.
Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπεγράφη επίσημα στις 12 Φεβρουαρίου 1945, μετά δηλαδή τα Δεκεμβριανά, όντας θεωρητικά μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφευχθεί ο Εμφύλιος Πόλεμος. Όπως απεδείχθη καμία από τις δύο πλευρές δεν ήταν έτοιμη για ειλικρινή συνδιαλλαγή, με αποτέλεσμα την έναρξη των συγκρούσεων το 1946.
Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε μια ενδιαφέρουσα πτυχή των συγκεκριμένων γεγονότων: ποια υπήρξε η κατοπινή πορεία όσων υπέγραψαν τη Συμφωνία;
1. Η αντιπροσωπεία της Ελληνικής Κυβέρνησης
Ιωάννης Σοφιανόπουλος (1887 – 1951)
Νομικός, ο οποίος στα πρώτα του βήματα συνδέθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αν και γνωστός σοσιαλδημοκράτης, ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών το 1945 στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Οι ιδέες του τον έφεραν σε τροχιά σύγκρουσης με τους συναδέλφους του, αναγκάζοντάς τον σε παραίτηση. Χρίστηκε εκ νέου υπουργός Εξωτερικών την περίοδο Νοεμβρίου 1945 – Ιανουαρίου 1946. Στις εκλογές του 1950 κατήλθε ως υποψήφιος της κεντροαριστερής «Δημοκρατικής Παράταξης».
Περικλής Ράλλης (1891 – 1945)
Ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Πλαστήρα ήταν πολιτευτής του Λαϊκού Κόμματος από τη δεκαετία του 1920 και διέθετε σπουδαία εμπειρία. Απεβίωσε λίγο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας.