Η έξοδος του Μεσολογγίου, το «διδακτικό» βιβλίο της κ. Ρεπούση για την ΣΤ’ δημοτικού, η κριτική του Κ. Ζουράρη και η ιστορία.

του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

.

Εν όψει του συνεδρίου του κόμματος της κ. Ρεπούση, της … προοδευτικής «ιστορικού», αντιγράφω μερικές αράδες από τον καθηγητή Κώστα Ζουράρη, που αναφέρεται στο βιβλίο της ΣΤ’ δημοτικού. Έγραφε ο Ζουράρης το 2007: «Συνέχεια της αηδίας και παραθέτει την «ιστορική άποψη της εν λόγω συγγραφέως: «Η θέση του Μεσολογγίου δυσκολεύει ακόμη περισσότερο… Αναγκάζονται τελικά σε ηρωϊκή Έξοδο». Σχολιάζοντας τούτα τα λόγια γράφει ο Κ. Ζ.: «Έτσι «αναγκάζονται» με αυτά τα ανυπάρκτου σημαντικής ρηματάκια σας που τα δανείζεστε από τον Ούγγρο – εβραίο Σόρος και την παγκοσμιοποίηση. Τα ποντίκια, ωρέ, τα ποντίκια. Ποντίκια τρώγανε και γι’ αυτό «αναγκάζονται»… και κατασφάχτηκαν στην Έξοδο. Γυναικόπαιδα και Ήρωες μαζί…» προχωρώντας θα κάνει λόγο για «εξαρτημένη αλλοτρίωση των συντακτών του βιβλίου» (βλ. Κ.Ζουράρη: « Βέβηλα, Κίβδηλα, Σκύβαλα», εκδ. «Αρμός», Αθήνα 2007, σελ. 38). Επειδή συνέπεσε ν’ ασχοληθώ με το εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ’21 σε μια επιστημονική μου έρευνα, η οποία τιμήθηκε με χρηματικό έπαθλο από την Ακαδημία Αθηνών, έχω έτοιμο τεράστιο σχετικό ιστορικό υλικό και για την ηρωϊκή Έξοδο του Μεσολλογγίου, επισύμβασα την 10η Απριλίου 1826. Από το έργο μου αυτό περιορίζομαι στη μεταφορά μερικών απόψεων ιστορικών για αυτή την ανείπωτη νύχτα του εξολοθρεμού των πολιορκημένων.

Δ.Κόκκινος: «Η νυξ της 10ης Απριλίου επέπρωτο να καταστήση το Μεσολόγγι Ευρωπαϊκόν σύμβολον ηρωϊσμού και αυτοθυσίας».

Κ.Παπαρρηγόπουλος: «Το τέλος της πολιορκίας υπήρξεν το ενδοξότατον κατά ξηράν μεγαλούργημα της όλης επαναστάσεως».

Α.Ορλανδός: «Η προηγηθείσα της εξόδου ημέρα εχαρακτηρίσθη ημέρα της δευτέρας παρουσίας».

Απομνημονεύματα Αγωνιστών του ’21: «Κάθε περιγραφή της εξόδου είναι κατωτέρα της πραγματικότητος».

Μικαρέλι-Πρόξενος της Αυστρίας: «…αποτέλεσμα της ασυνέτου εκείνης πράξεως υπήρξεν ο θάνατος όλων των αρρένων από 12 ετών και άνω. Εξασχιλίαι γυναίκες και παίδες είναι τώρα αιχμάλωτοι των Αράβων. Τρείς χιλιάδες και εκατόν ζεύγη ώτων συνελέχθησαν και απεστάλησαν εις Κων/πολιν».

Κ.Παπαρρηγόπουλος: «τοιαύτη πτώσις ισοφάριζε βεβαίως προς την περιφανεστάτην των νικών. Ο κόσμος όλος, δυνάμεθα να είπωμεν συνεκινήθη…».

Μια απάντηση στην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για τις παρελάσεις

 Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

«Οι παρελάσεις, κάθε Οκτώβρη και Μάρτη, σχηματίζουν το ποτάμι της ζωής για να το βλέπουμε»

Γ. Ιωάννου «Κοιτάσματα»

.

Διάβασα με προσοχή τα δύο κείμενα της κ. Ειρήνης Αγαθοπούλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, στον νομό Κιλκίς, σχετικά με την αναγκαιότητα των παρελάσεων, το πρώτο, και το απαντητικό δεύτερο, κατόπιν ερωτήματος αναγνώστη του «ΜΑΧΗΤΗ», για τις λεγόμενες «παρελάσεις υπερηφανείας» των ομοφυλοφίλων.

Κατ’ αρχάς, αν και νέα, αναμασά παλιά και μουχλιασμένα επιχειρήματα, που επιπολάζουν, εδώ και δεκαετίες, στα τρικυμιώδες πέλαγος των συνασπισμένων συνιστωσών της αριστεράς ή αριστερόεσσας.

Λείψανο του παρελθόντος και η γλώσσα της, το γνωστό αριστεροκομματικό ιδίωμα-η ξύλινη γλώσσα-που αφού επί μισό αιώνα επιχωρίασε αποκλειστικά στο σύμπαν του ΚΚΕ, ως σύμπτωμα ιδιοπαθές, τις τελευταίες δεκαετίες υπερέβη το γκέτο του γενεθλίου χώρου του, με βραδύ βηματισμό αρχικά, για να απλωθεί επί πτερύγων ανέμων εν συνεχεία και να γνωρίσει ημέρες δόξας λαμπρής με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981. (Προφανώς οι «ορδές» των οπαδών του Κινήματος, που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, διαβρώνουν και την γλωσσική του φυσιογνωμία).

Στο κείμενό της «τι εξυπηρετούν οι παρελάσεις;», η κ. Αγαθοπούλου, θέτει κάποια, «φιλολογικά» ερωτήματα και απαντά η ίδια. Μέμφει τα παιδιά, τους μαθητές, διότι: «δεν γνωρίζουν καν τι γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα». Είναι απειθάρχητα.Παρελαύνουν ασύντακτα, «το αρνείται υποσυνείδητα ο οργανισμός τους» αισθάνονται, δηλαδή, πνευματική αδιαθεσία την ημέρα της παρέλασης.

Τα παράσιτα και ο…Παράσιτος

Φωτογραφία από:digital-art-gallery.com

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

«Έλα της θάλασσας θεριό

και του πελάγου μπόρα

το φοβερό σκουπιδαριό

να διώξεις απ’ τη χώρα»

(Ν.Γκάτσος)

Εν πρώτοις ένα ανέκδοτο, το οποίο δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Παρθενών», το 1878, και υποδηλώνει την αναξιοκρατία και τις ποταπές συναλλαγές του διεφθαρμένου πολιτικού κόσμου και… υπόκοσμου. Νυν και αεί…

«Ο σουλτάνος διόρισε βεζύρη έναν άνθρωπό του, ολότελα αστοιχείωτο και κακοήθη, Χασάνης το όνομά του. Αρρωσταίνει βοριά κάποια στιγμή ο πατέρας του Χασάνη, καλεί το γιό του, τον ασπάζεται, τον αποχαιρετά και του λέει:

Παιδί μου, τώρα που θα πάω στον Κάτω Κόσμο, αν με ρωτήσουν πώς πάει το δοβλέτι (=το κράτος), τι να τους πω;
Πες τους πως ο Χασάνης, έγινε βεζύρης και θα καταλάβουν!…»

Θα λέγαμε σήμερα στον πατέρα του Χασάνη: