Οι επικοινωνιακοί όροι του σύγχρονου πολιτικού πολέμου στην Ελλάδα

άρθρο του Σταύρου Βουλγαράκη*

.

Μεγάλο μέρος της ευθύνης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας σήμερα, σίγουρα φέρει και ο “πατριωτικός”, εντός αυτής, χώρος ο οποίος είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε από αδυναμία, εξυπηρέτησε τον καθεστωτικό στόχο της ταύτισης του με ανόητες και ακραίες ιδεολογίες και πρακτικές.

Παράλληλα οι περισσότεροι εκπρόσωποί του επιδόθηκαν και επιδίδονται σε ένα ζωώδες κυνήγι οπαδών – ψηφοφόρων, χρησιμοποιώντας θέσεις, συνθήματα και ιδέες που καταδεικνύουν περίτρανα την περιφρόνησή τους προς τις πνευματικές δυνατότητες των Ελλήνων.

Στην αντίπερα όχθη, ο εθνομηδενιστικός χώρος – που εκπροσωπείται κατά το μείζον από την Αριστερά – αρνείται συστηματικά να ψελλίσει οτιδήποτε είναι Εθνικό, επιλέγοντας να καλλιεργεί το εμφυλιακό κλίμα με όλες της τις δυνάμεις και να αποσαθρώνει κάθε τι χρήσιμο για την Ελλάδα, στο όνομα της «δημοκρατίας», του «ανθρωπισμού», της «πολυπολιτισμικότητας» και της ξενόφερτης ιδεολογίας της.

Η σύγχρονη Αριστερά είναι αναγεννημένη από τις στάχτες του μεταπολεμικού πολιτικού περιθωρίου και επανδρώνεται από τα στελέχη της «άλλης Αριστεράς», της κάποτε κραταιής που εκφράστηκε μέσω του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Είναι πιά οφθαλμοφανές πως πρόκειται για μια Αριστερά που τα συμφέροντά της δεν ταυτίζονται και δεν ταυτίστηκαν ποτέ με τα συμφέροντα του Έθνους.

Μαζί με τα οικονομικά μας βάσανα, υφιστάμεθα ένθεν και ένθεν μία πνευματική επίθεση που στοχεύει στην αλλοτρίωση των συνειδήσεων, επίθεση παρόμοια με εκείνη που μας κατέστησε πολιτικά άχρηστους στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Σκοπός αυτής της επίθεσης είναι η διασπορά τρόμου και διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων, τεχνική που θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι αλληλένδετη με την πορεία της Ελλάδος από την Επανάσταση και εντεύθεν.

Βρισκόμαστε στο σημείο που τα παιδιά των Ελλήνων περιθωριοποιούνται μαζικά. Στερούνται τη μόρφωση, λόγω της διαβρώσεως της παιδείας που θεμελιώθηκε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης και θέριεψε στην εποχή της “παγκοσμιοποίησης”. Οδηγούνται στο περιθώριο εξαιτίας του οικονομικού και ηθικού στραγγαλισμού των οικογενειών τους, κατάφωρα αδικημένα, με τους γονείς τους γεμάτους παράπονο, μεγαλωμένα στα πολυεθνικά πεζοδρόμια της σύγχρονης Ελλάδος και με το δίκιο να τα πνίγει. Τα πνευματικά εφόδια στερούνται από τους νέους της Ελλάδας σκόπιμα και προσχεδιασμένα. Στόχος είναι η εξόντωση της ορθής κρίσης και της απροκατάληπτης γνώμης και ο συνεχής εγκλωβισμός των Ελλήνων στον διχασμό και την ανεξέλεγκτη οργή. Οι λίγοι που διαθέτουν τα υλικά εφόδια, ξενιτεύονται μαζικά. Οι υπόλοιποι, αλλοίμονό μας.

Η «συμβατική σκέψη», το Αρχιπέλαγος και η απαραίτητη γεωπολιτική μας αφύπνιση.

άρθρο του Σταύρου Βουλγαράκη

.

Η εποχή στην οποία ζούμε είναι κομβικής σημασίας, η παγκόσμια ανακατάταξη δυνάμεων που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, σχηματοποιεί μια σύνθετη γεωπολιτική σκηνή. Δύο βασικές παρατηρήσεις μπορούν να γίνουν: Α) Η γεωπολιτική ισχύς των Η.Π.Α και της Ρωσίας, λιγότερο αισθητά, βρίσκεται σε συρρίκνωση ενώ της Κίνας και της Ινδίας σε άνοδο. Β) Οι Βόρειο-Ατλαντικοί δεσμοί αποσαθρώνονται. Είναι επιτακτική λοιπόν, η κατανόηση της Γεωγραφικής μας θέσης αλλά και του περιβάλλοντος χώρου και των δυνατοτήτων των οποίων μας παρέχουν, μιας και βρισκόμαστε στο χρονικό σταυροδρόμι ιστορικών αλλαγών στην ευρύτερη περιοχή.

Η Γεωγραφική θέση

Συγκεκριμένα η Ανατολική Μεσόγειος λειτουργεί ως δίαυλος επικοινωνίας, για την μεταφορά ενέργειας και άλλων φυσικών πόρων, υλικών και εφοδίων καθώς και ενισχύσεων από και προς τις πλούσιες ενεργειακές πηγές του Καυκάσου- Κασπίας, Β. Αφρικής και Μ. Ανατολής, τις χώρες της Δύσεως μέσω του Σουέζ και τις χώρες της ΝΔ Ασίας. Είναι μια περιοχή η οποία προσφέρεται για αντιμετώπιση και προβολή ισχύος προς κάθε υπαρκτή και δυνητική περιοχή κρίσεως της Μ. Ανατολής και/ ή της Β. Αφρικής. Η ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει ζώνη ποικιλίας αντιπαραθέσεων, κρίσεων και συγκρούσεων αφού περιβάλλεται από ασταθείς γεωπολιτικά περιοχές διεθνούς ενδιαφέροντος.

Ο δρόμος της πολιτικής αντίστασης

άρθρο του Σταύρου Βουλγαράκη

.

Η πολιτική ηγεσία αφού παρέδωσε τη χώρα αμαχητί και ολοκληρωτικά το 2010, αρκείται σήμερα να εφαρμόζει τους αδιαπραγμάτευτους όρους παράδοσης που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και ταχέως στην ολική μετατροπή της Ελλάδας σε ένα αποτυχημένο κράτος.

Το αποτέλεσμα αυτών των όρων είναι: η αυξανόμενη και με ανεπανάληπτους ρυθμούς απώλεια της Εθνικής μας κυριαρχίας, η παράδοση και διάλυση των οικονομικών εκπαιδευτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών μας υποδομών καθώς και η προοδευτική κατοχή, με όλες τις μορφές, της Ελληνικής επικράτειας. Η εκτελεστική, νομοθετική, πολιτική και δικαστική εξουσία κηδεμονεύονται όντας πλήρως εξαρτώμενες από την Γερμανοκεντρική Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα από το ασφυκτικό πλαίσιο των μνημονίων που ψηφίζονται δουλοπρεπώς στη Βουλή και υπογράφονται από τα πειθήνια και πλήρως υποταγμένα όργανα των εκάστοτε  ελληνικών κυβερνήσεων.

Την χρονική αυτή περίοδο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, υπερφορτωμένα με άσκοπες και άχρηστες αναλύσεις επί αναλύσεων και ωμή τρομοκρατία, έχουν μετατραπεί σε Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης. Ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού εγκαταλείπει την χώρα μεταφέροντας τις γνώσεις και τις δεξιότητες αλλά και τη δημιουργικότητά τους. Γνώσεις, δεξιότητες και δημιουργικότητα οι οποίες αποτελούν εν μέρει και εν γένει εθνικό κεφάλαιο, καθώς έχουν χρηματοδοτηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο. Αυτή η απώλεια εξειδικευμένου και οικονομικά ενεργού πληθυσμού γίνεται με την πάροδο του χρόνου μη αναστρέψιμη, καθώς οι νέοι κυρίως Έλληνες που μεταναστεύουν στο εξωτερικό αποκτούν ισχυρούς οικονομικούς και κοινωνικούς δεσμούς με τις χώρες που τους υποδέχονται, εις βάρος των δεσμών τους με την Πατρίδα μας.