Προφητεῖαι περὶ τῶν Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως

.

Ἅγιος Νεκτάριος (Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως)

Ὡς διέγραψαν τὰς τοῦ Μεσαίου ἀρετὰς αἱ προφητεῖαι, οὕτω καὶ τὰ πάθη καὶ τὸν θάνατον αὐτοῦ· ἔμελλεν νὰ αὐξήσῃ ὡς τρυφερὸν βαλαστάριον ἐν γῇ ἀνύδρῳ, εἰσελάσῃ εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐν μετριόφρονι θριάμβῳ ὀχούμενος ἐπὶ πώλου ὄνου, προδοθῇ καὶ πραθῇ ἐπὶ τριάκοντα ἀργυρίοις· νὰ μαστιγωθῇ, κολαφισθῇ, ἐμπτυσθῇ καὶ χλευασθῇ, τρηθῇ τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας, ἀλλὰ μὴ κατεαγῇ τὰ ὀστᾶ· λογχευθῇ τὴν πλευράν, ποτισθῇ ὄξος μετὰ χολῆς· ἔμελλον νὰ διανεμηθῶσι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ κληρώσωνται τὴν περιβολὴν αὐτοῦ· ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ καὶ ταφῇ, ἀλλὰ μὴ ἐγκαταλειφθῇ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν διαφθορᾷ. Ταῦτα πάντα προελέχθησαν καὶ ἀπήντησαν πληρωθέντα ἐπὶ λέξεως, καθ’ ἃ ἐπροφητεύθη.

Ἠσ. νγ’. 1,2,3

Ησ. 53,1 Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;
Ησ. 53,1 Κύριε, ποιός ἐπίστευσεν εἰς αὐτά, ποὺ ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἀπό σὲ καὶ ἐκηρύξαμεν στοὺς ἀνθρώπους; Ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου εἰς ποῖον ἐφανερώθη καὶ ἔγινεν πιστευτή καὶ παραδεκτή;

Ησ. 53,2 ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος·
Ησ. 53,2 Ἀνηγγείλαμεν αὐτόν ὡσάν μικρόν καὶ ἄσημον παιδίον ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, σὰν ρίζαν εἰς γῆν διψασμένην καὶ ξηράν. Δὲν εἶχεν ὡραίαν, ἔνδοξον καὶ ἑλκυστικήν τὴν ἐμφάνισιν. Δὲν εἶχεν ὡραιότητα καὶ λαμπρότητα προσώπου. Τὸν εἴδομεν καὶ δὲν εἶχε πρόσωπον ἐμφανίσιμον, οὔτε κάλλος.

Ησ. 53,3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη.
Ησ. 53,3 Ἀλλὰ τὸ πρόσωπόν του ἦτο καταφρονημένον, χωρίς τιμήν καὶ δόξαν. Ὑπελείπετο ὡς πρὸς τὴν ὡραιότητα καὶ τὴν εὐπρεπῆ ἐμφάνισιν μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὐτός ἦτο ἄνθρωπος πληγωμένος, ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος γνωρίζει νὰ βαστάζη καὶ νὰ ὑπομένη ταλαιπωρίας καὶ πόνους. Ἀντικείμενον ἀποστροφῆς ἔγινε τὸ πρόσωπον του, ἐδέχθη ἐξευτελισμούς καὶ ταπεινώσεις ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Τὸν ἐλογάριασαν σὰν νὰ μὴ ὑπῆρχεν.

Θα σοκαριστείτε από τη φοβερή αποκάλυψη χαρισματικού Γέροντα: «Θα σκοτώσουν τον Ερντογάν και μετά…»

.

«Χθες τα μεσάνυχτα είχα ακόμη μία ευκαιρία να συνομιλήσω με νεαρό ασκητή. Είναι αυτός που πριν τέσσερα χρόνια πρώτος αναφέρθηκε στην φυγή του Ερντογάν ως ορόσημο μεγάλων εξελίξεων. Τότε μας είχε αναφέρει…

«Όταν θα φύγει ο Ερντογάν – είτε τον διώξουν, είτε πεθάνει – πάρε τρόφιμα για 6-7 μήνες… Όσο είναι αυτός πάνω, με την Τουρκία δύσκολα να γίνει κάτι. Αυτός ελέγχει τα πράγματα…»

(Σημείωση: ο γέροντας δεν είναι αγιορείτης όπως μερικοί γράψανε προσθέτοντας τα …δικά τους…)

Αφού με καλωσόρισε και είπαμε για κάποια προσωπικά μας, ανεβήκαμε στο εξομολογητήριο ενώ δεν ήταν για να εξομολογηθώ… Κατάλαβα ότι ο γέροντας ήθελε να είναι στον χώρο που μεταβάλεται και με το τριακοσάρι κομποσχοίνι στο χέρι μεταφέρεται σε άλλες …συχνότητες και σφαίρες… Μάλλον ήταν αποφασισμένος να ανοιχτεί λίγο παραπάνω από άλλες φορές…

«Πώς τα είδες τα πράγματα στην Τουρκία γέροντα;» τον ρώτησα.

«Δεν ξέρω… Σαν φτιαχτά μου φαίνονται… Για να δούμε τι θα γίνει και με αυτούς τους οκτώ που μας κουβαλήθηκαν εδώ…» είπε σκεφτικός…

Προφητεία – ΣΟΚ του Αγίου Ραφαήλ: «Όταν ο Ερντογάν…»!

Είμαστε στο 2010 και ο πρωθυπουργός, τότε, της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, επισκέφθηκε την Αθήνα. Στη συνέντευξη Τύπου, τυχαία βρέθηκε κάποιος που λίγες μέρες πριν είχε κάνει το τάμα του στους Νεοφανείς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη στη Μυτιλήνη.

Ακούγοντας τα όσα έλεγε ο Ερντογάν, η όψη του σκοτείνιασε και πληροφόρησε τον φίλο του, ο οποίος βρισκόταν μαζί του και άκουγε τις δηλώσεις, ότι κάτι συγκλονιστικό του είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ.

Ανατριχίλα: Τι είχε πει η Πυθία για το μέλλον της Ελλάδας

.

Ο Φιλοποίμην είχε πάει στο Μαντείο μετά από «πρόκληση» του Ρωμαίου Φλαμινίκου.

Mια διαχρονική προφητεία για τον Ελληνισμό που επαληθεύεται, που φέρεται να ειπώθηκε από την Πυθία, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και για πολλούς θεωρείται λίαν επίκαιρη.

Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες. Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο: «Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος»!