Υπόθεση «ΠΥΘΙΑ» αποκαλύπτουμε το « βαποράκι» – πράκτορα των Αμερικανών

Εικόνα από:policenet.gr

(σημ. Μέλιας: Μεταφέρω και τον πρόλογο του διαχειριστή του ιστολογίου «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους»  όπου και πρωτοδιάβασα το εν λόγω άρθρο)

Πρόλογος ιστολογίου: Τα καταγραφόμενα στο αποκαλυπτικό άρθρο που ακολουθεί πρέπει να απαντηθούν από τους άμεσα εμπλεκόμενους, και ιδιαίτερα από τον κατονομαζόμενο ως «βαποράκι» των αμερικανών (και ως εκ τούτου άμεσο ή έμμεσο συνεργάτη τους) κ. Σάββα Καλεντερίδη. Θεωρούμε πως η απάντηση εκ μέρους του είναι απαιτητή και την οφείλει σε όλους εκείνους που πίστεψαν στο πρόσωπό του και συνέδραμαν στους εκάστοτε αγώνες που έδωσε. Κατανοούμε πως «μία φορά πράκτορας, μία ζωή πράκτορας», αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θεωρούμε πως η αλλαγή στρατοπέδου ή η εν ψυχρώ χειραγώγηση και εκμετάλλευσή του αποτελεί όνειδος για το «αφήγημα» γύρω από το όνομά του…
Συνιστούμε σε όλους να διαβάσετε με προσοχή το άρθρο που ακολουθεί.

.

Τον έντονο προβληματισμό ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης προκάλεσε η αποκάλυψη στον Τύπο του πορίσματος του ανακριτή κ. Δημήτρη Φούκα. Ο προβληματισμός τους δεν είναι τόσο για τα γνωστά θέματα τα οποία λίγο πολύ τα ήξεραν και τα περίμεναν αλλά για το θέμα που αποκαλύφθηκε από τα αναφερόμενα στο πόρισμα του επίκουρου πλέον ανακριτή διαφθοράς κ. Δημήτρη Φούκα.

Τακτικός θρίαμβος, στρατηγικό Βατερλώ

του Γιώργου Καραμπελιά

.

Θρίαμβος της τακτικής, καθολική ήττα της στρατηγικής. Αυτό μπορεί να είναι το συμπέρασμα του ενός σχεδόν μήνα που πέρασε. Ήττα μιας στρατηγικής που διαθέτει μόνον τακτική, όταν θα έπρεπε πριν απ’ όλα να είναι στρατηγική και η τακτική να απορρέει αποκλειστικά από αυτήν.

Ο Τσίπρας και η παρέα των νεο-γιάπηδων που τον περιστοιχίζουν αποδείχτηκαν μάστορες στην πολιτική τακτική. Ενστερνίστηκαν τη γραμμή του Αλαβάνου, μιας ψευδούς «επαναστατικότητας», που μετέβαλε τον υπνώττοντα καθωσπρεπισμό του Συνασπισμού του Κωνσταντόπουλου στη συμμαχία Εξαρχείων και Κολωνακίου του ΣΥΡΙΖΑ, και εν τέλει άφησαν στα αζήτητα και τον ίδιο τον εμπνευστή της γραμμής, τον Αλέκο Αλαβάνο.

Έπιασαν στο φτερό το τραίνο του ΣΥΡΙΖΑ και, όταν άρχισε η κρίση, εξαπατώντας τον Θεοδωράκη, ακύρωσαν το εγχείρημα της ΣΠΙΘΑΣ και κατόρθωσαν να καρπωθούν την δυναμική των πλατειών και του αντιμνημονιακού κινήματος. Μετά το δεύτερο μνημόνιο, μπροστά στις εκλογές του 2012, αντιλαμβανόμενοι πως το ΠΑΣΟΚ κατευθυνόταν στα τάρταρα της καταισχύνης και της ιστορικής εξαφάνισης εμφανίστηκαν ως «κυβερνώσα αριστερά», επιχειρώντας να ενσωματώσουν τις Πασοκικές δυνάμεις, έστω και αν ήταν μια παρέα ανίδεων. Το colpo grosso φάνηκε να αποδίδει και η παρέα μεταβλήθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση!

Ολέθριες φιλίες και ξενίες

Εικόνα από:apologitikaa.blogspot.

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Απρίλιος του 1993, στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, συνεδριάζει η γνωστή «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», μασωνικό παρακλάδι, εκκολαπτήριο πρωθυπουργών και αρχηγών κρατών. Μεταξύ άλλων συμμετέχουν και οι ανατέλλοντες τότε αστέρες της πολιτικής μας ζωής, Θεόδωρος Πάγκαλος και Αντώνης Σαμαράς.

Τις ΗΠΑ εκπροσωπεί ο υπουργός εξωτερικών Κρίστοφερ, ο οποίος ανήγγειλε στους εμβρόντητους Έλληνες δημοσιογράφους ότι εντός των προσεχών έξι μηνών θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Κατόπιν, λόγω του σάλου που προκλήθηκε, προσπάθησε να τα συμμαζέψει, αναμασώντας κάτι σαλιαρίσματα περί λάθους, παρανόησης των δηλώσεών του και λοιπές χαυνολογίες.

Τον Ιούνιο του 1993 ο κ. Σαμαράς ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος, της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛΑΝ). Το νέο κόμμα παρουσιάστηκε ως ανανεωτική και εκσυγχρονιστική δύναμη στο χώρο της κεντροδεξιάς και έθεσε στόχο την «υπέρβαση» της κατεστημένης πολιτικής.

Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ, προσχώρησαν στην ΠΟΛΑΝ, είτε παραιτούμενοι της βουλευτικής τους ιδιότητας είτε αποσύροντας την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση, η οποία έτσι απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Οι Σάπιοι

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

Αντιγράφω από ένα καταγγελτικό βιβλίο, θαμμένο στην αφάνεια και την αποσιώπηση, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Οι Σάπιοι». Είναι του Κυριάκου Διακογιάννη, δημοσιογράφου της «Αυριανής», φυλλάδα-ναυαρχίδα κάποτε του Παπανδρεϊσμού και συνώνυμο του «κιτρινισμού». Το βιβλίο γράφτηκε το 1995, όταν ο Διακογιάννης κατάλαβε τι είναι το ΠΑΣΟΚ.

Γνώρισε και γεύτηκε εκ των έσω όλη την σαπίλα του πολιτικού κόσμου και υπόκοσμου, έγραψε κατά της Μασονίας και της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η οποία προετοίμασε το «Μάαστριχτ» και το έκγονό της, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την μεγαλύτερη απάτη της σύγχρονης ιστορίας.

(Περιττό να πω ότι στην «Λέσχη» έχουν υποβάλλει το σέβη τους όλοι σχεδόν οι πρωτοκλασάτοι πολιτικοί. Σαμαράς, ΓΑΠ, Μπακογιάννη, Πάγκαλος, Σημίτης, Καραμανλής και πολλοί υπουργοί κυρίως οικονομίας και παιδείας. Ο Τσίπρας, ο Ποτάμις και λοιποί δεν ξέρω πού ανήκουν, όμως με τις ιδέες τους για τον Ελληνισμό και την Εκκλησία είναι… μασονικότεροι των Μασόνων).

 Στο κείμενο χτυπάει ο Διακογιάννης την σαπίλα της τηλεόρασης, που στην εποχή που γράφτηκε το βιβλίο ήταν χαζοχαρούμενη Κοκκινοσκουφίτσα, μακαρίζεται σε σύγκριση με αυτά που βλέπουμε και ακούμε σήμερα. Απλώς σεβόμενος τους αναγνώστες έχω μεταλλάξει μία συγκεκριμένη ελληνική λέξη, που ορίζει την γνωστή παρέκκλιση και διαστροφή, με τον διεθνή, «ευγενή» και ανώδυνο όρο.

Πριν παραθέσω το απόσπασμα, σημειώνω την περιβόητη φράση από την ομιλία του Κίσινγκερ, το Σεπτέμβριο του 1994, την οποία πολλοί θεωρούν μύθευμα. Όμως τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας-και δεν μιλώ μόνον για την οικονομική φρίκη και όχι κρίση- τον επιβεβαιώνουν.