Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και η προσφορά της Εκκλησίας κατά την τουρκοκρατία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μέρα μνήμης η 29^η Μαΐου, η ημέρα (Τρίτη ήταν) που το  1453 συνέβη το τραγικό γεγονός της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως. Μέρα αποφράδα (καταραμένη) αποκλήθηκε και συνδέθηκε με θρύλους και με το δημοτικό τραγούδι. Με αυτό ο λαός εξέφρασε τον καημό του, και έτσι θρήνησε τον χαμό της Βασιλεύουσας.

Να τί γράφει ένας   θρήνος του Πόντου:

Έναν πουλίν καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλιν
Ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
Επήγεν και ν- εκόνεψεν και ΄ς σου Ηλί τον κάστρον.
Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν ΄ς σο αίμα βουτεμένον.

Διονύσιος Σολωμός «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»

.

( Ζάκυνθος 8 Απριλίου 1798 – Κέρκυρα 9 Φεβρουαρίου 1857)

Ο Σολωμός και η Κέρκυρα του Περικλή  Παγκράτη

Ο Διονύσιος Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα στα τέλη του έτους 1828, επιζητώντας την ψυχική ηρεμία η οποία θα του επέτρεπε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο έργο του.

Ως ποιητή τον ακολουθεί τέτοια λαμπρή φήμη, ώστε με την άφιξη του τον επισκέπτονται να τον καλωσορίσουν οι καθηγητές του Ιονίου Πανεπιστημίου. Κατά το διάστημα ανάμεσα στα έτη 1828 και 1833 θα κατοικήσει σε διάφορα σπίτια, που όμως μας είναι άγνωστα σήμερα, πλην αυτού το οποίο τώρα στεγάζει το «Μουσείο Σολωμού».