Το πρώτο θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος Σαρόκου στην Κέρκυρα

«Την 13^η του Ιουλίου μηνός ανάμνησης του εν Κερκύρα γεγονότος θαύματος παρά του εν αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος του Θα«Την 13η του Ιυλίου μηνός ανάμνησης του εν Κερκύρα γεγονότος θαύματος παρά του εν αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος του Θαυματουργού, ότε τον εξ Εώας τυφλόν ονόματι Θεόδωρον παραδόξως ωμμάτωσεν».

Η κατασκευή έξω από την πόλη οχυρωματικών έργων, είχε σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση ορισμένων οικοδομών. Όπως ήταν φυσικό, από το σχέδιο κατεδαφίσεως που έφτιαχναν οι Βενετσιάνοι μηχανικοί, δεν ήταν δυνατόν να εξαιρεθούν ούτε και οι Εκκλησίες.

Έτσι γύρω στα 1577 γκρεμίστηκε από θεμελίου και η Εκκλησία της Κουκουναριάς του Αγίου Σπυρίδωνος, που ήταν κτισμένη κοντά στο εβραϊκό κοιμητήριο και είχε φιλοξενήσει για κάμποσα χρόνια το πανίερο λείψανο του Αγίου.

Στην Εκκλησία εκείνη, που σήμερα χάθηκαν τα ίχνη της, ο Άγιος Σπυρίδωνας έκανε στην Κέρκυρα το πρώτο θαύμα του, χαρίζοντας το φως στον τυφλό Θεόδωρο. Για πολλά χρόνια το μέρος εκείνο αποτελούσε προσκύνημα.

Οι περαστικοί περνώντας έκαναν το σταυρό τους και όλοι μιλούσαν για το παράδοξο εκείνο θαύμα του θαυματουργού Προστάτη.

Από τέτοια ευλαβικά συναισθήματα κινούμενος και ο Σαροκκιώτης Κωνσταντίνος Τσαγκαράς, θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο που θαυματούργησε στον «μπόργο» του (γειτονιά του), στις αρχές του 1700 αποφασίζει και χτίζει μια Εκκλησούλα μέσα στο χωράφι που είχε στα Κηπουριά του Σαρόκκου. Πόσα χρόνια έκανε να τελειώσει δεν γνωρίζουμε.

Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι στις 29 Ιουνίου του 1735, παρουσιάζεται στον Πρωτοπαπά Σπυρίδωνα Βούλγαρη, λέγοντάς του ότι πραγματοποίησε το τάξιμό του και όποτε θελήσει «να κοπιάσει σωματικώς να ενθρονιάσει το ναό που έκτισε εκ βάθρου». Ο Τσαγκαράς για αντάλλαγμα υπόσχεται να παρακαλεί τον Ύψιστο για «την ευημερία της Παναιδεσιμότητός του».