Νέο Σοκ! Η Bild ανακάλυψε ότι η πιο «διάσημη» οικογένεια «προσφύγων» που η «συγκλονιστική» φωτογραφία της έγινε viral, ξαναγύρισε στο Ιράκ!

Μια είδηση που απομυθοποιεί την πολυδιαφημιζόμενη «προσφυγική» κρίση, έρχεται με τον Ιρακινό «πρόσφυγα» και την οικογένειά του, που έγιναν διάσημοι με μια φωτογραφία και τώρα έχουν ήδη επιστρέψει στο Ιράκ μετά από έξι μήνες που έζησαν στην Γερμανία.

Η ιρακινή οικογένεια, ο Laith Majid, η σύζυγός του, Nada Adel, οι γιοί τους Μουσταφά, ηλικίας 18, Αχμέντ 17 και Taha 9, μαζί με την 7χρονη κόρη Nour – έφτασαν στην Κω, τον Αύγουστο του 2015.

Ένας φωτογράφος τράβηξε την πλέον διάσημη φωτογραφία του Majid να κλαίει, καθώς κουβαλούσε τη νεότερη κόρη του βγαίνοντας από το σκάφος. Η φωτογραφία αμέσως έγινε «viral» και ένα ακόμα «επιχείρημα» στα χέρια των ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης στον αγώνα τους να απεικονίσουν την «απελπισία» και το «δράμα» των «προσφύγων» που «εγκαταλείπουν κακήν κακώς την χώρα τους για να αναζητήσουν ασφάλεια στην Ευρώπη».

Όπως η εφημερίδα Bild ανέφερε το Σεπτέμβριο του 2015, η οικογένεια είχε «φτάσει» στο Βερολίνο, και ήταν «τελικά ευχαριστημένοι. Ελπίζουν να ζήσουν ειρηνικά, και να εργαστούν», έγραφε η Bild με ενθουσιασμό. («Η φωτογραφία τους πηγαίνει σε όλο τον κόσμο: τώρα είναι στο Βερολίνο«, Bild 7 Σεπτεμβρίου 2015).

Προσφυγικό: Ένα γεωπολιτικό μνημόνιο

Του Γιώργου Ρακκά

Το ξέσπασμα της προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης στην χώρα μας, από τις αρχές του 2015 κι έπειτα έμελλε να λειτουργήσει ως ένα «πολιτικό εργαστήριο» καθώς και ως «τελική κρίση» σε σχέση με τα έμπρακτα αποτελέσματα της ιδεολογίας του κοσμοπολίτικου ανθρωπισμού και των «ανοιχτών συνόρων».

Για πρώτη φορά στο τιμόνι της χώρας, βρέθηκε ένα κόμμα κι ένας άνθρωπος που o πυρήνας της σκέψης τους απηχούσε πραγματικά αυτές τις αντιλήψεις –όσο κι αν είχαν λειανθεί στον βωμό της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, καθώς και εξαιτίας των «γενικών αναγκαιοτήτων» που επέβαλε ο μετασχηματισμός από ένα μικρό κοινοβουλευτικό κόμμα ριζοσπαστικού ευρωκεντρικού εκσυγχρονισμού, σ’ ένα κόμμα εξουσίας.

Οι προγραμματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα, ήδη από το 2012, θα έπρεπε να μας είχαν προϊδεάσει, ότι, δοθέντων των δραματικών εξελίξεων στο γεωπολιτικό πεδίο της ευρύτερης περιοχής, ενδεχόμενη άνοδός του στην κυβέρνηση κυοφορούσε εκ των πραγμάτων τον κίνδυνο διολίσθησης της μεταναστευτικής και προσφυγικής κρίσης που ούτως ή άλλως αντιμετώπιζε η χώρα σε ένα ναρκοθετημένο αδιέξοδο.

Μέσα στην «αντιμνημονιακή» πρεμούρα της εποχής, όμως, σχεδόν κανείς δεν διατηρούσε την οξυδέρκεια να διαπιστώσει εκείνο που κατά τα άλλα παρήλαυνε μπροστά στα μάτια του: Η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό εισηγούνταν ένα απόλυτο Laissez-passer που ισοδυναμούσε με de facto κατάργηση κάθε έννοιας συνόρου της ελληνικής επικράτειας, και καθιέρωνε μέριμνες δυνάμει νομιμοποίησης όλων των ανθρώπων που θα εισέρχονταν στην χώρα μας. Η ουσία του τότε προγράμματος (το οποίο εισηγήθηκε ο ΣΥΝ ως κύριος κορμός του εκλογικού μετώπου) βρίσκονταν σε δύο αναφορές ως προς την προτεινόμενη πολιτική νομιμοποίησης:

Ο «λογαριασμός» στη Μέρκελ και στους Μερκελιστές

«Merkel go home»
Θα της το έλεγε ο Τσίπρας αλλά τελικά της το είπαν οι Γερμανοί.

Συμπεράσματα από τις περιφερειακές εκλογές της Γερμανίας

του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Μετά τον «πολιτικό σεισμό» που προκάλεσε η απρόσμενα μεγάλη εκλογική νίκη του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) στις προχθεσινές εκλογές σε τρία ομοσπονδιακά κρατίδια της Γερμανίας, φαίνεται πως για την καγκελάριο Μέρκελ «ο λυπητερός λογαριασμός» θα είναι και αυτός πολύ μεγαλύτερος του αναμενόμενου. Μπορεί η συντηρητική FAZ να θεωρεί ότι «είναι πολύ πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα από μια τρύπα βελόνας, παρά ν’ αλλάξει η Μέρκελ τη γραμμή της στη προσφυγική πολιτική», όμως ήδη, μια μόλις ημέρα μετά τις καταστροφικές εκλογές γι’ αυτήν και για όλο το παραδοσιακό γερμανικό κομματικό σύστημα, η ρητορική της καγκελαρίου για το προσφυγικό, που όντως καθόρισε το εκλογικό αποτέλεσμα, αρχίζει και αλλάζει. Μπορεί η ίδια να μιλά ακόμα για «ευρωπαϊκή λύση» με μια ούτως ή άλλως αναβαθμισμένη Τουρκία, όμως, αντιμέτωπη με τη «μεγαλύτερη πρόκληση στην πολιτική της καριέρα», η Γερμανίδα καγκελάριος δεν καταδικάζει πλέον απερίφραστα την εφαρμογή εθνικών μέτρων παρεμπόδισης της ανεξέλεγκτης εισόδου εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών-προσφύγων από την Ασία και Αφρική στην Ευρώπη. Και γιατί να το κάνει άλλωστε, όταν η ίδια παραδέχεται πλέον ότι η μείωση τελευταία των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών προς τη Γερμανία αναμφιβόλως «συνδέεται με το κλείσιμο των συνόρων Ελλάδας- ΠΓΔΜ»; Το ποιος βέβαια έχει κληθεί να επωμισθεί το άγος από το σφράγισμα των συνόρων είναι πασιφανές.

Α! Ώστε το προσωρινό κράτος θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες. «Προσωρινά»!

Α! Ώστε το κράτος που εγκαταλείπει τους σεισμοπαθείς πολίτες του στα κοντέινερ επί δεκαετίες, θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μάλιστα «προσωρινά»!

Α! Ώστε το κράτος όπου στις αναδασωτέες μετά από εμπρησμούς δασικές εκτάσεις φυτεύεται τσιμέντο επί δεκαετίες, θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μάλιστα «προσωρινά»!

Α! Ώστε το κράτος όπου τα αυθαίρετα κτίσματα και η καταπατημένη δασική γη εντάσσονται στο σχέδιο πόλεως μετά από δεκαετίες, θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μάλιστα «προσωρινά»!

Α! Ώστε το κράτος όπου η δημόσια διοίκηση αποπέμπει επίορκους (αν ποτέ) μετά από δεκαετίες, θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μάλιστα «προσωρινά»!

Α! Ώστε το κράτος όπου οι επιτυχόντες στις εξετάσεις Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού προσλαμβάνονται (αν ποτέ) μετά από δεκαετίες, θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μάλιστα «προσωρινά»!

Α! Ώστε το κράτος όπου η γραφειοκρατία πατάσσεται επί δεκαετίες και πάταξη δεν έχει, η διαφθορά στο δημόσιο καταπολεμάται επί δεκαετίες και καταπολέμηση δεν έχει, η βία στα γήπεδα εξαλείφεται επί δεκαετίες και εξάλειψη δεν έχει και τα τροχαία μειώνονται επί δεκαετίες και μείωση δεν έχουν, θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μάλιστα «προσωρινά»!

Ο υποτιθέμενος ανθρωπισμός και η χρησιμοποίησή του από την οθωμανική Τουρκία

Στην ευρύτερη περιοχή μας είναι σε εξέλιξη τόσο σημαντικά γεγονότα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως μία από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορικής ύπαρξης του Ελληνισμού στην περιοχή μετά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922. Αυτές τις εξελίξεις, ειδικά στο προσφυγικό και στο Κουρδικό, φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να τις διαχειριστεί η πανικόβλητη και καταρρέουσα ελληνική κυβέρνηση.

Είναι γνωστό ότι η ειρηνευτική διαδικασία στη Συρία μπήκε σε ένα αυλάκι. Όπως γράψαμε και σε προηγούμενό μας κείμενο, η ομοσπονδιακή μορφή με τα τέσσερα ομόσπονδα κρατίδια επί του εδάφους της Συρίας παίρνει σάρκα και οστά. Μία εξέλιξη που η Τουρκία δεν τη θέλει με τίποτα, επειδή πρώτον δημιουργείται κουρδική κρατική οντότητα στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, που θα λειτουργεί σαν βεντούζα στο μαλακό υπογάστριο του τουρκικού κράτους. Και δεύτερον μία τέτοια λύση στη Συρία θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και στους καταπιεσμένους λαούς εντός της Τουρκίας, η οποία θα κληθεί να απαντήσει, ειδικά μετά τη δικαιολογία για τον δήθεν «εκδημοκρατισμό» που προέβαλε για να αναμιχθεί στον πόλεμο στη Συρία.

Όλα αυτά τα λαμβάνει υπ’ όψιν του ο Ερντογάν, ο οποίος, όσο χάνει το παιχνίδι στη Μέση Ανατολή μετά την επέμβαση των Ρώσων, τόσο πιέζει με τις προσφυγικές ροές τη Δύση για να σταματήσει αυτό που πάει να δρομολογηθεί στη Συρία. Οι πιέσεις που ασκούνται εκφράστηκαν από τον ίδιο, ο οποίος με κυνικό τρόπο είπε ότι θα έχουμε 15.000 μικρούς Αϊλάν πνιγμένους, αν δεν λάβει αυτά που θέλει από την Κομισιόν. Ο ρόλος που παίζει η Ελλάδα σε αυτό το ζήτημα είναι εντελώς λανθασμένος, διότι διοικείται από μία κυβέρνηση η οποία λειτουργεί λες και είναι ΜΚΟ. Η πολιτική ανοιχτών συνόρων που ακολούθησε εξυπηρέτησε πλήρως τα σχέδια του νεοσουλτάνου και κάθε άλλο παρά ανθρωπιστική είναι. Και αυτό το λέμε διότι είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτή η «ανθρωπιστική» πολιτική γεννά, εκ των πραγμάτων, απάνθρωπα αποτελέσματα (στρατόπεδα συγκέντρωσης εις βάρος και των προσφύγων και των τοπικών πληθυσμών, πνιγμένους ανθρώπους στο Αιγαίο και ούτω καθ’ εξής).

ΜΟΥΖΑΛΑΣ – ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ

Μία συνέντευξη κωμικοτραγικών διαστάσεων ..

Παπαδάκης: .. Πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό το ενδεχόμενο, δηλαδή, να μετατραπούμε από χώρα διέλευσης σε χώρα εγκατάστασης για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα;

Μουζάλας: Κύριε Παπαδάκη νομίζω ότι η δήλωσή μου ήτανε διαφορετική, δε νομίζω δηλαδή είμαι βέβαιος γιατί έχει καταγραφεί και από ‘κει και πέρα δόθηκε μία παρερμηνεία. .. Εγώ είπα δυο-τρία πράγματα. Το ένα είναι ότι ο σχεδιασμός μας οφείλει να είναι σαν να είναι κλειστό το σύνορο. Το σύνορο αυτό στην Ειδομένη, το άτυπο πέρασμα, δεν θα ξανανοίξει ή το να συνεχίσει να ανοίγει για 80 άτομα την ημέρα καλύτερα να το θεωρούμε κλειστό. Άρα κάνουμε έναν τέτοιο σχεδιασμό. Αυτό μας βάζει σε μία άλλη φάση. Από εκεί πέρα που η χώρα μας ήτανε μία χώρα διέλευσης, δηλαδή φτάνανε στα νησιά, ανεβαίνανε, περνούσανε από την Ειδομένη -άτυπο μεν αλλά θεσμοθετημένο πρακτικά. Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι αυτοί θα παγιδευτούνε, θα εγκλωβιστούνε, είναι βαριές οι λέξεις, αλλά αυτό το πράγμα θα συμβεί στην Ελλάδα. Άρα, εμείς έχουμε ένα καθήκον αυτούς τους ανθρώπους πρώτον, να τους τακτοποιήσουμε, να πάψουν να γυρνάνε στους δρόμους, να πάψουν να είναι έτσι στην Ειδομένη, στο λιμάνι, να φτιάξουμε επομένως πολύ προσωρινούς χώρους εεεε εγκατάστασής τους. Η εγκατάσταση είναι μία λέξη, δεν σημαίνει μονιμότητα. Λέω πολύ προσωρινούς χώρους εγκατάστασής τους, κάπου να μένουνε, να ‘χουνε να φάνε.

[ΣΣ. Το σχέδιο ήτανε να μην έχουμε σχέδιο. Δεν είχαμε ‘σχέδιο’ όταν θεσμοθετούσαμε πρακτικά την παραβίαση των Ελληνικών συνόρων, ούτε και όταν θεσμοθετούσαμε πρακτικά την παραβίαση των συνόρων των Σκοπίων. Εμείς σχεδιάζουμε μόνο αφού πρώτα μας κλείσουν οι άλλοι τα σύνορα. Μέχρι τότε ΄λιαζόμαστε’. Τώρα ήρθε και η ώρα να θεσμοθετήσουμε θεωρητικά ότι η ‘εγκατάσταση’ είναι μόνο μια λεξούλα και δεν σημαίνει μονιμότητα για να μπορούμε αργότερα να θεσμοθετήσουμε και πρακτικά επί του θέματος. Έχουμε εμπειρία στο θέμα της ‘θεσμοθέτησης’ γενικώς. Ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει την ΤΡΟΙΚΑ ‘Θεσμούς’; Μόνο εμείς, οι ασυμβίβαστοι αριστεροί εκσυγχρονιστές.]

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ! Το στημένο τσίρκο της «Αποστολής», η Βαρδινογιάννη, ο Ρουβάς και η σπατάλη…

Elena Milioti
Γιωργος Κουμπα
Μαρτυρία απο το Λιμάνι (αλληλέγγυου που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του)

Πολλές και διάφορες εκφάνσεις έχει αυτό το
ΤΣΙΡΚΟ Ε2
όλες κάπου μεταξύ χυδαίου, γελοίου κι επικίνδυνου
Ιδού λοιπόν:
«τόσες μέρες με τις κάμερες και τους δημοσιογράφους μέσα στα πόδια μας, να και το δικό μου ρεπορταζ. Behind the cameras.

Η Αποστολή ήρθε, έστησε το βαν της εκεί που νόμιζε, έφερε 200 κουτιά για 800 ανθρώπους. Οταν ρώτησα τι θα γίνει με τους υπόλοιπους που θα μείνουν χωρίς, μου είπαν «τόσα μπορούμε, τόσα θα δώσουμε». Όταν τους πρότεινα να πάνε σε ένα πιο μικρο gate που θα τους καλύψουν όλους μου είπαν ο Αρχιμανδρίτης είπε εδώ. Τότε κατάλαβα ότι μόλις είχα αγοράσει εισιτήριο για το σημερινό Τσίρκο. Μέσα σε 5′ φτάνει ένα ακόμα βαν γεμάτο πράγματα και παρκάρει δίπλα. Ξεκινάει η πιο μεγάλη άναρχη διανομή που έχει δει η Ε2. Ενημερώνομαι ότι θα εμβολιαστούν τα παιδιά. Ρωτάω από ποιον και μου απαντάνε από την Βαρδινογιάννη. Ρωτάω αν το Χαμόγελο που έχει την παιδιατρική κλινικη στην Ε2 μέρα-νύχτα το ξέρει. Μου λένε το Χαμόγελο δεν έχει σχέση. Φεύγουν αραβόφωνοι μέσα στην αίθουσα και μέσα σε λεπτά επικρατεί ένα χάος. Ανθρωποι σπρώχνονται για τα κουτιά της Αποστολής που κανείς δεν ξέρει τι έχουν μέσα (εμένα που μου είπαν ξέρω που θα καταλήξουν μετά..) χτυπιούνται για δυο μπισκότα στο βαν και παιδιά κλαίνε γιατί δεν πρόλαβαν να πάρουν την τσάντα της Αποστολής. Αυτό που ζητάμε στους ιδιώτες να μην κάνουν απλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Οι κάμερες παίρνουν τις ζωώδεις καταστάσεις, παραλείπουν να πουν ότι τα δημιούργησαν αυτοί που φέραν τα πράγματα. Φτάνει σήμα από την Ε1 ότι ένα μωρό 18 ημερων πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο. Ρωτάω γιατί δεν μπορεί να πάει το ασθενοφόρο που έφερε η μονάδα εμβολιασμού μαζί της, αφού ακόμα δεν έχει αρχίσει ο εμβολιασμός. Δεν γίνεται. Κάμερες.

Η τραγωδία της σημερινής Ευρώπης: Πολύ Μέρκελ, λίγος ανδρισμός.

Μια γυναίκα λέει τα πράγματα που θα έπρεπε να πουν οι άνδρες!

Οι Ευρωπαίοι άνδρες είναι ανίκανοι να εκπληρώσουν τον βασικό τους ρόλο και να υπερασπιστούν τις γυναίκες. Οι πολιτικοί μας είναι πολύ soft. Χρειαζόμαστε μια «αντρική επανάσταση»! Πρέπει να επιστρέψουμε στις παλιές αντρικές αξίες, αλλιώς θα πεθάνουμε..

Αυτά και άλλα λέει με αξιοθαύμαστο θάρρος η Δανέζα δημοσιογράφος Iben Thranholm, σε συνέντευξή της στο Russia Today. Δείτε το παρακάτω βίντεο και ακούστε καλά την γυναίκα αυτή να μιλάει έξω από τα δόντια για αυτό που θεωρεί ως την «καρδιά του προβλήματος» της σημερινής παραπαίσουσας ευρωπαικής κοινωνίας και μετά διαβάστε το άρθρο της που ακολουθεί.

Η Iben Thranholm επικεντρώνεται σε θέματα πολιτικά, κοινωνικά και θρησκευτικά, και είναι μια από τους πιο δημοφιλείς αρθρογράφους της Δανίας στους τομείς αυτούς. Είναι πρώην εκδότρια και ραδιοφωνική παραγωγός στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα της Δανίας (DR), όπου είχε δημιουργήσει ένα θρησκευτικό πρόγραμμα ειδήσεων με ένα νέο πρότυπο ανάλυσης θρησκευτικών θεμάτων. Έχει ταξιδέψει εκτενώς στη Μέση Ανατολή, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία για να διεξάγει έρευνες και να πάρει συνεντεύξεις. Έχει βραβευτεί για την ερευνητική έρευνά της στα δανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για τα θρησκευτικά ζητήματα.

Άρθρο της – επίσης έξω από τα δόντια – στον ΚΟ: «Η Ρωσία και η Δύση έχουν ανταλλάξει τους πνευματικούς και πολιτιστικούς τους ρόλους. Ο πολιτιστικός μαρξισμός έχει πλέον κυριαρχήσει στην Δύση, την ώρα που οι Ρώσοι επιστρέφουν στον Χριστιανισμό».

Η Λέσβος των προσφύγων και των … σκουπιδιών

Αγαπητέ Β.

Όπως γνωρίζεις, το νησί μας, η Λέσβος βρίσκεται στη πρώτη γραμμή του μεταναστευτικού προβλήματος της πολύπαθης χώρας μας αλλά και της Ευρώπης. Με δικούς μας πόρους και προσωπική προσπάθεια κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, με τα πενιχρά μέσα και το λιγοστό ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουμε, μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Να κρατήσουμε ισορροπίες μπροστά στο ανθρώπινο δράμα και παράλληλα να διατηρήσουμε, όσο γίνεται, τη ψυχραιμία μας και την ανθρωπιά μας, ν’ αντέξουμε την πολύμορφη υποβάθμιση που έχουμε υποστεί αλλά και να διασφαλίσουμε τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών μας και τη κοινωνική συνοχή.

Καθημερινά σχεδόν καταφθάνουν στο νησί μας 100 έως 200 βάρκες και αποβιβάζονται 2.000 έως 8.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες, ενώ εξαιτίας των καθυστερήσεων καταγραφής τους από τις αρμόδιες αρχές ή της μεταφοράς τους με τα πλοία της γραμμής, στο νησί μας οι φιλοξενούμενοι μετανάστες αγγίζουν και αρκετές φορές ξεπερνούν τους 20.000 – και τίποτε δεν μας διασφαλίζει ότι ο αριθμός αυτός δεν θα διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί, όταν οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι 86.436 (απογραφή 2011).

Προσφυγικό: ευαισθησία ή πολιτική;

Προσφυγικό: Ζήτημα ευαισθησίας ή πολιτικής;

Του Γιάννη Τσούτσια*

Με αφορμή την τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Βριλησσίων.

Συζητήσαμε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο το ενδεχόμενο εγκατάστασης αγνώστου αριθμού προσφύγων, υπό άγνωστες προϋποθέσεις, στο χώρο της πρώην Ναυτικής Βάσης. Λόγω «φημών»; Όχι. Επειδή το ζήτησε η κυβέρνηση από τους δημάρχους, δια του Γ.Γ. Μεταναστευτικής Πολιτικής. ΣΑΝ να επρόκειτο για ένα σενάριο με ελάχιστες πιθανότητες να υλοποιηθεί, μια αφορμή για διάλογο – επίδειξη της ευαισθησίας μας μπροστά στο δράμα των προσφύγων.

Θεωρητικολογήσαμε, συμφωνώντας οι πάντες, (πλην του γράφοντος), ότι ΘΑ θέλαμε να δεχτούμε, (ή ΘΑ «ανεχόμασταν»), ΑΝ χρειαστεί, λίγους (όχι και πολλούς) πρόσφυγες, ΑΛΛΑ όχι στη Ναυτική Βάση, διότι αυτή είναι χώρος ακατάλληλος, που δεν διαθέτει υποδομές. Κάπου αλλού, ίσως… Μπορεί και με επιδότηση ενοικίου…

Μπούρδες

Ο φερόμενος Υπουργός Άμυνας της Ελλάδος κάλεσε εσπευσμένα τους δημοσιογράφους για να τους μεταφέρει την εκτίμησή του ότι το ΝΑΤΟ και οι Ευρωπαϊκές χώρες θα αναγκάσουν τους Τούρκους να υπαναχωρήσουν, θα τους κάνουν ντα, επειδή αποκάλεσαν τη συμφωνία ‘μπούρδες’.

Λογικό να υποθέσει κανείς ότι εδώ φτάσαμε επειδή ο φερόμενος Υπουργός Άμυνας έκανε και άλλες τέτοιες .. εκτιμήσεις. Μπορούμε να επαναπαυθούμε λοιπόν ότι όπως και πριν έτσι και τώρα όλα θα πάνε μια χαρά και προς το καλύτερο!!

Ο φερόμενος Υπουργός Άμυνας ενδεχομένως και να βρήκε την ευκαιρία να μας αραδιάσει μπούρδες προσπαθώντας να δικαιολογήσει στον μουδιασμένο Ελληνικό λαό το γκριζάρισμα του Αιγαίου και την παράδοσή του σε ξένες δυνάμεις. ‘Να που η συμφωνία ήταν καλή διότι οι τούρκοι δεν την θέλουν’, θέλει να μας ψιθυρίσει στ’ αυτί.

Εμείς πάντως, θέλουμε να πούμε στον φερόμενο υπουργό ότι νοιώθουμε μεγάλη υπερηφάνεια και ασφάλεια με αυτόν στα ηνία του νευραλγικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το ν’ ακούς έναν Υπ. Άμυνας να σου λέει ότι η Εθνική Κυριαρχία των ιερών χωμάτων των προγόνων σου και η προσωπική σου ασφάλεια, εξαρτώνται από τα συμφέροντα και τα καπρίτσια των άλλων.

Οι εντός που φεύγουν και οι εκτός που έρχονται: Η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της…

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Συνήθως όταν ακούμε δημοσκόπηση, το μυαλό μας πηγαίνει στο ποιος καταγράφεται πρώτος από τους δύο μονομάχους από τη μια και ποιοι υποβιβάζονται με κάτω του 3% από την άλλη.

Όμως οι δημοκοπήσεις έχουν και τα ψιλά τους γράμματα, αυτά που δεν απασχολούν τους πολλούς και δεν είναι άλλα από τα ποιοτικά λεγόμενα χαρακτηριστικά τους, που αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο καταγραφής, μάλλον καρδιογραφήματος, των απόψεων- τάσεων της κοινής γνώμης.

Από την πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, προκύπτουν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, πολλά άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία, που είναι ανάγκη να τα λάβουν υπόψη όλα τα κόμματα, μια και δείχνουν σε ποιες επικίνδυνες ατραπούς έχει οδηγηθεί η χώρα μας.

Το ποιο εντυπωσιακό στοιχείο, είναι αυτό που αναφέρεται στο βαθμό αισιοδοξίας που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας. Η μέτρηση καταγράφει το συντριπτικό ποσοστό απαισιοδοξίας που φτάνει το 93%.

Ούτε ο χειμωνιάτικος λαμπερός ήλιος, ούτε το μοναδικό γαλάζιο της θάλασσας, ούτε το τα όμορφα τοπία δεν φαίνεται να συγκρατούν το 75% των νέων από 18-24 ετών, που θέλουν να φύγουν από τη χώρα μας.

Μεταναστευτικό και ΜΚΟ

Οι αθέατες πλευρές μιας ανθρωπιστικής κρίσης

Του Θανάση Τζιούμπα

Ενώ τα γαλανά νερά του Αιγαίου καθημερινά γεμίζουν νεκρά κορμιά κι απομεινάρια του νέου «συνωστισμού» (όπως θα γράψει η Ρεπούση του μέλλοντος), στην Ελλάδα ζούμε το θέατρο του παραλόγου: Μετανάστες και πρόσφυγες που «λιάζονται», που «εξαφανίζονται» (Χριστοδουλοπούλου). Σύνορα θαλάσσια «που δεν υπάρχουν» (Τσίπρας). Επαναπροωθήσεις (push back) που «είναι παράνομες» (Μουζάλας). Κι όταν μια κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως ΜΚΟ, τότε οι ΜΚΟ συμπεριφέρονται ως κυβερνήσεις!

Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είδαν μια απόβαση ακτιβιστών και «ακτιβιστών». Η ανύπαρκτη ελληνική πολιτεία υποκαταστάθηκε από έναν αστερισμό ΜΚΟ κάθε είδους, που ανέλαβαν τη διαχείριση του προβλήματος σε όλα τα επίπεδα: από αυτό της έρευνας και διάσωσης ως τη στέγαση, τη σίτιση, την υγειονομική περίθαλψη. Αναφέρεται ο αριθμός 100, μόνο για τη Λέσβο. Και δεν μιλάμε για τις γνωστές ΜΚΟ, ελληνικές και διεθνείς, που όποια ιδεολογική θέση κι αν έχει κάποιος για την φύση τους δεν μπορεί να αγνοήσει το έργο που προσφέρουν. Αλλά για ένα ετερόκλητο πλήθος το οποίο αγνοεί επιδεικτικά την ιθαγενή νομιμότητα και με σημαία το δίκαιο του μετανάστη ή του πρόσφυγα αλωνίζει με πλωτά σε (επιτηρούμενες κατά τα άλλα) παραμεθόριες περιοχές, συνοδεύει τα φουσκωτά και τις βάρκες των προσφύγων / μεταναστών στην «ασφάλεια» του ευρωπαϊκού εδάφους, στήνει τις δικές του εγκαταστάσεις όπου ορίζει ποιος μπορεί και ποιος όχι να εισέλθει.
Στα «εκατό λουλούδια που ανθίζουν» στις αμμουδιές των νησιών δεν λείπουν και τα τοξικά.

Το στρατηγικό λάθος των χωρών Βιζεγκραντ

αναδημοσίευση από το e-Amyna
άρθρο του Ευριπίδη Τσακιρίδη

.

Η απειλή των χωρών Βιζεγκραντ να απομονώσουν την Ελλάδα, προχωρώντας σε συνεννόηση με τα Σκόπια και την Βουλγαρία για το κλείσιμο των συνόρων, αποτελεί μη ορθολογική στρατηγική επιλογή. Ο κανόνας της ειδικής πλειοψηφίας που ισχύει για μία σειρά θεμάτων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δίνει την ευκαιρία σε μεγάλες χώρες, όπως η Ιταλία, η Γερμανία και η Ισπανία, να συνεννοηθούν με μερικές μικρές, όπως η Ελλάδα, για να αποκτήσουν σημαντικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, σε περίπτωση που θεωρούν ότι κάποιο θέμα έχει επαρκή βαρύτητα για να δικαιολογήσει μία τέτοιου είδους συνεννόηση. Με αυτόν τον κανόνα δεδομένο, το σφάλμα της στρατηγικής των χωρών Βιζεγκραντ είναι ότι δεν υπολογίζουν το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα που μπορεί να δημιουργήσει μία ενδεχόμενη αντισυσπείρωση των χωρών εισόδου με τις χώρες τελικού προορισμού.

Στην, χθεσινή, 25η σύνοδο των χωρών Βιζεγκραντ, οι χώρες-μέλη της Συνεργασίας (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία) μαζί με την Βουλγαρία και τα Σκόπια προχώρησαν σε μία κίνηση η οποία στοχεύει ουσιαστικά στην προώθηση μίας λύσης στο ζήτημα των μεταναστευτικών ροών η οποία θα παρακάμπτει την Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στο ανακοινωθέν της συνόδου αναφέρεται ρητώς ότι τίθεται θέμα διορίας προς την Ελλάδα, η οποία, αν δεν καταφέρει να συμμορφωθεί, θα παρακαμφθεί, καθώς θα θεωρηθεί τμήμα του προβλήματος και όχι της λύσης. Σε μία τέτοια περίπτωση, η σύνοδος προτείνει την ανάπτυξη σχεδίου, το οποίο περιλαμβάνει φύλαξη των συνόρων των Σκοπίων και αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα, για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των μεταναστών που θα εγκλωβιστούν εδώ.