ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ ΣΑΟΥΛ»;

 Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος

Ο Φεβρουάριος του 2008 ήτο καθοριστικός δια τας εκκλησιαστικάς και εθνικάς εξελίξεις του τόπου, ήτο ο μήνας κατά τον οποίον ανήλθεν εις τον θρόνον των Αθηνών ο από Θηβών Ιερώνυμος και εις την προεδρίαν του τότε Συνασπισμού ο από «Αλαβάνου» Αλέξης Τσίπρας. Αι επαφαί των δύο ανδρών επύκνωναν συν τω χρόνω με εκατέρωθεν δηλώσεις αλληλοεκτιμήσεως. Αι φήμαι ανέφεραν ότι ο Αρχιεπίσκοπος συνεδέετο με τον πατέρα του κ. Τσίπρα. Αυτό μάλλον επεβεβαιώθη, όταν τον Οκτώβριον του 2012 ο Αρχιεπίσκοπος προεξήρχε κατά την εξόδιον ακολουθίαν αυτού. Έπειτα και από την ανάδειξιν του κ. Τσίπρα εις Πρωθυπουργόν το 2015 υπήρχε πλέον και θεσμικός λόγος που ωθούσε εις μυστικάς συναντήσεις. Ο Αρχιεπίσκοπος είχεν αφιερώσει την ζωήν του εις το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας και ο κ. Τσίπρας εις το όραμα της καθιερώσεως της ουδετεροθρησκείας. Επομένως δεν έλειπεν η αφορμή δια συζητήσεις.

Το έτος εκείνο ο κ. Τσίπρας είχεν ορκισθή με πολιτικόν όρκον εις τον εαυτόν του είχε διέλθει το κατώφλι της Ι. Αρχιεπισκοπής, δια να ενημερώση τον κ. Ιερώνυμον. Ο Αρχιεπίσκοπος τον εστήριξεν ακόμη και εις το δημοψήφισμα το καλοκαίρι του ιδίου έτους. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, λέγει ο λαός. Δύο έτη μετέπειτα, το 2017, ο Αρχιεπίσκοπος θα εδήλωνε «Λυπάμαι τον Τσίπρα για όλα αυτά που τραβάει. Έπεσε στα βάτα. Έχει διάθεση, αλλά…»… η συμφωνία προχωρούσε καλά…

Σουτ! Η Ιεραρχία κοιμάται….

 Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η κυβέρνηση επιτίθεται με όλα τα μέσα σε βάρος της ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων ενώ ο Αρχιεπίσκοπος και το σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος σιωπούν, λες και απολαμβάνουν νήδυμο ύπνο και δεν αντιλαμβάνονται τα συμβαίνοντα. Ήδη, χωρίς καμία αντίδρασή τους, τα Σκόπια επισήμως ονομάζονται από την Ελλάδα «Βόρεια Μακεδονία», το άρθρο 3 ψηφίστηκε ως αναθεωρητέο και με την πρόταση ότι η Ελληνική Δημοκρατία είναι «θρησκευτικά ουδέτερο κράτος» και επίσης ότι καθίσταται υποχρεωτικός και αποκλειστικός ο πολιτικός όρκος σε όλους τους κρατικούς αξιωματούχους και στους δημοσίους λειτουργούς και υπαλλήλους. Εξάλλου από καιρό έχει αρχίσει, πάντα χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση της Ιεραρχίας, η συστηματική αποδόμηση της Παιδείας των Ελληνοπαίδων, με την εισαγωγή των νεωτερικών αντιλήψεων της παγκοσμιοποίησης στα βασικά στοιχεία που δομούν την ταυτότητα, Γλώσσα, Ιστορία, Θρησκευτικά.

Στο θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 8 Φεβρουαρίου 2019 απέστειλε τις θέσεις Της στους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων και στους ανεξάρτητους Βουλευτές. Σε αυτές, μεταξύ των άλλων, εκφράζονται οι αντιρρήσεις της στην αναθεώρηση του άρθρου 3. Αντιρρήσεις εξέφρασε και η αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά τη συνάντησή της με τον κ. Γαβρόγλου στην Αθήνα, στις 13 Φεβρουαρίου. Στις 14 Φεβρουαρίου η Κυβέρνηση, με 151 ψήφους, πέρασε από τη Βουλή ως αναθεωρητέο το άρθρο 3 και με το κείμενο που περιέχει όλα στα οποία έχουν αντιρρήσεις το Φανάρι και η Εκκλησία της Ελλάδος, χωρίς εκ μέρους τους να υπάρξει κάποιο σχόλιο.

Μητροπ. Πειραιώς: Τι ουσιαστικά προβλέπει η πρόταση αναθεωρήσεως του Συντάγματος από την κυβέρνηση αναφορικά με την Εκκλησία και το Έθνος.

 Ψηφίζονται αὔριο ἀπό τήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς οἱ προτάσεις ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, πού κατετέθησαν ἀπό τήν Συμπολίτευσι καί τήν Ἀντιπολίτευσι. Ἤδη τό πόρισμα τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, παρεδόθη στόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς καί κατά τήν ἐπιταγή τοῦ Συντάγματος θά πραγματοποιηθῆ ἡ προβλεπομένη πρώτη ψηφοφορία.

Ἡ πρότασι ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, πού κατετέθη ἀπό τό κυβερνόν κόμμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀναφέρεται καί σέ διατάξεις πού ἀφοροῦν στίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας, στήν ἐπιβολή τοῦ Πολιτικοῦ ὅρκου, στήν ἐξοβελισμό τῶν ἐννοιῶν τῆς οἰκογενείας καί τοῦ Ἔθνους καί στήν συνταγματική περιωπή τοῦ ἀνυπάρκτου κατά φύσιν ἑτέρου γενετησίου προσανατολισμοῦ, ὡς κατοχύρωσι τοῦ «δικαιωματισμοῦ».

Εἰδικώτερον διά τήν ἀναθεώρησι τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος στό περίγραμμα τῆς ἀναθεωρητικῆς λογικῆς του καταλέγεται ἡ τυπολογία τῶν σχέσεων Πολιτείας-Ἐκκλησίας. Δέν ἐπιλέγεται μέν ἡ ἀπ’ εὐθείας κατάργησι τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, πού θά ἐπέφερε τεκτονικόν σεισμόν, μέ τήν κατάργησι τῆς συνταγματικῆς προστασίας τῶν Καταστατικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά ἡ εἰσαγωγή στό ἄρθρον 3 τοῦ Συντάγματος τῆς ἀορίστου ρήτρας διά τήν «κρατική θρησκευτική οὐδετερότητα», μέ τόν ὅρο «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», καί τήν ἑρμηνευτική δήλωσι περί ἐπικρατούσης θρησκείας, πού ὅμως ὑπονοεῖται, ἡ κατοχύρωσίς της ὑπέρ ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν τῆς χώρας, ἤδη στό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος διά τήν θρησκευτικήν ἐλευθερία.

Το «ουδετερόθρησκο κράτος» και η επιτροπή της ντροπής.

 Η πρόταση των άθεων της κυβέρνησης να χαρακτηρίσουν την Ελληνική Πολιτεία «θρησκευτικά ουδέτερη» έχει ως κύριο σκοπό να σπάσει την ισχυρή ταυτότητα των Ελλήνων που συνδέεται άρρηκτα με την Ορθόδοξη Πίστη. Τα μεγαλοπρεπή συλλαλητήρια έδειξαν ότι κρατάμε γερά αυτήν την ταυτότητα, ότι είμαστε το πρότυπο του λαού που απεχθάνεται η νέα τάξη, όπως και το ότι εάν δεν ήμασταν ακέφαλοι θα απειλούσαμε ευθέως την εξουσία τους. Δηλώσεις επ’ αυτού είναι άπειρες. Θυμάμαι έτσι στα γρήγορα δήλωση του Φίλη (δεν υπάρχει Ελληνορθοδοξία, υπάρχει Ορθοδοξία) και του Βούτση σε 2 περιπτώσεις (όχι σε μια Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών, και πιο παλιά ότι εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε Ορθόδοξος λαός). Όλα τ’ άλλα περί «εξορθολογισμού των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους» ή το άλλο περί «διακριτών ρόλων Εκκλησίας-Κράτους» έχουν πει και άλλοι, καλύτεροι γνώστες του θέματος από μένα, ότι είναι ανύπαρκτα θέματα. Μας έχουν όμως βάλει να τα συζητάμε αυτοί που διατηρούν αδιάκριτες, μυστικές και υπόγειες σχέσεις ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος.

Η πρόταση αυτή των άθεων της κυβέρνησης δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το παρελθόν, ούτε από το μέλλον. Είναι η συνέχεια ενός έργου που αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ως ενιαίο διότι εάν το κάνουμε θα πρέπει να δικαιολογήσουμε την απραξία μας.

Όλα τα αντιχριστιανικά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στο παρελθόν αποσκοπούν στο να αλλάξουν το πρόσωπο της Ελλάδος βίαια από τα πάνω προς τα κάτω. Να επιβάλουν αντίχριστα ήθη, να διαφθείρουν και να αποχριστιανοποιήσουν τον λαό. Να τον φέρουν δηλαδή σε σημείο που πραγματικά να χαρακτηρίζει λαό «ουδετερόθρησκου κράτους».

Η σκοπούμενη αναθεώρηση του άρθου 3 του Συντάγματος, επιπτώσεις στις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και αντιδράσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 Του Ευάγγελου Γριβάκου, Αντιστρατήγου ε.α – Νομικού

Κατά την Επανάσταση του 1821, το Έθνος, αποβλέποντας στον προσδιορισμό της εθνικής του υπόστασης και της πολιτικής του ταυτότητας, έθεσε, με βάση την χριστιανική πίστη, ως επικεφαλίδα του προοιμίου της «Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας» του την φράση «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Η ιστορική αυτή ομολογία που «άντεξε» σε όλες τις αναθεωρήσεις των προηγούμενων Συνταγμάτων, συναντάται αναγεγραμμένη και στο προοίμιο του σήμερα ισχύοντος Συντάγματος, σηματοδοτούσα την ευρύτερη έννοια της σχέσης Θρησκείας/ Εκκλησίας και Πολιτείας/ Κράτους.

Θεμελιώδη εξειδίκευση της εν λόγω σχέσεως αποτελούν οι διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 3 του Συντάγματος που έχουν ως ακολούθως : «Παρ. 1. Επικρατούσα Θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Θρησκεία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με την Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη Εκκλησία του Χριστού, τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς και αποστολικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση του των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄(29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928. Παραγρ. 2. Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου».

Χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας: τα «επιχειρήματα» των υποκινητών και η επόμενη μέρα.

 του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

Εντείνεται εσχάτως η συζήτηση για τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, καθώς η σημερινή κυβέρνηση μετά από τόσα «προοδευτικά» νομοθετήματα φέρεται αποφασισμένη να κλείσει και αυτό το ζήτημα, υπό το κράτος των δεδομένων ιδεοληψιών της και βάσει κάποιων «επιχειρημάτων» εντελώς προσχηματικών.

Δεν χρειάζεται ασφαλώς ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταδειχθεί πόσο έωλα είναι αυτά τα «επιχειρήματα». Κατ’ αρχάς με το κατά κόρον εσχάτως προβαλλόμενο ότι η επίσημη σχέση Κράτους και Εκκλησίας θίγει συνειδησιακά αλλόθρησκες μειοψηφίες της χώρας μας, δεν αξίζει ίσως καν να ασχοληθούμε. Ο σεβασμός και η προστασία των άλλων θρησκειών αποτελεί ξεκάθαρο δεδομένο, καθώς εξάλλου η συνταγματική διατύπωση περί επικρατούσας θρησκείας κυρίως κατοχυρώνει την απότιση πρωτεύοντος σεβασμού στην πίστη που επί 2 χιλιετίες ταυτίστηκε με αυτόν τον λαό και που ακόμη και σήμερα χαρακτηρίζει τη συντριπτική του πλειονότητα. Τώρα αν «θίγονται» κάποιες μειονότητες ακόμη και από αυτό, κάθε παρόμοιου νεοταξικού παραλογισμού απαίτηση, που αποσιωπά σκοπίμως το ότι προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων δεν σημαίνει την τυραννική τους επιβολή επί των πλειονοτικών, είναι πασιφανώς εκ του πονηρού και δεν χρήζει περαιτέρω απάντησης.

Αμάθεια και σκοπιμότητα.

 Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης Τσίπρα είναι γνωστό ότι αγνοούν την εκκλησιαστική και πολιτική ιστορία της Ελλάδος και απορρίπτουν ως «αναχρονιστική» την ελληνορθόδοξη Παράδοσή των πολιτών της και την ιδιοπροσωπία τους. Δεν είναι όμως μόνο αμάθεια. Κρύβεται και ιδεολογική σκοπιμότητα. Με τις παρεμβάσεις του το ΣΥΡΙΖΑϊκό κράτος επιδιώκει να «εκσυγχρονίσει» τους Έλληνες. Τα στελέχη του έχουν ένα σύμπλεγμα μιμητισμού. Θεωρούν ό, τι αλλοδαπό «προοδευτικό». Ο μιμητισμός είναι παλιά ασθένεια κάποιων Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, το 1893, έγραψε στον «Λαμπριάτικο ψάλτη»:

«Άγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή άθεος ή ό,τι δήποτε. Έκαμε το πατριωτικόν χρέος του, έκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται χάριν πολυτελείας την απιστίαν και την απαισιοδοξίαν. Αλλά ο Γραικύλος της σήμερον όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση εις ύψος και φανή και αυτός γίγας…».

Τα μέτρα που εξήγγειλαν πανηγυρικά μαζί ο Αλ. Τσίπρας με τον κ. Ιερώνυμο περί «ουδετερόθρησκου κράτους» και περί της διακοπής της μισθοδοσίας των κληρικών από το δημόσιο είναι ένα από τα πολλά γεγονότα, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Το λυπηρό είναι ότι στην άγνοια και στην ιδεολογική εμμονή του Αλ. Τσίπρα συμφώνησε ο εντεταλμένος να προστατεύει το ποίμνιό του Αρχιεπίσκοπος.

ΕΙΣΧΩΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΝΟΜΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ

 Κατ΄ αποκλειστικότητα
Παραμάγαζο του FBI, της CIA και του NSA

Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

Κατά το παρελθόν σας έχω αποκαλύψει πολλές φορές, πληροφορίες υψηλότατης διαβάθμισης, που προέρχονται από τις Μυστικές Υπηρεσίες της Πατρίδος μας επί όλων των εθνικών θεμάτων! Απόρρητα πληροφοριακά που συντάχτηκαν από πατριώτες πράκτορες των Μυστικών μας Υπηρεσιών, που εκείνες τις εποχές ήταν η μεγάλη ασπίδα του Έθνους, που προάσπιζε και την ελληνοχριστιανική μας αυτοτέλεια και υπόσταση!

Έτσι σήμερα θα σας αποκαλύψω ένα απόσπασμα ενός άκρως απόρρητου δελτίου πληροφοριών, που συντάχθηκε από Μυστική μας Υπηρεσία τον Σεπτέμβριο του 1996 (σ.σ. κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Κώστα Σημίτη) και γνωστοποιήθηκε σε όλα τα κυβερνητικά όργανα!

Ως θέμα είχε: Κέντρο Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος (Κ.ΕΦ.Ε):

Από έρευνα που ενήργησε η Υπηρεσία μας διαπιστώθηκαν τα κάτωθι πρόσθετα στοιχεία:

«Με πρόσφατη έγγραφη εντολή το Κέντρο Σαηεντολογίας της Δανίας (σ.σ. Η Δανία είναι το Κέντρο της Σαηεντολογίας όλης της Ευρώπης. Όλα τα παραρτήματα ανά την Ευρώπη ενημερώνουν καθημερινώς τα κεντρικά τους στη Δανία. Και ακολούθως όλες οι δραστηριότητες, γίνονται κτήμα του υπερκέντρου στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ) προς το Κ.ΕΦ.Ε. του υποδεικνύει να προωθήσει το θέμα διαχωρισμού Ελλαδικής Εκκλησίας και Κράτους!

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ΤΗ ΣΑΗΝΤΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΙΕΡΩΝΥΜΕ;

 Γιατί οι οδηγίες των Σαηντολόγων συνάδουν με τη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου;

Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

Πολλοί μίλησαν και διατύπωσαν άποψη, πως η συμφωνία μεταξύ του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου έχει πολλές ασάφειες! Άλλοι μίλησαν για γκρίζες ζώνες που δημιουργούν στα θεμέλια της σχέσεως Εκκλησίας – Κράτους οι Τσίπρας και Ιερώνυμος! Γι΄ αυτήν την “συμφωνία” επαναστατούν οι Ιερείς της Ελλάδος, που είναι ο θεμέλιος λίθος, ο ομφάλιος λώρος της Ορθοδόξου ελληνικής Εκκλησίας με την ελληνική Κοινωνία! Επαναστατεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τους δικούς του λόγους και οι κλυδωνισμοί είναι τεράστιοι! Επαναστατούν οι Μητροπολίτες και αμφισβητούν ευθέως τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο! Για τον λόγο αυτό την προσεχή Παρασκευή συνεδριάζει εκτάκτως η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, το ανώτατο όργανο της Εκκλησίας! Αμφισβητείται η “συμφωνία” βεβαίως και εντός του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα μετά τις εμπρηστικές δηλώσεις του ανεκδιήγητου “πυρομανή” κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου!

Αριστερός – αριστερός Αρχιεπίσκοπε, αλλά υπάρχουν και όρια…

Επιστολή προς τους Ιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 Πορφυρίτης

Δημοσιεύτηκε στον «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ», ΑΡ. ΦΥΛ. 2237/30 ΝΟΕ 18

Σκέφτηκα πολύ καί ἀμφιταλαντεύτηκα ἄν θά ἔπρεπε νά ἐξωτερικεύσω, γιά ἄλλη μία φορά, τόν πόνο μου, γράφοντάς τον. Καί νά’ μαι! Ξεκινῶ, βάζοντας μετάνοια σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς Ἱερεῖς, προσκυνώντας τήν Ἱερωσύνη τους! Πέραν τούτου, τούς θαυμάζω, διότι ἀναλώνονται μέρα καί νύχτα στήν διακονία τοῦ Θεοῦ καθώς καί τοῦ δημιουργήματός Του.

Ποιός εἶναι ὁ πόνος μου; Ἡ πατρίδα μας, χρόνια τώρα βάλλεται παντοιοτρόπως και πανταχόθεν. Ἡ πρώτη, μεγαλύτερη καί σημαντικότερη προσβολή, ἦταν αὐτή πρός τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ἀπό ἐκεῖ ξεκινήσαμε. Ἄρχισε τό ξήλωμα σέ κάθε τί πού εἶχε τό ἄρωμα τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ κομβικό σημεῖο τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου, καί τῆς Πατρίδος, καί φθάσαμε στό έσχατο σημεῖο, τό μισθολογικό τῶν Ἱερέων. Ποῦ ἤσασταν ὅλα αὐτά τά πέτρινα χρόνια ἅγιοι Ἱερεῖς; Ποῦ ἤσασταν ὅταν προδίδονταν ἡ Πίστη; Κάποιες λίγες φωνές πάντα θά ὑπάρχουν, ὅμως δέν ἀρκοῦν. Εἶναι πράγματι πολύ στεναχωρητικό, συνάξεις ἱερέων καί μεμονωμένοι Ἱερεῖς, πού ποτέ ἄλλοτε δέν μίλησαν, νά μιλοῦν καί νά γράφουν σάν συνδικαλιστές!

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι σαφής: Αλλαγή του άρθρου 3 του Συντάγματος για να πάψει να είναι χριστιανικό το μάθημα Θρησκευτικών.

 σ.σ. Μην ξεχνάμε ότι σαφής ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β όταν πέταξε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στα σκουπίδια. Και την πέταξε ακριβώς διότι είχε μυστικές συναντήσεις με τον Τσίπρα, και άλλα είχε συμφωνήσει. Εκ των υστέρων μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αυτό που ήδη βλέπαμε, ότι όλο το επικοινωνιακό αλισβερίσι τότε ήταν ένα καλοστημένο επικοινωνιακό θέατρο για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ντε και καλά γίνεται διάλογος και κάποιοι προσπαθούν. Τα κάστρα πέφτουν από μέσα κύριοι.

***

Το άρθρο 3 για σχέσεις κράτους – Εκκλησίας στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος
Διαφορετικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, αλλά και κάθετες διαφωνίες για την αναγκαιότητα ή όχι αλλαγών στο άρθρο 3 του συντάγματος που αφορά στις σχέσεις κράτους- Εκκλησίας, διαπιστώθηκαν στη συζήτηση στην Επιτροπή Συνταγματικής Αναθεώρησης της Βουλής.

Στο επίκεντρο μιας έντονης ιδεολογικής αντιπαράθεσης βρέθηκε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους και στο αν πρέπει να γίνει αλλαγή στην υφιστάμενη συνταγματική διάταξη.

Οι κακές σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους που κατευθύνουν τον Ιερώνυμο και τους συν αυτώ.

Ένα από τα χαρακτηριστικά επικοινωνιακά τεχνάσματα του Ιερωνύμου Β που ακούσαμε στην προεκλογική καμπάνια του Τσίπρα ήταν: «Δεν είναι έργο της Εκκλησίας, είναι της κυβέρνησης». Με αυτόν τον τρόπο συντελείται η προδοσία της Μακεδονίας και πέρασαν ένα σωρό αντίχριστα νομοσχέδια επειδή «δεν είναι έργο της Εκκλησίας, είναι της κυβέρνησης». Το ακούμε συνήθως μαζί με κάτι άλλο, όταν όμως το αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος η ουσία είναι εκεί και όλα τ’ άλλα είναι ψέμματα. 

«Θα τρίζουν τα κόκκαλα του πατέρα του κ. Τσίπρα»

 Του Αρχιμ. π. Θεοκλήτου Κ. Τσίρκα

Ευρισκόμενος στο κρεβάτι λόγω μακροχρόνιας ασθενείας (2003-2018) (καρκίνος) παρακολουθώ το Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος, στις 8/11 άκουσα ότι ο Μακαριώτατος κ. Ιερώνυμος Β ἐπεσκέφθη τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα.

Χάρηκα, γιατί μου θύμησε τον καλό ποιμένα, που άφησε τα 99 πρόβατα και έσπευσε να βρη το απολωλός.

Όταν συνεχίστηκαν οι ειδήσεις και άκουσα το ανακοινωθέν που συνέταξε ο κ. Τσίπρας η κάποιος από το επιτελείο του, συννέφιασα, γιατί και ο Μακαριώτατος συνεφώνησε με τα όσα του διάβασε ο Πρωθυπουργός και είπε ότι θα ενημερώσει τη Ιερά Σύνοδο.

Η λογική λέγει ότι, «όταν σου δίνουν μια εντολή είσαι υποχρεωμένος να αναφέρεις την εκτέλεση». «Το πρόβλημα είναι» από ποιόν πήρε εντολή ο Μακαριώτατος: η μήπως έκανε πως δεν καταλαβαίνει ότι «αυτός είναι η Εκκλησία λέγοντας «L’ EGLIZE CEST MOI», ενθυμούμενος ότι όταν πήρε εντολή από την Ιερά Συν­οδο της Ιεραρχίας να μεταβή στο Κολυμπάρι και να εκφράσει τη γνώμη της Ι.Σ.Ι., αυτός είπε άλλα αντ’ άλλων και δεν έδωσε λόγο γι’ αυτά που είπε και κανείς δεν του ζήτησε το λόγο. Έκτοτε πήρε κατήφορο και διοικεί την Εκκλησία του, μέλος της οποίας είμαι και εγώ και έχω την απαίτηση να ενημερώνωμαι στο τι συμβαίνει με την Διοίκηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η «ιστορική συμφωνία» Πρωθυπουργού – Αρχιεπισκόπου.

 (Σύνοδος Ιεραρχίας: Υποχωρητικοί στα σοβαρότερα, ανυποχώρητοι στη μισθοδοσία)

Δρ Τσακαλίδης Γεώργιος
Θεολόγος-Θρησκειοπαιδαγωγός

Η συμφωνία μεταξύ Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου, που ανακοινώθηκε στις 6 Νοεμβρίου, χαρακτηρίστηκε τόσο από τη μία όσο και από την άλλη πλευρά ως «ιστορική». Εντούτοις χρειάστηκαν μόλις 10 ημέρες για να τιναχθεί στον αέρα από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, που δεν συμφώνησε με τις επιλογές του Αρχιεπισκόπου στο θέμα της μισθοδοσίας του Κλήρου. Ήταν μια βεβιασμένη και επιπόλαια συμφωνία, αφού ούτε ο κ. Τσίπρας συνεννοήθηκε με τα άλλα κόμματα της Βουλής, ούτε καν με το δικό του κόμμα, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος είχε ενημερώσει προηγουμένως την Ιεραρχία και τον Πατριάρχη, στον οποίο υπάγονται οι Μητροπόλεις των νέων χωρών, η ημι-αυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης και οι Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου. Παρά ταύτα εμφανίστηκε ως συμφωνία Κράτους και Εκκλησίας (δες πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας των Συντακτών στις 17. 11.). Λες και δύο άνθρωποι, ένας από την κάθε πλευρά, είναι υπέρ-αρκετοί για να επιτευχθεί μία συμφωνία που να αντέχει στο χρόνο.

Η συμφωνία αυτή υπηρετούσε de facto σκοπιμότητες, προκειμένου να προωθηθούν αλλαγές στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Χαρακτηρίστηκε ως προϊόν συναλλαγής μεταξύ Τσίπρα και Ιερώνυμου. Ο πρώτος εξασφάλιζε τη συγκατάθεση της Εκκλησίας για το ουδετερόθρησκο του κράτους στο σύνταγμα και 10.000 νέες θέσεις εργασίας στο δημόσιο (αυτές των ιερέων που θα έφευγαν), πολύ χρήσιμες στον προεκλογικό του αγώνα, και ο δεύτερος τη συνέχιση της μισθοδοσίας του Κλήρου από τον κρατικό κορβανά. Σκόνταψαν όμως στη σθεναρή άρνηση της πλειονοψηφίας των ιεραρχών.