Ὁ Πρόεδρος τοῦ «Καιροῦ» παραπληροφορεῖ καὶ σπιλώνει τὸν ἀγώνα τῶν γονέων κατὰ τῶν ἀπαράδεκτων νέων Θρησκευτικῶν!

 Σχόλιο Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ: Ὁ Πρόεδρος τοῦ Πανελλήνιου Θεολογικοῦ Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ γιὰ τὴν ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης» κ. Δημήτριος Μόσχος παραχώρησε συνέντευξη στὴν ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» (ποῦ ἀλλοῦ;) στὴν ὁποία ὡραιοποιεῖ τὴν συγκρητιστικὴ καὶ πολυθρησκειακὴ «σούπα» τοῦ νέου Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἐνῶ ἀποδίδει στοὺς μαζικὰ ἀντιδρῶντες γονεῖς «πολιτικὰ» κίνητρα ταυτίζοντάς τους μὲ χρυσαυγίτες! Πρόκειται γιὰ μία ἄνευ προηγουμένου προκλητικὴ τοποθέτηση τοῦ Προέδρου ἑνὸς φορέα ποὺ διέσπασε τὴν ἑνότητα ἐκπροσώπησης τῶν Θεολόγων μὲ ἐκ προοιμίου στρατηγικὸ σχεδιασμὸ τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου καὶ ὁμολογιακοῦ χαρακτήρα τῶν Θρησκευτικῶν! Στὶς ἀκραῖες δηλώσεις, σᾶς ἀπαντοῦμε: Τὸν κακό σας τὸν καιρό, κ. Πρόεδρε!

***

«Τὰ Θρησκευτικά, ἕνα μάθημα πολιτικὸ»

Οἱ ἀντιδράσεις γύρω ἀπὸ τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν τῶν Θρησκευτικῶν δημιουργοῦν ἐπικοινωνιακὸ θόρυβο, ποὺ δημιουργεῖ ἐπικοινωνιακὲς ἐντυπώσεις. Ὡστόσο, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία γονιῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν ἔχει ἀποδεχθεῖ τὰ προγράμματα σπουδῶν.
Οἱ Φάκελοι ὑλικοῦ ποὺ δόθηκαν φέτος γιὰ πρώτη φορὰ στὰ σχολεῖα ἀντὶ βιβλίου στὸ πνεῦμα τῶν νέων προγραμμάτων δείχνουν ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα Ὀρθόδοξο μάθημα μὲ κάπως διευρυμένες ματιὲς σὲ ἄλλες θρησκεῖες καὶ χριστιανικὲς ὁμολογίες, ὅπως ἐξηγεῖ ὁ Δημήτρης Μόσχος, ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς τοῦ Τμήματος/Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ πρόεδρος τοῦ Πανελλήνιου Θεολογικοῦ Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ γιὰ τὴν ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης». Παρόλα αὐτὰ ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, καὶ καλὸ εἶναι νὰ δοῦμε ἀπὸ ποιοὺς καὶ γιὰ ποιὸ λόγο γίνονται.

Φατρίες, ἡ μάστιγα τοῦ Ἔθνους

.

Γράφει ὁ Νίκος Καρζής
Ἠλεκτρολόγος-Μηχ/κός Ε.Μ.Π.

Ὅταν ὁ Καποδίστριας ἦρθε στήν Ἑλλάδα βρῆκε μιά χώρα κατεστραμμένη, χωριά ἐγκατελελειμμένα καί ἐρείπια ἀκόμα νά καπνίζουν ἀπό τίς φωτιές. Ὅμως ἕνα ἀπό τά μεγάλα προβλήματα πού ταλάνιζαν τήν ἐποχή καί προξένησαν μεγάλες συμφορές ἦταν τά ἄγρια πάθη καί οἱ διχόνοιες μεταξύ τῶν Ἑλλήνων. Πάθη καί διχόνοιες οἱ ὁποῖες εἶχαν τήν ρίζα τους στήν ἀπληστία τῶν φατριῶν κοτζαμπάσηδων νά ἐλέγξουν τόν τόπο. 

Μιά γλαφυρή ἀναφορά τῶν ὅσων συνέβαιναν ἔχουμε στόν ἐνθρονιστήριο λόγο τοῦ Καποδίστρια πού ἐκφώνησε ὁ Θ. Καΐρης στήν Αἴγινα, ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρει:

«Ὅσοι εὑρέθητε εἰς τὴν Ἐθνικὴν ἐκείνην Συνέλευσιν, ἐνθυμεῖσθε ἀκόμη ποῖα ἄγρια πάθη ἠγέρθησαν διὰ νὰ καταστρέψωσιν ὅ,τι ἡ μανία τῶν τυράννων ἤ παρέβλεψεν, ἤ δὲν ἐδυνήθη νὰ ἀφανίσῃ. Ποία φλὸξ διχονοιῶν ἐξήφθη διὰ νὰ κατακαύσῃ, ὅσα τὸ ἐχθρικὸν πῦρ δὲν ἠμπόρεσε νὰ καταφλέξῃ πῶς ὁ Ἕλλην κατὰ τοῦ Ἕλληνος, ὁ συγγενὴς κατὰ τοῦ συγγενοῦς, ὁ ἀδελφὸς κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ καθωπλίζετο, καὶ ὁ ἄσπλαγχνος καὶ ἀδυσώπητος ἐμφύλιος πόλεμος ἑτοιμάζετο νὰ καταφέρῃ τὴν τελευταίαν εἰς τὴν πνέουσαν τὰ λοίσθια πατρίδα πληγήν. Τότε, μόλις τὸ ὄνομα προφέρεται τοῦ Καποδίστρια, καὶ ὅλα καταπραΰνονται ἡ ὁρμὴ τῶν ἀγρίων παθῶν κατέπαυσε, καὶ τὰ ὀλέθρια τῶν διχονοιῶν ἀποτελέσματα ἐμποδίσθησαν. Φέρετε ἀκόμη κατὰ νοῦν πόσην χαρὰν ἐπροξένησεν ἡ ἐκλογή του· μὲ ποίαν ἀγαλλίασαν τὴν ἐδέχθησαν οἱ ἐκεῖ εὐρεθέντες· μὲ πόσην ταχύτητα διεδόθη εἰς ὅλον τὸ ἔθνος καὶ ποίας ἐλπίδας τοῦ ἐνέπνευσεν.»

Καντιώτης: «Φοβοῦμαι ὅτι θὰ δοῦμε στὴ Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν στὴν ἐπίσημη ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου, πρώτον σὰν κόκορα, νὰ στέκεται δίπλα στὸν πρωθυπουργὸ ἕνας καρδινάλιος!»

.

Σχόλιο: Ἡ ἀνωτέρω φωτογραφία ἐλήφθη τὴν 25η Μαρτίου 2017 ἐντός τοῦ Μητρολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν! Δυστυχῶς, ἡ προφητεία τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη ἐκπληρώθηκε ἐπακριβῶς!

Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως τῆς Ἑλλάδος ἔγινε στόχος ἀγρίας πρωτοφανοῦς ἐπιθέσεως.

Ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ὑλισταί, ἄπιστοι, ἄθεοι, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ παλαιότεροι καὶ νεώτεροι, ποικιλώνυμοι, πτερωτοὶ δράκοντες τῆς Ἀποκαλύψεως, βαρεῖς λύκοι καλυπτόμενοι μὲ τὴν δορὰν τοῦ προβάτου ἔχουν ἐπιδράμει στὸν δυστυχισμένο μας λαό. Οὐνίται, Παπισταί, Ἐπισκοπιανοί, Πρεσβυτεριανοί, Πεντηκοστιανοί, Ἀβδεντισταὶ (Σαββατισταὶ) Πλημμούθιοι…, Χιλιασταὶ καὶ ὅλα τα εἴδη τῶν αἱρέσεων εὑρίσκονται καὶ δροῦν ἀνάμεσά μας.

Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν βραχυκυκλώση τὸ ταλαίπωρον Ἔθνος μας καὶ εἶναι σὰν ἀετὸς στὸ κλουβί…. Ἐμπρὸς νὰ σπάσουμε τὴν φυλακὴν αὐτὴ καὶ ὁ ἀετὸς νὰ πετάξει πάλι ψηλά, πολὺ ψηλά, μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ…

Μᾶς ἔρχεται στὴν Ἑλλάδα ἐκτός τῶν ἄλλων κακῶν… ὁ παπισμός.

Πρῶτες θλιβερὲς διαπιστώσεις ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο…

Αἱρετικοὶ παρατηρητὲς στὴν συνεδρίαση τῆς Μεγάλης Συνόδου…

Ἐν Πειραιεῖ τὴ 27η Ἰουνίου 2016.

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Μὲ πολὺ θλίψη καὶ ὀδύνη ψυχῆς παρακολουθήσαμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ τὴν ἔναρξη τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς καὶ καταθέτουμε μὲ πολλὴ συντομία στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὶς πρῶτες διαπιστώσεις μας.

Πρώτη θλιβερὴ διαπίστωση, ἡ παρουσία καὶ συμπροσευχὴ κατὰ τὸν Ὄρθρο καὶ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς μεγάλης αὐτῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ Ἡρακλείου, τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν, κάτι τὸ ὁποῖον, ὅπως εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους, ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Οἱ Ὀρθόδοξοι προκαθήμενοι καὶ οἱ ἄλλοι συμμετάσχοντες ἱεράρχες καταπάτησαν Ἱεροὺς Κανόνες, Ἀποστολικοὺς καὶ Συνοδικούς, θέλοντας ἔτσι ἐκ προοιμίου νὰ στείλουν ἕνα μήνυμα σ’ ὅλο τὸν κόσμο, πόσο σέβονται τὶς… ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὸν Συνοδικὸ Θεσμό, γιὰ τὸν ὁποῖο κόπτονται καὶ ὁμιλοῦν μὲ μεγαλόστομες διακηρύξεις.

Λίγο πρίν τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Πλησιάζει ὁ χρόνος πού θά συνέλθη στήν Κρήτη ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν γιά νά συζητήση πάνω στά ἕξι κείµενα πού ἔχουν προετοιµασθῆ στίς Προσυνοδικές Συνδιασκέψεις, καθώς ἐπίσης νά δώση ἕνα µήνυµα ἑνότητας µεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Αὐτόν τόν καιρό ἔχουν γραφῆ πολλά κείµενα ἀπό εἰδικούς καί µή, ἀπό ἁρµοδίους καί µή, πάνω στό µεγάλο αὐτό γεγονός. ∆υστυχῶς, ὅπως ἔχω σηµειώσει καί σέ ἄλλο κείµενό µου, σέ µερικές ἐκδηλώσεις βλέπουµε ὅτι ἀναµειγνύεται ἡ θεολογία µέ τήν πολιτική, ἤ µᾶλλον καλύτερα, διάφοροι ἐκκλησιαστικοί παράγοντες ἐµπλέκονται ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοίᾳ τους στίς ἐπιδιώξεις τῶν πολιτικῶν, καθώς ἐπίσης καί οἱ πολιτικοί χρησιµοποιοῦν διαφόρους ἐκκλησιαστικούς παράγοντες, προκειµένου νά περάσουν τά σχέδιά τους µέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Βέβαια, ἡ Σύνοδος τοῦ 1872 στήν Κωνσταντινούπολη κατεδίκασε τόν ἐθνοφυλετισµό ὡς αἵρεση, ἀλλά δυστυχῶς ὁ ἐθνοφυλετισµός χρησιµοποιεῖ ὡς ὄχηµα τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µέ ποικίλα ἀποτέλεσµατα.

Στίς ἡµέρες µας τό µεγαλύτερο µέρος τῆς συζητήσεως γίνεται γιά τό κατά πόσον θά συµµετάσχουν στήν Σύνοδο ὅλες οἱ δεκατέσσερεις Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, τί συνέπειες θά προκληθοῦν ἀπό τήν ἀπουσία µερικῶν Ἐκκλησιῶν καί ὄχι τόσο γιά τό περιεχόµενο τῶν κειµένων καί τῶν διορθώσεων πού πρέπει νά γίνουν.

Στρατὴς Μυριβήλης: Τὸ «Τῇ Ὑπερμάχῳ» ὡς Ἐθνικὸς Ὕμνος

.

Κοντάκιον τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου,

Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Γράφει ὁ Στρατὴς Μυριβήλης

Πρὸς τὴν Παναγία, πρὸς τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, ἀποτείνεται τὸ θαυμάσιο βυζαντινὸ τροπάρι «Τὴ Ὑπερμάχω Στρατηγῶ», ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἐθνικὸς ὕμνος τοῦ ἀγωνιστικοῦ Βυζαντίου.

Καὶ σὰν ἐθνικό μας ὕμνο ἔπρεπε νὰ τὸ κρατήσει καὶ ἢ ἀπελευθερωμένη Ἑλλάδα τοῦ 21, ἂν οἱ λόγιοι καὶ οἱ πολιτικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχαν τὴν ὀξυδέρκεια νὰ καταλάβουν τὴ σημασία ποὺ παίρνει ἡ Παράδοση στὴ ζωὴ τῶν ἐθνῶν καὶ δὲν ἔβλεπαν τὴν κλασικὴ Ἑλλάδα νὰ ἑνώνεται ἠθικὰ καὶ ἱστορικὰ μὲ τὸ ἀπελευθερωμένο Ἔθνος, δίχως τὴν ἔνδοξη καὶ μεγαλόπρεπη περίοδο τῆς Βυζαντινῆς χιλιετίας ποὺ μεσολάβησε καὶ σφυρηλάτησε τὴ νέα μας Ἑλληνοχριστιανικὴ συνείδηση.

Ἁγίου Νεκταρίου: Περί προσευχῆς

.

Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Τὸ κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ ὑμνεῖ τὸ Θεό.

Αὐτὸ εἶναι τὸ ἔργο ποὺ τοῦ ἁρμόζει. Αὐτὸ μόνο ἐξηγεῖ τὴν πνευματική του ὑπόσταση. Αὐτὸ μόνο δικαιώνει τὴν ἐξέχουσα θέση τοῦ μέσα στὴ δημιουργία. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ λατρεύει τὸ Θεὸ καὶ νὰ μετέχει στὴ θεία Τοῦ ἀγαθότητα καὶ μακαριότητα. Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι, λαχταράει γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τρέχει μὲ πόθο νὰ ἀνυψωθεῖ πρὸς Αὐτόν.

Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑμνωδία εὐφραίνεται. Τὸ πνεῦμα τοῦ ἀγάλλεται καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ σκιρτάει. Ὅσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο ἡ ψυχὴ τοῦ ἀπογυμνώνεται ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες καὶ γεμίζει ἀπὸ τὰ οὐράνια ἀγαθά. Καὶ ὅσο ἀποχωρίζεται τὰ γήινα καὶ τὶς ἡδονὲς τοῦ βίου, τόσο περισσότερο ἀπολαμβάνει τὴν οὐράνια εὐφροσύνη. Ἡ δοκιμὴ καὶ ἡ πείρα μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀλήθεια αὐτή.

Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται στὶς προσευχὲς ἐκεῖνες ποὺ προσφέρονται μὲ τὸν πρέποντα τρόπο, δηλαδὴ μὲ συναίσθηση τῆς ἀτέλειας καὶ τῆς ἀναξιότητός μας. Γιὰ νὰ ὑπάρξει ὅμως τέτοια συναίσθηση, ἀπαιτεῖται τέλεια αὐταπάρνηση τοῦ κακοῦ μας ἑαυτοῦ καὶ ὑποταγὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτεῖται ταπείνωση καὶ ἀδιάλειπτη πνευματικὴ ἐργασία.

Ἀναθέστε ὅλες τὶς φροντίδες σας στὸ Θεό. Ἐκεῖνος προνοεῖ γιὰ σᾶς. Μὴ γίνεστε ὀλιγόψυχοι καὶ μὴν ταράζεστε.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τόν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος στὸ Σινὰ

.

-Γέροντα, πῶς θά μπορέσω τὴν Σαρακοστὴ νὰ ἀγωνισθῶ περισσότερο στὴν ἐγκράτεια;

-Οἱ κοσμικοὶ τώρα τὴν Σαρακοστὴ προσέχουν κατὰ κάποιον τρόπο τὴν ἐγκράτεια, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ πάντα πρέπει νὰ προσέχουμε. Τὸ κυριώτερο ὅμως ποὺ πρέπει νὰ προσέξει κανεὶς εἶναι τὰ ψυχικά πάθη καὶ μετὰ τὰ σωματικά. Γιατί, ἂν δώσει προτεραιότητα στὴ σωματικὴ ἄσκηση καὶ δὲν κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ ξεριζωθοῦν τὰ ψυχικὰ πάθη, τίποτε δὲν κάνει.

Πῆγε μία φορὰ σὲ ἕνα μοναστήρι ἕνας λαϊκὸς στὴν ἀρχὴ τῆς Σαρακοστῆς καὶ κάποιος μοναχός τοῦ φέρθηκε ἀπότομα, σκληρά. Ἐκεῖνος ὅμως ὁ καημένος εἶχε καλὸ λογισμὸ καὶ τὸν δικαιολόγησε.

Ἦρθε μετὰ καὶ μοῦ εἶπε: «Δὲν τὸν παρεξηγῶ, Πάτερ. Ἦταν βλέπεις ἀπὸ τὸ τριημέρι!». Ἂν τὸ τριημέρι ποὺ ἔκανε ἦταν πνευματικὸ θὰ εἶχε μία γλυκύτητα πνευματικὴ καὶ θὰ μιλοῦσε στὸν ἄλλο μὲ λίγη καλοσύνη. Ἀλλὰ αὐτὸς ζόριζε ἐγωϊστικὰ τὸν ἑαυτό του νὰ κάνει Τριήμερο, καὶ γι’ αὐτὸ ὅλα τοῦ ἔφταιγαν.

-Γέροντα, τί νὰ σκέφτομαι τὴν Σαρακοστή;

-Τὸ Πάθος, τὴν θυσία τοῦ Χριστοῦ νὰ σκέφτεσαι. Ἂν καὶ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ πρέπει συνέχεια νὰ ζοῦμε τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ, γιατί μᾶς βοηθοῦν σ’ αὐτὸ κάθε μέρα τὰ διάφορα τροπάρια, ὅλες οἱ Ἀκολουθίες.

Τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς δίνεται ἡ μεγαλύτερη εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦμε καὶ νὰ συμμετέχουμε ἐντονότερα στὸ σωτήριο Πάθος τοῦ Κυρίου μας, μὲ μετάνοια καὶ μὲ μετάνοιες, μὲ ἐκκοπὴ τῶν παθῶν καὶ μὲ ἐλάττωση τῶν τροφῶν, ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό.

Ἀπό τὰ σχολεῖα τῶν ἄθεων… κομμάτων, στὰ σχολεῖα τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων

.

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος – Κιλκὶς

.

«Ἐκεῖνα ἐκ τῶν βιβλίων ἀποδεξώμεθα ἐν οἶς ἀρετὴν, ἐπήνεσαν καὶ πονηρίαν διέβαλον».

 Μέγας Βασίλειος

Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὴν ἐκπαίδευση στὸ «Βυζάντιο», στὴν αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ῥώμης-Κωνσταντινουπόλεως, τὴν εἶχε ἀναλάβει ἡ Ἐκκλησία.

Δάσκαλοι ἦταν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, κληρικοὶ καὶ ὡς σχολεῖα χρησιμοποιοῦσαν κυρίως εἰδικοὺς χώρους στὸν περίβολο τῶν ἐκκλησιῶν, νάρθηκες ἢ τὰ μοναστήρια. (Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Γένους οἱ ἴδιοι χῶροι, ὀνομάστηκαν «Κρυφὰ Σχολειά»).

Εἰδικὰ γιὰ τὰ μοναστήρια, μιᾶς καὶ ὁ πόλεμος ἐναντίον τους θὰ ἐνταθεῖ τὰ ἑπόμενα χρόνια ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιομάχους προοδομανεῖς, γιατί εἶναι τὰ «προπύργια τῆς Ὀρθοδοξίας», ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς Φ. Κουκουλὲς σημείωνε: «Τὰ μοναστήρια ἦταν κέντρα μεγάλης πνευματικῆς ἐργασίας.

Θανατηφόρο παιχνίδι μὲ τὴν Ἀλήθεια

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος

Πατριάρχες καὶ δεσποτάδες, ἱερεῖς, καθηγητάδες, πνευματικοὶ ὁδηγοὶ ποικίλων «θεολογικῶν ἀποκλίσεων», μακρόθεν ἱστάμενοι τῆς Πατερικῆς, τῆς γνήσιας Παραδόσεως καὶ τῆς ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως, ἔχουν ἐπιδοθεῖ σὲ ἕνα ἄνευ προηγουμένου παιχνίδι ἐπιβολῆς τῶν ἀπόψεών τους, τῶν ἐπιθυμιῶν τους καὶ τοῦ θελήματός τους, πρὸς συνταυτισμὸ μὲ τὸ θέλημα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, τῶν αἱρετικῶν, τῶν πάσης φύσεως «πίστεων», χωρὶς νὰ δίνουν λόγο σὲ κανέναν. Ἐρήμην τοῦ λαοῦ – σὲ ποιὸν νὰ δώσουν ἄλλωστε λόγο, ἀφοῦ ἔχουν τὴν πλήρη ὑποστήριξη τῶν ὑψηλὰ ἱσταμένων καὶ ἀφοῦ ὁ λαὸς ἀπέχει τῶν τεκταινομένων, ὄντας ἐν πολλοῖς ἀκατήχητος καὶ σιωπᾶ λόγω τῆς ἐπιβληθείσης τρομοκρατίας.

Ἔχοντας στὸ θολωμένο τους νοῦ ὡς ἄθυρμα τῆς διεξαγωγῆς αὐτοῦ τοῦ παιχνιδιοῦ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ ὡς ἐκτελεστικὸ μέσο τὴν ὑπερηφάνεια τους, ἀπαξιώνουν τὶς Ἁγιοπνευματικὲς ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων καὶ ὅλη τὴν Ἀποστολικὴ Παράδοση καὶ προχωροῦν στὸ δικό τους «νέο δρόμο», τὸν μεταπατερικό, τὸν νεοπατερικό, κλπ., σχετικοποιώντας τὴν Ἀλήθεια καὶ θέλοντας νὰ….
συμπαρασύρουν ἐκβιαστικὰ καὶ τοὺς «μὴ θέλοντας εἰσελθεῖν».

Ὡς νεοπροτεσταντίζοντες φωστῆρες, ἐκπηδῶντες καὶ ἀποπηδῶντες, τώρα πλέον καὶ ἀπὸ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία, μὴ ἀντέχοντες τὴ γνήσια, τὴ σωτηριώδη Παράδοσή της, τὴν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων συμπεφωνηθεῖσα καὶ διὰ τῶν Ἁγίων Συνόδων παραδοθεῖσα, ἔχουν διασκορπίσει πλῆθος μαθητῶν τους ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, νὰ «ἐπανευαγγελίσουν» τοὺς πιστοὺς μὲ τὰ καινοφανῆ ἀλλὰ καὶ κενόλογα ἀποκυήματα τῆς δικῆς τους σοφίας.

Bullying κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος!

αναδημοσίευση από το Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό

.

Παρατηροῦμε τελευταία μία νομολαγνεία ἀπὸ πολλούς, τόσο γιὰ τὴν δημιουργία νέων νόμων ὅσο καὶ γιὰ τὴν τήρηση τῶν ὑφιστάμενων. Ὡστόσο ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ πού στὶς μέρες μας ἔχουν τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ἀτομικά τους δικαιώματα; Μία οἰκονομικὴ ἐλὶτ ποὺ ἔχει κυριαρχήσει τόσο στὴν show biz ὅσο καὶ στὰ ΜΜΕ ἔχει ὁριοθετήσει τὸ δικό της ἰδεολογικὸ πλαίσιο ὑπεράνω τοῦ Νόμου. Μία ἐλὶτ ποὺ συστηματικὰ προκαλεῖ τὴν νοημοσύνη καὶ τὴν δημόσια αἰδῶ ἀνθρώπων, ποὺ γιὰ αὐτοὺς εἶναι ἡ μάζα ποὺ «ἐνημερώνουν» ἀλλὰ γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους εἶναι οἱ εἰκόνες τοῦ Θεοῦ.

Παραπληροφόρηση ἀπὸ ἐγκάθετους δημοσιογράφους, γελοιοποίηση ἐθνικῶν καὶ θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπὸ πρωινάδικα καὶ καλοπληρωμένους «γελωτοποιούς» τῆς show biz, μὲ στόχο τὴν ἀποδόμηση τῆς ἱστορίας τοῦ ἔθνους μας καὶ τὴν ἰσοπέδωση τῆς γνήσιας… καὶ ἀληθινῆς θρησκευτικότητας τοῦ λαοῦ. Περιστατικὰ διαμαρτυρίας γιὰ τὴν προσβολὴ τῶν συμβόλων τῆς πίστης μας, γίνονται παιγνιδάκι στὰ χέρια λιγούρηδων δημοσιογράφων ποὺ δὲν νοιάζονται γιὰ τὸ ὅτι τὰ ῥαδιοτηλεοπτικὰ κύματα εἶναι δημόσιο ἀγαθὸ καὶ δὲν εἶναι τσιφλίκι τους.

Σὲ πρόσφατο περιστατικὸ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα στὴν Γλυφάδα, λίγο μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία, ἡ παρέα γνωστοῦ «διασκεδαστῆ», προπηλάκισε μὲ χυδαῖο τρόπο πιστοὺς ποὺ διαμαρτυρήθηκαν γιὰ τὸ ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ βιντεοσκοποῦν «γάμο» δύο ἀνδρῶν ἔξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Σκηνοθέτησαν καὶ προέβαλαν ἀπὸ τὰ ΜΜΕ καὶ τὸ διαδίκτυο αὐτὸ ποὺ ἤθελαν νὰ εἶχαν δεῖ ἀλλὰ δὲν τὸ εἶδαν… Ἕνα ψεύτικο περιστατικὸ μὲ πλάνα τὰ ὁποία δὲν εἶχαν καμία σχέση μὲ τὴν περιγραφὴ ποὺ τὰ συνόδευε. Σενάριο καὶ σκηνοθεσία Ant1 καὶ Espresso…

«Ῥεπούσειες» Ἱστορίες..

Τὸ 1940, οἱ Γερμανοί, χάρις στὸ πρόγραμμα Κοινωνικοῦ Τουρισμοῦ τοῦ Χίτλερ, συνέρρεαν μαζικῶς στὶς νότιες χῶρες.

Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἡ παραπαιδεία εἶχε μεγάλη ἄνθησι. Ὁ Σουλτᾶνος ἀνέθεσε τὴν ἐκμάθησι τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἄνοιξε μὲ τὴν σειρά της ἰδιωτικὰ φροντιστήρια, τὰ ὁποῖα ὠνομάστηκαν Κρυφὰ Σχολειά.

Τὸ ὀνομαστώτερο βρισκόταν στὴν χαράδρα τοῦ Λουσίου, πάνω στὸν γκρεμό, λόγῳ τῆς καταπληκτικῆς θέας. Τὰ παιδιά, ἐκτὸς ἀπὸ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, παρακολουθοῦσαν σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Σουλτάνου, Ἑλληνικὴ Ἱστορία, Θρησκευτικὰ καὶ… Ἑλληνικὴ Φιλοσοφία.

Λόγῳ τῆς κακῆς Παιδείας, ποὺ συνεχιζόταν ἀπὸ τὸ Βυζάντιο, πολλοὶ γονεῖς ἔστελναν τὰ παιδιά τους γιὰ σπουδὲς στὸ ἐξωτερικό. Ὅταν ὅμως ἐπεκράτησε ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ἵδρυσε πολλὰ κολλέγια ἀνωτέρας ἐκπαιδεύσεως, οἱ ἀπόφοιτοι τῶν ὁποίων εὕρισκαν ἀμέσως δουλειὰ στὸ Δημόσιο. Πολλοὶ Ἕλληνες ἔστελναν τὰ παιδιά τους σὲ αὐτὰ τὰ κολλέγια γιὰ νὰ κάνουν καρριέρα. Οἱ ἀπόφοιτοί τους ὠνομάζονταν Γενίτσαροι.

Στὶς 15 Αὐγούστου τοῦ 1940, τότε ποὺ ἡ Μύκονος δὲν εἶχε ἀκόμη ἀναπτυχθῆ τουριστικῶς, ὁ κόσμος καθὼς καὶ πολλοὶ τουρίστες συνέρρεαν στὴν Τῆνο ὅπου καὶ διασκέδαζαν στὸ πανυγήρι τῆς Μεγαλόχαρης. Μάλιστα ἔγινε καὶ ἕνα ἀτύχημα ὅταν ἕνα Ἰταλικὸ κρουαζιερο-ὑποβρύχιο ἔπεσε ἀπὸ ἀμέλεια τοῦ κυβερνήτη στὸ ἑλληνικὸ πλοῖο Ἕλλη.

Ἱστορικοί ἐχθροί τῆς Ῥωμηοσύνης

Εικόνα από:www.diakonima.gr

 Θεοδώρου Λ. Κουτσιώρα, Θεολόγου

 .

 ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Ὁ χρυσὸς δικέφαλος ἀετός, μέσα σὲ πορφυρὸ φόντο, γνωρίζουμε ὅτι ἀποτελοῦσε καὶ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια σύμβολα τῆς Ρωμηοσύνης.Ἐκτὸς τῶν ἄλλων, συμβόλιζε τὴν ἀνατολικὴ καὶ τὴ δυτικὴ Ρωμηοσύνη, δηλ. τὰ δύο ἰσότιμα τμήματα τῆς αὐτοκρατορίας, τὰ ὁποῖα ὁ ἅγιος καὶ μέγας αὐτοκράτορας τοῦ Γένους Θεοδόσιος ἀνέθεσε τὸ 395 μ.Χ. στὰ παιδιά του, γιὰ τὰ ὁποῖα φρόντισε ἰδιαίτερα νὰ παιδαγωγηθοῦν μὲ τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Ἀρκάδιος ἀνέλαβε τὴ διακυβέρνηση τῆς Ἀνατολῆς καὶ ὁ Ὁνώριος τὴ Δύση. Ἀνατολὴ καὶ Δύση εἶχαν κοινὸ σκοπὸ καὶ ἐπιδίωξη, δηλ. οἱ πολίτες νὰ ζοῦν εἰρηνικὰ καὶ μὲ τὸν πιὸ ὑψηλὸ πολιτισμὸ τῆς Οἰκουμένης.

Γλωσσικὸς ἐθνικισμὸς καὶ ἐπαρχιακὸς ρατσισμός, μέσα σ΄ αὐτὸ τὸν πολιτισμό, ἦταν καὶ εἶναι ἀδιανόητος. Στὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο μέχρι τὸν Ἰουστινιανὸ ἐπίσημη γλῶσσα ἦταν τὰ λατινικά, ὅμως περισσότερη συμπάθεια ὑπῆρχε πρὸς τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία καὶ τελικὰ ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου ἐπικράτησε ὁριστικά.

Στὸ δυτικὸ τμῆμα τῆς αὐτοκρατορίας καὶ στὴν ἐπικράτεια τῆς Παλαιᾶς Ρώμης παρατηροῦμε ἀρχικὰ μία εὔνοια πρὸς τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἐνῶ παράλληλα μιλοῦσαν καὶ τὰ λατινικά. Ἀργότερα ἡ λατινικὴ ἔγινε ἡ κυρίαρχη γλῶσσα, ἐνῶ ἡ ἑλληνικὴ διδασκόταν ὡς…. δεύτερη πιὸ σημαντικὴ γλῶσσα. Τὸν 8ο μ.Χ. αἰῶνα στὴ Ρώμη ὑπῆρχαν 38 ὀρθόδοξα μοναστήρια ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὰ 10 ἦταν ἑλληνόφωνα!

«Φυλάξτε τά συνήθειά μας, γιορτάστε ὅπως οἱ πατεράδες σας, καί μή ξεγελιώσαστε μέ τά ξένα κι ἄνοστα φράγκικα πυροτεχνήματα»

Φώτης Κόντογλου

.

Οἱ Ρωμαίικες γιορτὲς καὶ τὰ ἁγνὰ ἔθιμά μας

Τά Χριστούγεννα, τά Φῶτα, ἡ Πρωτοχρονιά, κ’ ἄλλες μεγάλες γιορτές, γιά πολλούς ἀνθρώπους δέν εἶναι καθόλου γιορτές καί χαρούμενες μέρες, ἀλλά μέρες πού φέρνουνε θλίψη καί δοκιμασία. Δοκιμάζονται οἱ ψυχές ἐκεινῶν πού δέν εἶναι σέ θέση νά χαροῦνε, σέ καιρό πού οἱ ἄλλοι χαίρουνται.

Παρεκτός ἀπό τούς ἀνθρώπους πού εἶναι πικραμένοι ἀπό τίς συμφορές τῆς ζωῆς, τούς χαροκαμένους, τούς ἄρρωστους, οἱ περισσότεροι πικραμένοι εἶναι ἐκεῖνοι πού τούς στενεύει ἡ ἀνάγκη νά γίνουνε τοῦτες τίς χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. Πολλοί ἀπ’ αὐτούς μπορεῖ νά μή δίνουνε σημασία στή δική τους εὐτυχία, μά γίνουνται ζητιάνοι γιά νά δώσουνε λίγη χαρά στά παιδιά τους καί στ’ ἄλλα πρόσωπα πού κρέμουνται ἀπ’ αὐτούς. Οἱ τέτοιοι κρυφοκλαῖνε ἀπό τό παράπονό τους, κι’ αὐτοί εἶναι οἱ πιό μεγάλοι μάρτυρες, πού καταπίνουνε τήν πίκρα τους μέρα νύχτα, σάν τό πικροβότανο.

Ἴσα ἴσα αὐτές τίς ἁγιασμένες μέρες πού θἄπρεπε νά σμίξουνε πιό κοντά οἱ ἄνθρωποι συναμεταξύ τους, «νά περιπτυχθῶσιν ἀλλήλους», ἴσια ἴσια αὐτές τίς μέρες ἀποξενώνουνται περισσότερο ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, χωρίζουνται σέ δύο στρατόπεδα ὁλότελα ξένα τὄνα στἄλλο, σχεδόν ἐχθρικά. Ἀπό τή μιά μεριά εἶναι οἱ εὐτυχισμένοι, οἱ καλοπερασμένοι, οἱ καλότυχοι, κι’ ἀπό τήν ἄλλη μεριά εἶναι οἱ δυστυχισμένοι κ’ οἱ παραπεταμένοι. Ἀνάμεσά τους «χάσμα μέγα ἐστήρικται» κατά τίς γιορτές. Κανένα γεφύρι δέν ἑνώνει τίς δύο ἀκροποταμιές, ἐνῶ…