Λένιν: η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης ~ Τι αποκαλύπτουν τα μυστικά αρχεία της KGB

Ο Βλάντιμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ “Λένιν”

,

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

Του Κωνσταντίνου Τσοπάνη
Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκειών

 

«….Τα όσα αποφασίζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες, οι κοινοί θνητοί θα τα πληροφορηθούν από τους Ιστορικούς, ίσως και μετά την παρέλευση μιας εκατονταετίας.

Έτσι, για να μην μπαίνουμε σε κόπο χωρίς αποτέλεσμα, τα όσα συζητούνται σήμερα στους λεγομένους «κύκλους της ελίτ», πιθανώς να τα μάθουν οι απόγονοί μας ή ακόμα και οι απόγονοι των απογόνων μας, μετά από …»

Λέγεται ότι η Ρωσική Επανάσταση του 1917 έγινε από τον Λένιν. Όμως εκείνος πληροφορήθηκε περί της Σοσιαλιστικής Επαναστάσεως (της όντως Επαναστάσεως) της 27ης Φεβρουαρίου του 1917 στη Ρωσία, μόλις στις 2 Μαρτίου του 1917 από τις εφημερίδες, κι ενώ ακόμα ευρίσκετο στη Ζυρίχη. Φθάνοντας στο σπίτι είπε στη Ναντέζντα Κρούπσκαγια: «Είναι συγκλονιστικό! Τι έκπληξη! Φαντάσου! Πρέπει να επιστρέψουμε σπίτι, αλλά πως; Όλα μου μοιάζουν τόσο απροσδόκητα!» (Βλέπε το βιβλίο του D. Volkogonov, Lenin: A New Biography, Free Press, 1994, σελ. 138).

Κράτος κι Επανάσταση – μιά ματιά στο δημόσιο λόγο του Λένιν

Ιστορική αναφορά

Σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο, η Ρωσσική Επανάσταση έκανε το πιό αποφασιστικό της βήμα στις 25 Οκτωβρίου του 1917 (7 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο, δηλ. σαν σήμερα).

Είχαν προηγηθεί τα αιματηρά γεγονότα του 1905, αρχής γενομένης από τη «Mατωμένη Κυριακή» της 22ας Ιανουαρίου: Χιλιάδες άοπλων Ρώσσων συγκεντρώθηκαν κρατώντας πορτραίτα του Τσάρου Νικόλαου του Β΄ έξω από τα χειμερινά ανάκτορα της Αγίας Πετρουπόλεως,  σε μία έντονη αλλά ειρηνική διαμαρτυρία με κύριο αίτημα τον εκδημοκρατισμό της χώρας και φόντο τις άθλιες συνθήκες διαβιώσεως των πολιτών και των στρατιωτών. Η Τσαρική φρουρά θεώρησε πως πρόκειται να γίνει εισβολή στα ανάκτορα και άνοιξε πυρ κατά του πλήθους, δολοφονώντας 200 – 1000 ανθρώπους.

Αυτό το γεγονός ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μιας εποχής εσωτερικών αναταράξεων που θεωρείται πως ξεκίνησε το 1880 και κατά την οποία σιγόβραζε η αγανάκτηση για την εξαθλίωση του πληθυσμού, τις κοινωνικές αδικίες, τον απολυταρχισμό και την συνεχή εμπλοκή της Αυτοκρατορίας σε πολέμους που την άφηναν ηττημένη.

Αμέσως μετά τη «Mατωμένη Κυριακή», μαζικές απεργίες απλώθηκαν τάχιστα σε όλα τα βιομηχανικά και κέντρα και τις αγροτικές περιοχές της Αυτοκρατορίας και πραγματοποιήθηκαν σοβαρές εξεγέρσεις στο Ναυτικό (ναυτικές βάσεις Σεβαστουπόλεως,  Βλαδιβοστόκ, και Κροστάνδης, με σημαντικότερη απ΄όλες την ανταρσία του πληρώματος του Θωρηκτού «Ποτέμκιν»). Οι εξεγέρσεις στο ναυτικό ήταν αποτέλεσμα και της διαλύσεως που είχε προέλθει από την πολύ πρόσφατη ήττα στον Ρωσσο – Ιαπωνικό πόλεμο που οδήγησε σε ταπεινωτικές παραχωρήσεις της Ρωσίας.

Ταυτόχρονα, εθνικιστικές ομάδες (Πολωνοί και Φινλανδοί επί το πλείστον) ξεσηκώθηκαν απαιτώντας  αυτονομία και εξαπολύθηκε αιματηρό πογκρόμ διώξεων εναντίον της Εβραϊκής