Ο μήνας Ιούνιος και οι παροιμίες του!..

Άλλα ονόματα του Ιουνίου: Κερασάρης, γιατί τότε ωριμάζουν τα κεράσια, Ορνιαστής, στην Άνδρο, γιατί τότε γίνεται η επικονίαση-γονιμοποίηση (όρνιασμα) των σύκων.  Επειδή μοιάζουν τα ονόματα του Ιουνίου και του Ιουλίου, ο λαός τον πρώτο τον ονομάζει Πρωτογιούλη και το δεύτερο Δευτερογιούλη. Οι μέρες του Ιουνίου είναι μεγάλες (η 22η είναι η μεγαλύτερη μέρα του έτους) και η δουλειά είναι πολύωρη και κοπιαστική για τους αγρότες. Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί!..

ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι ο Ιούνιος είναι ο έκτος μήνας του έτους. Πιθανό να ονομάστηκε έτσι προς τιμή του υπάτου της Ρώμης Λευκίου Ιουνίου Βρούτου ή από τη ρωμαϊκή θεά Juno, αντίστοιχη της ελληνικής Ήρας. Είναι ο μήνας Πάναμος των αρχαίων Μακεδόνων.

Η ιστορική ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ!.. (28 Μαϊου 1979)

.

(σ. Μέλιας: Κάπως έτσι εξασφαλίστηκε η σύγχρονη υποδούλωση της Ελλάδας)

«Η Ευρώπη με το ελληνικό της όνομα, της είναι οικείος χώρος, αφού ο πολιτισμός της είναι σύνθεση του ελληνικού, του ρωμαϊκού και του χριστιανικού πνεύματος. Μια σύνθεση, στην οποία, όπως είπα και άλλοτε, το ελληνικό πνεύμα εισέφερε την ιδέα της ελευθερίας, της αλήθειας και της ομορφιάς. Το ρωμαϊκό πνεύμα την ιδέα του κράτους και του δικαίου. Και ο Χριστιανισμός την πίστη και την αγάπη!..»

Διαβάστε την ιστορική ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την ημέρα της υπογραφής των συμφωνιών ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ (Aθήνα, 28 Μαϊου 1979):

«Επιθυμώ να εκφράσω την ειλικρινή χαρά μου, που είναι και χαρά του ελληνικού λαού, για την παρουσία σας στην χώρα μου, που γίνεται από σήμερα και δική σας χώρα. Παρουσία, που τιμά την Ελλάδα και μαρτυρεί την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδετε στην ένταξή της στην Κοινότητα.

Την ιστορική αυτή ώρα που οριοθετείται το τέρμα μιας πορείας και περιβάλλεται πανηγυρικό τύπο η ταύτιση των πεπρωμένων μας με την Ευρώπη, επιθυμώ να ευχαριστήσω πρώτα την πολιτική ηγεσία των εννέα χωρών της Κοινότητος. Χάρις στην κατανόησή της και τις έγκαιρες παρεμβάσεις της υπερπηδήθηκαν πολύμορφες δυσχέρειες και επιτεύχθηκε η υπογραφείσα Συμφωνία.

Τα έθιμα και οι παραδόσεις της φυλής!..

.

Σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, όλοι σχεδόν οι Έλληνες βρίσκονται σε υπαίθριους χώρους και πετούν τον χαρταετό τους, έχοντας ο καθένας τον συμβολισμό του!..

Το βέβαιο είναι ότι όσες παγκοσμιοποιήσεις κι αν έρθουν, όσες Νέες Εποχές κι αν ανατείλουν, όσες Τρόϊκες και Διεθνή Νομισματικά Ταμεία κι αν εμφανισθούν, τα ήθη και τα έθιμα του ελληνικού λαού, οι παραδόσεις της φυλής μας, θα είναι πάντα ζωντανές και θα καίνε σαν ζωντανή λαμπάδα μέσα στην καρδιά των Ελλήνων!..

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ σήμερα!… Οι ουρανοί γέμισαν κυριολεκτικά από χαρταετούς, το παιδικό παιχνίδι των ονείρων μας! Οι παιδικές φωνές και η χαρά των εκδομέων είναι κάτι παρά πάνω από ευχάριστη και συγκινητική.

Ο χαρταετός, ως γνωστό, είναι ένα παιδικό παιχνίδι από λεπτό χαρτί, κολλημένο σε ξύλινο σκελετό, που ανυψώνεται με νήμα στον αέρα, αλλά και το βασικό έθιμο τής Καθαρής Δευτέρας!

Η λέξη χαρτετός (χαρτί + αετός) μαρτυρείται από το 1861 στον Β. Λάκωνα και οι Έλληνες, που ξεχύθηκαν στη γύρω ύπαιθρο, παρά τις κακές διαθέσεις του καιρού, θέλησαν για μια ακόμη φορά να τιμήσουν το έθιμο!.. Αλλά τι είναι έθιμο;

Άγνωστος στους νέους και ο χριστουγεννιάτικος Παπαδιαμάντης;

Αυτή τη γλώσσα, που γράφει ο μεγάλος Σκιαθίτης διηγηματογράφος, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, δεν την κατανοούν εύκολα οι σημερινοί νέοι της Ελλάδος. Πόσο διαφορετικά θα αισθάνονταν, όμως, αν χρησιμοποιούσαν λίγο από τον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουν για να τον διαβάσουν! Όλα θα ήσαν τόσο όμορφα!.. Τόσο απλά!… O Παπαδιαμάντης, η μέγιστη μορφή της νεοελληνικής πεζογραφίας, παραμένει πάντα ένας κόσμος μοναδικός και ολομόναχος. «Ομοιάζω μόνον με τον εαυτόν μου» είχε πει κι ο ίδιος. Η ουσία του μεγάλου έργου του περιμένει πάντα την προσέγγιση που θ’ αποκαλύψει ολόκληρη την αξία του. Κι αυτό μη το λησμονούμε ποτέ!..

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ Χριστούγεννα!.. Η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης!.. Κόσμος πάει κι έρχεται!.. Άλλοι για ν’ αγοράσουν χριστουγεννιάτικα δέντρα, άλλοι για ν’ αγοράσουν δώρα και άλλοι για ν’ αγοράσουν βιβλία, που είναι ο μονιμότερος και ίσως ο πιο επωφελής και χρήσιμος φίλος των αναγνωστών!

Δεν ξέρω αν ορισμένοι εξ αυτών θυμήθηκαν και τον Κυρ-Αλέξανδρο!.. Τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (Σκιάθος 1851 – 1911)!.. Έλληνας –λέει- πεζογράφος. Ο πατέρας του ήταν παπάς μεγαλωμένος στο βαθιά συντηρητικό θρησκευτικό περιβάλλον των κολλυβάδων (μοναχών που προκάλεσαν την έριδα για το αν έπρεπε να μοιράζονται τα κόλλυβα των μνημοσύνων και τις Κυριακές)· η μητέρα του προερχόταν από παλιά ξεπεσμένη αρχοντική γενιά. Η οικογένεια ζούσε στη φτώχεια, με τέσσερα παιδιά –τον Αλέξανδρο και τρεις κόρες– αναζητώντας ένα αντίρροπο στη λατρεία του παρελθόντος.

«Περί Μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού»

«… το βαθύ του μέσου αιώνος σκότος επειράχθησαν να άρωσι μεγάλοι άνδρες, ως ο Φώτιος, Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, εισαγάγοντες πολλάς ακτίνας ελληνικού φωτός». Δεύτε ήδη είδωμεν, ει ταύτα ούτως έχει, και ει ακριβή εισί τα ρηθέντα. (Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως: «Περί Μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού»)

«Το ζήτημα περί του χρόνου, καθ’ ον άρχεται και καθ’ ον τελευτά ο βυζαντιακός Μεσαίων ενέχει πολλήν σπουδαιότητα εν τη ιστορία του Ελληνισμού, διότι η δράσις του Ελληνισμού εν τω Βυζαντίω εστίν η δράσις της Ελλάδος εν τη Ανατολή, ο κρίκος της αλύσεως, ο συνδέων την αρχαίαν μετά της νεωτέρας Ελλάδος και η συνέχεια της ελληνικής ιστορίας. Η σπουδαιότης του καθορισμού του χρόνου της ενάρξεως του βυζαντιακού Μεσαιώνος ενέχει πολλήν την σπουδαιότητα εν τη δράσει του Ελληνισμού εν τω Βυζαντίω τα δε αποδιδόμενα τω Μεσαιώνι ουχί λίαν κοσμητικά επίθετα παρά των ξένων ιστορικών επισκοτίζουσι και αμαυρούσι λαμπράς σελίδας της ελληνικής ιστορίας, μειούσι την αξίαν της δράσεως της Ελλάδος εν τω Βυζαντίω και εξουθενούσι τον χαρακτήρα των πολιτικών και εκκλησιαστικών γεγονότων. Ο Ελληνισμός εν τω Βυζαντίω ειργάσθη και έδρασεν ως πρόμαχος του πολιτισμού, ως παράγων εκπολιτιστικός και ηγωνίσθη ανενδότως υπέρ της διασώσεως των αληθειών της αποκαλυφθείσης θρησκείας. Εάν ο Ελληνισμός έχη το δικαίωμα επί της ευγνωμοσύνης του πεπολιτισμένου κόσμου, το δικαίωμα τούτο αντιποιείται εξίσου ο του Βυζαντίου Ελληνισμός προς τον αρχαίον Ελληνισμόν.

Τα πολιτικά κόμματα ας διδαχτούν πώς λειτουργούν οι μέλισσες!..

Τι βλέπουμε δηλαδή στις μέλισσες; Τρεις όλες κι όλες οι κατηγορίες: Η βασίλισσα, οι κηφήνες και οι εργάτριες! Και μάλιστα χωρίς καμία … γραφειοκρατία! Κι όμως!.. Ενώ σε μια κυψέλη είναι χιλιάδες οι μέλισσες, όλες μαζί έχουν μια και μοναδική αποστολή! Ακόμη και οι κηφήνες δείχνουν στις άλλες μέλισσες πού υπάρχει το μέλι και όλες μαζί εργάζονται ώστε να φτιάξουν τις εξάγωνες κηρήθρες, να φέρουν το μέλι στην κυψέλη και στο τέλος η «βασίλισσα», που έχει τον πρώτο λόγο, να γεννήσει τα αυγά της και να συνεχίσει η ζωή!.. Αυτόν τον τρόπο λειτουργίας δεν μπορούν να τον διδαχθούν τα πολιτικά κόμματα;

«ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ, ανεμοσκορπίσματα», λέει μια παροιμία του ελληνικού λαού. Μια παροιμία που λέγαμε κι εμείς στα χωριά των Καλαβρύτων, βάζοντας στη δεύτερη λέξη τον όρο … «διαβολοσκορπίσματα»!

Κι όλα αυτά δεν γίνεται, παρά να έρχονται κατά νου, όσο διαβάζουμε όλα αυτά τα δημοσιεύματα, που έχουν σχέση με την πολιτική ζωή του τόπου και όλα όσα συμβαίνουν στα πολιτικά κόμματα.

Βέβαια, η στήλη αυτή δεν έχει ειδησεογραφικό χαρακτήρα. Τον ρόλο αυτό τον έχουν αναλάβει οι δημοσιογραφικές σελίδες. Εμείς σχολιάζουμε τα γεγονότα, που ακούμε ή διαβάζουμε. Αυτό κάναμε ανέκαθεν κι αυτό κάνουμε και τώρα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Κι αυτό το λέμε διότι κάποιοι ευϋπόληπτοι κύριοι στενοχωρούνται γιατί εμείς κάνουμε πολιτικές παρεμβάσεις, λες και η ταπεινότητά μας δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Δικαίωμα στην πολιτική έκφραση και στην όποια διατύπωση γνώμης έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες! Και οι πολίτες, όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με τις επιταγές του Συντάγματος, είναι όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Κατά συνέπεια όλοι έχουν δικαίωμα και να μιλούν και να γράφουν!

Ο γιατρός Ορειβάσιος άκουσε τον τελευταίο χρησμό της Πυθίας;

ΕΙΝΑΙ αλήθεια, ότι ο Ορειβάσιος (332-363 μ.Χ.) ήταν ένας Έλληνας γιατρός από την Πέργαμο, που έζησε στους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού και ήταν μάλιστα και προσωπικός γιατρός του. Είχε σπουδάσει στην Αλεξάνδρεια, κοντά στο Ζήνωνα τον Κύπριο. Είχε συνοδεύσει τον Ιουλιανό στην εκστρατεία του εναντίον της Γαλατίας το 355 μ.Χ., και εκεί είχε επεξεργαστεί μια ιατρική εγκυκλοπαίδεια σε 72 βιβλία με τον τίτλο Ιατρικαί Συναγωγαί ή Εβδομηκοντάβιβλος. Το βιβλίο αυτό στηριζόταν σε έργα παλαιοτέρων γιατρών, όπως του Γαληνού, αλλά είχε και δικές του παρατηρήσεις. Από μια λατινική μετάφραση που διασώθηκε, το ύφος του φαίνεται ευχάριστο και κομψό. Μετά το θάνατο του Ιουλιανού, αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη, γιατί δεν τον ήθελαν οι διάδοχοι του αυτοκράτορα. Το 369 όμως ξαναγύρισε και φαίνεται ότι έμεινε εκεί έως το θάνατό του. Δεν είναι γνωστός ο τρόπος του θανάτου του, αλλά φαίνεται ότι έφτασε σε βαθιά γεράματα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι τριάντα χρόνια μετά τη συγγραφή της εγκυκλοπαίδειάς του, εξέδωσε μια επιτομή του έργου του αυτού σε εννέα βιβλία, με τον τίτλο: Η εις Ευστάθιον σύνοψις, που μεταφράστηκε αργότερα στη λατινική και αραβική. Γνωστό από τη λατινική του μετάφραση είναι επίσης ένα τρίτο σύγγραμμα του Ορειβάσιου, τα Ευπόριστα, που το αποτελούσαν τέσσερα βιβλία. Από τα υπόλοιπα έργα του σώθηκαν μόνο οι τίτλοι.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ

Τι έγινε ακριβώς στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου; (7 Οκτωβρίου 1571)

Η μετωπική αναμέτρηση των δύο στόλων έγινε κοντά στα νησιά Εχινάδες. Η σύγκρουση άρχισε με τους κανόνες ενός γνήσια ιπποτικού αγώνα, αλλά γρήγορα, καθώς πλησίασαν τα πλοία, εξελίχτηκε σε σκληρή αναμέτρηση, πάνω στα καταστρώματα των πλοίων. Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν εύστοχα τα όπλα τους, καθώς όμως ήταν αρκετά κουρασμένοι από τις πρόσφατες επιχειρήσεις τους (Κύπρος κ.α.), είχαν επιπλέον να αντιμετωπίσουν την ανώτερη τεχνική των συμμάχων, ιδίως του ξακουστού τότε ισπανικού πεζικού, τα πυροβόλα του βενετικού στόλου και τη γενναιότητα των πληρωμάτων, ιδίως του αρχιστράτηγου Ιωάννη του Αυστριακού!..