Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής, «Στις ημέρες μας παραμορφώσαμε τη θεολογία»

Ο χθες επισήμως αγιοκαταταχθείς, Όσιος Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής έλεγε σχετικά με την «σύγχρονη» θεολογία:

«Στις ημέρες μας παραμορφώσαμε τη θεολογία, δεν τη ζούμε εσωτερικά, γι’ αυτό και κατάντησε μια νεκρή επιστήμη, επαγγελματική. Η θεολογία, μπορούμε να πούμε, είναι ένα μυστήριο, που τελείται σε ψυχές που προσφέρονται ολοκληρωτικά στο Θεό. Είναι βίωμα ιερό. Τότε μόνον επιδρά και αντανακλά και εξωτερικώς. Πραγματικός θεολόγος είναι εκείνος που έχει αποκτήσει μυστική ένωση με τον Κύριο…

Ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

ΕΙΝΑΙ ἀνησυχητικό φαινόµενο ὅτι στή Χώρα µας ἐλάχιστοι κληρικοί ἐκδηλώνονται δηµοσίως κατά τοῦ οἰκουµενισµοῦ, χωρίς νά ὑπολογίζουν τήν ἐνόχληση τῶν πρωτεργατῶν του, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι µεγαλόσχηµοι κληρικοί.

Ἡ δειλία πολλῶν µπροστά στή σκληρότητα τῶν οἰκουµενιστῶν εἶναι ἀδικαιολόγητη, γιατί ὅταν ὑποστηρίζεις τήν ἀλήθεια, ὅταν ἔχεις βιωµατική πίστη καί ἀκολουθεῖς τόν παραδοσιακό δρόµο τῶν ἁγίων, δέν ὑπολογίζεις τίποτα οὔτε βέβαια ὑποστέλλεις τή σηµαία τῆς Ὀρθοδοξίας. Μπορεῖ νά χάσεις τήν εὔνοιά τους, µπορεῖ νά σέ βάλουν στό περιθώριο, µπορεῖ νά σέ ἀποµακρύνουν ἀπό τό κέντρο, µπορεῖ νά σέ θεωρήσουν φανατικό, ἀδιάλλακτο, µέ περιορισµένη ἀντίληψη, ὅµως ἐσύ µένεις στή βίγλα σου, ἀρνεῖσαι τίς οἰκουµενιστικές ἐκδηλώσεις, διακηρύττεις ὅτι οἱ λεγόµενοι ἑτερόδοξοι εἶναι αἱρετικοί καί ὡς τέτοιοι πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται καί νά µή θεωροῦνται µέλη τῆς διαιρεµένης Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ Ἐκκλησία. ∆ηλαδή, δέν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ µία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία.

Οἱ οἰκουµενιστές στούς διαλόγους δέν ἀναφέρουν τήν ἁπλή πρόταση, πού θά ἔλυνε τό πρόβληµα µέ τούς ἑτερόδοξους. ∆έν τούς ὑπενθυµίζουν ὅτι ἔχουν ἀποµακρυνθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία καί περιπλανῶνται µέ τίς αἱρετικές τους ἐπιλογές καί πρέπει µέ ταπείνωση καί καλή προαίρεση νά ἀπαρνηθοῦν τίς πλάνες τους καί νά ἐπιστρέψουν ἐν µετανοίᾳ στήν Ἐκκλησία. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι σχέδια ἀνθρώπων, πού ὑπηρετοῦν ἐφήµερες σκοπιµότητες καί ὑπαγορεύονται ἀπό τούς µεγάλους τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι θέλουν τήν ἀνώδυνη πανθρησκεία, γιά νά ἔχουν τό µυαλό τους ἥσυχο, νά µποροῦν νά διατηροῦν τούς λαούς τῆς γῆς σέ µερική νάρκωση καί νά τούς καταδυναστεύουν καταλλήλως.

Μόρφωσις καὶ εὐσέβεια

αναδημοσίευση από τα Θρησκευτικά
άρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

.

ΚΑΝΕΝΑΣ δέν µπορεῖ νά ἀµφισβητήσει τή µόρφωση σ᾿ ἕνα κληρικό ἤ µοναχό τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀπαραίτητη καί βοηθάει πολύ στό ποιµαντικό ἔργο. Ἰδιαίτερα στήν ἐποχή µας, πού οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀρκετή κοσµική µόρφωση καί ἀπαιτοῦν ἀπό τούς κληρικούς νά ἔχουν τά ἀνάλογα προσόντα προκειµένου νά ἐργάζονται ἀποδοτικά καί νά µποροῦν νά ἀνταποκρίνονται στίς σύγχρονες ἀνάγκες. Ὡστόσο, µόνη της ἡ µόρφωση δέν φτάνει.

Εἶναι βέβαια χρήσιµο µέσον, δέν εἶναι ὅµως αὐτή πού θά βοηθήσει τόν κληρικό νά ποιµάνει ἐπιτυχῶς τό λαό τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νά συνοδεύεται καί ἀπό εὐσέβεια, ἱερό ζῆλο καί φόβο Θεοῦ. ∆ίχως αὐτά δέν µπορεῖ νά προκύψει σηµαντικό ἔργο.
Στήν ἐποχή µας οἱ περισσότεροι κληρικοί ἔχουν µόρφωση. Ἔχουν φοιτήσει σέ ἐκκλησιαστικές καί θεολογικές σχολές.

Ὑστεροῦν ὅµως στόν πνευµατικό ἀγώνα. ∆έν ἔχουν ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό κοσµικό φρόνηµα, γι᾿ αὐτό καί κινοῦνται ὡς ἐπαγγελµατίες καί ὄχι ὡς λειτουργοί τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, ὅπως καί οἱ περισσότεροι γέροντες τῶν ἡµερῶν µας, δέν διέθετε µεγάλη µόρφωση οὔτε καί προγραµµάτιζε τίποτα. Καί ὅµως τό πνευµατικό του ἔργο ὑπῆρξε µεγάλο µέ θαυµαστά ἀποτελέσµατα. Τό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας εἶχε γίνει τό µεγάλο πνευµατικό σχολεῖο, ὅπου φοίτησαν χιλιάδες ἄνθρωποι καί δέχτηκαν τήν εὐεργετική του ἐπίδραση. Ὁ πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης σχολιάζει σχετικά: «∆έν διέθετε περγαµηνές κοσµικῆς παιδείας ὁ Ὅσιος Παΐσιος. Μόνον τό ∆ηµοτικό Σχολεῖο εἶχε τελειώσει. ∆ιέθετε ὅµως τό θεῖο φωτισµό καί µία φυσική χάρη, γοητεία καί ἁπλότητα, πρό παντός δέ πολλή ἀγάπη καί ἐσωτερικό δόσιµο πρός ὅσους τόν ἄκουγαν ἤ ζητοῦσαν τήν βοήθειά του. Πανεπιστηµιακοί θεολόγοι µέ πολυχρόνιες σπουδές, ὅπως καί ἐπίσκοποι µορφωµένοι καί ἄλλοι ἐπιστήµονες, στόν Γέροντα Παΐσιο προστρέχαµε γιά συµβουλές καί πνευµατική ἀνακούφιση» (περιοδικό «Θεοδροµία», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2015, σελ. 186-187).

Πολιτισμὸς χωρὶς Θεόν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ἐκεῖνο πού διαφθείρει τόν ἄνθρωπο καί τοῦ ἀφαιρεῖ τή δυνατότητα νά βρίσκεται κοντά στό Θεό, ἔχοντας ὡς πυξίδα πορείας τίς ἐντολές του; Προφανῶς εἶναι ὁ λεγόµενος πολιτι- σµός, πού δέν ἐµπνέεται ἀπό τό Θεό καί ὑπηρετεῖ τά πάθη τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ἐπίδρασή του εἶναι µεγάλη, γεγονός πού συµβάλλει στήν ἀποκτήνωσή του. Ὁ πολιτισµός αὐτός εἶναι κυρίαρχος στή ζωή µας καί κανένας δέν µπορεῖ νά τόν ἀµφισβητήσει, χωρίς νά θε- ωρηθεῖ σκοταδιστής. Κανένας ὅµως δέν µᾶς διαβεβαιώνει ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύµατος καί τῆς τέχνης εἶναι καλλιεργηµένοι καί ἀνώτεροι, ἀπαλλαγµένοι ἀπό τά πάθη καί τή σαρκολατρία καί ἀποτελοῦν παραδείγµατα πρός µίµηση. Τό ἀντίθετο θά ἔλεγα. Ὅταν ὑπηρετοῦν τόν ἄθεο πολιτισµό καί προβάλλουν τά πιό χυδαῖα καί ἐπιβλαβῆ, γιατί πρέπει νά τούς ἀναγνωρίσουµε ὅτι µέ τό ἔργο τους συµβάλλουν στήν παιδεία καί τήν ψυχαγωγία τοῦ λαοῦ; Γιατί ἀκόµη νά τούς ἀναγνωρίσουµε τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία δράσης, ὅταν οἱ ἴδιοι δέν ἀναγνωρίζουν στούς ἄλλους παρόµοια ἐλευθερία; Γιατί οἱ ἴδιοι µποροῦν νά προβάλουν τά πιό προκλητικά καί ἀπαράδεκτα καί ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά τούς ἀµφισβητεῖ, προβάλλοντας τίς δικές της ἠθικές ἀρχές καί τό χριστιανικό πολιτισµό, πού δέν µπορεῖ νά συγκριθεῖ µέ τόν χωρίς Θεό πολιτισµό; Γιατί νά χειροκροτήσουµε τόν ἀναιδῆ ἠθοποιό, τόν ἐµπαθῆ συγγραφέα, τόν ἐπηρµένο τραγουδιστή καί τόν περήφανο ζωγράφο, πού νοµίζουν ὅτι ὑπερέχουν ὅλων τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καί τά ἔργα τους ἔχουν µοναδική ἀξία καί πρέπει ὅλοι νά ὑποκλινόµαστε µπροστά τους;

Τὸ ψεῦδος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

impantokratoros.gr

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΤΟ ΠΡΩΤΙΣΤΟ καθῆκον κάθε ὀρθόδοξου εἶναι νά ὑπερασπίζεται τήν πίστη του δηµοσίως καί νά εἶναι προετοιµασµένος νά δεχτεῖ ἀπειλές, διωγµούς, χλευασµούς, περιφρόνηση κ.λπ. Ἰδιαίτερα εὐαίσθητος πρέπει νά εἶναι ἀπέναντι στόν οἰκουµενισµό, ὁ ὁποῖος ἀνατρέπει τήν µόνη καί ἀκριβῆ πίστη στόν ἀληθινό Θεό.

Ὁ λόγιος ἁγιορείτης µοναχός Θεόκλητος ∆ιονυσιάτης χρησιµοποιοῦσε πολλές παροµοιώσεις, γιά νά ἀποκαλύψει τόν ὀλέθριο γιά τήν Ὀρθοδοξία οἰκουµενισµό. ∆υστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ ἐνθαρρύνεται καί διατηρεῖται ἀπό τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο, µέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἀποτελέσει τήν σωσίβιο λέµβο στήν κρίσιµη καί πολλαπλῶς ἐπικίνδυνη ἐποχή µας. Προφανῶς πρόκειται γιά πλάνη, τήν ὁποία δέν µποροῦν νά ἐγκαταλείψουν πολλοί κληρικοί καί θεολόγοι.

Ὁ οἰκουµενισµός εἶναι κοκτέϊλ διαφόρων παράξενων θρησκευτικῶν δοξασιῶν καί ἐκκεντρικῶν φιλοσοφιῶν. Εἶναι ἀπαράδεκτος συγκρητισµός. Ὅλα χωρᾶνε µέσα. Ἡ ἀλήθεια καί τά ψέµατα. Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ αἵρεση. Ὁ οἰκουµενισµός µοιάζει µέ ἑτοιµόρροπη στέγη, κάτω ἀπό τήν ὁποία ὑπάρχουν ὅλα ὅσα µποροῦν νά σκεφτοῦν οἱ ἄνθρωποι. «Εἶναι ἕνα δυσθεώρητο ψεῦδος, ἀλλ᾿ ὡραῖο ψεῦδος, ὅπου θέτει εἰς δοκιµασίαν τάς συνειδήσεις, τάς πεποιθήσεις, τήν πίστιν. Εἶναι ἕνα γοητευτικόν µηδέν, ὅπου λαµβάνει ὑπόστασιν ὑπαρξιακήν εἰς τήν ψυχήν ἐκείνων, οἵτινες δέν ἔζησαν τήν πληρότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν εὗρον “ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν”» (Ὀρθόδοξα µελετήµατα, 1974, σελ. 102).