Ο επίκαιρος Δημ.Ταγκόπουλος (περ. Νουμάς)

Δημήτριος Ταγκόπουλος Εικόνα από:www.livepedia.gr

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

αποκλειστικά στο 24grammata.com

.

Ο Δημήτριος Ταγκόπουλος (1867 -1926), Ιατρός στο επάγγελμα, υπήρξε πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ιδρυτής του Λογοτεχνικού περιοδικού “Νουμάς”1. Πρωτοκυκλοφόρησε το περιοδικό του, το 1903, σε μια εποχή δύσκολη (με πολλές ομοιότητες με τη σημερινή). Είχε προηγηθεί η χρεοκοπία, ο ατυχής πόλεμος του 1897, τα Ευαγγελικά (1901), ενώ την ίδια χρονιά(1903) θα εκδηλωθούν τα Ορεστειακά.

Ο “Νουμάς” (1903 – 1931, με διακοπές: 1917-1918, 1924-1929) θα γίνει το μαχητικό όργανο των Δημοτικιστών (Ψυχάρης, Πάλλης, Παλαμάς, Εφταλιώτης, Χατζόπουλος – το 1901 είχε εκδώσει τη λογοτεχνικό περιοδικό “Τέχνη” με αξιόλογες λογοτεχνικές αναφορές, δίχως μαχητικότητα-, Δελμούζος, Γληνός, Σκληρός κ.ά.) και θα πρωτοστατήσει στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις

Για να καταλάβετε πόσο πολύ ομοιάζει το λυκαυγές του 20ου αιώνα με το λυκαυγές του 21ου αιώνα διαβάστε το παρακάτω κείμενο του Ταγκόπουλου,  το οποίο έγραψε το 1909 μετά από μία αντικυβερνητική διαδήλωση, που έγινε τον Φεβρουάριο του 1909:

Αμυαλοσύνη

“Διαδήλωση, λοιπόν και κουμπουριές και αίμα. Γιατί; Για να πέσει ο Θεοτόκης και ναρθει ο Ράλλης. Για να πέσει ο Ράλλης και νάρθει ο Θεοτόκης. Σα να μην τους ξέρουμε και τους δύο τους, σα να μην τους είδαμε, σα να μη τους κάναμε τόσες και τόσες φορές πρωθυπουργούς δίχως κουμπουριές και σα να μη τους ρίξαμε τόσες και τόσες φορές δίχως αποκρηατικά ξεφωνητά και μασκαραλήκια. Κρίμας τα λαρύγγια που ξεσκιστήκανε, κρίμας το αίμα που χύθηκε…

Το ιστορικότερο φάσκελο στη βουλή των Ελλήνων

 Εάν αναζητήσει κανείς το πιο ιστορικό φάσκελο θα καταλήξει στη μούντζα με την οποία στόλισε κάποτε στη Bουλή τον Θεόδωρο Δεληγιάννη ο πρώην συνεργάτης του Δημήτριος Ράλλης.

Το γεγονός που καθιστά εκείνο το φάσκελο ξεχωριστό είναι ότι δεν δόθηκε με το χέρι αλλά… ανακοινώθηκε με επιστολή!

Ήταν στα 1886, όταν η Kυβέρνηση Θ. Δεληγιάννη παραιτήθηκε λόγω κακών χειρισμών και εξήντα βουλευτές αποσκίρτησαν και προσχώρησαν στο κόμμα του Χαρ. Τρικούπη.

Σα να μην έφτανε που έφυγαν, αλλά θέλησαν να απογυμνώσουν τον αρχηγό τους ελέγχοντάς τον για αντεθνική διαχείριση των εξωτερικών ζητημάτων.

Σε μία θυελλώδη συνεδρίαση εξαντλήθηκε το κοινοβουλευτικό υβρεολόγιο και εμπλουτίσθηκε με νέες λέξεις, ενώ ο Ράλλης αποκάλυψε ότι παρέδωσε στον Πρωθυπουργό επιστολή ενός εφέδρου, στην οποία ήταν σχεδιασμένη μία μούντζα!

Ο έφεδρος προφανώς δεν υπήρχε, αλλά ήταν ένα τέχνασμα του Ράλλη για να μουντζώσει τον Πρωθυπουργό…

Το θέμα έσπευσε βεβαίως να σχολιάσει, με τον γνωστό του έμμετρο τρόπο, ο Γεώργιος Σουρής γράφοντας στο «Ρωμηό» του: