοσέλιδο δύο δημοσιογράφων που επιβεβαιώνει τις προθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών να εντείνουν την κατοχή και τη στρατιωτική τους παρουσία στην Ευρώπη, κυρίως στα ανατολικά. Το άρθρο με τίτλο «Οι ΗΠΑ Οχυρώνουν την Ανατολή της Ευρώπης για να Αποτρέψουν τον Πούτιν», παρουσιάζει μόνο μία από τις συνεχόμενες επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ρωσσίας. Την ίδια στιγμή που οι αμερικανοί έκαναν αυτήν την ανακοίνωση, προσποιήθηκαν ότι διαπραγματεύονταν με τη Ρωσσία στη Γενεύη για την εύρεση μιας λύσης στην επιθετικότητα της Αμερικής και των συμμάχων της εναντίον της Συρίας.

Ο αμερικανο-ρωσικός ανταγωνισμός σε Ουκρανία και Συρία και η δεινή θέση της Τουρκίας

Η ομιλία του Ομπάμα για την «κατάσταση του έθνους» κατέδειξε τις στρατηγικές προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Στην κορυφή όλων βρίσκεται πάντοτε η ρωσική απειλή. Και δικαίως. Διότι, παρά τις θεωρίες που βλέπουν προσέγγιση ή και συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας, λόγω της μάχης κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, οι διαφορές μεταξύ τους είναι βαθιές και ουσιαστικές. Όπως το περιγράφει και η ανανεωμένη ρωσική «Στρατηγική για την Εθνική Ασφάλεια» –με ισχύ μέχρι το 2020- η αντιπαράθεση αυτή θα καθορίσει την πορεία της «παγκοσμιοποίησης».

Υπό το πρίσμα αυτό εξηγείται και η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να αφαιρέσει από τη ζώνη επιρροής της Μόσχας την Ουκρανία και τη Συρία. Με όποιο τρόπο και με όποια μέσα. Με «ακροδεξιούς», που φόρεσαν την προβιά του δημοκράτη, στην Ουκρανία, με ακραίους ισλαμιστές, που σήκωσαν το λάβαρο της «αραβικής άνοιξης», στην Μέση Ανατολή.