αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Φωτεινής Μαστρογιάννη
.
Η κα Σταματία Καραγεωργίου, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Ο ξύλινος σταυρός» εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη ήταν προσκεκλημένη της Φωτεινής Μαστρογιάννη στη διαδικτυακή εκπομπή «Take the money and run».
Σύμφωνα με την κα Καραγεωργίου η ιστορία της Βόρειας Ηπείρου θεωρείται ταμπού στον ελληνικό χώρο.Η έκφραση Βόρεια Ήπειρος είναι λανθασμένη γιατί η Ήπειρος ήταν πάντα ενιαία μέχρι τις αρχές του 20ου αι. Η Ήπειρος ακολουθούσε πάντα την ιστορία της υπόλοιπης Ελλάδας. Από την αρχαιότητα κατοικούνταν από ελληνικά φύλα (Μολοσσοί, Πελασγοί κτλ) και συναντάμε σε αυτή πόλεις όπως Απολλωνία, Φοινίκη που και τα ονόματά τους δηλώνουν ότι ήταν πόλεις ελληνικές.
Το 1912 γίνεται η διχοτόμηση της Ηπείρου. Τη χρονιά αυτή ξεσπά ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος που είχε ως σκοπό του την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού γι’αυτό και τα βαλκανικά έθνη έρχονται σε συμφωνία μεταξύ τους. Σε αυτή τη διαδικασία έχουμε και την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Οι Αλβανοί δυστυχώς δεν συμμετέχουν στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Σε κάθε κομμάτι της ελληνικής ιστορίας η Αλβανία βρίσκεται απέναντι γιατί αισθάνεται κομμάτι και συνέχεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το 1912 ξεκινά η απελευθέρωση της Ηπείρου και όταν μαθαίνεται στην Ήπειρο ότι ο ελληνικός στρατός πέρασε τα σύνορα, πολλές περιοχές αυτοεξεγείρονται και απελευθερώνονται πολύ πριν φθάσει ο στρατός εκεί. Ενώ όλη η Ήπειρος γιορτάζει την απελευθέρωσή της, οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αυστροουγγαρία και Ιταλία) αντιστρατεύονται το σχέδιο. Αυτές οι δύο προσπαθούσαν να έχουν στην κυριαρχία τους την Αδριατική και κυρίως τα στενά του Οτράντο. Δεν ήθελαν όμως έναν τρίτο διεκδικητή στην περιοχή δηλαδή την Ελλάδα. Σπρώχνουν τους Αλβανούς να διεκδικήσουν ανεξαρτησία και να δημιουργηθεί ένα κρατίδιο που δεν θα μπορούσε όμως να έχει μόνο τον Βορρά της Αλβανίας που ήταν τα αλβανικά εδάφη και έτσι αποφασίζουν να προσθέσουν και ένα κομμάτι της Ηπείρου.
Με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας τον Δεκέμβρη του 1913 έχουμε επίσημα τη διχοτόμηση της μίας και ενιαίας Ηπείρου σε Βόρεια και Νότια. Η ελληνική πλευρά εκβιάστηκε ωμότατα. Τον Μάιο του 1913 στη διάσκεψη του Λονδίνου όπου ο σκοπός της ήταν η χάραξη νέων συνόρων στα βαλκανικά κράτη επίτηδες δεν ορίστηκε η συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, της νεοσύστατης Αλβανίας. Να επισημάνουμε ότι πριν το 1913 δεν υπήρχε αλβανικό κράτος. Επίτηδες πάλι, μένουν εκτός της Συνθήκης του Λονδίνου και τα νησιά του Αιγαίου και δεν αποδίδεται στην Ελλάδα η κυριαρχία στο Αιγαίο.
Στη Φλωρεντία ο εκβιασμός ήταν ότι είτε η Ελλάδα θα αποσύρει τα στρατεύματά της από το τμήμα της Ηπείρου που βρέθηκε στην Αλβανία ή δεν θα της αναγνωρίζονταν η κυριαρχία στο Αιγαίο. Λόγω του ότι το κίνημα των Νεότουρκων είχε πάρει τα επάνω του, η ελληνική κυβέρνηση θεώρησε ότι δεν μπορεί να διακινδυνεύσει την κυριαρχία στο Αιγαίο και προτίμησε να θυσιάσει τη μισή Ήπειρο.
ΑΒΕΡΩΦ 