Πώς κατασκευάστηκε “μακεδονική” ταυτότητα

.

Σταύρος Λυγερός

Σύμφωνα με τη σλαβομακεδονική ιστοριογραφία, το “μακεδονικό έθνος” έχει ιστορία 13 αιώνων. Αρνούμενη την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων και τη συνεχή ελληνική παρουσία στην περιοχή, διατείνεται ότι το “νέο μακεδονικό έθνος” διαμορφώθηκε τον 7ο μ.Χ. αιώνα από την επιμιξία των ιθαγενών Μακεδόνων με τα σλαβικά φύλα που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Μακεδονίας.

Ούτε κατά το Μεσαίωνα, ούτε αργότερα, όμως, προέκυψαν στοιχεία που να θεμελιώνουν την προπαγανδιστική αυτή θεωρία. Τα γραπτά των ξένων περιηγητών και οι διπλωματικές πηγές της εποχής, που αναφέρονται στους κατοίκους της Μακεδονίας, αναφέρουν την ύπαρξη ελληνικών και σλαβο-βουλγαρικών πληθυσμών.

Στην πραγματικότητα, οι προπαππούδες των σημερινών Σλαβομακεδόνων, εάν είχαν εθνική συνείδηση, είχαν βουλγαρική. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι και οι απόγονοί τους είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν το ίδιο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι από τις αρχές του 20ου αιώνα είχε αρχίσει μία αργή διαδικασία εθνογέννεσης. Προέκυψε από μία αντίθεση στους κόλπους του σλαβικού πληθυσμού στην ευρύτερη Μακεδονία.

Γιατί πρέπει να είναι δυσαρεστημένοι όσοι υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών

.

Σταύρος Λυγερός

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί πλέον νόμο του ελληνικού κράτους. Εάν σε λίγο κυρωθεί και το πρωτόκολλο ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, δρόμος διαφυγής δεν θα υφίσταται πλέον. Από τη στιγμή που η Συμφωνία ετέθη σε ισχύ καταργήθηκε η Ενδιάμεση Συμφωνία της δεκαετίας του 1990. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν η Ελλάδα καταγγείλει τις «Πρέσπες», τα Σκόπια θα έχουν δικαίωμα να αλλάξουν το Σύνταγμά τους να επαναφέρουν το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Για την ακρίβεια, να το επαναφέρουν στο εσωτερικό τους και ταυτοχρόνως να ζητήσουν και να επιτύχουν χωρίς δυσκολία να αναγνωρισθούν από όλους τους διεθνείς οργανισμούς σαν «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και όχι σαν FYROM, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Μετά την κύρωση της Συμφωνίας, το FYROM έχει πάψει να υφίσταται και δεν μπορεί να επανέλθει. Δεδομένου, μάλιστα, ότι η Βόρεια Μακεδονία θα έχει ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, η Αθήνα δεν θα έχει αποτελεσματικό μοχλό πίεση για να την πιέσει προς την κατεύθυνση μίας νέας συμφωνίας.

Το συλλαλητήριο και η σταλινική συνταγή-μπούμεραγκ

.

Σταύρος Λυγερός

Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά μπορεί να είναι κανόνας για τις κυβερνήσεις, αλλά υπάρχει και ένα όριο. Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν διαφέρει από τις προηγούμενες, αλλά αποδεικνύεται αντάξια της άθλιας αυτής πολιτικής παράδοσης. Αυτό δεν αφορά μόνο τον θεσμό του δημοψηφίσματος, τον οποίο προωθεί και συνταγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε καν συζήτησε να θέσει προς έγκριση σε δημοψήφισμα την εθνικά κρίσιμη Συμφωνία των Πρεσπών. Αφορά και το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν. Ρητορικά, βεβαίως, οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν το αμφισβητούν, αλλά στην πράξη, όπως φάνηκε και στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το τορπιλίσουν.

Στο επιχειρησιακό επίπεδο η συνταγή που εφαρμόσθηκε είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Μία μικρή ομάδα «χρήσιμων» μπαχαλάκηδων επιτέθηκε στην αστυνομική δύναμη που φρουρούσε τη Βουλή. Αυτή, αντί να τους απομονώσει, άδραξε την ευκαιρία και με τη μαζική χρήση χημικών διέλυσε το συλλαλητήριο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στο Σύνταγμα ήταν ηλικιωμένοι και παιδιά.

Σχετικά με την αποχώρηση Καμμένου από την κυβέρνηση – Άλλο άρση εμπιστοσύνης κι άλλο καταψήφιση της κυβέρνησης.

 σ.σ. Παζάρια, καρέκλες, συμφέροντα. Η πολιτική πραγματικότητα που πουλάει την Μακεδονία και σκοτώνει την Ελλάδα. Ο Καμμένος το ήξερε; Βεβαίως και το ήξερε, απλά τώρα προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Τα κουκιά είναι ήδη μετρημένα. Μόνο ο Ελληνικός Λαός μπορεί να σταματήσει την επερχόμενη εθνική καταστροφή.

απόσπασμα συνέντευξης Σταύρου Λυγερού στο 98.4 (Δημοσιεύτηκε στις 11 Ιαν 2019)

***

…..Το ερώτημα δεν είναι αν θα φύγει από την κυβέρνηση ο Καμμένος, ούτε αν θα φύγει απ’ την συμπολίτευση. Εκεί υπάρχει ένα ερωτηματικό, απ’ ότι φαίνεται, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του, θα φύγει.

Το ερώτημα είναι εάν στην ψήφο εμπιστοσύνης που θα ζητήσει η κυβέρνηση, αν ο Καμμένος άρει την εμπιστοσύνη του, θα καταψηφίσει ή θα προτιμήσει το ‘λευκό’, το ‘παρών’, την ‘αποχή’;

Ο Τσίπρας είπε ότι πιστεύω ότι δεν θα άρει την εμπιστοσύνη, άρα θα παραμείνει στην συμπολίτευση. Εάν άρει την εμπιστοσύνη -μιλάμε για τον Καμμένο και για τους τρεις στην πραγματικότητα, δύο που έχουν μείνει ή τρεις, θα δούμε γιατί μπορεί να έχουμε και εκπλήξεις- εάν άρει την εμπιστοσύνη, πει ότι εγώ περνάω στην αντιπολίτευση, το δεύτερο ερώτημα είναι τι θα κάνει ως αντιπολιτευόμενο κόμμα. Θα καταψηφίσει την κυβέρνηση ή θα προτιμήσει ένα λευκό;

Ο Πρόεδρος, τα δημοψηφίσματα, το όριο και οι ανεξάρτητες αρχές

.

Σταύρος Λυγερός

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ -στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης- ο Πρόεδρος Δημοκρατίας να εκλέγεται από τον λαό εάν σε οκτώ ψηφοφορίες στη Βουλή δεν συγκεντρώνεται πλειοψηφία τριών πέμπτων (180 βουλευτές) εγείρει μείζονος σημασίας ζητήματα.

Εάν κρίνουμε, όμως, από την αρχική πρόθεση του Τσίπρα ο Πρόεδρος να εκλέγεται από τον λαό, η τωρινή πρόταση δεν πηγάζει από την ανάγκη να μη διαλύεται η Βουλή. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι αρχικά (2016) είχε ζητήσει πλειοψηφία 200 βουλευτών και στις δύο ψηφοφορίες. Αλλά και τώρα, στη σχετική συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, το δίλημμα που έθεσε ήταν τελικώς να ισχύσει ή εκλογή με απλή πλειοψηφία (151) ή από τον λαό.

Η κριτική που έχει ασκηθεί είναι ότι η εκλογή από τον λαό δημιουργεί οιωνεί συνθήκες δυαρχίας, λόγω της αυξημένης πολιτικής νομιμοποίησης του Προέδρου Δημοκρατίας. Η εν λόγω κριτική δεν είναι αβάσιμη. Πολύ περισσότερο, όταν ταυτοχρόνως προτείνεται η μερική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι υποχρεωτικά αρνητικό. Ο απολογισμός δεκαετιών πρωθυπουργοκεντρικού πολιτικού συστήματος δεν είναι και ο καλύτερος.

Συνταγματική αναθεώρηση: Από θεσμική προσαρμογή προεκλογικό χαρτί

.

Σταύρος Λυγερός

Από τις αρχές του καλοκαιριού 2016, όταν ο πρωθυπουργός είχε παρουσιάσει τις προτάσεις του για τη συνταγματική αναθεώρηση έχει περάσει πολύς καιρός. Το χρονοδιάγραμμα για τον κοινωνικό διάλογο, το οποίο ο ίδιος είχε τότε θέσει, παραβιάσθηκε. Έστω και καθυστερημένα, όμως, ο Τσίπρας έβγαλε από το συρτάρι το χαρτί της αναθεώρησης, με προφανή σκοπό να το χρησιμοποιήσει πολιτικά. Κρίθηκε ότι συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ η διαδικασία να δρομολογηθεί μετά την έξοδο από τα Μνημόνια και στην πορεία προς τις εκλογές.

Είναι σαφές ότι αλλαγή του Συντάγματος δεν μπορεί να γίνει, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δύο μεγάλων κομμάτων. Και κλίμα συναίνεσης δεν υφίσταται και ούτε αναμένεται να διαμορφωθεί το επόμενο διάστημα. Το αντίθετο, μάλιστα, δεδομένου ότι ολοένα και περισσότερο θα επικρατεί η γνωστή προεκλογική πόλωση. Είναι αξιοσημείωτο πως το Μαξίμου έριξε λάδι στη φωτιά, αποδίδοντας την αρχική άρνηση του Μητσοτάκη να συμμετάσχει η ΝΔ στην επιθυμία του να μην αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών!

Σημαιοφόρος της «Μεγάλης Αλβανίας» ο Ράμα

.

Σταύρος Λυγερός

Η εκτέλεση του Κατσίφα και μάλιστα με πράσινο φως αναμμένο από το γραφείο του Αλβανού πρωθυπουργού επιβεβαιώνει ότι ο Έντι Ράμα παραμένει στην ίδια γραμμή πλεύσης. Χρησιμοποιεί ως πολιτικό-εκλογικό όπλο τον αλβανικό εθνικισμό-μεγαλοϊδεατισμό και όποτε χρειάζεται την ειδική εκδοχή του, τον ανθελληνισμό.

Πριν ένα χρόνο, η Αθήνα είχε διαμαρτυρηθεί για την πρωτοβουλία της αλβανικής κυβέρνησης να εντάξει συμβολικά στο σχήμα της “Μεγάλης Αλβανίας” και ελληνικό έδαφος. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο ανάπλασης της κεντρικής πλατείας των Τιράνων, είχαν τοποθετηθεί πέτρες από όλα τα “αλβανικά εδάφη”. Είχε, λοιπόν, τοποθετηθεί μία πέτρα από τις Φιλιάτες της Θεσπρωτίας σαν συμβολική καταγραφή της διεκδίκησης των Αλβανοτσάμηδων. Δεν επρόκειτο για λόγια κάποιων ακραίων εθνικιστικών κύκλων, αλλά για ενέργεια της κυβέρνησης Ράμα.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ευκαιρία, όμως, δόθηκε όταν στη δεκαετία του 1990 το καθεστώς Μιλόσεβιτς έγινε το “μαύρο πρόβατο” για τη Δύση. Ο περιβόητος αλβανικός UCK άρχισε τον ανταρτοπόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο, γεγονός που έδωσε το πρόσχημα στη Δύση να επέμβει στρατιωτικά.

Ο ανθελληνισμός και η εμβληματική εκτέλεση Κατσίφα

.

Σταύρος Λυγερός

Μετά από μία περίοδο διαπραγματεύσεων με σκοπό την επίλυση όλων των διμερών προβλημάτων και την υπογραφή ενός συμφώνου φιλίας και συνεργασίας, αντί να κάνουν την υπέρβαση, οι ελληνοαλβανικές σχέσεις επανέρχονται στον αστερισμό της έντασης. Η εκτέλεση του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα ρίχνει βαριά τη σκιά της. Θα μπορούσε, ωστόσο, να μην τορπιλίσει την προσέγγιση των δύο χωρών, εάν δεν υπήρχε ως υπόστρωμα ο ανθελληνισμός. Είναι αυτός που στην πραγματικότητα οδήγησε στην εκτέλεση, που σε κάθε ευκαιρία ανακυκλώνει και τροφοδοτεί την ένταση.

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι ο θάνατος του Κατσίφα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Απέναντί του δεν είχε απλούς Αλβανούς αστυνομικούς. Οι ειδικές δυνάμεις είναι άρτια εκπαιδευμένες και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να φέρνουν σε πέρας δύσκολες επιχειρήσεις, χωρίς να σκοτώνουν τους στόχους τους. Όλα δείχνουν πως η εκτέλεση του 35χρονου Βορειοηπειρώτη ήταν επιλογή και όχι αναπόφευκτη. Δεν μπορεί, βεβαίως, να αποδειχθεί, αλλά είναι βάσιμη η εκτίμηση πως ο Ράμα άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε ο οπλισμένος Κατσίφας για να κάνει επίδειξη ισχύος και να στείλει ένα μήνυμα στη μειονότητα με την εμβληματική εκτέλεση του .

Οριζόντια κλιμάκωση με τετελεσμένο στο Καστελόριζο

.

Σταύρος Λυγερός

Η αδυναμία των Τούρκων να εμποδίσουν την επικείμενη γεώτρηση της ExxonMobil στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ, τους ωθεί στην καλλιέργεια έντασης σ’ όλο το τόξο Αιγαίο-Καστελόριζο-Κύπρος. Οι πολεμικές ιαχές που ακούσαμε τις προηγούμενες ημέρες και από τον ίδιο τον Ερντογάν με αφορμή υποτιθέμενη παρενόχληση του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» από ελληνική φρεγάτα εντάσσονται σ’ αυτό το πλαίσιο. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι έντονες αντιδράσεις της Άγκυρας με αφορμή την εξαγγελία για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στην περιοχή του Ιονίου.

Η Τουρκία έχει δεσμεύσει για σεισμικές έρευνες περιοχές, οι οποίες εισέρχονται και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτός είναι και ο λόγος που ελληνική φρεγάτα παρακολουθεί τη δραστηριότητα του «Μπαρμπαρός». Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι μέχρι που μπορεί να φθάσει ο Ερντογάν. Το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο δεν προσφέρεται, δεδομένου ότι η Άγκυρα επιδιώκει να εμποδίσει την επέκταση στο Αιγαίο. Και προς το παρόν, τέτοιου είδους επέκταση δεν είναι στο πρόγραμμα.

Διασπασμένοι σε αποχή και ΟΧΙ οι ενάντιοι στη Συμφωνία των Πρεσπών

.

Σταύρος Λυγερός

Μπορεί το επικείμενο δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ για τη Συμφωνία των Πρεσπών να έχει θεσμικά χαρακτηρισθεί συμβουλευτικό, αλλά προφανώς από πολιτικής απόψεως είναι δεσμευτικό. Ειδικά αν ληφθεί υπόψη η δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι αν η συμμετοχή υπερβεί το 50% και επικρατήσει το ΝΑΙ, το VMRO θα συμπράξει στη συνταγματική αναθεώρηση.

Σημειώνουμε ότι το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ προβλέπει ότι για να είναι έγκυρο ένα δημοψήφισμα πρέπει η συμμετοχή να υπερβαίνει το 50% των εγγεγραμμένων, έστω κι αν η ερμηνεία της κυβέρνησης Ζάεφ λέει ότι αυτό αφορά τα δεσμευτικά κι όχι τα συμβουλευτικά δημοψηφίσματα. Σε απόλυτους αριθμούς, πάντως, συμμετοχή 50% σημαίνει περίπου 900.000 ψηφοφόροι. Η προσέγγιση αυτού του αριθμού είναι πολύ δύσκολη. Ας σημειωθεί ότι στις βουλευτικές εκλογές συμμετέχουν περίπου 1.100.000 ψηφοφόροι. Οι λόγοι είναι δύο:

• Πρώτον, επειδή οι εκλογικοί κατάλογοι δεν έχουν προσφάτως εκκαθαριστεί.

• Δεύτερον, επειδή πάνω από 300.000 πολίτες της ΠΓΔΜ (Σλαβομακεδόνες και Αλβανομακεδόνες) έχουν πάει μετανάστες στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Γερμανία και αλλού. Ως εκ τούτου δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα, ακόμα και αν το ήθελαν.

Η άλγεβρα του δημοψηφίσματος στην ΠΓΔΜ

.

Σταύρος Λυγερός

Η τελευταία μεγάλη δημοσκόπηση έδωσε τα εξής ποσοστά: 40,9% θα ψηφίσει “ναι”. Το 8,6% θα ψηφίσει “όχι”. Το 6,3% δήλωσε ότι είναι αναποφάσιστοι και ένα 2% αρνήθηκε να απαντήσει. Το ποσοστό-κλειδί της δημοσκόπησης είναι το 42,2%, το οποίο ουσιαστικά είναι στη λογική να τορπιλίσει το δημοψήφισμα. Επισήμως, πάντως, το ποσοστό όσων στη δημοσκόπηση δήλωσαν πως θα επιλέξουν την αποχή είναι 28,8%.

Το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ προβλέπει ότι για να είναι έγκυρο ένα δημοψήφισμα πρέπει η συμμετοχή να υπερβαίνει το 50%. Σε απόλυτους αριθμούς αυτό σημαίνει περίπου 900.000 ψηφοφόροι. Σύμφωνα με πηγές στα Σκόπια, αυτός ο αριθμός είναι πολύ δύσκολο να προσεγγισθεί:

• Πρώτον, επειδή η μεγάλη πλειονότητα όσων αντιτίθενται στη Συμφωνία των Πρεσπών επιδιώκει να τορπιλίσει το δημοψήφισμα, μέσω της καταγγελίας του και της αποχής, εξ ου και το 42,2%.

• Δεύτερον, επειδή περίπου 300.000 πολίτες της ΠΓΔΜ (Σλαβομακεδόνες και Αλβανομακεδόνες) έχουν πάει μετανάστες στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Γερμανία και αλλού και ως εκ τούτου δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα, ακόμα και αν το ήθελαν. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για να προκύψει το 50% στο σύνολο των εγγεγραμμένων θα πρέπει η συμμετοχή όσων κατοικούν στην ΠΓΔΜ να φθάσει σχεδόν το 65%.

Η συνωμοσία της σιωπής – Η ηρωίνη, ο διπλωμάτης, ο υπουργός

.

Σταύρος Λυγερός

Την Παρασκευή 31 Αυγούστου το SLpress.gr δημοσίευσε αποκλειστικό ρεπορτάζ με τίτλο «Διπλωμάτης συλληφθείς με μπόλικη ηρωίνη σύμβουλος υπουργού» (για να το διαβάσετε πατήστε ΕΔΩ) Στο εν λόγω ρεπορτάζ αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα στοιχεία για την υπόθεση, η οποία και δικαιολογεί απολύτως τον τίτλο. Ποια ήταν η αντίδραση; Τείχος σιωπής από το υπουργείο Εξωτερικών, τείχος σιωπής από τα κατεστημένα ΜΜΕ.

Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως το ζήτημα συζητήθηκε και στα ηγετικά κλιμάκια του υπουργείου Εξωτερικών και από διπλωματικούς συντάκτες. Παρ’ όλα αυτά το αποτέλεσμα ήταν μία «συνωμοσία σιωπής». Προφανώς, ελπίζουν πως με τον τρόπο αυτό θα «θάψουν» το κραυγαλέο σκάνδαλο. Γιατί υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες για το γεγονός ότι η υπόθεση αυτή δεν έφθασε ποτέ στην ελληνική Δικαιοσύνη.

Αν και στο SLpress.gr έχουμε στη διάθεσή μας τα εμπλεκόμενα ονόματα, ακολουθώντας τις οδηγίες νομικού συμβούλου, αποφύγαμε να τα αναφέρουμε. Το ρεπορτάζ δεν μιλάει, όμως, για κάποιον διπλωμάτη που κάπου κάποτε ενεπλάκη σε υπόθεση ναρκωτικών. Τον συνέλαβε η Δανική Αστυνομία με τρία γραμμάρια ηρωίνης πάνω του και τρία κιλά στο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα ο Δανός εισαγγελέας να τον παραπέμψει για εμπορία ηρωίνης. Κι όμως, αυτή η κραυγαλέα υπόθεση δεν έφθασε ποτέ στην ελληνική Δικαιοσύνη, παρότι ο εν λόγω διπλωμάτης εστάλη στην Ελλάδα για να δικασθεί. Μόνο ένα Πειθαρχικό Συμβούλιο, επειδή υπήρχε η έκθεση του Έλληνα πρεσβευτή που δεν μπορούσε να εξαφανισθεί.

Ανασχηματισμός: Η «προεδρική φρουρά» και το σύνδρομο της μικροφυλής

.

Σταύρος Λυγερός

Η περαιτέρω αναβάθμιση της «προεδρικής φρουράς» κατά τρόπο που να ελέγχει τον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης είναι το βασικό στοιχείο του ανασχηματισμού. Σκοπός του νέου σχήματος, άλλωστε, είναι να δώσει τη μάχη των επόμενων εκλογών.

Το εάν αυτή η επιλογή θα αποδώσει εκλογικά θα το δείξουν τα γεγονότα. Προς το παρόν, ο ανασχηματισμός έδειξε ότι ο Τσίπρας, αντί να προχωρήσει σε ουσιαστική πολιτική διεύρυνση, με σκοπό να διευρύνει τη συρρικνούμενη εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, εκδηλώνει ολοένα και περισσότερο μία τάση εσωστρέφειας, με την έννοια της επιλογής προσώπων, τα οποία του δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας.

Είναι ενδεικτικό ότι το επιτελείο του Μαξίμου παραμένει αναλλοίωτο. Οι Τζανακόπουλος, Φλαμπουράρης, Βερναρδάκης και Λιάκος παραμένουν στους ίδιους ρόλους. Ο Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης Μιχάλης Καλογήρου, μάλιστα, προήχθη, αναλαμβάνοντας το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο της Δικαιοσύνης. Στη θέση του έμεινε ο Παππάς με το δεξί χέρι του τον Κρέτσο στον ίδιο ρόλο, αλλά αναβαθμισμένο, από γενικό γραμματέα σε υφυπουργό. Το ίδιο και ο Σπίρτζης, ο οποίος θεωρείται όχι μόνο από το Μαξίμου, αλλά και από την αγορά πρακτικός και αποτελεσματικός.

Γιατί ΗΠΑ και Τουρκία έχουν φθάσει στα όρια της ρήξης

 

Σταύρος Λυγερός

Κλιμακώνεται και διευρύνεται η σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Τουρκία και μάλιστα κατά τρόπο που ενδεχομένως θα επηρεάσει καθοριστικά τη θέση-ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Προς το παρόν, η Αθήνα κρατιέται στην άκρη, δεδομένου ότι η μπάλα παίζεται πάνω από το κεφάλι της και επιπλέον η μπίλια ακόμα γυρίζει. Στο κέντρο της αμερικανοτουρκικής σύγκρουσης τυπικώς βρίσκεται η απελευθέρωση του πάστορα Μπράνσον. Στην πραγματικότητα, όμως, το υπόβαθρο είναι γεωπολιτικό και πάει πίσω στον χρόνο.

Αρχικά, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν αντιπροσώπευε το μετριοπαθές φιλοδυτικό πολιτικό Ισλάμ, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο για όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Η θεώρηση αυτή έχει προ πολλού καταρρεύσει. Υπενθυμίζουμε ότι στην αρχή της θητείας του ο Ομπάμα είχε επισκεφθεί το Κάιρο και την Κωνσταντινούπολη για να στείλει αυτό το μήνυμα. Η θεώρηση αυτή, όμως, έχει προ πολλού καταρρεύσει.

Όταν προ εξαετίας ο Ερντογάν κέρδισε τον άτυπο πόλεμο με το βαθύ κεμαλικό κράτος, άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ατζέντα. Δρομολόγησε όχι μόνο την ισλαμοποίηση της Τουρκίας, αλλά και την αυτονόμηση από τη Δύση. Σ’ αυτόν του τον προσανατολισμό τον έσπρωξε και η συμμαχία της Ουάσιγκτον με τους Κούρδους της Συρίας (παρακλάδι του ΡΚΚ).